gost 224104
Elita
- Poruka
- 20.630
Koje zločine je Haški tribunal oprostio Naseru Oriću: Crna kruna zločinačkih pohoda Orićevih bojovnika bila je 7. januara 1993. u Kravici i desetak zaselaka. Seljani mučeni i ritualno ubijani, a sva srpska naselja poharana i spaljena. Po dolasku iz Haga Orić optužio srpskog ministra odbrane za skrivanje grobnica bošnjačkih žrtava!
ZLOČINAČKI pohod Nasera Orića i njegovih "ratnika" počeo je maja 1992, a crna kruna su zločini za Božić, 7. januara 1993. godine. Seljani sela Kravica u opštini Bratunac, uz sazvežđe zaselaka Brana Bačići, Banjevići, Ježestica, Šiljkovići, Mandići, Mratinci, Popovići, Lipenovići, Pobrđe, Kojići, i Opravdići, surovo su mučeni i ritualno ubijani, poharani i spaljeni.
Kao i u Drugom svetskom ratu, srpska sela napali su i naoružani meštani iz muslimanskih sela Srebrenice, Cerske, Pobrđa, Konjević Polja, Glogove, Jaglića, Kasabe i drugih. Praktično iz svih muslimanskih naselja bratunačke, srebreničke, zvorničke i vlaseničke opštine.
Dok je trajalo ubijanje i iživljavanje nad nedužnim žrtvama zastrašujuće su izgledale horde fanatizovanih civila, muškaraca, žena i dece. Uz za običan ljudski um nepojmljivo "alakanje", viku i dreku u zavijajućem tonu, žene su udarale u tepsije, tiganje, šerpe, prolamali su se pokliči: "Alahu egber"... Krv se ledila u žilama napadnutog stanovništva.
OSVAJANJE SELA
ODZIV muslimanskog stanovništva u ovim krvavim pohodima, dobrovoljan ili prinudan, iznenadio je svojom masovnošću i poslušnošću. Svi do sada izvedeni napadi bili su po pravilu prethodno pripremljeni, sprovođeni kao po napisanom scenariju i uz veliki broj dobro naoružanih napadača.
Hronološki gledano, prvi su se na udaru našli bespomoćni manji srpski zaseoci, potom sasvim usamljena srpska sela u muslimanskom okruženju i tek na kraju kompaktna srpska područja. Ni dani u kojima su izvođeni napadi nisu bili prepušteni slučaju. Birali su se pravoslavni praznici i porodične slave ili dani intenzivnih poljoprivrednih radova, dok su meštani bili opušteni ili zaokupljeni tekućim brigama i poslovima.
Etničko čišćenje srpskih teritorija u opštinama Bratunac, Milići, Srebrenica i Skelani muslimani su započeli napadom na male zaseoke Gniona, Blječava i Metaljka. Usledili su napadi na veća srpska sela: Rupovo Brdo, Loznica, Ratkovići, Brežani, Zagoni, Krnjići, Magašići, Ježestica, Podravanje... U tom periodu i u tim pohodima na srpska naselja muslimani su opustošili sve što su zatekli, i iz dana u dan širili svoju teritoriju. Posle samo šest meseci ove etničke invazije, Srbi su u svom posedu zadržali svega desetak sela. Za to vreme su muslimani zaposeli više od 30 etnički čisto srpskih sela i sve zaseoke u mešovitim selima i mesnim zajednicama. Ali, time još nije bio dostignut vrhunac etničkog čišćenja ovih teritorija.
U januaru 1993. na Božić i narednih desetak dana, i poslednja velika srpska područja, kao što su Kravica i Skelani sa okolnim selima, postali su žrtve besomučnih napada, spaljivanja i uništavanja. Muslimanska agresija dostigla je maksimalne domete na ovim podrinjskim prostorima.
Naser Orić je prvobitno bio komandant muslimanskih oružanih snaga Srebrenice, a odmah potom subregije - združenih snaga Srebrenice, Konjević polja, Cerske i svih drugih muslimanskih sela. Zatim postaje vođa 8. operativne grupe uspostavljene Armije BiH, da bi na kraju bio komandant njene 28. divizije.
MUČENJE U ZATVORU
RADE Stjepanović iz Ježestice ovako opisuje nalet Orićevih hordi:
- Sa obližnjeg brda koje razdvaja selo na dva dela, neprijatelji su počeli paljbu iz bacača, mitraljeza i pušaka. Dobro su štitili svoje ljude dok su ulazili u selo. Išli su kao ludaci i najljuće zveri, imali su za cilj da unište selo i uzmu plen. Morali smo da se povlačimo na drugo brdo, a pomoć nije dolazila. Kasnije, došli smo do naših mrtvih i ranjenih, a slike su bile stravične. Našli smo dva mrtva brata Dragana i Anđelka Mlađenovića, kome su muslimani odsekli glavu do ramena, i njihovu mrtvu majku Savku.
- U Kravici i okolnim selima živeli su samo Srbi - govori Milena Milanović iz Kravice. - Užas se dogodio za Božić. Zlikovci nisu imali milost ni prema kome. Ubijali su starce, žene i nejač. Odsecali su glave, udove, masakrirali već ubijene, urezivali im polumesece i ustaške znakove. Ubijeno je 56 ljudi, a isto toliko ranjeno. Neki preživeli su bežali ostavljajući ranjene. Ne mogu da zaboravim strašnu viku fanatika. Kasnije sam čula da su neki nesrećnici zarobljeni i odvedeni u srebreničke zatvore.
Posle napada i osvajanja Kravice, u Srebrenici se našao veliki broj uhvaćenih. U februaru je francuska TV prenela sliku linčovanja zatvorenika u centru grada, u prisustvu predstavnika Unprofora. Tih dana u Srebrenici su ubijeni Branko Sekulić, Kostadin Popović, Mićo Milovanović i mnogi drugi kojima kasnije nije mogao da bude utvrđen ni identitet.
TROFEJI
KEMAL Mehmedović Kemo, bojovnik Nasera Orića, je više puta, posle masakra u Kravici pronosio odsečene srpske glave po Srebrenici. Ovaj zlikovac je izjavljivao da će odseći najmanje 20 srpskih glava, a prema nekim svedočenjima, do aprila 1993. u grad je doneo 12 odsečenih glava.
Poznato je da je glavu odsekao Anđelku Mlađenoviću iz sela Ježestica. Anđelko je sahranjen bez glave.
MUČENJE SVEŠTENIKA
JANKO Savić, sveštenik iz Kravice, je bio strahovito mučen. Njegovo telo nađeno je bez ruku i nogu, sa izvađenim očima. Ubijen je i postavljen na zemlju, a ispred njega su postavljeni fildžani, kao da pije kafu.
V. POPOVIĆ - E. RADOSAVLJEVIĆ
ZLOČINAČKI pohod Nasera Orića i njegovih "ratnika" počeo je maja 1992, a crna kruna su zločini za Božić, 7. januara 1993. godine. Seljani sela Kravica u opštini Bratunac, uz sazvežđe zaselaka Brana Bačići, Banjevići, Ježestica, Šiljkovići, Mandići, Mratinci, Popovići, Lipenovići, Pobrđe, Kojići, i Opravdići, surovo su mučeni i ritualno ubijani, poharani i spaljeni.
Kao i u Drugom svetskom ratu, srpska sela napali su i naoružani meštani iz muslimanskih sela Srebrenice, Cerske, Pobrđa, Konjević Polja, Glogove, Jaglića, Kasabe i drugih. Praktično iz svih muslimanskih naselja bratunačke, srebreničke, zvorničke i vlaseničke opštine.
Dok je trajalo ubijanje i iživljavanje nad nedužnim žrtvama zastrašujuće su izgledale horde fanatizovanih civila, muškaraca, žena i dece. Uz za običan ljudski um nepojmljivo "alakanje", viku i dreku u zavijajućem tonu, žene su udarale u tepsije, tiganje, šerpe, prolamali su se pokliči: "Alahu egber"... Krv se ledila u žilama napadnutog stanovništva.
OSVAJANJE SELA
ODZIV muslimanskog stanovništva u ovim krvavim pohodima, dobrovoljan ili prinudan, iznenadio je svojom masovnošću i poslušnošću. Svi do sada izvedeni napadi bili su po pravilu prethodno pripremljeni, sprovođeni kao po napisanom scenariju i uz veliki broj dobro naoružanih napadača.
Hronološki gledano, prvi su se na udaru našli bespomoćni manji srpski zaseoci, potom sasvim usamljena srpska sela u muslimanskom okruženju i tek na kraju kompaktna srpska područja. Ni dani u kojima su izvođeni napadi nisu bili prepušteni slučaju. Birali su se pravoslavni praznici i porodične slave ili dani intenzivnih poljoprivrednih radova, dok su meštani bili opušteni ili zaokupljeni tekućim brigama i poslovima.
Etničko čišćenje srpskih teritorija u opštinama Bratunac, Milići, Srebrenica i Skelani muslimani su započeli napadom na male zaseoke Gniona, Blječava i Metaljka. Usledili su napadi na veća srpska sela: Rupovo Brdo, Loznica, Ratkovići, Brežani, Zagoni, Krnjići, Magašići, Ježestica, Podravanje... U tom periodu i u tim pohodima na srpska naselja muslimani su opustošili sve što su zatekli, i iz dana u dan širili svoju teritoriju. Posle samo šest meseci ove etničke invazije, Srbi su u svom posedu zadržali svega desetak sela. Za to vreme su muslimani zaposeli više od 30 etnički čisto srpskih sela i sve zaseoke u mešovitim selima i mesnim zajednicama. Ali, time još nije bio dostignut vrhunac etničkog čišćenja ovih teritorija.
U januaru 1993. na Božić i narednih desetak dana, i poslednja velika srpska područja, kao što su Kravica i Skelani sa okolnim selima, postali su žrtve besomučnih napada, spaljivanja i uništavanja. Muslimanska agresija dostigla je maksimalne domete na ovim podrinjskim prostorima.
Naser Orić je prvobitno bio komandant muslimanskih oružanih snaga Srebrenice, a odmah potom subregije - združenih snaga Srebrenice, Konjević polja, Cerske i svih drugih muslimanskih sela. Zatim postaje vođa 8. operativne grupe uspostavljene Armije BiH, da bi na kraju bio komandant njene 28. divizije.
MUČENJE U ZATVORU
RADE Stjepanović iz Ježestice ovako opisuje nalet Orićevih hordi:
- Sa obližnjeg brda koje razdvaja selo na dva dela, neprijatelji su počeli paljbu iz bacača, mitraljeza i pušaka. Dobro su štitili svoje ljude dok su ulazili u selo. Išli su kao ludaci i najljuće zveri, imali su za cilj da unište selo i uzmu plen. Morali smo da se povlačimo na drugo brdo, a pomoć nije dolazila. Kasnije, došli smo do naših mrtvih i ranjenih, a slike su bile stravične. Našli smo dva mrtva brata Dragana i Anđelka Mlađenovića, kome su muslimani odsekli glavu do ramena, i njihovu mrtvu majku Savku.
- U Kravici i okolnim selima živeli su samo Srbi - govori Milena Milanović iz Kravice. - Užas se dogodio za Božić. Zlikovci nisu imali milost ni prema kome. Ubijali su starce, žene i nejač. Odsecali su glave, udove, masakrirali već ubijene, urezivali im polumesece i ustaške znakove. Ubijeno je 56 ljudi, a isto toliko ranjeno. Neki preživeli su bežali ostavljajući ranjene. Ne mogu da zaboravim strašnu viku fanatika. Kasnije sam čula da su neki nesrećnici zarobljeni i odvedeni u srebreničke zatvore.
Posle napada i osvajanja Kravice, u Srebrenici se našao veliki broj uhvaćenih. U februaru je francuska TV prenela sliku linčovanja zatvorenika u centru grada, u prisustvu predstavnika Unprofora. Tih dana u Srebrenici su ubijeni Branko Sekulić, Kostadin Popović, Mićo Milovanović i mnogi drugi kojima kasnije nije mogao da bude utvrđen ni identitet.
TROFEJI
KEMAL Mehmedović Kemo, bojovnik Nasera Orića, je više puta, posle masakra u Kravici pronosio odsečene srpske glave po Srebrenici. Ovaj zlikovac je izjavljivao da će odseći najmanje 20 srpskih glava, a prema nekim svedočenjima, do aprila 1993. u grad je doneo 12 odsečenih glava.
Poznato je da je glavu odsekao Anđelku Mlađenoviću iz sela Ježestica. Anđelko je sahranjen bez glave.
MUČENJE SVEŠTENIKA
JANKO Savić, sveštenik iz Kravice, je bio strahovito mučen. Njegovo telo nađeno je bez ruku i nogu, sa izvađenim očima. Ubijen je i postavljen na zemlju, a ispred njega su postavljeni fildžani, kao da pije kafu.
V. POPOVIĆ - E. RADOSAVLJEVIĆ
