Милица
Buduća legenda
- Poruka
- 26.912
Velibor Džomić: Tomislav Nikolić se bavi crkvenim pitanjima
Na Krstovdan, uoči Bogojavljenja, Nikolić je boravio u prvoj zvaničnoj poseti Crnoj Gori. Tom prilikom, u susretu sa crnogorskim zvaničnicima, dobrano je zagazio i u crkvena pitanja. O tome kako na to gledaju u SPC za Nedeljnik piše protojerej-stavrofor dr Velibor Džomić, najbliži saradnik mitropolita Amfilohija
Za kratko vreme, tokom januara, pojavila su se dva jednostrana stava državne vlasti u vezi SPC na Kosovu i Metohiji i Crnoj Gori.
Glavni akter i u jednom i u drugom je Tomislav Nikolić, predsednik Srbije.
Srpska Crkva po uzoru na Katoličku: U Političkoj platformi pod tačkom V je obelodanjeno da Srbija posebno insistira "na uspostavljanju ugovornog odnosa između SPC i PIS u Prištini" te da bi "ovim ugovorom, koji bi trebalo da uzme u obzir iskustva iz statusa Rimokatoličke crkve u Italiji, trebalo da bude utvrđena međunarodno validna garancija za objekte SPC, crkvene posede i delovanje SPC na području pokrajine", a da "detalji vezani za pregovaračku poziciju po ovom pitanju moraju da budu usaglašeni sa predstavnicima SPC".
Predlog je jednostran, a Sveti Arhijerejski Sinod SPC nije konsultovan prilikom njegovog formulisanja.
Autori predloga se nisu bavili sledećim pitanjima:
Da li država ima ovlašćenja da pregovara sa Albancima u ime Srpske Crkve?
Da li Srpskoj Crkvi odgovara ugovorni odnos na delu teritorije koja po Ustavu spada u teritoriju Srbije?
Iz kojih su se razloga tvorci ovog predloga odlučili da kao uzor uzmu položaj Rimokatoličke crkve u Italiji? Da li je u slučaju položaja SPC, tj. Eparhije Raško-Prizrenske adekvatan primer položaja Rimokatoličke crkve u Italiji u kojoj većina stanovništva pripada rimokatoličkoj veroispovesti i u kojoj nije bilo NATO intervencije i jednostranog proglašenja nezavisnosti jednog dela italijanske teritorije?
Da li Srpskoj Crkvi odgovara taj primer i ta vrsta položaja jedne njene Eparhije?
I, na kraju, ako Srpskoj Crkvi i, još više, realnosti na Kosovu i Metohiji odgovara primer položaja Rimokatoličke crkve u Italiji onda je potpuno nepotreban zahtev za "međunarodno validnim garancijama za objekte SPC, crkvene posede i delovanje SPC na području pokrajine"?
Koje su to, kakve međunarodno validne garancije i u kojim međunarodno-pravnim aktima se nalaze takve garancije za crkvenu imovinu SPC mimo onih koje već ima Rimokatolička crkva u Italiji? I da li je to uopšte moguće ozbediti?
Na Krstovdan, uoči Bogojavljenja, Nikolić je boravio u prvoj zvaničnoj poseti Crnoj Gori. Tom prilikom, u susretu sa crnogorskim zvaničnicima, dobrano je zagazio i u crkvena pitanja. O tome kako na to gledaju u SPC za Nedeljnik piše protojerej-stavrofor dr Velibor Džomić, najbliži saradnik mitropolita Amfilohija
Za kratko vreme, tokom januara, pojavila su se dva jednostrana stava državne vlasti u vezi SPC na Kosovu i Metohiji i Crnoj Gori.
Glavni akter i u jednom i u drugom je Tomislav Nikolić, predsednik Srbije.
Srpska Crkva po uzoru na Katoličku: U Političkoj platformi pod tačkom V je obelodanjeno da Srbija posebno insistira "na uspostavljanju ugovornog odnosa između SPC i PIS u Prištini" te da bi "ovim ugovorom, koji bi trebalo da uzme u obzir iskustva iz statusa Rimokatoličke crkve u Italiji, trebalo da bude utvrđena međunarodno validna garancija za objekte SPC, crkvene posede i delovanje SPC na području pokrajine", a da "detalji vezani za pregovaračku poziciju po ovom pitanju moraju da budu usaglašeni sa predstavnicima SPC".
Predlog je jednostran, a Sveti Arhijerejski Sinod SPC nije konsultovan prilikom njegovog formulisanja.
Autori predloga se nisu bavili sledećim pitanjima:
Da li država ima ovlašćenja da pregovara sa Albancima u ime Srpske Crkve?
Da li Srpskoj Crkvi odgovara ugovorni odnos na delu teritorije koja po Ustavu spada u teritoriju Srbije?
Iz kojih su se razloga tvorci ovog predloga odlučili da kao uzor uzmu položaj Rimokatoličke crkve u Italiji? Da li je u slučaju položaja SPC, tj. Eparhije Raško-Prizrenske adekvatan primer položaja Rimokatoličke crkve u Italiji u kojoj većina stanovništva pripada rimokatoličkoj veroispovesti i u kojoj nije bilo NATO intervencije i jednostranog proglašenja nezavisnosti jednog dela italijanske teritorije?
Da li Srpskoj Crkvi odgovara taj primer i ta vrsta položaja jedne njene Eparhije?
I, na kraju, ako Srpskoj Crkvi i, još više, realnosti na Kosovu i Metohiji odgovara primer položaja Rimokatoličke crkve u Italiji onda je potpuno nepotreban zahtev za "međunarodno validnim garancijama za objekte SPC, crkvene posede i delovanje SPC na području pokrajine"?
Koje su to, kakve međunarodno validne garancije i u kojim međunarodno-pravnim aktima se nalaze takve garancije za crkvenu imovinu SPC mimo onih koje već ima Rimokatolička crkva u Italiji? I da li je to uopšte moguće ozbediti?
