- Poruka
- 334.370
Mati Ilarija (1918-2003) bila je igumanija manastira Svete Trojice u Mušutištu, u opštini Suva Reka na Kosovu i Metohiji, u vremenu kada je srpski narod bio izložen brojnim zverskim napadima svojih komšija Albanaca. Provela je skoro 30 godina u ovom manastiru, da bi kasnije postala igumanija manastira Pokajnica.
Nakon konstantnih verbalnih i fizičkih napada i pretnji, mnogobrojnih krađa šume i stoke naočigled monahinja ovog manastira, mati Ilarija i sestrinstvo moralo je samostalno da se brani i organizuje, jer nisu imale nikakvu pomoć države. Zbog toga su nosile pušku-
Monahinje u manastiru bile su u stalnom strahu od napada i silovanja pa je tako je mati Ilarija bila prinuđena da sa sobom uvek nosi pušku, naročito kada bi sa ostalim sestrama odlazila u polje da obrađuje zemlju.
Može se slobodno reći da je svakodnevno branila manastir i monašku zajednicu u Mušutištu, te da je verovatno bila jedini i poslednji bedem odbrane. O njoj je avgusta 1980. godine snimljen i film, ali je zbog realnog oslikavanja stanja u Mušutištu bio zabranjen, i nije prikazivan sve do raspada Jugoslavije i rušenja manastira.
Što se tice samog manastira nema tačnih podataka o tome kada je izgrađen manastir Svete Trojice u Mušutištu. Zna se samo da je postojao pre 1465. godine, od kada se vodio stalni Pomenik (katastih) u kome je upisano na hiljade imena darodavaoca iz svih sela prizrenske oblasti i drugih krajeva. U periodu turske vladavine manastir je u više navrata postradao, ali se u njemu monaški život nije gasio, sve do 1999. godine kada je miniran i od njega je ostao samo zvonik.
(ženablic)
Nakon konstantnih verbalnih i fizičkih napada i pretnji, mnogobrojnih krađa šume i stoke naočigled monahinja ovog manastira, mati Ilarija i sestrinstvo moralo je samostalno da se brani i organizuje, jer nisu imale nikakvu pomoć države. Zbog toga su nosile pušku-
Monahinje u manastiru bile su u stalnom strahu od napada i silovanja pa je tako je mati Ilarija bila prinuđena da sa sobom uvek nosi pušku, naročito kada bi sa ostalim sestrama odlazila u polje da obrađuje zemlju.
Može se slobodno reći da je svakodnevno branila manastir i monašku zajednicu u Mušutištu, te da je verovatno bila jedini i poslednji bedem odbrane. O njoj je avgusta 1980. godine snimljen i film, ali je zbog realnog oslikavanja stanja u Mušutištu bio zabranjen, i nije prikazivan sve do raspada Jugoslavije i rušenja manastira.
Što se tice samog manastira nema tačnih podataka o tome kada je izgrađen manastir Svete Trojice u Mušutištu. Zna se samo da je postojao pre 1465. godine, od kada se vodio stalni Pomenik (katastih) u kome je upisano na hiljade imena darodavaoca iz svih sela prizrenske oblasti i drugih krajeva. U periodu turske vladavine manastir je u više navrata postradao, ali se u njemu monaški život nije gasio, sve do 1999. godine kada je miniran i od njega je ostao samo zvonik.
(ženablic)
