GOVOR DUŠE
O borbi sa željama i strastima; o patnji za izgubljenom nadom i verom u druge i u sebe; o snazi trpljenja i blagoslovenim trenucima sreće na ovom veličanstvenom putu postojanja obasjanom Božjom Ljubavlju.
VODA – SIMBOL OČIŠĆENJA I DUHOVNOG ŽIVOTA
Duša slovenska
Voda predstavlja mesto nastanka svih egzistencijalnih potencijalnosti. Početak je i kraj svega u svemiru i predstavlja prvi oblik materije. Voda i vatra su dva elementa u sukobu koja će se na kraju prožeti i sjediniti. Predstavljaju ukupni polaritet u elementarnom svetu. Vatra i voda su povezani sa ocem nebom i majkom zemljom. Toplota i vlažnost su nužni za život, a „goruća voda“ je jedinstvo suprotnosti.
Voda simbolizuje vlažnost i cirkulaciju života, nasuprot smrtnoj statičnosti suvoće. Simbolizuje ponovno oživljavanje i ulivanje novog života, pa se otuda primenjuju obredi krštenja vodom, čime se simbolično spira i osvećuje novi život.
Vode vrela života izviru iz korena drveta života u središtu raja. Kao kiša, voda predstavlja plodnost, osemenjujuću moć boga neba. Kao rosa, označava duhovno okrepljenje i blagoslov. Ronjenje je simbol traganja za tajnom života. Hodanje po vodi označava prevazilaženje uslova pojavnog sveta. Prelaz preko vode je simbol prebacivanja iz jednog ontološkog stanja u drugo.Tekuća voda je „voda života“ ili „živa voda“ i simbolizuje je talasasta linija, spirala ili meandar. Uzburkne vode simbolizuju promene, iluziju i taštinu života.
Voda, kao i svi simboli, ima oprečno značenje. Ona je izvor života i izvor smrti – ona stvara i razara. U hrišćanskom predanju voda simbolizuje izvorište stvaranja. Ona je majka i materica. U Bibliji su zdenci u pustinji i vrela što se pokazuju nomadima, mesta radosti i čuda. Uz izvore i zdence zbivaju se najznačajniji susreti i kao sva sveta mesta, imaju jedinstvenu ulogu. Kraj njih se rađa ljubav i sanjaju venčanja... Pohod Jevreja i put svakog čoveka za vreme njegovog zemaljskog hodočašća, srasli su u njegovom spoljašnjem i unutrašnjem dodiru sa vodom, jer ona biva središte mira i svetlosti.
Stari i Novi zavjet slavi dobročinstvo vode. U Starom zavjetu voda je simbol života a u Novom zavjetu simbol Duha. Bog se upoređuje sa prolećnom kišom, s rosom koja cveću daje rast, sa svežim vodama koje teku s gora, s bujicom koja napaja. Pravednik je nalik na vrtove uz obale reke, na kedrove što rastu pokraj vode. Duša se javlja kao suva i žedna zemlja koja traži vodu. Čeka objavu Boga kao što isušena zemlja žudi da je natope kiše.
Bog daje i tajanstvenu vodu – mudrost. U srcu mudraca prebiva voda. On je nalik na bunar i vrelo a reči njegove imaju snagu bujice. „Srce je bezumnikovo kao vrč razbijen koji ne drži nikakve spoznaje.“ Po crkvenim ocima Duh Sveti uliva dar mudrosti u žedna srca. U Novom zavjetu Isus se otkriva kao Gospodar žive vode. On je izvor: „Ako je ko žedan, neka dođe k meni; i neka pije ko vjeruje u mene.“ Iz njegovih grudi izvire voda kao iz Mojsijeve stene. Na krstu, pod kopljem, potekla je Hristova krv i živa voda.
(sa jednog bloga)
