Vlasi — balkanski fenomen

[Mrkalj]

[]ObzaXT4yFLg:39[/]

Legenda ili mit o vilama Rusalkama potiče iz slovenske mitologije, a prisutan je u slovenskim kulturama, poput ruske, ukrajinske, beloruske i poljske. Rusalke su bile duhovi ili vile povezane s vodom, često rečnim ili jezerskim staništima, i imale su dvojaku prirodu: mogle su biti i zaštitnice i opasne zavodnice.

U slovenskoj mitologiji, Rusalke su često bile povezane s mladim ženama koje su umrle tragičnom smrću, posebno utapanjem, ili su bile nevina bića koja nisu imala priliku da se udaju. One su bile poznate po svojoj lepoti i dugim kosama, a često su se pojavljivale u belim haljinama. Rusalke su mogle biti i dobronamerne, pomažući ljudima u poljoprivredi ili donoseći kišu, ali su takođe mogle biti opasne, zavodeći muškarce i povlačeći ih u vodu da se utope.

Primeri iz slovenske mitologije:​

1. Rusalke u slovenskim pričama: U slovenskim narodnim pričama, Rusalke su često bile povezane s rečnim tokovima i jezerima. Smatralo se da one žive u dubinama vode i da izlaze noću da plešu u mesečini. Ako bi neko slučajno ušao u njihov ritual, mogao bi biti uhvaćen i povučen u vodu.
2. Rusalska nedelja: U slovenskoj tradiciji, postojala je posebna nedelja poznata kao "Rusalska nedelja" ili "Rusalje", koja je bila posvećena Rusalkama. Tokom ove nedelje, ljudi su izbegavali kupanje u rekama i jezerima kako ne bi izazvali Rusalke. Ovo je bio period kada su se Rusalke smatrale posebno aktivnim i opasnim.
3. Rusalke kao duhovi umrlih devojaka: U nekim slovenskim pričama, Rusalke su bile duhovi mladih devojaka koje su umrle pre venčanja ili su bile žrtve nasilne smrti. One su ostajale na Zemlji kao duhovi, tražeći mir ili osvetu.
4. Rusalke u poljoprivredi: U nekim regionima, Rusalke su bile povezane s plodnošću i rastom useva. Smatralo se da one mogu doneti kišu i pomoći u rastu biljaka, ali su takođe mogle izazvati sušu ako bi bile ljute.

Rusalke su, dakle, važan deo slovenske mitologije i folklora, sa složenim i različitim ulogama koje variraju od regiona do regiona. Njihova priča je preživela kroz generacije i nastavila da inspiriše umetnost, književnost i kulturu u slovenskim zemljama.

Hvala dragim Vlasima koji nam čuvaju prethrišćanske slovenske tradicije, kao i arhaični slovenski vokabular!

 

[Povijest]

Srpska plemena Timočani, Braničevci, Moravci, Moravljani:

"Braničevo je geografska regija v vzhodni centralni Srbiji, večinoma v Upravnem okrožju Braničevo."

"V 9. stoletju je v regiji živelo slovansko (ali srbsko) pleme Braničevci, po katerih je regija dobila ime. V tem času je ob izlivu Mlave v Donavo obstajalo tudi mesto Braničevo."

http://sl.wikipedia.org/wiki/Braničevo

http://sr.wikipedia.org/sr-el/Braničevci

"Braničevci su bili srednjevekovno srpsko pleme koje u 9. veku naseljavalo prostor istočno od reke Velike Morave, tačnije oblast Braničeva.

Zajedno sa Timočanima i Bodrićima pali su pod vlast bugarskog kana Kruma 805. godine. Kan ih je postavio na granici Bugarskog kanata sa Raškom i Franačkom državom."

Braničevski upravni okrug je na svom vrhuncu imao 300K ljudi.

 

[Mrkalj]

Braničevski upravni okrug je na svom vrhuncu imao 300K ljudi.

Prema poslednjem popisu stanovništva (2022) u Braničevskom upravnom okrugu:

• Ukupan broj stanovnika: 159.443 eBraničevo+2rtvbiser.rs+2
• Broj stanovnika prema nacionalnoj pripadnosti:
  
  • Srbi ~ 83 % te2.rs+1
  • Vlasi ~ 5,1 % te2.rs
  • Romi ~ 1,8 % te2.rs
  • Ostale nacionalne zajednice su prisutne u udelu ispod 1 % svaki. te2.rs

 

[Mrkalj]

 

[Povijest]

Povlašeni velikovlah @Pravi Vlah tvrdi da je sredinom 20. veka bilo više od 300K Vlaha u Srbiji što je urnebesna nebuloza i budalaština. Prema popisnim podacima stanovništva Kraljevine Jugoslavije 1931. godine na području današnje središnje Srbije bilo je 91 963 osoba koje nisu govorile slovenskim, nemačkim, mađarskim i albanskim jezikom. I da su svi oni bili takozvani Vlasi (mahom povlašeni Srbi - Sloveni), a naravno da nisu, opet nije moguće da ih je sredinom 20. veka bilo 300K u Srbiji.

 

[Pravi Vlah]

Великорумунска пропаганда.

Сви знамо да су Римљани искоренили Дачане, затим су Карпате населили Словени (Срби), да би им се касније прикључили Мађари као господари. А Румуни се појављају тек у тринаестом веку као чобани који су гонили стоку из Албаније.

 

[Casual Observer]

Povlašeni velikovlah @Pravi Vlah tvrdi da je sredinom 20. veka bilo više od 300K Vlaha u Srbiji što je urnebesna nebuloza i budalaština. Prema popisnim podacima stanovništva Kraljevine Jugoslavije 1931. godine na području današnje središnje Srbije bilo je 91 963 osoba koje nisu govorile slovenskim, nemačkim, mađarskim i albanskim jezikom. I da su svi oni bili takozvani Vlasi (mahom povlašeni Srbi - Sloveni), a naravno da nisu, opet nije moguće da ih je sredinom 20. veka bilo 300K u Srbiji.

To su nebuloze nastale na osnovu velikobugarskih “nalaza” za vreme genocidne okupacije Srbije 1915-1918, kad su “dokazivali” Austrougarskoj i Nemačkoj da u “njihovom” delu “nema Srba”.

 

[Casual Observer]

Великорумунска пропаганда.

Сви знамо да су Римљани искоренили Дачане, затим су Карпате населили Словени (Срби), да би им се касније прикључили Мађари као господари. А Румуни се појављају тек у тринаестом веку као чобани који су гонили стоку из Албаније.

Svi znamo da su Rumuni nekada živeli na terotoriji današnje Srbije: zato između srpskog i bugarskog ne postoji klasičan dijalekatski kontinuum (kao u Makedoniji) nego izrazito gomilanje starih izoglosa u snopove.

 

[Casual Observer]

Srpska plemena Timočani, Braničevci, Moravci, Moravljani:

"Braničevo je geografska regija v vzhodni centralni Srbiji, večinoma v Upravnem okrožju Braničevo."

"V 9. stoletju je v regiji živelo slovansko (ali srbsko) pleme Braničevci, po katerih je regija dobila ime. V tem času je ob izlivu Mlave v Donavo obstajalo tudi mesto Braničevo."

http://sl.wikipedia.org/wiki/Braničevo

http://sr.wikipedia.org/sr-el/Braničevci

"Braničevci su bili srednjevekovno srpsko pleme koje u 9. veku naseljavalo prostor istočno od reke Velike Morave, tačnije oblast Braničeva.

Zajedno sa Timočanima i Bodrićima pali su pod vlast bugarskog kana Kruma 805. godine. Kan ih je postavio na granici Bugarskog kanata sa Raškom i Franačkom državom."

Braničevski upravni okrug je na svom vrhuncu imao 300K ljudi.

Lužičkosrpsko.

 

[Ovi jedan]

Lužičkosrpsko.

Odakle ti to?


"Braničevci su bili južnoslavensko pleme koje je naseljavalo područje Braničeva , na području današnje Srbije , tijekom srednjeg vijeka .



Neki istraživači ih povezuju s Praedenencetima spomenutim u Kraljevskim franačkim analima 822.–824. Arapski geograf al - Masʿūdī ih moguće spominje kao Barānījābīn u popisu slavenskih plemena nakon Moravaca ( Murāwa ), Hrvata ( Kharwātīn ), Saksonaca ili Čeha ( Sāsīn ) i Kašuba ili Guduscanija ( Khashānīn )."

 

[suave]

I tako, u nedostatku finansiranja, proslavljena arheologičarka Monika Milosavljević se bacila na otkrivanje etničkog porekla V/vlaha preko njihovih koštanih ostataka. O DNK ništa. Inače, koliko sam u toku, za sad nema ni jednog E1b V13, J2b L283 ni R1b Z2103 koji se ovde najčešće poistovećuju sa starosedelačkom populacijom. Samo I1 (Drobnjački) N2 (Banjsko-Pivljanski) te I2 i R1a i J2a L70 u Me-Ho federaciji. Svi ovi potonji rezultati određeni su prema STR markerima pa nisam hteo da upisujem SNP imena ali nema nikakve sumnje ko je tu sahranjen.

Abstract​

The phenomenon of the burials under the stećci, in spite of the long history of research, still deserves additional attention of scholars. These are interments of the deceased in the context of the monumental funerary markers (stećci), highly prominent in the landscape, typical for the period between the 12th and the 16th centuries. This funerary practice is most intense during the 14th and 15th centuries, and there are indications that it occurs even after the 16th century. In the region of the Western Balkans, more than 72 000 monuments have been registered, mainly in Bosnia-Herzegovina.

During the 20th century, when these monuments were interpreted in the culture-historical archaeological key, researchers aimed at identifying a single religious or ethnic group intrinsically linked to this burial practice. Some of the solutions for the attribution of stećci were their ascription to the Bosnian Church, or to the Mediaeval Vlachs. The dedicated researchers, such as Šefik Bešlagić, recognized even under the traditional paradigmatic framework that the phenomenon of stećci is highly complex and that exclusive attribution to one ethnic/religious group is not highly plausible. Subsequently, with the interpretations of Dubravko Lovrenović in the beginning of the 21st century, stećci are interpreted as an interconfessional phenomenon.

While the exclusive attribution to the Bosnian Church is easily refuted on the base of the inscriptions mentioning other confessions, the issue of the Vlachs as the conveyors of this material culture has remained unresolved in certain ways. The solution was sought for in the domain of physical anthropology. Starting from the 1970s, in the papers on the skeletal remains recovered from the necropolises with the stećci, the interpretation is offered that these are homogenous communities, with dominantly brachycranial characteristics, identified as the Dinaric anthropological type. The next interpretive step was to link them to the allegedly autochthonous Medieval non-Slavic Vlachs, understood as an ethnic group deriving from Antiquity or praehistory.

The aim of the present paper is to critically reconsider the methodological core of the argument that the people buried under the stećci were of the Dinaric type, seen as the indigenous population, from the point of view of the history of Yugoslav archaeology.

https://eap-iea.org/staging/index.php/eap/article/view/1364?articlesBySimilarityPage=5