Zašto nam se svidja neka slika?

[Nina]

Da nastavimo

 

[Nina]

Ser Stenli Spenser , (1891 – 1959) bio je vodeci engleski slikar izmedju dva svetska rata. Spenser je postao poznat po svojim slikama koje prikazuju scene koje se dešavaju u Kukamu , malom selu pored reke Temze gde je rođen i proveo veći deo svog života. Spenser je o Kukamu govorio kao o „selu na nebu“,
a u njegovim biblijskim scenama seljani su prikazani kao njihovi pandani iz Jevanđelja.
Spenser je proglašen vitezom 1959. i umro je iste godine od raka

Izdvojila bih tri njegove slike koje same govore o sebi i njihovom tvorcu

Sakupljaci jabuka

U beleškama o svojim slikama Stenli Spenser je napisao 1939. godine o slici Sakupljači jabuka:
"Bila je moj prvi ambiciozni rad i u njoj sam želeo da kažem šta je bio život."
Na slici Sakupljači jabuka pokazuju uticaj Pola Gogena na Spensera.

Komšije, naslikane 1936. godine, prikazuju Spenserov dom iz detinjstva.

Tajna večera,naslikana 1920

 

[Nina]

Sonia Delaunai ( 1885 — 1979) bila je francuska umetnica, koja je većinu svog radnog veka provela u Parizu. Rođena je u Odesi a formalno se školovala u Ruskom carstvu i Nemačkoj pre nego što se preselila u Francusku i proširila svoju praksu na tekstil, modu i scenografiju. Ona je suosnivač umetničkog pokreta Orfizam, poznat po upotrebi jakih boja i geometrijskih oblika, sa svojim mužem Robertom Delaunaiom i drugima. Bila je prva živa umetnica koja je imala retrospektivnu izložbu u Luvru 1964. godine, a 1975. proglašena je za oficira francuske Legije časti.
Njen rad u modernom dizajnu uključivao je koncepte geometrijske apstrakcije i integraciju nameštaja, tkanina, zidnih obloga i odeće u njenu umetničku praksu.

Jednom prilikom umetnica je rekla:
„Apstraktna umetnost je važna samo ako je beskrajni ritam,gde se susreću veoma drevna i daleka budućnost“.

Od njenih mnogobrojnih radova izdvojila bih ove tri slike koje se meni svidjaju

Žuti akt je slika koju je umetnica naslikala 1918 . i pripada njenim ranim radovima u kojima se moze prepoznati uticaj fovista poput Anrija Matisa i postimpresionista poput Pola Gogena. Danas se ova slika nalazi u Muzeju lepih umetnosti u Nantu.

Triptych 1963

Triptih je velika slika ulja na platnu Kompozicija se sastoji od niza apstraktnih oblika, uključujući krugove, polukrugove, kvadrate, trouglove i pravougaonike. Slika je podeljena na tri dela naznačena u njenom naslovu, Triptih. Od njih, centrom dominiraju tri velika diska, dok su leva i desna strana ispunjene delovima krugova, trouglova i kvadrata. Tri dela su široko označena dijagonalnom linijom koja ide od donjeg desnog ugla do gornjeg centra i isprekidanom vertikalnom linijom formiranom rasporedom kvadrata u gornjem levom uglu koja se nastavlja na donju ivicu. Korišćena je živopisna paleta crvene, plave, crne, bele, zelene, sive i narandžaste. Ova paleta, u kombinaciji sa raznolikim i često polomljenim geometrijskim oblicima, daje slici živahan izgled. Rad je potpisan belom bojom u donjem levom uglu.Slika se nalazi u Tejt galeriji

Market u Minho, 1915.

Pijaca Sonje Delone u Minju sadrži niz geometrijskih oblika, što je čini sličnom delima kubista.
Umetnica je ovu sliku naslikala u Španiji. Najjasnije definisan objekat je bik. Njuška bika u sredini desno se lako prepoznaje ali bez borbe bikova.To je tržište, buka i galama. U sredini i na levoj strani mogu se razlikovati ljudske figure, ali i one mogu izgledati nerazlučive, jer nisu tako neopozive kao njuška bika.
Gledajući sliku, kao da padamo u ovaj svetao, vreo, šareni prostor, koji je upio atmosferu nedeljne pijace u provincijskom južnom gradu, šarene odeće, glasne glasove trgovaca i kupaca.Slika se nalazi u privatnoj kolekciji.

 

[Nina]

Dzordž Kler Tuker (1920 — 2011) bio je američki figurativni slikar . Njegovi radovi su povezani sa magičnim realizmom , socrealizmom , fotorealizmom i nadrealizmom . . Teme slika prikazaju prirodno kao na fotografiji, ali koriste ravne tonove, dvosmislenu perspektivu i alarmantne suprotstavljenosti da bi nagovestili zamišljenu ili sanjanu stvarnost.On se nije složio sa asocijacijom njegovog rada na magični realizam ili nadrealizam, kako je rekao: „Ja sam nakon slikanja stvarnosti toliko snažno utisnut u um da se vraća kao san, ali ne želim da slikam snove kao takve, ili fantazija." Godine 1968. izabran je u Nacionalnu akademiju za dizajn i bio je član Američke akademije umetnosti i književnosti . Tuker je bio jedan od devet dobitnika Nacionalne medalje za umetnost 2007.Preminuo je u 90.godini u svom domu u Hartlamdu u Vermontu.

Džordž Tuker - Vladin biro
Godina: 1956.
Pravac::Magicni realizam
Izrada:tempera, panel
Dimenzije slike: 49.8 x 75.2 cm
Lokacija slike: Metropolitan Museum of Art (Met), New York City

Dok Tukerove slike obično prenose njegovu želju za društvenom harmonijom i pravdom, njegova najpoznatija slika , Vladin biro predstavlja mračniju, pesimističniju dimenziju njegove umetnosti. Rad vodi gledaoca u hladnu, oštro osvetljenu unutrašnjost ispunjenu anonimnim telima i kabinama. Sablasno, kružni prozori u zidovima kabina ne otkrivaju ništa osim umornih, tužnih očiju državnih službenika koji zure u prazno. Uznemirujuća udaljenost scene je naglašena Tukerovom finom i detaljnom tehnikom po ugledu na italijansko renesansno slikarstvo

 

[Nina]

Mihail Fjodorovič Larionov ( 1881 — 1964 ), bio je ruski avangardni slikar koji je radio sa radikalnim izlagačima i pionir prvog pristupa apstraktnoj ruskoj umetnosti.Godine 1898. ušao je u Moskovsku školu za slikarstvo, vajarstvo i arhitekturu kod Isaka Levitana i Valentina Serova. Tri puta je suspendovan zbog svog radikalnog stava. Od 1902. njegov stil je bio impresionizam. Posle posete Parizu 1906. prelazi u postimpresionizam, a zatim u neoprimitivni stil koji delom potiče iz ruskog slikarstva znakova.Njegova doživotna partnerka bila je koleginica avangardna umetnica Natalija Gončarova

Jedna od njegovih poznatih slika a koja se i meni svidja je pejzaz Bagremi u proleće.

Umetnik: Mihail Larionov
Stil umetnosti: Impresionizam
Tehnika: Ulje na platnu
Datum nastanka: 1904
Veličina: 118×130 cm
Lokacija: Državni ruski muzej u Sankt Peterburgu.

Ovaj pejzaz je naslikao je dok je bio student Moskovskog fakulteta za slikarstvo, skulpturu i arhitekturu tokom svog "impresionističkog" perioda.
Danas se slika nalazi u Državnom ruskom muzeju u Sankt Peterburgu.

 

[Nina]

A sada jedan lep ekspresikonisticki pejzaz koji se nalazi u muzeju Tate

Frank Helmut Auerbah ( 1931.)je britanski slikar nemckog porekla. Rođen je u Nemačkoj, a u Britaniji zivi od 1947.
Smatra se jednim od vodećih imena u Londonskoj školi, sa kolegama umetnicima Frensisom Bejkonom i Lusijanom Frojdom.
Njegovi ekspresionistički portreti i pejzaži su intuitivno naslikani a perspektiva je precizno i metodicki izradjena.

Jedno od njegovih poznatih pejzaza koji se meni svidja je Primrose Hill

Naziv slike: Primrose Hill
Tehnika: ulje na platnul
Godina : 1971
Lokacija:Muzej Tate u Londonu

Park Primrose Hill u severnom Londonu u blizini njegovog ateljea bio je jedan od njegovih omiljenih pejzažnih tema.
Na ovoj slici je dnevno radio više od godinu dana, praveći više od pedeset radnih crteža u svim godišnjim dobima i u različito vreme.

 

[Nina]

Leonid Šejka

Bio jugoslovenski arhitekta i slikar. Rođen je 24. aprila 1932. godine u Beogradu, a umro 15. decembra 1970. godine u istom gradu. Njegova dela povezana sa nadrealizmom i puna bogate simbolike i intelektualnosti. Leonid Šejka bio je jedan od osnivača umetničke grupe „Mediala“ i učestvovao je na svim njihovim izložbama da svoje smrti.

Cetiri njegove slike koje se meni svidjaju

Frontalna postavka, 1955.

Odaja Omega, 1967.

Kroz Prozor,1966

Soba Lajbnic

 

[Nina]

Jedan od razloga sto sam izdvojila ovu sliku je to sto je bila revolucionarna za vreme u kome je nastala.

Vasilij Vladimirovič Pukirev (1832,— 1890, ruski slikar, sin seljaka, koji je postao akademik i profesor slikarstva.
Karakteristike kreativnosti Vasilija Pukireva : pisao je portrete po narudžbini, stvarao žanrovska dela, zainteresovan za različite teme,
seljački život, trgovački život, i istorijske teme.

Njegovo najpoznatije delo je „Nejednak brak” koje je umetnik naslikao 1862
Danas se slika nalazi u Tretjakovskoj galeriji, Moskva, Rusija.

Ova slika nastala je iz umetnikovog nesrećnog ličnog iskustva. Devojku u koju je bio zaljubljen roditelji su udali za imućnog mnogo starijeg čoveka.
Veruje se da je mladić iza neveste na slici sam umetnik.

Godine 1862, 30-godišnji Pukirev je na godišnjoj akademskoj izložbi predstavio sliku Nejednak brak . Ovo je bila velika senzacija. Umetniku je tada dodeljeno zvanje profesora.Savremena tema i važna pitanja vezana za moc novca koja je slika postavljala doneli su zadivljujući uspeh i priznanje
od strane Carske akademije umetnosti u Sankt Peterburgu.

Dalja sudbina Purkireva je mnogo tužnija: nijedna od njegovih kasnijih slika nije postigla toliko uspeha kao Nejednaki brak . Mnogi ga ocenjuju kao
„umetnika jedne slike“. Ipak, trudio se da se razvija kao stvaralac u različitim pravcima: predavao je, slikao Moskvu, provincijske hramove i crkve, ikone.

 

[Nina]

Rober Delone ( 1885— 1941) je bio francuski slikar i osnivač orfizma.

Orfizam (poznat i pod nazivom orfički kubizam) je naziv za poseban oblik analitičkog kubizma koji je 1912. razvio Rober Delone i kome je zboh poetskog karaktera po mitskom pevaču naziv dao Gijom Apoliner. Boja je glavno sredstvo oblikovanja. Postavljanjem jednih do drugih kontrastnih bojenih površina postiže se utisak ritma i pokreta. Pored Delonea predstavnici ovog pravca bili su i njegova žena Sonja Delone-Terk, Kupka, Pikabija i Vijon. Imao je veliki uticaj na slikare Plavog jahača.

Od 1907. priklonjen je kubizmu. Godine 1910. otpočinje seriju slika Ajfelove kule koju je u nizu varijacija razložio u prizmatične forme. Učestvovao je na prvoj izložbi Plavog jahača. Bio je prijatelj Franca Marka i Paula Klea. Naredne 1911. godine otpočeo je ciklus Prozori na kojima je prikazivao otvorene prozore obasjane sunčevom svetlošću. Nakon toga slikao je potpuno apstraktne serijske slike koje se zasnivaju na kontrakstu boja. U poslednjim godinama života posvetio se monumentalnoj dekorativnoj umetnosti. Ove radove izlagao je na svetskoj izložbi u Parizu 1937. godine. Bio je oženjen umetnicom apstraktnog sliakrstva Sonjom Terk koja je zajedno sa njim bila jedan od začetnika apstraktnog slikarstva.

 

[Nina]

Tri njegove slike koje sam izdvojila a koje mi se posebno svidjaju

Trkaci 1934. I ova slika se nalaziuy Narodnom muzeju u Beogradu

Crvena kula iz 1911.jedna od varijacija Ajfelove kule

Jedan prozor iz 1912.jedna od slika iz cikluca Prozori

 

[Neno]

Yuehua je rođen u Pekingu, Kina.
Njegov san je bio da se upiše na Akademiju likovnih umjetnosti.
Međutim, u to vrijeme studentima nije bilo dozvoljeno da idu na fakultet osim ako ih nije izabrao neko u vladi.

Nakon srednje škole, Yuehua je otišao u vojsku.
U vojsci nije bilo mnogo prilika za izvlačenje, ali kada se ukazala prilika nacrtao je ono što je vidio u okolini.
Četiri godine kasnije, Yuehua je napustio vojsku i ušao u kino i dizajnirao filmske postere.
Svaki plakat u filmu bio je dug 2 metra x 7 metara i obično je trebalo dan ili dva da se završi slikanje.
Za to vrijeme Yuehua je primljen na Centralnu akademiju umjetnosti i Noći dizajna (preimenovan u Tsinghua University Academy of Fine Arts).

Radio je u Državnom vijeću i Stalnom odboru NPC-a od 1982. do 1987. godine, nakon čega je radio kao kustos Pekinškog muzeja umjetnosti i dizajna.

 

[Neno]

Steve Hanks jedan od mojih favorita..

 

[Nina]

I dalje sam u avangardi i modernizmu kroz jedno delo iz bogate zbirke Narodnog muzeja u Beogradu

Aleksandar Porfirovič Arhipenko (1887 – 1964)

Bio je ukrajinski avangardni umetnik, vajar i grafičar. Smatra se jednim od prvih osnivača likovne discipline kubizma u skulpturi.
Rođen je u Kijevu, u današnjoj Ukrajini. Od 1902. do 1905. pohađao je Kijevsku umetničku školu, nakon čega je nastavio školovanje kao učenik S. Svjatoslavskog 1906. Iste godine imao je izložbu u Kijevu, zajedno sa Aleksandrom Bogomazovim. Iste godine Arhipenko se preselio u Moskvu, gde je imao priliku da izlaže svoje radove na nekim grupnim izložbama. Preselio se u Pariz 1908. godine i boravio u umetnikovoj koloniji La Ruche, među ruskim umetnicima emigrantima. Od 1912. do 1914. Arhipenko je predavao u svojoj umetničkoj školi u Parizu.

1923. emigrirao je u Sjedinjene Države i učestvovao na izložbi ruskih slika i skulptura. Državljanstvo SAD je postao 1929. Godine 1933. izlagao je u ukrajinskom paviljonu u Čikagu u okviru Svetske izložbe Vek napretka. Uspehu ukrajinskog paviljona najviše je doprineo Aleksandar Arhipenko. Njegovi radovi su zauzimali jednu prostoriju i bili su procenjeni na 25.000 dolara.

Godine 1936. Arhipenko je učestvovao na izložbi Kubizam i apstraktna umetnost u Njujorku, kao i na brojnim izložbama u Evropi i drugim mestima u SAD. Izabran je u Američku akademiju umetnosti i književnosti 1962. Aleksandar Arhipenko je umro 25. februara 1964. godine u Njujorku. Sahranjen je na groblju Voodlavn.

Od njegovih radova izdvajam “ Dve žene”

Godinas:1920.
Tehnika: drvo, metal, ulje,
Dimenzija:177 x 97 x 7 cm
Lokacija: Narodni muzej Beograd

Ova skulpto-slika predstavlja jedno od njegovih najpoznatijih dela nastalih tokom zrelog perioda stvaranja i faze istraživanja materijala boje i međusobnim odnosima elementarnih geometrijskih oblika. Rezultat je inovacije kombinovanja materijala i formiranje sinteze kubističkih i konstruktivističkih principa.

 

[Nina]

Moris Vlamenk( 1876 – 1958) bio je francuski slikar i grafičar.

Rođen u porodici muzičara. U početku se profesionalno bavio biciklizmom ali napušta biciklizam da bi se posvetio studijama violine. Počinje da slika kao samouk. Godine 1900. slikao je zajedno sa Andreom Derenom u okolini Pariza. Godine 1901. posećuje jednu van Gogovu izložbu u galeriji Branhajm i biva oduševljen van Gogovim stvaralaštvom izjavivši da mu on znači više od oca i majke.

Godine 1905. opredeljuje se za fovizam. U njegovim radovima nalazimo dinamičke linije u snažnim bojama koje je upotrebljavao direktno iz tube po ugledu na ranije foviste, ali već 1908. godine napušta fovizam i priklanja se prvo impresionizmu a 1918. ekspresionizmu. Od 1918. u njegovoj slikarskoj tehnici uočljivo je poigravanje sa svetlo-tamnim kontrastima.U mladosti je napisao i dva romana, izrađivao je grafike, bakropise, drvoreze, litografije i ilustracije, a takođe se bavio i keramikom.Godine 1955. godine bio je potpisnik Dokumenta u Kaselu u Nemačkoj.

Jedna od njegovih slika iz ranog perioda koju izdvajam je

Očeva bašta, naslikana 1904 u tehnici ulje na platnu i dimenzijama 50 x 65 cm 26 / 33.Nalazi se u Narodnom muzeju u Beogradu.

Druga slika koju sam izdvojila je Selo na reci iz 1915

I treca slika je Zima

 

[Nina]

Suzana Valadon (1865 — 1938) je bila francuska slikarka koja je radila i kao umetnički model. Bila je model slikarima Edgaru Degau, Anriju de Tuluz-Lotreku, Pjer-Ogistu Renoaru a i Pierre Puvis de Chavannes. Počela je da se aktivno bavi slikarstvom u poznijim godinama života, odbivši pasivnu ulogu pri stvaranju umetničkog dela. Služeći se tehnikama umetnika kojima je pozirala kako bi izgradila svoj likovni izraz, slikala je živim, intenzivnim bojama i uokviravala oblike naslikanih predmeta crnim konturama, zbog čega je prepoznata kao slikarka koja, u načelu, pripada postimpresionističkim krugovima.

Slika koju sam izdvojila je Vaza sa ružama i istočnjačkim ćilimom, koju je umetnica naslikala 1929.

Renoarova slika Dance at Bougival gde mu je Suzan Valadon bila model

 

[Meliot]

Da li je to kompozicija, boje, slikarska tehnika, perspektiva,vizuelni utisak, poruka koju slika nosi ili jednostavno emocija koju je probudila slika ?

Све набројано, али свакако нешто превагде са овог списка што посматрачу привуче пажњу.

 

[Nina]

Andre Deren ( 1880 — 1954) bio je poznati francuski slikar i grafičar.

Slike Andre Derena su u početku bili pejzaži. Tokom izložbe u Pariskom jesenjem salonu 1904. godine se susreo sa delom Pola Sezana koje je na njega izvršilo utisak i obeležilo njegovo kasnije stvaralaštvo.Sa Anri Matisom je razvio i osnovao stil fovizma. Upoznaje se i sa delima Pola Gogena. Poznate avangardne slikare Pabla Pikasa i Žorža Braka upoznaje 1907. godine a poznavao je i sarađivao i sa Gijomom Apolinerom, Kes van Dongenom, Maksom Jakobsonom.

Među delima inostranih umetnika koje je knez Pavle Karađorđević lično poklonio Muzeju savremene umetnosti (1929 – 1935) i kasnije muzeju koji je nosio njegovo ime (Muzej savremene je 1935. godine spojen sa Narodnim muzejem) nalazi se i slika Predeo sa maslinama koja me neodoljivo odseca na Van Goga i njegove masline

Druga njegova slika je Planine u Koliuru
Sliku je naslikao 1905. Godine, dok je radio sa Henrijem Matisom u ribarskoj luci Koliur, u Francuskoj.
Nalazi se u Nacionalnoj galeriji umetnosti u Vašingtonu

 

[Nina]

Maks Liberman( 1847 - 1935) bio je nemački slikar i grafičar
Najznačajniji doprinos nemačkog slikara Maksa Libermana istoriji umetnosti, je činjenica da je bio dovoljno otvoren za strane uticaje, omogućujući tako da se impresionizam iz Francuske prelije u nemačku umetnost. Upamćen sa Korintom i Zlefogtom kao najistaknutiji predstavnik nemačkog impresionizma, Maks Liberman u svom slikarstvu ipak nije dopustio da efekti svetlosti razbiju formu, čineći tako neprekinutom svoju razvojnu nit od realizma ka impresionizmu. Svakako, žarki kolorit i plavičaste senke, relaksirani prizori iz svakodnevice čine ga istinskim impresionistom.
Maks Liberman je bio osnivač i prvi predsednik berlinske Secesije.

Dve njegove slike koje sam izdvojila su

Pivnica kod Havela pod drvećem

Pijace ponovo rade

 

[Nina]

idemo dalje :

 

[Nina]

Alfred Sisle (Alfred Sisley) jedan je od impresionista koji je najdoslednije ostao veran slikanju pejsaža. Bio je jedan od pionira plenerizma što mu je u vremenu u kome je stvarao, u drugoj polovini 19. veka, donelo neprihvatanje od strane tadašnje publike i kritičara. Sisle koji je isprva iz godine u godinu bio odbijan od strane žirija uglednog pariskog Salona danas je prepoznat kao jedan od izuzetnih predstavnika impresionizma.

U Narodnom muzeju se čuva slika Barke u Bijankuru, ulje na platnu ovog autora, koja predstavlja život u predgrađu u zaleđu industrijalizacije.
Slika pripada seriji od 12 pogleda na Senu.

a izdvojila sam ova dva njegova pejzaza koji se meni najvise svidjaju

 

[Nina]

Stojan Aralica ( 1883 — 1980) je bio slikar i grafičar , član ULUSa, SANU i JAZU.

Slikarski stil mu je u duhu pariskog postimpresionizma i lirske apstrakcije. Njegovo delo je puno vedrine i optimizma, sa istančanim osećajem za boju i prozračnu atmosferu mediteranskog podneblja.Studirao je u Minhenu i Pragu a živeo je u Zagrebu (gde je imao privatnu slikarsku školu od 1914. do 1920. godine), Rimu, Parizu, Stokholmu i Beogradu (od 1948. godine). Jedan period svog života proveo je u selu Brestač, gde je radio kao učitelj.

Njegov opus čini preko 1500 umetničkih dela. On se hronološki može podeliti na minhensku, parisku, zagrebačku i beogradsku fazu, sa jasno određenim stilskim obeležjima. U prvoj fazi vidljivi uticaji akademizma i secesije. Počinje sa portetima i sakralnim motivima, da bi potom nastavio da radi portete i aktove. U Parizu iz osnova menja umetnički pristup, a najčešći motivi su mu pejzaž i mrtva priroda. U vreme kada je živeo u Zagrebu slikao je prevashodno intimne isečke predela sa Jadrana. To je najuspešnije doba njegovog stvaralaštva, sa slikama punim topline, svetlosti i intezivne čiste boje.
Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.

Izdvojila sam slike koje se meni svidjaju

Zena sa slamnartim sesirom, je ujedno i jedna od njegovih poznatijih slika

zatim Pariski prozor

poznatija njegova slika Put na mesecini

jedan Pejzaz , slika koja mi se posebno svidja

 

[Nina]

Lazar Vozarević (1925 — 1968) bio je srpski slikar i likovni pedagog. Na likovnu scenu Srbije stupio 1951. godine na zajedničkoj izložbi „Jedanaestorice“ radovima koji su nastali pod uticajem Sezanovog realizma i Pikasove plave faze. Pored uljanog slikarstva bavio se mozaikom i ilustracijama. Posle njegove smrti u rodnoj Sremskoj Mitrovici osnovana je Galerija „Lazar Vozarević“ u kojoj je izložen najveći broj likovnih dela.

Majka Jugovića, 1957.

Druga slika je Materinstvo

 

[Nina]

Dragan Malešević Tapi ( 1949 — 2002) bio je srpski slikar fotorealizma.
Smatra se vodećim predstavnikom hiperrealizma i magičnog realizma u srpskom slikarstvu. Neki likovni kritičari njegovo slikarstvo ocenjuju kao eklektično i iluzionističko.Na njegovim slikama dominiraju scene iz svakodnevnog života koje su predstavljene precizno, gotovo fotografski. Slikao je pejzaže, žanr kompozicije, mrtve prirode, ženske aktove, slike sa istorijskom, religioznom i socijalnom tematikom, kao i prizore sa primesama nadrealnog.

Slikao je ulja na platnu i drvetu, po uzoru i tehnici sličnoj tehnikama Jana van Ajka i Salvadora Dalija. Zahvaljujući posebnoj tehnici podslikavanja, njegove slike imaju visok stepen materijalizacije. Slikajući samo ono što se vidi, i to što jasnije, sačuvao je vedrinu duha i radost življenja, te ovo neki kritičari vide kao specifičnost njegovog „stila”. Većina kritičara slaže se u mišljenju da je Tapijevo slikarstvo izvedeno do tehničke perfekcije i da je njegov umetnički jezik svima razumljiv. U poslednjim godinama života bavio se i skulpturom.

Za života je naslikao stotinak slika, među kojima su najpoznatije Polje sreće, Labudovi, Garaža, Metohija
Ujedno su i njegove slike koje se meni najvise svidjaju

Polje srece

Labudovi

Garaza

Metohija

 

[Nina]

Živorad Nastasijević (Gornji Milanovac, 1893 — Beograd, 1966) bio je srpski slikar, fresko slikar i ikonopisac. Bavio se i ilustracijom knjiga i operskom scenografijom.

Slikao je predele, pariske i beogradske motive, portrete, mrtve prirode, figuralne, ratne, mitološke, religiozne i istorijske kompozicije

Završio je Umetničko-zanatsku školu u Beogradu 1911. Studije nastavlja u Minhenu 1913-14. Učestvuje prvo kao borac u Prvom svetskom ratu do 1917., a potom kao ratni slikar Vrhovne komande. 1920-1922. boravio je u Parizu i radio u akademiji Grande Chaumiere kod profesora Kastalučija.

U toku školovanja izlagao na izložbama Umetničko-zanatske škole. Po završenim studijama prvi put izlagao 1912. na Četvrtoj jugoslovenskoj izložbi.

Na početku umetničkog formiranja bio je u krugu slikara okupljenih oko Koste Miličevića, te se u tom delu njegovog opusa primećuje uticaj impresionizma. Nakon odlaska u Pariz, gde se upoznao sa muzejskom umetnošću i delima starih majstora, on se okreće slikanju praznih, napuštenih beogradskih predela koji po atmosferi liče na magijski realizam, kao i mitološkim motivima.

Godine 1927. zajedno sa Vasom Pomorišcem bio je inicijator i pokretač umetničke grupe Zograf, koja je trebalo da predstavlja neku vrstu opozicije progresivnoj i modernistički orijentisanoj grupi Oblik. Umetnici koji su bili članovi Zografa zalagali su se za afirmaciju srednjevekovne umetnosti i izgrađivanje nacionalnog stila na temelju srednjevekovnog nasleđa.

Živorad Nastasijević bavio se, između ostalog, i fresko slikarstvom i ikonopisom. Izveo je freske u zgradi Umetničkog paviljona u Beogradu (koje su uništene za vreme Drugog svetskog rata), ikonostas crkve Bogorodičnog pokrova u Beogradu, freske u sali zgrade Narodne banke u Skoplju, freske u odborničkoj sali Beogradske opštine, freske u Uspenskoj crkvi u Pančevu, freske u crkvi Kosturnice u Krupnju, freske u nekoliko porodičnih kapela na Novom groblju u Beogradu.

Umro je u Beogradu 1966. godine.

Od svih njegovih slika odabrala sam ovih pet

 

[Nina]