Берекин
Buduća legenda
- Poruka
- 30.968
Изгубио се у беспућу повјесне збиље?
-
- Popularno:
- Шта мислите о личном односу између...
- Ko je bila Malinče - heroina ili žena...
- Aleksandar Šargić: Ko je uništio...
- Hoće li neko da odgovara za Zlatibor?
- Zašto se Vučić toliko boji Rusa?
- Toma Momirović gradi hotel na Zlatiboru
- Peškiri
- Policija na poziv novog direktora ušla...
- Zašto su neki ljudi gej
- Istraživanje Crte: Za studentsku listu...
Pokatoličavanje...
- Začetnik teme frenčmen
- Datum pokretanja
Изгубио се у беспућу повјесне збиље?
Valjda je Srbija kao jedna od drzava koja su priznale NDH imala neke svoje predstavnike tada u Zagrebu.
Pa sta je tu cudno i danasnja Srbija priznaje nacisticku Hrvatsku!!!
- Poruka
- 30.517
Када је то Србија признала НДХ?
Берекин
Buduća legenda
- Poruka
- 30.968
Дечко је ...
Напишем му да Србија није била држава, а он упро ко сивоња.
Напишем му да Србија није била држава, а он упро ко сивоња.Дечко је ...
A sto je onda bila?
Берекин
Buduća legenda
- Poruka
- 30.968
Окупирана територија.
Имам 2 новчанице, из 1941. и 1943.; од 100 и 500 динара. На њима пише да су српски динари, издаје их Српска народна банка, ал нема имена "државе", на којој ти упорно инсистираш.
Poslednja izmena:
Okupirana teritorija bez vlade, predsjednika itd?
Mrkalj
Buduća legenda
- Poruka
- 37.292
Čekaj, bre, da li je za tebe Francuska u Drugom svetskom ratu bila nezavisna država? Takođe je imala predsednika vlade kao i Srbija, ministre kao i Srbija, policiju kao i Srbija... Nesavisan politički subjekt?
Nije imala predsjednika, imala je tzv. Vladu nacionalnog spasa koja je bila podređena njemačkoj vojnoj upravi.
Pokolj na Svetog Iliju
Ostoja Milisavljević | 03. septembar 2013. 17:53
10
Primanje druge vere nije bila garancija da se sačuva život. Umesto pokrštavanja poklano 5.000 duša iz Vrgin Mosta
Srbi u glinskoj crkvi
Srbi u glinskoj crkvi
Nastavci
Vatikan krsti krštene!
Carska protiv kaluđera
Slovo vladike Teofana
Zakon ministra Budaka
Puškom čistiti veru!
O PRISILNOM katoličenju Srba govorili su i pisali Nemci, Italijani, ili kao očevici ili po saznanju, kako naročito ukazuje L. M. Kostić. Valter Hagen piše: „Pošto se po staroj tradiciji izjednačuje hrvatstvo i katolička vera... to počeše pravoslavne da teraju da pređu na katoliku veru. Ovo prinudno prekrštavanje beše upravo forma po kojoj se vršilo hrvatiziranje“.
Dr Gestenmajer u izveštaju Ribentropovom ministarstvu od 14. septembra 1944. godine javlja:
„Ustaše su primorale desetine hiljada Srba u Hrvatskoj da pređu u katoličku veru. Onim pravoslavcima koji su se tome protivili, masovno je prerezano grlo (ovo treba bukvalno shvatiti) ili im je sva imovina oduzeta i onda su bez ičega proterani iz zemlje“.
General Glez fon Horstenau, opunomoćeni nemački general u Zagrebu: „Masovno proterivanje pravoslavnih i nasilno preveravanje na katoličku veru behu na dnevnom redu...“.
Jozef Matl, profesor Slavistike na Univerzitetu u Gracu: „Težak položaj nastao je u pitanju prelaza pravoslavnih na katoličku veru. Pravoslavna crkva nije bila priznata od HDZ do osnivanja ’hrvatske pravoslavne crkve’ početkom 1942. godine. Prelaz je u najvećoj meri vršen od državnih organa, pri čemu se nisu ustručavali da upotrebe nasilje...“.
Bertold Špuner, profesor orijentalistike na Univerzitetu u Hamburgu: „Okupacija Jugoslavije se pre svega zlokobno odrazila na pravoslavne delove stanovništva u vlasti NDH. Pored oduzimanja imovine Pravoslavne crkve, vernici su terani prinudnim merama ustaškog režima da prime katoličku veru i bili su u svojim pravima tlačeni...“. Erne Molte, istoričar: „... Tako je zaista Hrvatska za vreme rata postala u isto vreme jedna ogromna crkva preveravanja i u isto vreme gigantska klanica“.
MAČEK HVALI STEPINCA BRANKO Miljuš u svojoj knjizi „Bez maske“ (Glas kanadskih Srba, od 3. aprila 1953.) navodi reči Vlatka Mačeka iz perioda njegove emigracije. „Najveća zasluga nadbiskupa Stepinca jeste što je spasao od sigurne fizičke ili moralne propasti najmanje deset hiljada pravoslavne dece, čiji roditelji su bili poubijani ili odvedeni u nacističke (ne kaže ustaške) koncentracione logore ili su ostavili decu i pobegli u planine.
Verner Brokdorf: „... Pre svih drugih naročito je red franciskana delao ruku pod ruku sa ustašama i nametnuo srpskom narodu represalije koje su neminovno morale da vode do masovnih prekrštavanja. Prelaz u katoličanstvo beše za hiljade pravoslavnih spasenja od neizvesne sudbine ako ne i od same smrti. Već 1941. godine su hiljade Srba promenile veru. Ustaše i katolički kler behu pogrešnog mišljenja da je sa prinudnim katoličenjem rešeno pitanje narodnosti, jer je u prvom redu Zagrebu bilo stalo do toga da predele u kojima su Hrvati bili slabo naseljeni kroatizuju...“.
Johan Višta, bečki Švaba: „Priznati cilj ustaša je bio da pravoslavno (srpsko) stanovništvo smanji fizičkim istrebljenjem, proterivanjem i nasilnim katoličenjem. Johan Georg Rajsmiler: „Dokazano je da je jedan broj katoličkih sveštenika, ne samo sudelovao kod akcije preveravanja, nego da je takođe učestvovao kod užasnih nasilja protiv Srba. Papa je Pavelića blagoslovio kad ga je izvestio da je 150.000 preverenika spašeno za rimski katolicizam“.
Alfred Miler: „... Srbi su morali potpisati da su spremni da postanu rimokatolici i onda ne bi bili više uznemiravani. Neki put je tako bilo ako su zaista to potpisali, ali još češće nije tako bilo, nego su i pored svega toga uništeni, mahom posle predhodnog mučenja. Dolaze u pamet sećanja na španske konkvizitore i njihove neopisive metode mučenja i istrebljenja Indijanaca“.
Jirges Holtjamp: „... Katolički Hrvati preveriše (preobratiše), predvođeni franciskanskim sveštenicima, između 1941. i 1945. 24.000 pravoslavnih Srba...“ Šef bezbednosti u Hrvatskoj u izveštaju svom vrhovnom šefu SS u Nemačkoj 17. februara 1942. godine: „Treba još primetiti da je katolička crkva svojim merama konvertiranja i prinudom forsirala ustaške zločine, jer se kod sprovođenja njihove konverzije poslužila ustašama...“.
Alfio Ruso, Italijan: „Pokolj Srba se produžava. Pošto je Pavelić sam zahtevao prelaz pravoslavnih u katolicizam i pošto su brojne srpske porodice poslušale taj neprijatan poziv da bi spasle živote, izgledalo je da će progoni prestati. Ali i Srbi, koji su primiili preveravanje, bili su ubijeni u crkvama gde su ih sakupili da bi prisustvovali službi Božjoj“. Karlo Falkoni: „Pored osnivanja hrvatske pravoslavne crkve nije prestao rimo-katolički prozelitizam: pritisak na prelaz pravoslavnih u katolicizam produžen je na celoj narodnoj teritoriji“.
Govoreći o mostarskom biskupu fra Alojziju Mišiću zbog njegovog nezadovoljstva posle neuspelog katoličenja Srba, odnosno što nije uspelo katoličenje Bosne i Hercegovine: „Da je to njegova (Mišićeva) fiks ideja dokazuje jedno drugo pismo... Preveravanje pravoslavnih u katolicizam sasvim je promašeno. Da je Gospod kompetentnim dao bolje poimanje i razloga da se svim tim izvrše preveravanja u katolicizam, u ovoj osobenoj prilici bi broj katolika bio povećan bar za 500 do 600 hiljada na 1.300.000“!
Avro Manhatan (Karlovački teror danas): „2. avgusta 1941. godine ustaške vlasti iz Vrgin Mosta i Čemernice objavile su da svi Srbi, koji žele da ne budu uznemiravani, najbolje bi bilo da se skupe sutradan u tri sata po podne u Vrgin Mostu, gde će katolički popovi da čekaju da ih prekrste u katolicizam. Oko 5.000 je primilo ovaj savet. Umesto katoličkih popova, ustaše, naoružane mitraljezima, opkolile su sakupljenu masu sveta i zadržale kao zarobljenike do sutradan, kada su ih sve poklali. Među njima je bilo 37 dece stare ispod deset godina.
(Nastaviće se)
Ostoja Milisavljević | 03. septembar 2013. 17:53
10
Primanje druge vere nije bila garancija da se sačuva život. Umesto pokrštavanja poklano 5.000 duša iz Vrgin Mosta
Srbi u glinskoj crkvi
Srbi u glinskoj crkvi
Nastavci
Vatikan krsti krštene!
Carska protiv kaluđera
Slovo vladike Teofana
Zakon ministra Budaka
Puškom čistiti veru!
O PRISILNOM katoličenju Srba govorili su i pisali Nemci, Italijani, ili kao očevici ili po saznanju, kako naročito ukazuje L. M. Kostić. Valter Hagen piše: „Pošto se po staroj tradiciji izjednačuje hrvatstvo i katolička vera... to počeše pravoslavne da teraju da pređu na katoliku veru. Ovo prinudno prekrštavanje beše upravo forma po kojoj se vršilo hrvatiziranje“.
Dr Gestenmajer u izveštaju Ribentropovom ministarstvu od 14. septembra 1944. godine javlja:
„Ustaše su primorale desetine hiljada Srba u Hrvatskoj da pređu u katoličku veru. Onim pravoslavcima koji su se tome protivili, masovno je prerezano grlo (ovo treba bukvalno shvatiti) ili im je sva imovina oduzeta i onda su bez ičega proterani iz zemlje“.
General Glez fon Horstenau, opunomoćeni nemački general u Zagrebu: „Masovno proterivanje pravoslavnih i nasilno preveravanje na katoličku veru behu na dnevnom redu...“.
Jozef Matl, profesor Slavistike na Univerzitetu u Gracu: „Težak položaj nastao je u pitanju prelaza pravoslavnih na katoličku veru. Pravoslavna crkva nije bila priznata od HDZ do osnivanja ’hrvatske pravoslavne crkve’ početkom 1942. godine. Prelaz je u najvećoj meri vršen od državnih organa, pri čemu se nisu ustručavali da upotrebe nasilje...“.
Bertold Špuner, profesor orijentalistike na Univerzitetu u Hamburgu: „Okupacija Jugoslavije se pre svega zlokobno odrazila na pravoslavne delove stanovništva u vlasti NDH. Pored oduzimanja imovine Pravoslavne crkve, vernici su terani prinudnim merama ustaškog režima da prime katoličku veru i bili su u svojim pravima tlačeni...“. Erne Molte, istoričar: „... Tako je zaista Hrvatska za vreme rata postala u isto vreme jedna ogromna crkva preveravanja i u isto vreme gigantska klanica“.
MAČEK HVALI STEPINCA BRANKO Miljuš u svojoj knjizi „Bez maske“ (Glas kanadskih Srba, od 3. aprila 1953.) navodi reči Vlatka Mačeka iz perioda njegove emigracije. „Najveća zasluga nadbiskupa Stepinca jeste što je spasao od sigurne fizičke ili moralne propasti najmanje deset hiljada pravoslavne dece, čiji roditelji su bili poubijani ili odvedeni u nacističke (ne kaže ustaške) koncentracione logore ili su ostavili decu i pobegli u planine.
Verner Brokdorf: „... Pre svih drugih naročito je red franciskana delao ruku pod ruku sa ustašama i nametnuo srpskom narodu represalije koje su neminovno morale da vode do masovnih prekrštavanja. Prelaz u katoličanstvo beše za hiljade pravoslavnih spasenja od neizvesne sudbine ako ne i od same smrti. Već 1941. godine su hiljade Srba promenile veru. Ustaše i katolički kler behu pogrešnog mišljenja da je sa prinudnim katoličenjem rešeno pitanje narodnosti, jer je u prvom redu Zagrebu bilo stalo do toga da predele u kojima su Hrvati bili slabo naseljeni kroatizuju...“.
Johan Višta, bečki Švaba: „Priznati cilj ustaša je bio da pravoslavno (srpsko) stanovništvo smanji fizičkim istrebljenjem, proterivanjem i nasilnim katoličenjem. Johan Georg Rajsmiler: „Dokazano je da je jedan broj katoličkih sveštenika, ne samo sudelovao kod akcije preveravanja, nego da je takođe učestvovao kod užasnih nasilja protiv Srba. Papa je Pavelića blagoslovio kad ga je izvestio da je 150.000 preverenika spašeno za rimski katolicizam“.
Alfred Miler: „... Srbi su morali potpisati da su spremni da postanu rimokatolici i onda ne bi bili više uznemiravani. Neki put je tako bilo ako su zaista to potpisali, ali još češće nije tako bilo, nego su i pored svega toga uništeni, mahom posle predhodnog mučenja. Dolaze u pamet sećanja na španske konkvizitore i njihove neopisive metode mučenja i istrebljenja Indijanaca“.
Jirges Holtjamp: „... Katolički Hrvati preveriše (preobratiše), predvođeni franciskanskim sveštenicima, između 1941. i 1945. 24.000 pravoslavnih Srba...“ Šef bezbednosti u Hrvatskoj u izveštaju svom vrhovnom šefu SS u Nemačkoj 17. februara 1942. godine: „Treba još primetiti da je katolička crkva svojim merama konvertiranja i prinudom forsirala ustaške zločine, jer se kod sprovođenja njihove konverzije poslužila ustašama...“.
Alfio Ruso, Italijan: „Pokolj Srba se produžava. Pošto je Pavelić sam zahtevao prelaz pravoslavnih u katolicizam i pošto su brojne srpske porodice poslušale taj neprijatan poziv da bi spasle živote, izgledalo je da će progoni prestati. Ali i Srbi, koji su primiili preveravanje, bili su ubijeni u crkvama gde su ih sakupili da bi prisustvovali službi Božjoj“. Karlo Falkoni: „Pored osnivanja hrvatske pravoslavne crkve nije prestao rimo-katolički prozelitizam: pritisak na prelaz pravoslavnih u katolicizam produžen je na celoj narodnoj teritoriji“.
Govoreći o mostarskom biskupu fra Alojziju Mišiću zbog njegovog nezadovoljstva posle neuspelog katoličenja Srba, odnosno što nije uspelo katoličenje Bosne i Hercegovine: „Da je to njegova (Mišićeva) fiks ideja dokazuje jedno drugo pismo... Preveravanje pravoslavnih u katolicizam sasvim je promašeno. Da je Gospod kompetentnim dao bolje poimanje i razloga da se svim tim izvrše preveravanja u katolicizam, u ovoj osobenoj prilici bi broj katolika bio povećan bar za 500 do 600 hiljada na 1.300.000“!
Avro Manhatan (Karlovački teror danas): „2. avgusta 1941. godine ustaške vlasti iz Vrgin Mosta i Čemernice objavile su da svi Srbi, koji žele da ne budu uznemiravani, najbolje bi bilo da se skupe sutradan u tri sata po podne u Vrgin Mostu, gde će katolički popovi da čekaju da ih prekrste u katolicizam. Oko 5.000 je primilo ovaj savet. Umesto katoličkih popova, ustaše, naoružane mitraljezima, opkolile su sakupljenu masu sveta i zadržale kao zarobljenike do sutradan, kada su ih sve poklali. Među njima je bilo 37 dece stare ispod deset godina.
(Nastaviće se)
Tajnu skriva Vatikan
Ostoja Milisavljević | 04. septembar 2013.
11
Samo Sveta stolica raspolaže podacima o prevođenju Srba u katolike. Srbe nisu Nemci i Italijani pokrštavali, nego ustaše
Pavle Gregorić govori, Franjo Tuđman je prvi sleva
Pavle Gregorić govori, Franjo Tuđman je prvi sleva
Nastavci
Vatikan krsti krštene!
Carska protiv kaluđera
Slovo vladike Teofana
Zakon ministra Budaka
Puškom čistiti veru!
PREDSEDNIŠTVO Zemaljskog antifašističkog veća narodnog oslobođenja Hrvatske donelo je 25. avgusta 1944. godine odluku o poništavanju prisilnog preveravanja sa pravoslavlja na katoličanstvo. U članu 1 se kaže: „Ustanovljuje se da je nasiljima okupatora i njihovih pomagača izazvano nedobrovoljno i iznuđeno prevođenje izvjesnog broja Srba u Hrvatskoj s pravoslavlja na katoličanstvo ili koju drugu veru“.
Stavljamo naglasak na reči „nasiljima okupatora i njihovih pomagača“. Namerno se ne kaže ustašama ili ustaškim Hrvatima. Ne pominje se ni katolička crkva u Hrvatskoj, ni Stepinac ni njegovi potčinjeni. Iz takve formulacije ispada da su i Nemci i Italijani, kao okupatori, katoličili Srbe u Hrvatskoj. A opšte je poznato da to nisu bili ni Nemci ni Italijani, već isključivo Hrvati, katolička crkva u Hrvatskoj i vlast marionetske NDH. Ovde se namerno sve to ne pominje.
Jasno je da su tzv. Brozovi Hrvati i tada štitili Hrvate i Katoličku crkvu u Hrvatskoj, Stepinca i njegove krvoločne potčinjene, da su štitili i Svetu stolicu i velikog mrzitelja Srba papu Pija DžII, koji su prećutno odobravali sve to što su Hrvati uradili Srbima u Hrvatskoj.
U vezi sa prisilnim katoličenjem Srba ostaju nam dva otvorena pitanja na koja do danas nisu dati tačni odgovori: koliko je za to vreme NDH pokatoličio Srba i koliko se pokatoličenih Srba posle oslobođenja (1945. i kasnije) vratilo svojoj pravoslavnoj crkvi? Na oba ova pitanja tačne odgovore može dati samo Katolička crkva u Hrvatskoj, jer je ona pedantno beležila svaki slučaj preveravanja.
300 VOJNIH SVEŠTENIKA U OKVIRU vojnog vikarijata bilo je 300 vojnih sveštenika, uglavnom dobrovoljaca, podređenih Stepincu, a on papi. U zločinima ustaške vojske učestvovali su i katolički vojni sveštenici koji su bili zastupljeni u Saboru NDH. Članovi Sabora bili su Alojzije Stepinac i još desetak sveštenika. Po kanonima rimokatoličke crkve, kad u najvišem državnom telu, u ovom slučaju Saboru, ima više od dva sveštenika, to je teokratska država, što znači da je takva bila NDH. Teokratska država je na neki način podređena papi, pa je prema tome i on indirektno odgovoran za ono što se dešavalo u Hrvatskoj.
Dokaz za ovo naše tvrđenje je i to što su posle oslobođenja Vukovara 1992. godine u Katoličkoj crkvi nađene desetine kilograma raznih crkvenih knjiga i drugih dokumenata. U Vukovarskoj katoličkoj crkvi pronađene su pedantno obeležene knjige o pokatoličavanju Srba u Hrvatskoj na širem području ovog grada u vreme od 1908. do oslobođenja 1945. godine i posle oslobođenja. Zabeležene su redom 1977, 1978, 1980. i tako sve do 1991. godine.
Čak i posle 1945. godine nastavljeno je katoličenje Srba. Fratarskim krasnopisom zapisane su desetine srpskih porodica čiji su članovi prešli u katoličku veru. Nižu se imena i prezimena i drugi podaci - porodice Ružić od šest članova; porodice Ostojić, roditelja i dvoje dece; porodice Popović i mnogih drugih koji su u Vukovaru 1941. godine spasavali glave menjajući veru. Tako sve do porodica Lukić, Vlaškalić, Savić, Jakovljević, Babić, Stojanović, Milovanović, Marjanović, Vukojević, Đorđević, Simeunović, Radovanović i još mnogo drugih. Nižu se i podaci o prekrštenim porodicama Gajić, Marić, Janković, Živanović, Obradović, Đaković i drugih.
Teško da će neko od Srba (ili bilo ko drugi) ikada moći doći do knjiga i dokumentacije o katoličenju Srba u Hrvatskoj koje se čuvaju kao najstroža tajna u trezorima katoličke crkve u Zagrebu i trezorima Vatikana, jer je Sveta stolica redovno dobijala izveštaje od Stepinca o katoličenju Srba u Hrvatskoj.
Naše procene su različite: broj se kreće: od 240.000 (Izveštaj Stepinca Svetoj stolici koji je on obelodanio), pa preko 250.000 do čak 350.000. Veljko Đurić („Prekrštavanje Srba u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj“) smatra da je u NDH pokatoličeno 350.000 Srba.
Da bi se utvrdio tačan broj pokatoličenih Srba u NDH, neophodno je znati tačan broj pravoslavnih Srba na dan osnivanja NDH, tačan broj umorenih u toku njenog postojanja i tačan broj prognanih Srba. U broj pokatoličenih Srba treba uračunati i decu umorenih roditelja, na koju ukazuje i Karlhajnc Dešner („Sa Bogom i fašistima“): „I deca su tamo klana na hiljade. Da, čak su bili stvorili zasebni koncentracioni logor i za njih - u Loboru, Jablancu, Mlaki, Bročici, Ustici, Gradiški, Sisku, Jastrebarskom i Gornjoj Rijeci. Samo 1942. godine tamo su bacili 24.000 dece, od kojih je polovina umorena.
S vremenom je, svakako, državnim i crkvenim vlastima izgledalo korisnije da decu sačuvaju. Pošto su roditelji bili u najviše slučajeva mrtvi ili zatvoreni, deca su se lako mogla preobratiti u jedino spasavajuću veru. Katolička „Karitas“, čiji je predsednik bio Stepinac, preuzimala je staranje o deci bez roditelja i njihovo prevaspitanje je išlo tim lakše što mnoga deca nisu uopšte imala srodnike. Mnoga su bila suviše mala kada su pala pod „staranje“ „Karitasa“ da bi znala svoje poreklo, svoje selo ili čak samo ime. Tako ima bezbroj mladih ljudi i danas u Hrvatskoj koji žive kao verni katolici, čak kao njihovi sveštenici, a da ne slute kojim okolnostima imaju da zahvale to što su katolici.
Nemali broj tih srpskih dečaka i devojčica je registrovan na teološkim fakultetima Italije, Argentine, Australije i SAD. To je i tragedija ove srpske dece i Srba kao naroda. Oni su danas ortodoksni katolici i zreli ljudi, a ne znaju da su Srbi, ne znaju da su im roditelji bili Srbi, ne znaju za svoje rođake: braću i sestre i njihove potomke srpske nacionalnosti. Njihovi sinovi su bili u Tuđmanovoj fašističkoj soldateski, ubijali svoje rođake, a da to nisu znali. Palili su i rušili njihove kuće, a nisu znali da to čine na zemlji na kojoj su rođeni... Oni koji su postali katolički sveštenici uklopili su se u ortodoksni katolički kler i žarko propovedaju „jedinospasavajuću veru“.
Tako je i sa decom pokatoličenih Srba za vreme NDH: i ona, kao ortodoksni Hrvati i katolici, danas čine to isto što čine deca Srba umorenih za vreme NDH.
(Nastaviće se)
Dje nestade onaj sto dokaze za varvarsko pokrstavanje zatrazi???
Ostoja Milisavljević | 04. septembar 2013.
11
Samo Sveta stolica raspolaže podacima o prevođenju Srba u katolike. Srbe nisu Nemci i Italijani pokrštavali, nego ustaše
Pavle Gregorić govori, Franjo Tuđman je prvi sleva
Pavle Gregorić govori, Franjo Tuđman je prvi sleva
Nastavci
Vatikan krsti krštene!
Carska protiv kaluđera
Slovo vladike Teofana
Zakon ministra Budaka
Puškom čistiti veru!
PREDSEDNIŠTVO Zemaljskog antifašističkog veća narodnog oslobođenja Hrvatske donelo je 25. avgusta 1944. godine odluku o poništavanju prisilnog preveravanja sa pravoslavlja na katoličanstvo. U članu 1 se kaže: „Ustanovljuje se da je nasiljima okupatora i njihovih pomagača izazvano nedobrovoljno i iznuđeno prevođenje izvjesnog broja Srba u Hrvatskoj s pravoslavlja na katoličanstvo ili koju drugu veru“.
Stavljamo naglasak na reči „nasiljima okupatora i njihovih pomagača“. Namerno se ne kaže ustašama ili ustaškim Hrvatima. Ne pominje se ni katolička crkva u Hrvatskoj, ni Stepinac ni njegovi potčinjeni. Iz takve formulacije ispada da su i Nemci i Italijani, kao okupatori, katoličili Srbe u Hrvatskoj. A opšte je poznato da to nisu bili ni Nemci ni Italijani, već isključivo Hrvati, katolička crkva u Hrvatskoj i vlast marionetske NDH. Ovde se namerno sve to ne pominje.
Jasno je da su tzv. Brozovi Hrvati i tada štitili Hrvate i Katoličku crkvu u Hrvatskoj, Stepinca i njegove krvoločne potčinjene, da su štitili i Svetu stolicu i velikog mrzitelja Srba papu Pija DžII, koji su prećutno odobravali sve to što su Hrvati uradili Srbima u Hrvatskoj.
U vezi sa prisilnim katoličenjem Srba ostaju nam dva otvorena pitanja na koja do danas nisu dati tačni odgovori: koliko je za to vreme NDH pokatoličio Srba i koliko se pokatoličenih Srba posle oslobođenja (1945. i kasnije) vratilo svojoj pravoslavnoj crkvi? Na oba ova pitanja tačne odgovore može dati samo Katolička crkva u Hrvatskoj, jer je ona pedantno beležila svaki slučaj preveravanja.
300 VOJNIH SVEŠTENIKA U OKVIRU vojnog vikarijata bilo je 300 vojnih sveštenika, uglavnom dobrovoljaca, podređenih Stepincu, a on papi. U zločinima ustaške vojske učestvovali su i katolički vojni sveštenici koji su bili zastupljeni u Saboru NDH. Članovi Sabora bili su Alojzije Stepinac i još desetak sveštenika. Po kanonima rimokatoličke crkve, kad u najvišem državnom telu, u ovom slučaju Saboru, ima više od dva sveštenika, to je teokratska država, što znači da je takva bila NDH. Teokratska država je na neki način podređena papi, pa je prema tome i on indirektno odgovoran za ono što se dešavalo u Hrvatskoj.
Dokaz za ovo naše tvrđenje je i to što su posle oslobođenja Vukovara 1992. godine u Katoličkoj crkvi nađene desetine kilograma raznih crkvenih knjiga i drugih dokumenata. U Vukovarskoj katoličkoj crkvi pronađene su pedantno obeležene knjige o pokatoličavanju Srba u Hrvatskoj na širem području ovog grada u vreme od 1908. do oslobođenja 1945. godine i posle oslobođenja. Zabeležene su redom 1977, 1978, 1980. i tako sve do 1991. godine.
Čak i posle 1945. godine nastavljeno je katoličenje Srba. Fratarskim krasnopisom zapisane su desetine srpskih porodica čiji su članovi prešli u katoličku veru. Nižu se imena i prezimena i drugi podaci - porodice Ružić od šest članova; porodice Ostojić, roditelja i dvoje dece; porodice Popović i mnogih drugih koji su u Vukovaru 1941. godine spasavali glave menjajući veru. Tako sve do porodica Lukić, Vlaškalić, Savić, Jakovljević, Babić, Stojanović, Milovanović, Marjanović, Vukojević, Đorđević, Simeunović, Radovanović i još mnogo drugih. Nižu se i podaci o prekrštenim porodicama Gajić, Marić, Janković, Živanović, Obradović, Đaković i drugih.
Teško da će neko od Srba (ili bilo ko drugi) ikada moći doći do knjiga i dokumentacije o katoličenju Srba u Hrvatskoj koje se čuvaju kao najstroža tajna u trezorima katoličke crkve u Zagrebu i trezorima Vatikana, jer je Sveta stolica redovno dobijala izveštaje od Stepinca o katoličenju Srba u Hrvatskoj.
Naše procene su različite: broj se kreće: od 240.000 (Izveštaj Stepinca Svetoj stolici koji je on obelodanio), pa preko 250.000 do čak 350.000. Veljko Đurić („Prekrštavanje Srba u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj“) smatra da je u NDH pokatoličeno 350.000 Srba.
Da bi se utvrdio tačan broj pokatoličenih Srba u NDH, neophodno je znati tačan broj pravoslavnih Srba na dan osnivanja NDH, tačan broj umorenih u toku njenog postojanja i tačan broj prognanih Srba. U broj pokatoličenih Srba treba uračunati i decu umorenih roditelja, na koju ukazuje i Karlhajnc Dešner („Sa Bogom i fašistima“): „I deca su tamo klana na hiljade. Da, čak su bili stvorili zasebni koncentracioni logor i za njih - u Loboru, Jablancu, Mlaki, Bročici, Ustici, Gradiški, Sisku, Jastrebarskom i Gornjoj Rijeci. Samo 1942. godine tamo su bacili 24.000 dece, od kojih je polovina umorena.
S vremenom je, svakako, državnim i crkvenim vlastima izgledalo korisnije da decu sačuvaju. Pošto su roditelji bili u najviše slučajeva mrtvi ili zatvoreni, deca su se lako mogla preobratiti u jedino spasavajuću veru. Katolička „Karitas“, čiji je predsednik bio Stepinac, preuzimala je staranje o deci bez roditelja i njihovo prevaspitanje je išlo tim lakše što mnoga deca nisu uopšte imala srodnike. Mnoga su bila suviše mala kada su pala pod „staranje“ „Karitasa“ da bi znala svoje poreklo, svoje selo ili čak samo ime. Tako ima bezbroj mladih ljudi i danas u Hrvatskoj koji žive kao verni katolici, čak kao njihovi sveštenici, a da ne slute kojim okolnostima imaju da zahvale to što su katolici.
Nemali broj tih srpskih dečaka i devojčica je registrovan na teološkim fakultetima Italije, Argentine, Australije i SAD. To je i tragedija ove srpske dece i Srba kao naroda. Oni su danas ortodoksni katolici i zreli ljudi, a ne znaju da su Srbi, ne znaju da su im roditelji bili Srbi, ne znaju za svoje rođake: braću i sestre i njihove potomke srpske nacionalnosti. Njihovi sinovi su bili u Tuđmanovoj fašističkoj soldateski, ubijali svoje rođake, a da to nisu znali. Palili su i rušili njihove kuće, a nisu znali da to čine na zemlji na kojoj su rođeni... Oni koji su postali katolički sveštenici uklopili su se u ortodoksni katolički kler i žarko propovedaju „jedinospasavajuću veru“.
Tako je i sa decom pokatoličenih Srba za vreme NDH: i ona, kao ortodoksni Hrvati i katolici, danas čine to isto što čine deca Srba umorenih za vreme NDH.
(Nastaviće se)
Dje nestade onaj sto dokaze za varvarsko pokrstavanje zatrazi???
Poslednja izmena:
"Varvarsko pokrštavanje"?
Misliš na prisilno primoravanje Slovena da pljunu na vekovnu slovensku religiju i pokore se grčko-latinskoj veri?
Misliš na prisilno primoravanje Slovena da pljunu na vekovnu slovensku religiju i pokore se grčko-latinskoj veri?
Mislim, ...da nema smisla ici dublje u vreme od Hriscanskog,...na kraju krajeva nasa civilizacuja pripada Hriscanskoj, kakva je takva!!!
Poslednja izmena od moderatora:
Ima smisla jer je ovo forum za istoriju, a ne za ćaskanje, drečanje i lepljenje propagandnog materijala. Pitam te ponovo: Šta misliš o nasilnom pokrštavanju Slovena sa linije Carigrad-Rim u vreme ujedinjenog hrišćanstva i na koji način se ono odnosilo prema autohtonoj slovenskoj veri?
Znaci, tema je pokatolicavanje i to nasilno kroz istoriju postojamja Pravoslavaca na zapadnim prostorima Balkana,
a ti ukoliko te zanima tema o nasilnom pokrstavanju Slavena, .....izvoli ponasati se normalno, kao da je sa tobom sve u redu, otvori je!!!
Poslednja izmena od moderatora:
Ja bih te kao prvo molio da se ponašaš kao pismen i civilizovan čovek, da ne psuješ, ne dernjaš se i da znake interpunkcije koristiš normalno, a ne poremećeno i iritantno. Pitanje je u vezi sa širim kontekstom, tj. u kontekstu agresivnog verskog prozelitizma. U ovom slučaju, agresivnog hrišćanskog prozelitizma koji ti prikazuješ jednostrano, kao isključivi zločin jedino Katoličke crkve, što se može čak i svrstati u govor mržnje i podsticanje verske netrpeljvosti, što je zabranjeno na forumu. Ja ti navodim primere agresivnog prozelitizma hrišćanske crkve o kojima ti odbijaš da daš komentar. Ne širim temu na to, nego od tebe tražim da (navodne) zločine Katoličke crkve staviš u kontekst opštih (navodnih) hrišćanskih zločina i to, konkretno:
1. pokrštavanje Južnih Slovena i iskorenjivanje slovenske vere od strane jedinstvene grčko-latinske Hrišćanske crkve
2. organizovano i brutalno proganjanje srednjovekovnih bogumila od strane Pravoslavne crkve, delom i Katoličke
3. verski prozelitizam Pravoslavne crkve nad katolicima pod Nemanjićima
4. odnos Katoličke crkve prema islamu nakon austrijskog osvajanja delova Hrvatske i Srbije (Hrvatska, Slavonija, Vojvodina)
5. odnos Pravoslavne crkve prema islamu tokom oslobađanja Srbije 1804-1878, kada su sravnjivani čak i čitavi muslimanski gradovi i kada ko je nije hteo da se krsti u pravoslavnoj veri ili prognan ili ubijen
U koju ravan i sa kojim stepenom gradacije ti stavljaš ovo o čemu pišeš? Ništa ovo nije van konteksta, u pitanju je isti narod, isto podneblje, isti ljudi i slično šire vremensko razdoblje, ništa van teme.
Dopunsko pitanje: Da li ti uopšte čitaš tuđe autorske tekstove kojima ovde zatrpavaš temu i da li si sposoban da o njima diskutuješ, pošto na svako normalno pitanje odbijaš diskusiju i vređaš, a što je (takođe) kažnjivo na forumu?
1.Bilo je opiranja, ali generalno išlo je linijom vladar-stanovništvo. Ta stvar je možda i pozitivna zbog nastanka prvih slovenskih pisama,
2.Sa bogumilima se obračunao Stefan Nemanja, uobičajena stvar tog doba. To se desilo u vrlo kratkom vremenu, tako da ovo nije dugotrajan proces.
3.Ovo ti nije baš tačno. Jeste da je pravoslavlje državna vjera, ali makar se tolerisalo njihovo postojanje
4.Uobičajena stvar onog doba, na žalost
5. Isto kao pod 4. To su uradili i Ugarska, Hrvatska, Austrija, Bugarska, čak i Grčka u savremeno doba (trat sa Turskom 1919-1922).
Ja sam svjestan da je nasilno djelovanje vjerskih zajednica "uob.ičajena stvar" do XX vijeka, ali ne mogu da shvatim (i ovi ostali forumaši) djelovanje Katoličke crkve od 1941-1945.
Bez želje da skrećem tok diskusije (to sam spomenuo samo zbog šire slike i jasnog poređenja), mislim da preovlađuje mišljenje da su u vreme Stefana Nemanje, kao prvog Nemanjića, pravoslavci i katolici među Srbima bili raspoređeni 50-50, možda čak i više u korist katolika. A sa poslednjim Nemanjićem, carem Urošem, više nego dvotrećinska većina Srba bili su pravoslavci, čak se i pravoslavlje utemeljilo u tradiciji kao "srpska vera" i takvo ostalo do kraja turskog perioda. Ali da ne širimo o tome, ako se baš to nametne kao interesantno, možda bi zaista trebalo otvoriti posebnu temu o tome ili neku opštu o verskom prozelitizmu kroz vekove na našim prostorima.
Što se tiče delovanja Katoličke crkve 1941-45, da li je ona (crkva) delovala jednako u krajevima koje je kontrolisala Nemačka, i u onima koje su kontrolisale Mađarska i Italija, sa onima koje je kontrolisala Hrvatska? Na primer, u Zadru i po ostrvima je bila ista ta katolička crkva kao i u Hrvatskoj sve to vreme, da li su italijanski, nemački i mađarski sveštenici i kaluđeri radili isto to i u istoj meri kao i hrvatski?
Vatikan krije zločin
Ostoja Milisavljević | 05. septembar 2013. 18:36 |
12
Jedini cilj pokrštavanja već krštenih jeste uništenje srpskog naroda u NDH.
Sveta stolica
Sveta stolica
Nastavci
Vatikan krsti krštene!
Carska protiv kaluđera
Slovo vladike Teofana
Zakon ministra Budaka
Puškom čistiti veru!
NA osnovu nekih pouzdanih podataka i činjenica može se utvrditi bar približan broj pokatoličenih Srba u NDH. Zato nam se čini da je realno prihvatiti mišljenje pisca knjige „Katolički teror danas“ Avra Manhata, poreklom Italijana. Prikazujući sadržaj te njegove knjige, L. M. Kostić („Hrvatska zverstva u Drugom svetskom ratu prema izjavama Pavelićevih saveznika“) iznosi mišljenje ovog pisca da je „trideset procenata pravoslavnih Srba u novoj Hrvatskoj bilo prekršteno u katolicizam i to u izvanredno kratkom vremenu...“
Mi se njegovom mišljenju pridružujemo i kao prilog tom mišljenju posebno ističemo da je u granicama NDH bilo najmanje tri miliona Srba, kako to tvrde dva kompetentna autora: Veliša Raičević Psunjski („U ime Hrista svetinje u plamenu“) i prof. Salvatore Joi, tada potporučnik italijanske vojske u Lici („Jugoslavija 1941“).
Psunjski piše: „... najvažnija službena statistika ustaške vlade, iz koje se vidi da je od preko 3.000.000 srpsko-pravoslavnih pripadnika u srpskim zemljama pod ustaškom čizmom ostalo je još jedva oko 500.000...“ Profesor Loj kaže:“... niže komande ustaša su raspolagale životima tri miliona Srba koji su se nalazili u granicama države Pavelića...“. I dalje: „Tri miliona Srba se nalazilo u granicama Pavelićeve države. Od ovih je krenuo jedan milion da stigne u Srbiju ili da se preseli u italijanske gradove Zadar, Split, Šibenik. Ne može se utvrditi koliko je njih imalo sreću da dostigne vruće željenu metu; to je misterija koja je možda predodređena da nikad ne dobije objašnjenje“.
Ako uzmemo u obzir Stepinčev izveštaj, koji je on poslao Svetoj stolici u prvoj polovini (mart) 1942. godine, da je pokatoličeno 240.000 Srba, ima osnova tvrditi da se ta cifra do propasti NDH popela najmanje na 1.000.000 Srba, jer zamah prisilnog katoličenja nije jenjavao kroz celo vreme okupacije Jugoslavije, odnosno postojanja NDH.
Od tih milion pokatoličenih Srba, ako se nijedan nije vratio u svoju pravoslavnu veru, rađanjem je postalo najmanje milion katolika srpskog porekla, a taj milion katolika rađaće dalje milione katolika. Ako natalitet pravih Hrvata bude opadao, od onog dana kad bude najniže pao, u Hrvatskoj će vladati Hrvati srpskog porekla.
Po svojoj svireposti prisilno katoličenje Srba u Hrvatskoj prevazišlo je Vartolomejsku noć 1571. godine. Tada je Katolička crkva postavila ultimatum francuskim protestantima hugenotima ili da prime katoličku veru ili da napuste Francusku. Pošto su hugenoti odbili ultimatum, po nalogu pape Grgura III i njegovim rukovodstvom izvršen je stravičan pokolj hugenota.
U znak zahvalnog sećanje na ovaj događaj, Psunjski kaže da je papa Grgur III naredio da se iskuje naročita medalja i da pucaju topovi u znak radosti. Uz to je bogato nagradio tada poznatog slikara Bazarija da „Vartolomejsku noć“ ovekoveči scenama na zidinama crkve Svetog Petra u Rimu. Pokolj u vartolomejskoj noći trajao je svega nekoliko časova, a pokolj zbog odbijanja prelaska Srba u katoličku veru trajao je više od tri godine.
PAPA PIJE ZADOVOLjAN PAPA Pije II bio je zadovoljan katoličenjem Srba u Hrvatskoj. Dr Predrag Ilić („Vera u službi genocida“, „Večernje novosti“, od 6. februara 1996) o tome kaže: - Nasuprot „uzvišenom zadovoljstvu“ Pija II i veselju sa kojim su u Državnom sekretarijatu Vatikana dočekane vesti o prekrštavanju Srba u NDH, jedan deo katoličkog sveštenstva u okupiranoj Jugoslaviji potpuno je drukčije mislio o tome.
Prvog marta 1942. godine slovenačke katoličke starešine, koje su živele u Srbiji, uputile su Svetoj stolici (preko nadbiskupa Ujčića) jednu promemoriju, u kojoj su o prekrštavanju Srba u NDH izrekle sledeće konstatacije: „... tko poznaje stvarne prilike u Hrvatskoj... taj zna da današnje preobraćanje pravoslavnih u katoličku veru u NDH u svojoj suštini nema nikakve veze sa verom... konačni cilj današnje zagrebačke politike je uništenje srpskog naroda u NDH. Tom nemoralnom cilju ima poslužiti i pokatoličenje... što se događa u Hrvatskoj, ne samo da proizlazi iz bilo kakvih verskih pobuda, već štaviše u suštini on predstavlja ponižavajuću zloupotrebu Katoličke crkve i sudbonosno gaženje njenog ugleda i dostojanstva.
Svaki nepristrasan posmatrač prilika u Hrvatskoj mora priznati da se prelazi pravoslavnih u katoličku veru vrše u znaku najgoreg političkog nasilja...“
„Nasilno pokatoličavanje srpskih masa, ubijanje i mučenje pravoslavnih sveštenika i vladika, rušenje njihovih crkava i manastira, koje se vrši u Hrvatskoj, tobož i u interesu katolicizma, zadire bez sumnje i u interes vrhovnog vođstva Katoličke crkve. Srbi su očekivali da će Sveta stolica kao čuvar ugleda Katoličke crkve, podići svoj glas pre ili kasnije i javno osuditi krvave zločine, progone, unijaćenje i katoličenje Srba koji se vrše u katoličkoj zemlji u ime katolicizma. Srbi se pitaju iz kojih razloga Sveta stolica sada ćuti na strašnu tragediju Srpske pravoslavne crkve...“
„Nadali smo se da će sa nestankom NDH, Pavelića i Stepinca prestati katoličenje Srba u Hrvatskoj. Prevarili smo se, Franja Kuharić nastavlja delo Stepinca. Od septembra 1991. godine do februara 1992. godine Katolička crkva u Hrvatskoj prekrstila je 11.756 Srba pravoslavaca u katolike. Tehnologija ovog prekrštavanja razlikuje se od one koja je primenjivana za vreme NDH. Kardinal Franjo Kuharić taj posao obavlja tako vešto da se stvara utisak da pravoslavni Srbi dobrovoljno menjaju svoju veru, jer se prekrštavanje vrši činom intimnosti, a samo u retkim slučajevima prekrštavaju se manje grupe Srba na katoličanstvo. Ono se vrši naročito u Dalmaciji i u velikim gradovima“.
(Nastaviće se)
E, kad bi se kako mogla istina sakriti???
Ostoja Milisavljević | 05. septembar 2013. 18:36 |
12
Jedini cilj pokrštavanja već krštenih jeste uništenje srpskog naroda u NDH.
Sveta stolica
Sveta stolica
Nastavci
Vatikan krsti krštene!
Carska protiv kaluđera
Slovo vladike Teofana
Zakon ministra Budaka
Puškom čistiti veru!
NA osnovu nekih pouzdanih podataka i činjenica može se utvrditi bar približan broj pokatoličenih Srba u NDH. Zato nam se čini da je realno prihvatiti mišljenje pisca knjige „Katolički teror danas“ Avra Manhata, poreklom Italijana. Prikazujući sadržaj te njegove knjige, L. M. Kostić („Hrvatska zverstva u Drugom svetskom ratu prema izjavama Pavelićevih saveznika“) iznosi mišljenje ovog pisca da je „trideset procenata pravoslavnih Srba u novoj Hrvatskoj bilo prekršteno u katolicizam i to u izvanredno kratkom vremenu...“
Mi se njegovom mišljenju pridružujemo i kao prilog tom mišljenju posebno ističemo da je u granicama NDH bilo najmanje tri miliona Srba, kako to tvrde dva kompetentna autora: Veliša Raičević Psunjski („U ime Hrista svetinje u plamenu“) i prof. Salvatore Joi, tada potporučnik italijanske vojske u Lici („Jugoslavija 1941“).
Psunjski piše: „... najvažnija službena statistika ustaške vlade, iz koje se vidi da je od preko 3.000.000 srpsko-pravoslavnih pripadnika u srpskim zemljama pod ustaškom čizmom ostalo je još jedva oko 500.000...“ Profesor Loj kaže:“... niže komande ustaša su raspolagale životima tri miliona Srba koji su se nalazili u granicama države Pavelića...“. I dalje: „Tri miliona Srba se nalazilo u granicama Pavelićeve države. Od ovih je krenuo jedan milion da stigne u Srbiju ili da se preseli u italijanske gradove Zadar, Split, Šibenik. Ne može se utvrditi koliko je njih imalo sreću da dostigne vruće željenu metu; to je misterija koja je možda predodređena da nikad ne dobije objašnjenje“.
Ako uzmemo u obzir Stepinčev izveštaj, koji je on poslao Svetoj stolici u prvoj polovini (mart) 1942. godine, da je pokatoličeno 240.000 Srba, ima osnova tvrditi da se ta cifra do propasti NDH popela najmanje na 1.000.000 Srba, jer zamah prisilnog katoličenja nije jenjavao kroz celo vreme okupacije Jugoslavije, odnosno postojanja NDH.
Od tih milion pokatoličenih Srba, ako se nijedan nije vratio u svoju pravoslavnu veru, rađanjem je postalo najmanje milion katolika srpskog porekla, a taj milion katolika rađaće dalje milione katolika. Ako natalitet pravih Hrvata bude opadao, od onog dana kad bude najniže pao, u Hrvatskoj će vladati Hrvati srpskog porekla.
Po svojoj svireposti prisilno katoličenje Srba u Hrvatskoj prevazišlo je Vartolomejsku noć 1571. godine. Tada je Katolička crkva postavila ultimatum francuskim protestantima hugenotima ili da prime katoličku veru ili da napuste Francusku. Pošto su hugenoti odbili ultimatum, po nalogu pape Grgura III i njegovim rukovodstvom izvršen je stravičan pokolj hugenota.
U znak zahvalnog sećanje na ovaj događaj, Psunjski kaže da je papa Grgur III naredio da se iskuje naročita medalja i da pucaju topovi u znak radosti. Uz to je bogato nagradio tada poznatog slikara Bazarija da „Vartolomejsku noć“ ovekoveči scenama na zidinama crkve Svetog Petra u Rimu. Pokolj u vartolomejskoj noći trajao je svega nekoliko časova, a pokolj zbog odbijanja prelaska Srba u katoličku veru trajao je više od tri godine.
PAPA PIJE ZADOVOLjAN PAPA Pije II bio je zadovoljan katoličenjem Srba u Hrvatskoj. Dr Predrag Ilić („Vera u službi genocida“, „Večernje novosti“, od 6. februara 1996) o tome kaže: - Nasuprot „uzvišenom zadovoljstvu“ Pija II i veselju sa kojim su u Državnom sekretarijatu Vatikana dočekane vesti o prekrštavanju Srba u NDH, jedan deo katoličkog sveštenstva u okupiranoj Jugoslaviji potpuno je drukčije mislio o tome.
Prvog marta 1942. godine slovenačke katoličke starešine, koje su živele u Srbiji, uputile su Svetoj stolici (preko nadbiskupa Ujčića) jednu promemoriju, u kojoj su o prekrštavanju Srba u NDH izrekle sledeće konstatacije: „... tko poznaje stvarne prilike u Hrvatskoj... taj zna da današnje preobraćanje pravoslavnih u katoličku veru u NDH u svojoj suštini nema nikakve veze sa verom... konačni cilj današnje zagrebačke politike je uništenje srpskog naroda u NDH. Tom nemoralnom cilju ima poslužiti i pokatoličenje... što se događa u Hrvatskoj, ne samo da proizlazi iz bilo kakvih verskih pobuda, već štaviše u suštini on predstavlja ponižavajuću zloupotrebu Katoličke crkve i sudbonosno gaženje njenog ugleda i dostojanstva.
Svaki nepristrasan posmatrač prilika u Hrvatskoj mora priznati da se prelazi pravoslavnih u katoličku veru vrše u znaku najgoreg političkog nasilja...“
„Nasilno pokatoličavanje srpskih masa, ubijanje i mučenje pravoslavnih sveštenika i vladika, rušenje njihovih crkava i manastira, koje se vrši u Hrvatskoj, tobož i u interesu katolicizma, zadire bez sumnje i u interes vrhovnog vođstva Katoličke crkve. Srbi su očekivali da će Sveta stolica kao čuvar ugleda Katoličke crkve, podići svoj glas pre ili kasnije i javno osuditi krvave zločine, progone, unijaćenje i katoličenje Srba koji se vrše u katoličkoj zemlji u ime katolicizma. Srbi se pitaju iz kojih razloga Sveta stolica sada ćuti na strašnu tragediju Srpske pravoslavne crkve...“
„Nadali smo se da će sa nestankom NDH, Pavelića i Stepinca prestati katoličenje Srba u Hrvatskoj. Prevarili smo se, Franja Kuharić nastavlja delo Stepinca. Od septembra 1991. godine do februara 1992. godine Katolička crkva u Hrvatskoj prekrstila je 11.756 Srba pravoslavaca u katolike. Tehnologija ovog prekrštavanja razlikuje se od one koja je primenjivana za vreme NDH. Kardinal Franjo Kuharić taj posao obavlja tako vešto da se stvara utisak da pravoslavni Srbi dobrovoljno menjaju svoju veru, jer se prekrštavanje vrši činom intimnosti, a samo u retkim slučajevima prekrštavaju se manje grupe Srba na katoličanstvo. Ono se vrši naročito u Dalmaciji i u velikim gradovima“.
(Nastaviće se)
E, kad bi se kako mogla istina sakriti???
Kako nisu pokrštavali muslimane?
- - - - - - - - - -
Kako nisu pokrštavali "hrvatsko cveće" tj. muslimane?
- - - - - - - - - -
Kako nisu pokrštavali "hrvatsko cveće" tj. muslimane?
Mrkalj
Buduća legenda
- Poruka
- 37.292
Otac domovine
Ante Starčević rodio se 1823. godine u mjestu Žitnik kod Gospića.[SUP][2][/SUP][SUP][3][/SUP] Od njegove trianeste godine školuje ga stric Šime Starčević i daje mu prve poduke iz hrvatskog i latinskog jezika.[SUP][4][/SUP] Šime Starčević bio je župnik u Gospiću i već tada poznati pisac i jezikoslovac, branitelj hrvatskoga jezika i protivnik Vuka Karadžića.[SUP][5][/SUP] Godine 1839. Starčević odlazi u Zagreb gdje se školuje šest godina izdržavajući se od stričeve potpore i podučavanjem.[SUP][4][/SUP] U jesen 1845. godine završava gimnaziju u Zagrebu te odlazi u sjemenište u Senj, a od tamo u Peštu na studij teologije. Pohađajući gimnaziju dodatno savlađuje latinski te njemački, mađarski, grčki i talijanski jezik.[SUP][6][/SUP] Godine 1846. je, nakon položenih ispita u filozofiji i slobodnim znanostima, promoviran na čast doktora filozofije[SUP][7][/SUP] u Pešti. Tada odlučuje ne posvetiti se svećenićkom pozivu već borbi za slobodnu i suverenu Hrvatsku.
Otac hrvatske povijesne znanosti
Ivan Lučić (Lucić, Lucius, Trogir, rujna 1604. - Rim, 11. siječnja 1679.), hrvatski povjesničar, otac hrvatske povijesne znanosti, pravnik, kartograf.U rodnom gradu obnašao je različite dužnosti, a od 1654. boravi u Rimu; postaje članom Zbora svetog Jeronima, a zatim i njegovim predsjednikom.
Otac hrvatskog jezikoslovlja
Bartol Kašić, isto Bartul Kašić, Bartholomaeus Cassius, Bartolomeo Cassio, kadšto potpisivan i s Bogdančić i/ili s dodatkom Pažanin; (Pag, 15. kolovoza 1575. - Rim, 28. prosinca 1650.), hrvatski pisac, jezikoslovac i isusovac. Ostao rano bez oca pa je o njemu skrbio ujak Luka Deodati Bogdančić, paški svećenik, kod kojega je naučio čitati i pisati. Potom je pohađao općinsku školu u Pagu nakon koje se od 1590. školuje u Ilirskom kolegiju u Loretu (kod Ancone) koji su vodili isusovci. Kao darovita i marljiva učenika poslali su ga 1593. na daljnje školovanje u Rim gdje je 1595. stupio u Družbu Isusovu. Pripadao je Rimskoj provinciji.[SUP][1][/SUP] Još kao rimski student počeo je poučavati hrvatski u tamošnjoj Ilirskoj akademiji. Tada se počeo zanimati za hrvatski jezik te je najkasnije do 1599. sastavio hrvatsko-talijanski rječnik čiji se rukopis od 18. st. čuva u Dubrovniku.[SUP][2][/SUP]
Otac moderne hrvatske historiografije
Franjo Rački (Fužine, 25. studenoga 1828. – Zagreb, 13. veljače 1894.), hrvatski povjesničar, publicist, kulturni djelatnik, narodnjački političar, "otac hrvatske moderne kritičke historiografije".[SUP][1][/SUP] U Senju i Varaždinu stječe gimnazijsko obrazovanje. Teologiju je završio u Senju, gdje ga je biskup Mirko Ožegović 1852. zaredio za svećenika. Promoviran je za doktora teologije 1855. u Beču. Ondje je pokazao prve sklonosti za istraživanje povijesti objavljivanjem rada "Sredotočje povjestnice".[SUP][2][/SUP]
Otac hrvatskoga znanstvenoga nazivlja, maître à penser hrvatskoga purizma
Bogoslav (Bohuslav) Šulek (Subotište 1816 - Zagreb 1895). U Požunu, današnjoj Bratislavi, na evangeličkom Liceju diplomirao je filozofiju i teologiju (Evanjelické lýceum v Bratislave), a potom je 1838. došao u Brod na Savi gdje je učio hrvatski i stupio u vezu s Ljudevitom Gajem putem pisama. Šuleka je zanimao filološki rad, pa se već 1851. počeo baviti sastavljanjem rječnika, te je 1860. objavio "Njemačko-hrvatski rječnik" u dva sveska. Nakon što je hrvatski jezik tijekom ilirskog pokreta dobio svoje mjesto u školstvu i kulturi Hrvatske, javila se potreba za stvaranjem hrvatske terminologije. Kada je osnovan odbor za prikupljanje stručnih riječi, Šulek je imenovan urednikom rječnika. Sakupljenim njemačkim i hrvatskim izrazima on je dodavao talijanske, a nekima i engleske i francuske izraze. 1875. objavljen je "Hrvatsko-njemačko-talijanski rječnik znanstvenog nazivlja".
PraznihRuku
Zainteresovan član
- Poruka
- 413
Znaci ako sam dobro citao vas do sada.. a cini mi se da jesam.Pokatolicanje se svodi u cijeloj povijesti hrvatske samo na NDH kao masovno.I to se svodi na desetke tisuca i to je trajalo par godina.Naravno vjerovat je logici da su ti isti ljudi nakon pada NDH i u yugoslaviji opet presli na pravoslavlje.. nista ih nije zaustavljalo.
Ima li nesto sta se tice prekrstavanja u daljoj proslosti?
Ima li nesto sta se tice prekrstavanja u daljoj proslosti?
Poslednja izmena od moderatora:
Ja samo gore procitao da je od 2 mil Srba koji su zivjeli na podrucju NDH njih 3 mil pokatoliceno.