Komunističko-ustaški sporazum Pijade-Budak?

Većernjàk:

Vlaho Bogišić:

Nakon otvaranja nekih vatikanskih i američkih arhiva, velike agencije i ozbiljni komentatori aktualizirali su staru pretpostavku o vatikanskom "kanalu" u transferu znatnoga dijela poraženoga ustaškog aparata na daleka prekomorska odredišta u zavjetrini. Pritom treba izričito razdvojiti skrb što su je crkvene, misijske i karitativne organizacije, pa i sama vatikanska politika, vodile o velikom broju hrvatskih izbjeglica u logorima pod savezničkim nadzorom, od posebnoga vatikanskog angažmana u vezi s razmjerno malobrojnim, ali simbolično izrazito važnim pripadnicima ustaške nomenklature. Posljednja, dakle ustaška sekcija te vatikanske skrbi nikako nije mogla ići mimo barem prešutne konspiracije Titove vlade, kojoj je po logici stvari tada odgovaralo da netko drugi posprema otpad iz njezina dvorišta.
Kliknite za proširenje...

A šta ja ono rekoh?
 
Posljednja, dakle ustaška sekcija te vatikanske skrbi nikako nije mogla ići mimo barem prešutne konspiracije Titove vlade, kojoj je po logici stvari tada odgovaralo da netko drugi posprema otpad iz njezina dvorišta.
Kliknite za proširenje...

nema veze sa titovom vladom, nego sa americkom vladom i legnedarnim draganovicem
A number of u.s. intelligence records declassifi ed under the Nazi War Crimes
Disclosure Act of 1998 provide new evidence and insight into the activities of
offi cials of the Independent State of Croatia, a wartime ally of Nazi Germany.
Under the leadership of Ante Pavelić, the Ustaša (oo-sta-sh ) regime in Croatia
persecuted and carried out atrocities against Jews and Serbs while maintaining
amicable relations with the Vatican. At the end of the war, the Ustaša regime
collapsed, but Pavelić, after a number of mysterious episodes, was able to escape
to Argentina in 1948. Meanwhile the United States Army used Father Krunoslav
Draganović, a senior Ustaša functionary who had helped suspected war criminals
to escape from Italy after the war, as an agent against the Communist government
of Yugoslavia.
Kliknite za proširenje...

on je bio dobar materijal za borbu protiv komunizma, isto kao i cetnicka emigracija ( pop djuic). neam razlike izmedju cetnika i ustasa, po tom pitanju
 
a) Tito ne želi da se naprave žrtveni jarci, sveti ustaški mučenici, što bi Tita destabilizovalo kod dobrog dela Hrvata

b) nema ubica, nema ni zločina; ne sudi se za zločine, nema kolektivne odgovornosti hrvatskog naroda

v) ostaje pošteđena hrvatska klero-fašistička nacionalistička elita koja će se pobrinuti za Hrvatski "HDP" interes (što se i desilo 1991-1995)

g) praktični razlozi - ovo što kaže dotični gospodin: "ustaška sekcija te vatikanske skrbi nikako nije mogla ići mimo barem prešutne konspiracije Titove vlade, kojoj je po logici stvari tada odgovaralo da netko drugi posprema otpad iz njezina dvorišta.

d) biće slabija Srbija (slaba Srbija - jaka Jugoslavija)

đ) odnosi sa svetom stolicom - dogovor svete stolice i Titove stolice u zaključku je pokazo je da bi pravedno suđenje ustaškim glavešinama imalo za rezultat - stolicu po obe strane! i to žitku...
 
Mrkalj:
... jer, da nisi prisran, ti bi shavtio zašto je Titu bilo bitno da se velike ustaše izvuku iz Jugoslavije kao puvonjak iz gaća.
Kliknite za proširenje...

1.ne volim ustasko-cetnicke teorije zavere.i ustaska i cetnicka emigracija je pisala istu vrstu gluposti, naravno, sa obrnutim akterima
2. generalna amnestija 1944 godina nije obuhvatala ustase, sto vrlo jasno govori da nema nikakvih pregovora sa tom grupacijom, niti ustuapaka
3. posle pada beograda i sporazuma tito-subasic, nastala je navala delegacija (delegacija NDH, delegacaij Nedica, delegacija mihailovica, te delegacija rupnika), u saveznicki glavni stab u casserti, gde su svi nudili isto. da budu na strani saveznika, da ih saveznici okupiraju, da potpisu kapitulaciju drzave kod saveznika
4. ustase su likvidirane u borbama na slovensko austrijskoj granici, a pripadnici crne legije, inoramlnih ustasa, koji su bili izolirani na mestu su streljani.nije bilo nikakvih zelja da ih se ostavi zivima
5. ne znam sta se podrazumeva pod velike i male ustase.hrvatski nacionalisti ne moraju automatski biti ustase, kao sto ni srpski nacionalisti ne moraju biti cetnici.ako je pitanje pavelica, njegova linija povlacenja je bila planirana vec par meseci unapred, sa razlictim organizacijama, od kojih je samo jedna vatikan, ali bez pomoci engleza u austriji , a i amerikanaca, on ne bi ziv ostao. isto vazi i za luburica. sto se tice artukovica, amerikanci ga nisu hteli izruciti. isto kao sto nisu hteli izruciti nikoga sa liste ratnih zlocinaca, ukljucujuci popa djuica, jer su im ti ljudi trebali , u eri hladnog rata, da ih upotrebe kao naoruzane formacije u slucaju sukoba sa JA, oko trsta i krize koja je nastala. bivsi saveznici su postali neprijatelji, a neprijatelji su postali saveznici. proces koji se cesto vidi u politici. ljubo milos, komandant jasenovca je sudjen u zagrebu, kada je uhvacen u operaciji gvardijan, sa ustasama krizarima
6. unutar jugoslavije, najpre pogledaj mapu kraljevine pred drugi svetski rat. pogledaj kakva je bila velicina "hrvatske banovine", a pogledaj velicinu republike hrvatske u okviru SFRJ.
Od Prvog svetskog rata do 1929. godine, Kraljevina SHS je bila podeljena na 33 okruga.
Nije bilo nikakvih republickih granica, jer je kralj nastojao da izbrise podelu Jugoslavije
po etnickom principu. Od 1929. godine Jugoslavija je bila podeljena na devet
administrativnih jedinica, banovina. Na celu svake od njih je bio ban koji je imao vrlo
siroka ovlascenja.
Pre Drugog svetskog rata Hrvatska banovina je obuhvatala danasnju teritoriju Hrvatske,
polovinu BiH i skoro polovinu Vojvodine, do Novog Sada. Juzno se prostirala do
Bokokotorskog zaliva ukljucujuci i Prevlaku.
Za to vreme Srbija je bila razbijena u pet banovina.
Treba imati na umu da je Tito posle rata drasticno smanjio podrucje Hrvatske, a Srbiju
ucinio celovitom, ali sa dve pokrajine.
7. Za one koji nikako ne mogu da shvate zasto je Srbija dobila dve pokrajine, a Hrvatska
nijednu, evo i odgovora:
I Vojvodina i Kosmet su trazili autonomiju, a Srbi u Krajini nisu, iz prostog razloga sto
su u Hrvatskoj bili potpuno ravnopravni, cinili su konstitutivni narod i nisu osecali
nikakvu potrebu da traze autonomiju. To mogu da potvrde i sami Krajisnici.
Ne postoje podaci da su Srbi u Krajini trazili autonomiju, dok su Albanci na Kosmetu
trazili, ne samo autonomiju, nego i republiku, tako da je u vise navrata Tito morao da
salje vojsku da smiruje situaciju. Narocito velike demonstracije su izbile 1968. godine.
8.Kad se govori o Ustavu iz 1974. godine, takode se cesto pokusava obmanuti javnost.
Tacno je da su Albanci dobili siroku autonomiju, ali se zaboravlja da je albanske
rukovodioce postavljao Beograd. Primer Mahmuta Bakalija to dobro ilustruje. On je
pozvao JNA da smiri albanske demonstracije 1981. godine, kada je trazeno da Kosmet
postane republika. I JNA je zavela red.
Taj ustav, takode, izricito, u clanu 5, zabranjuje bilo kakvo menjanje granica bez
saglasnosti svih drugih republika.
9.Sto se tice dogadaja kod Blajburga, Milan Basta, ucesnik dogadaja i politicki komesar 51. vojvodanske divizije, navodi da se tamo 15. maja, posle visednevnih borbi, predala velika grupacija od oko 100.000 ustasko-domobranskih vojnika. Domobrani su bili pusteni
kucama, jer su bili nasilno regrutovani, a za ustase, njih oko 30 hiljada, nije nikakvo cudo
da im je sudeno po kratkom postupku, s obzirom na to kakve su zlocine izvrsili, a imajuci
u vidu da su partizanske jedinice bile sastavljene od naroda koji je te zlocine osetio na
svojoj kozi.
10. Pojavljuju se, takode, neverovatne teze o tome da ogroman broj ljudi na Sajmistu i
Jajincima nisu pobile nedicevsko-ljoticeve jedinice, a sve u pokusaju da se pokaze kako
vlast u Srbiji u to vreme nije bila fasisticka.
Pa ko ih je pobio? Da nisu vanzemaljci. Za koga je radila specijalna policija i ko je
sprovodio narod na streljanje u Kraljevu i Kragujevcu? Dokaze je nemoguce unistiti, jer
ih ima najvise u nemackim dokumentima.
 
Mrkalj:
a) Tito ne želi da se naprave žrtveni jarci, sveti ustaški mučenici, što bi Tita destabilizovalo kod dobrog děla Hrvata
Kliknite za proširenje...


Jes se Tito sekirao zbog bilo koga, hahaha koje gluposti
b) nema ubica, nema ni zločina; ne sudi se za zločine, nema kolektivne odgovornosti hrvatskog naroda
Kliknite za proširenje...

Nema ni spomenika u Jasenovcu? Nema ni Bleiburga? Nema ni Udbinih likvidacija ustasa po svetu?
Kolektivne odgovornosti Hrvatskog naroda ne mere da bude jerbo su i Hrvati bili partizani.

v) ostaje pošteđena hrvatska klero-fašistička nacionalistička elita koja će se pobrinuti za Hrvatski "HDP" interes (što se i desilo 1991-1995)
Kliknite za proširenje...

Nije ostala postedjena, vec su se tamo neki transformisali, imali smo isti slucaj i kod nas.

g) praktični razlozi - ovo što kaže dotični gospodin: "ustaška sekcija te vatikanske skrbi nikako nije mogla ići mimo barem prešutne konspiracije Titove vlade, kojoj je po logici stvari tada odgovaralo da netko drugi posprema otpad iz njezina dvorišta.
Kliknite za proširenje...

I opet : Bleiburg? Likvidacije? Prvo ih pustio pa ih ganjao po svetu? :dash:

d) biće slabija Srbija (slaba Srbija - jaka Jugoslavija)
Kliknite za proširenje...

Srbija bila i ostala najjaca republika.

đ) odnosi sa svetom stolicom - dogovor svete stolice i Titove stolice u zaključku je pokazo je da bi pravedno suđenje ustaškim glavešinama imalo za rezultat - stolicu po obe strane!
Kliknite za proširenje...

Sta? "Stolicu po obe strane"? Koji je to jezik? Sta znaci to?

i to žitku...
Kliknite za proširenje...

Sta je ovo?
 
Tandara-broć. :kafa:

Rečnik Matice srpske, 2007:

stolica ž

1. komad nameštaja za sedenje (za jednu osobu).

2. sedište poglavara države ili neke pokrajine, sedište visoke crkvene uprave, prestonica, glavni grad: Prizren ~ stolica cara Dušana.

3. fiziol. izbacivanje iz organizma izmeta kroz debelo crevo.

• električna ~ sredstvo za izvršenje smrtne kazne pomoću struje visokog napona koja se propusti kroz telo osuđenika. Sveta ~ službeni naziv za vrhovnu upravu rimokatoličke crkveu Rimu na čelu sa papom. sedeti na dve stolice podržavati istovremeno dve strane.
Kliknite za proširenje...
Srpski, dabome.
 
Poslednja izmena:
Kiseli: 10. Pojavljuju se, takode, neverovatne teze o tome da ogroman broj ljudi na Sajmistu i
Jajincima nisu pobile nedicevsko-ljoticeve jedinice, a sve u pokusaju da se pokaze kako
vlast u Srbiji u to vreme nije bila fasisticka.
Pa ko ih je pobio? Da nisu vanzemaljci.
Kliknite za proširenje...

Aaaa, jesi i ti neka naivna sobarica, Kiseli? Objasni mi kako su to Srbi ubijali Jevreje na Starom Sajmištu koje se nalazilo u NDH?

Kakvih sve ljudi ima...
 
Mrkalj:
Aaaa, jesi i ti něka naivna sobarica, Kisěli? Objasni mi kako su to Srbi ubijali Jevreje na Starom Sajmištu koje se nalazilo u NDH?

Kakvih sve ljudi ima...
Kliknite za proširenje...

da, ima ih....sajmiste je bilo formalno (naglasak formalno) na teritoriji NDH jer je pripadalo zemunu, ali je bilo pod komandom SS , i tamo su dovadjani jevreji, romi , partizani, i srbi iz nediceve srbije, ne iz hrvatske, da plesu valcer. da li ti je tako lakse?
i prilikom plesanja valcera im je pozlilo i umrli su...zvuci bolje? :) jedino sto su oni koji su pucali nisu bili ustase ili domobrani, nego su nosili ..hm...neke druge uniforme , koje su izgledale kao nedicevske. ali to su sigurno bili preobuceni hrvati...da li tako jos bolje zvuci?
 
Poslednja izmena:
Mrkalj:
Nedićevci kao egzekutori u NDH? Ti si bolestan.

Ja osuđujem zločine i Nedićevaca i Němaca ali to što ti prisrano pišeš ne bi ni pas s maslom pojeo. Ne valja tako napamet da se piše Ksiěli.
Kliknite za proširenje...

ovo "prisrano" ću si tumačiti kao lapsus calami, nastao u afektu

semantiku cijelog posta tumačiti pak ne mogu, jer da ti prigovoriš nekome zbog pristranosti, a nakon onih gluposti o Magdeburgu, ... i inih....nije nego dvoličnost

o povijesnoj netočnosti neću niti govoriti
 
matijakupa:
ovo "prisrano" ću si tumačiti kao lapsus calami, nastao u afektu

semantiku cijelog posta tumačiti pak ne mogu, jer da ti prigovoriš nekome zbog pristranosti, a nakon onih gluposti o Magdeburgu, ... i inih....nije nego dvoličnost

o povijesnoj netočnosti neću niti govoriti
Kliknite za proširenje...

a da odes u muzej genocida u beogradu, pa da pogledas, sta pise o tom logoru :), pre nego sto pises?
 
Bio je.

Torta400-1.jpg
 
Tito i Pavelić realizatori “Budakove strategije”

Osnove za zajednički rat protiv Srba hrvatske ustaše i jugoslovenski komunisti su kao ratnu doktrinu NDH utvrdili sporazumom o saradnji, koji su dr Mile Budak i Moša Pijade potpisali u Sremskomitrovačkoj kaznionici 1935: “...Vođstvo jugoslovenske komunističke stranke svijesno svoje uloge, priznaje da do komuniziranja Balkanskog poluostrva ne može doći dok se ne slomi kičma srpstvu i pravoslavlju... Vođstvo komunističke partije smatrajući hrvatski ustaški pokret jakim činiocem, i pomagačem u rušenju postojećeg stanja, obećaje svaki podržak i potporu u ostvarivanju ustaških ideala...”
Operacionalizacija sporazuma pominje se (22. aprila 1941) u Dnevniku Slavka Kvaternika, zamenika hrvatskog poglavnika Pavelića (Istorijski arhiv grada Beograda, Legat Vicka Krstulovića): “Mile bio ponovo kod mene. Tražio da se ubrza dogovor o suradnji sa komunistima. Poglavnik potpisao dogovor. O tome odmah javljeno Lorkoviću. On je dobio zadatak za suradnju.”
Tako je krajem decembra 1941, na sastanku vođe KPJ Tita sa hrvatskim ustašama u Rogatici, dobijena saglasnost hrvatskog poglavnika Pavelića za pomoć u oružju, zajedničkim akcijama protiv četnika (pripadnika Jugoslovenske vojske u Otadžbini) u Bosni i slobodan boravak na tačno definisanoj teritoriji. Komunističko partizansko vođstvo, sa glavnim štabom, boravi u Foči od 25. januara do 10. maja 1942. godine, neuznemiravano od italijanske i hrvatske vojske iz Kalinovika, Mostara, Konjica, Goražda i Pljevalja, garnizoni koji su bili u okolini Foče, neki i na domet topova i minobacača.
Iz Rogatice je 2. januara 1942, preko Sarajeva za Zagreb, krenuo Ivan Lola Ribar, kao veza Tita sa Pavelićem. U Zagrebu se Ribar sastao sa advokatom Vladimirom Velebitom i u daljem, kao Titovi predstavnici, održavaju vezu između Tita i Pavelića do kraja maja 1942, kada se vraćaju u Foču. Kao rezultat saradnje, 12. januara 1942, iz Čevljanovića (Rogatica) u Zagreb putuje Titov izaslanik Kardelj, kao član CK KPJ, da potpiše pripremljeni sporazum i posle obavljenog posla produžava u Ljubljanu.
Tito sa vođstvom KPJ potom iz Rogatice prelazi u Foču, u kojoj boravi od 21. januara do 10. maja 1942. U to vreme, kod njega (16. februara 1942) dolazi ustaški kurir iz Sarajeva sa Pavelićevim odobrenjem za naoružanje pa je ubrzo formirana 2. proleterska brigada. Potom su hrvatske ustaše predali partizanima oružje i municiju kod Čajniča (Mataruge). Primopredaju su izvršili Sava Kovačević Mizara i Sava Brković, viši politički komesar, dok sa ustaške strane, jedan major iz Frančetića crne legije. Sa dobivenim oružjem naoružana je 2. proleterske brigada u Čajniču, koja je zatim upućena ka Vlasenici i Srebrenici da u sadejstvu sa hrvatskim ustašama vodi borbe protiv jedinica JVUO pod komandom majora Dangića i Todorovića. O tome je 2005. pisao “Vojnoistorijski glasnik” u prikazu knjige nemačkog istoričara Klausa Šmidera “Partizanski rat u Jugosalviji 1941-1944”, u kome se, pored ostalog, kaže “da su ustaše dva puta isporučile municiju partizanima.”

Krajem marta 1942, Ribar i Velebit, sa ustaškim pukovnikom Bećirom Kulenovićem, kreću iz Zagreba, radi pregovora o daljoj saradnji i uslovima prelaza Tita sa komunističkom vojskom, na teritoriji ustaške Hrvatske. Ustaški pukovnik Kulenović zadržava se u Sarajevo do zakazanog dana za sastanak sa Titom.
Velebit i Ribar, sa ustaškom pratnjom, stigli su preko Goražda u Foču kod Tita 1. aprila 1942. Odmah je zakazan sastanak u Rogatici. Iz Foče polaze za Rogaticu Tito, Velebit i član engleske misije major Aterton. Na sastanku u Rogatici od 5. do 10. aprila 1942, Tito sa hrvatskim predstavnicima Sulejmanom Filipovićem, Bećirom Kulenovićem zaključuje sporazum o uslovima za prelazak i boravak na teritoriju NDH.
Posle toga, oko 16. aprila 1942, likvidiran je major Aterton, u momentu kada je pokušavao da pošalje izveštaj engleskoj komandi o rezultatima Tito-Pavelićevog sporazuma (Mihailo Minić, “Rasute kosti”). U isto vreme Tito objavljuje da je engleski major napustio njegov štab i da su ga likvidirali četnici. Kasnije će pod nerazjašnjenim okolnostima stradati još jedan svedok – Ribar.
Početkom juna 1942. godine, zbog rešenosti naroda u Crnoj Gori da se obračuna s zlotvornim komunistima, koji su se pročuli po pasijim grobljima, Tito u Plužinama odlučuje da se sa ostacima 1. i 2. proleterske brigade, 3. sandžačke i dve crnogorske proleterske brigade juna 1942. izvuče preko Volujaka i zaputi na određenu teritoriju koju mu je definisao Pavelić.
Na ustupljenoj teritoriji između Karlovca, Livna, Jajca, Petrinje sa centrom u Bihaću (oko 15 srezova Bosanske krajine, Like, Korduna i Banije u kojima je živelo 91% Srba pravoslavnih prema 9% Hrvata katolika), Tito i komunisti, imajući logističku podršku iz Zagreba, nesmetano rade na stvaranju svoje vojne sile. Iskorišćavajući srpske borce, komunističko vođstvo će ostvariti ono što je upereno protiv njih samih, i protiv čega se srpski narod kroz istoriju borio. Vekovima su se Srbi zalagali da im neprijatelji ne rasparčavaju zemlju, a sada su ih komunisti perfidijom gurali u akciju da sami izvedu to rasparčavanje.
Komandno mesto, i štab, Tito je smestio u Oštrelju, u vagonu na pruzi, uspostavio telefonske, kurirske i radio-veze s štabovima jedinica i vojnopozadinskih vlasti, koristeći i železničke žičane veze. On je bio siguran da će Pavelić poštovati sporazum kada je svom neodlučnom štabu rekao: “Ipak ćemo oktobarsku revoluciju proslaviti u Bihaću”, a pomalo uplašenom Mikici Bosniću, vozovođi, garantovao da je “to jedini voz u Jugoslaviji kojim se može putovati sa sigurnošću da neće odleteti u vazduh” (“Tito i železničari Jugoslavije”, grupa autora, 1987).

Na antifašističkom kongresu 1942. u Bihaću (Vojni arhiv,ČA, k-12, 30/12) Moša Pijade je govorio o načinu stvaranja te vojske: “Mi moramo da palimo. Pripucaćemo pa ćemo se povući. Nemci nas neće naći, ali će iz osvete da pale sela... Samo nesrećnici postaju komunisti, zato mi moramo nesreću stvoriti... Teže će biti sa onima koji imaju neki posed. Njih ćemo povezati uzse predavanjima, pozorišnim predstavama i drugom propagandom...”

Nije mi poznat neki pisani dokumenat o sadejstvu (sporazumu) Tita i Pavelića, kao što su isplivali na površinu “Titovi martovski pregovori s Nemacima 1943”, ali analizirajući funkciju komandovanja (ko, kada, zbog čega i s kojim ciljem je neko nekome nešto naredio da učini, očekivane i stvarne posledice i dalje preduzimane mere... i saznanje da su “principi i pravila ratne veštine vodiči koji upozoravaju kada nešto počinje da ide loše”) jasno se uočava da Tito na tom terenu formira partizanske jedinice sastavljene uglavnom od Srba koje upućuje na pripadnike JVUO i u napade i pustošenja srpskih sela i gradova, izbegava otvorene sukobe s Pavelićevom vojskom (naročito ustašama) i napade na hrvatska naselja i gradove i izbegava sukobe s Nemcima i sadejstvuje Pavelićevim formacijama pripremajući se za ofanzivu na Srbiju.
Dakle, u praksi s jedne strane Tito je bio veran Pavelićev saveznik u ostvarivanju poznate “Budakove trećine” o Srbima u Hrvatskoj i, s druge strane, odan komunističkom shvatanju “lomljenje kičme srpstvu i pravoslavlju” u Srbiji, pa je svojoj vojsci za taj zadatak, uz presudnu pomoć saveznika, pridodao sve Pavelićeve formacije, a srpskim partizanima govorio (7. januara 1943): “Ruka nije zadrhtala ni kada se trebalo obračunavati i sa rođenim ocem, ako je on prišao izdajnicima četnicima.” Dedijer je, pišući u beogradskom NIN-u svojevremo priznao da je “kvota ubijenih po gradovima Srbije iznosila između 5.000 i 7.000 ljudi”, a Srbija je na kraju Drugog svetskog rata imala 20 gradova. U Beogradu se najčešće pominje cifra 15.000 ljudi pobijenih.
Bolta (Bogdan L. Bolta, Gračačka četnička brigada) otkriva način pišući: “Mi znamo da tamo gde su bile četničke jedinice u južnoj Lici, ili ma gde, ustaše nisu mogli ubiti ni jednog Srbina putem masovnog pokolja. A tamo gde su bili partizani, i to sa svojim jakim snagama kao što su ih imali u srednjoj Lici i Krbavi, u srezu udbinskom i koreničkom, ustaše su u tamošnjim srpskim selima nesmetano vršili pokolje tokom rata, kao što su i 1941. Dokazano je da je partizanska komanda Hrvatske u leto i jesen 1942. namerno sklanjala partizanske jedinice iz srpskih sela da otvori put ustašama, da u njima izvrše pokolj.” Očigledno da to i nije bio neki problem jer su komandanti Glavnog štaba Hrvatske, Ivo Rukavina, i ustaške crne legije, Juco Rukaina, bili rođena braća i zajedno sprovodili ustašku vojnu doktrinu genocida.
 
Poslednja izmena:
Naukom u borbi za istinu

Međutim, za ostvarenje Budakove strategije, koju je Pavelić primenjivao kao ratnu doktrinu NDH, bila je potrebna i diplomatska podrška.
Hrvatski komunisti internacionalisti uspeli su da preko supruge američkog predsednika Ruzvelta u Belu kuću ubace izvesnog Luja Adamića, Hrvata, komunistu, sa ciljem da američkog predsednika razuveri u ustaške zločine. Adamićev zadatak bio je da ubeđuje Ruzvelta da Tito, kao Hrvat, ima podršku hrvatskog naroda, dok đeneral Mihailović, kao Srbin i pristalica kraljevske diktature, ne bi imao podršku kod hrvatskog naroda. U tome ga je podržao hrvatski ban Šubašić sa grupom hrvatskih predstavnika koji su boravili u Vašingtonu.
Druga grupa hrvatskih predstavnika boravila je u Londonu, od kojih su Krnjević i Šutej, kao članovi egzilne jugoslovenske vlade. Oni su preko Robin Lafona, šefa jugoslovenskog odseka u Forin Ofisu, koji je takođe bio komunista, ubeđivali eksperte da će se nad hrvatskim narodom izvršiti odmazda ako đeneral Mihailović ostane na čelu “borbe četničkog pokreta”.
Britanski major Džems Klugman, šef obaveštajne službe i član izvršnog komiteta komunističke partije, koga su komunisti ubacili u Forin ofis (kairski odsek MO4 britanske Direkcije za specijalne operacije u Londonu), sarađuje sa hrvatskim predstavnicima u korist Tita i partizana, podmećući “saradnju” četnika sa okupatorom i ističući strah hrvatskog naroda od odmazde.
Ministar spoljnih poslova NDH, Mladen Lorković, održao je 16. januara 1943. godine, pred diplomatskim pretstavnicima i inostranim novinarima, govor povodom objavljivanja hrvatske “Sive knjige” koja, kako on kaže, “temeljena isključivo na službenim izvorima pruža neizmjerno potresna svjedočanstva o djelu razaranja, što ga odmetničke bande poduzeše na području NDH, o strahoti zločina i nepojmljivoj okrutnosti i podivljanosti odmetnika, o desetcima tisuća uništenih hrvatskih života i milijardama razorenog narodnog imetka” (Zagrebački list “Nova Hrvatska” od 17.1.1943).

Do koje je mere zločinačka bestidnost ustaških vođa došla, jasno pokazuje ta “Siva knjiga” o četničkim “zločinima” nad hrvatskim življem. Posle skoro dve godine sistematskog rada na iskorenjavanju Srba sa teritorija Srema, Slavonije, Bosne, Hercegovine, Like, Banije, Krajine i Severne Dalmacije, posle skoro milion pobijenih Srba na najvarvarskije i zločinačke načine, ustaško vođstvo podiže svoj “obtužujući” glas protiv srpskog terora. Istorija sveta nema ravnog primera istrebljivanja jednog naroda, ni po upornosti kojim ga je neprijatelj uništavao, ni po dužini trajanja kojim ga je vršio, ni po svireposti kako ga je izvodio.
Tako će (W. D. Isla: Commentaires sur les probl'emes yugoslaves, Gen'eve 1944) zapisati: “Dok su Srbi 1918. godine stavili u službu jugoslovenske misli, i hrvatskog naroda, svoju pobedu i svoj ugled, dotle su Hrvati, pošto su se posle 800 godina našli prvi put u jednoj slobodnoj državi, učinili svoj prvi gest prema Srbima, pobivši ih više od 700.000; ovaj kolektivni zločin bio je izvršen s čudovišnom namerom da se tako konačno učvrsti hrvatska premoć u oblastima nastanjenim Srbima.”.
Sa današnje distance učinka komunističko-ustaške kolaicije može se reći da je prvi zadatak u potpunosti ostvaren: Srba gotovo nema u Hrvatskoj.
Drugi zadatak ima dve faze: u prvoj fazi Zapadni saveznici su svojom specijalnom operacijom protiv Vojske Kraljevine Jugosalvije legalizovali Titovu komunističku vojsku i vlast u Beogradu, i potom otvorili drugu fazu, tzv. fazu tihog “nevidljivog” genocida, koja još nije završena i koja će zavisiti od probuđenosti Srba i njihove pobuđenosti i upornosti da naukom dokazuju i dokažu istinu i razotkriju komunističku perfidnost i savezničku zabunu i zabludu koja je zamaskirana likvidacijom armijskog đenerala Mihailovića.
Ali sudeći po izveštaju (maj 2000) Vilija Vimera (potpredsednik Parlamentarne skupštine OEBS) nemačkom kancelaru Šrederu, u kojem se, sem ostalog, kaže: “Rat protiv SRJ 1999. vođen je da bi se ispravila pogrešna odluka generala Ajzenhauera iz doba Drugog svetskog rata... i (da zbog toga) Srbija trajno mora da bude isključena iz evropskog razvoja...” može se zaključiti da su još jake snage kojima je srpsko četništvo poslužilo kao propagandni trik za legalizaciju komunističke vojske i prikrivanje genocida nad srpskim narodom.


Novica Stevanović
Autor je generalštabni pukovnik
u penziji, novinar i publicista
 
Reichsmarschal:
sigurno da su saradjivali sa ustasama,cim je toliko rvata preslo u partizane pred kraj rata
Kliknite za proširenje...

sporazum pijade budak, je najobicniji srbijanski falsifikat , jedan od mnogih , koji se povlaci internetom, koji je u sluzbi hranjenja srbijanskog mitosa o samima sebi, koji se mozes svesti na:
1 .Mit o samosvojnosti (sui generis),
srbi (hrvati, makedonci, crnogorci...) su jedinstveni i neponovljivi u vremenu i prostoru. uvek junaci, nikad govna, sa druge strane svih ih mrze zbog njihove dusevnosti, i svi su ljubomorni na njih, svi im se dive, i plase ih se.....i kukavicki ih nastoje unistiti, stvarajuci zavere protiv njih, jer nemaju srca da izadju na otvoreni megdan protiv njih...:hahaha:
2. mit o predziđu (ante murale) zna se da su isti bedem protiv bilo cega, ukljucujuci da ih stavljaju umesto vrata :D
3.starini (antiquitas) zna se da nema starijeg od srba (hrvata, crnogoraca.....itd). najstarija kultura, najstarija civilizacija, najstarija tehnologija (******* kamena kamenom, recimo...)

igrom slucaja, svi njeguju iste mitove, pa taj primitivni nacionalizam dolazi u sukob sam sa sobom u ogledalu drugog naroda, koji je zapravo isti

1.elem, istorijski budak nije bio na teritoriju kraljevine, toga datuma, jeo je gellato ( vanilija , cokolada), u italiji na liparima, a pijade je bio u lepoglavi. pisaca masina je cirilska, pa sumnjam da bi budak , kao pesnik (tolika slicnost sa radovanom k...) bio spreman da stavi paraf
2. na kraju rata bradonje su obrijali brade i prikljucili se partizanima. srbi vole biti na strani pobednika, pa je njih oko 120 hiljada se pojavilo u partizanima posle 1944.

3. izmisljanje svih tih strategija i zavera, da bi opravdala srbijanska politicka glupost i kolaboracija sa okupatorom od 1941-45... i rusenje jugoslavije 1991
 
Poslednja izmena od moderatora:
kiseli1:
sporazum pijade budak, je najobicniji srbijanski falsifikat , jedan od mnogih , koji se povlaci internetom, koji je u sluzbi hranjenja srbijanskog mitosa o samima sebi, koji se mozes svesti na:
1 .Mit o samosvojnosti (sui generis),
srbi (hrvati, makedonci, crnogorci...) su jedinstveni i neponovljivi u vremenu i prostoru. uvek junaci, nikad govna, sa druge strane svih ih mrze zbog njihove dusevnosti, i svi su ljubomorni na njih, svi im se dive, i plase ih se.....i kukavicki ih nastoje unistiti, stvarajuci zavere protiv njih, jer nemaju srca da izadju na otvoreni megdan protiv njih...:hahaha:
2. mit o predziđu (ante murale) zna se da su isti bedem protiv bilo cega, ukljucujuci da ih stavljaju umesto vrata :D
3.starini (antiquitas) zna se da nema starijeg od srba (hrvata, crnogoraca.....itd). najstarija kultura, najstarija civilizacija, najstarija tehnologija (******* kamena kamenom, recimo...)

igrom slucaja, svi njeguju iste mitove, pa taj primitivni nacionalizam dolazi u sukob sam sa sobom u ogledalu drugog naroda, koji je zapravo isti

1.elem, istorijski budak nije bio na teritoriju kraljevine, toga datuma, jeo je gellato ( vanilija , cokolada), u italiji na liparima, a pijade je bio u lepoglavi. pisaca masina je cirilska, pa sumnjam da bi budak , kao pesnik (tolika slicnost sa radovanom k...) bio spreman da stavi paraf
2. na kraju rata bradonje su obrijali brade i prikljucili se partizanima. srbi vole biti na strani pobednika, pa je njih oko 120 hiljada se pojavilo u partizanima posle 1944.

3. izmisljanje svih tih strategija i zavera, da bi opravdala srbijanska politicka glupost i kolaboracija sa okupatorom od 1941-45... i rusenje jugoslavije 1991
Kliknite za proširenje...

:hahaha::rotf::hahaha::rotf:

veruj mi u vecini slucajeva bolje bi bilo da nista ne napises...

ti si slika i prilika te saradnje...

nacin na koji je osporavas je komican, a na kraju krajeva uvek ispadnes samo Hrvat, u pravom smislu te reci, koliko god hteo da budes nekakav Jugosloven, to je jace od tebe...

''Srbi uvek hteli da budu na strani pobednika''...hahahahahhahahahahha.....a Srbi cinili ogromnu vecinu u partizanima i dali najveci doprinos njihovoj antifasistickoj borbi, sve ostalo cu ostaviti po strani, samo zelim da ukazem na sprdacinu tvojih postova...Zna se ko se u oba svetska rata stavljao preko srpske grbace na stranu pobednika....

kao sto rekoh ti si ipak samo Hrvat, dijagnoza projekcija, tu nema mnogo pomoci...
 
Poslednja izmena:
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Back
Top