Genocid nad Srbima u NDH

Da li Srpska Skupstina treba da okvalifikuje zlocine nad Srbima u NDH kao genocid ?

  • Da

  • Ne

Rezultati ankete su vidlјivi nakon glasanja.
stanje
Zatvorena za pisanje odgovora.
ucka:
..pa i mislio sam na partizane(ne na prodavace sjemenki),a ti se vrati malo natrag po temi,kao i prijasnje teme na Krsti,na kojima neki "tvoji" pajdasi govore o tim hiljadama Srba partizana...a Hrvata u medjuvremenu nije bilo jer su svi bili ustase..
Kliknite za proširenje...

po tebi Srba nema van Srbije.....nisu svi Hrvati ustaše(bilo ih je i u domobranima)ali su sve ustaše velikom većinom Hrvati...ima malo i vašega cvijeća....
 
Берекин:
Довољно је видити мјесто и годину издавања.
Кватерник није ништа мање крив од Павелића, Лорковића, Будака, Артуковића, Степинца, Пука, Лубурића, Брзице, Бобана, Мајсторовића,...
Kliknite za proširenje...


Nitko nije ni govorio o njegovoj nevinosti odnosno krivici.

Ne vidim zašto je izvor sporan??

Nada Kisić-Kolanović je Kvaternikove bilješke objavila u svojoj knjizi..
 
ucka:
..poanta je Srba iz Srbije...284..:mrgreen:
Kliknite za proširenje...

Koje vi gluposti pišete. Pa nije bitka na Sutjesci jedina bitka .

Evo šta Slavko Godštajn kaže o brojevima...

Broj pripadnika partizanskih jedinica u Hrvatskoj stalno raste: njih je 7000 potkraj 1941. i 25.000 potkraj 1942. godine, a već 100.000 potkraj 1943. i čak 150.000 potkraj
1944. godine. Do kraja rata njihov je broj sustavnom
mobilizacijom još i uvećan. Na drugoj je strani regularna
vojska NDH - domobrani - najbrojnija potkraj 1943. kada
obuhvaća 130.000 vojnika. Godinu dana kasnije tih je
vojnika upola manje, iako su tada elitne dobrovoljačke
jedinice ustaša najbrojnije: potkraj 1944. broje približno
76.000 vojnika. No, valja znati, nasuprot partizanskoj
statistici koja uključuje samo borce iz Hrvatske, da su u
ustaško-domobranske statistike uključeni i Hrvati iz BiH, pa
i veći broj Muslimana/Bošnjaka.
Među 7000 hrvatskih partizana potkraj 1941. godine, prema procjenama koje su, čini se, dosta točne, bilo je prib-Ivo i Slavko Goldstein 263
ližno 5400 Srba (77) te po 800 Hrvata i ostalih te nepoznatih nacionalnosti (po 11,5 posto).

Tijekom te godine poginulo ih je 1188: Srba 927 (78,0), Hrvata 231 (19,4) te ostalih i nepoznatih nacionalnosti 30 (2,6 posto).

Postotak Hrvata u partizanima do kolovoza 1942. raste na 32, a do rujna 1943. na 34 posto.



ZNAČI DO 1943 PROCENAT HRVATA U PARTIZANIMA NIJE DOBACIO DO 1/3 (HRVATI:SRBI=85%:15%, NACIONALNI SASTAV HRVATSKE).
SKORO SVI HRVATI U NOBU DO 1943 SU SA TERITORIJE KOJU JE OKUPIRALA ITALIJA(DALMACIJa, PRIMORJE, GORSKI KOTAR). NASUPROT TOME U USTAŠAMA JE SKORO 80000 HRVATA(ustaše su bile dobrovoljačke jedinice)+ 130000 DOMOBRANA.
SEM U DALMACIJI U DRUGIM DELOVIMA NDH NEMA OTPORA HRVATA FAŠIZMU. 1941/42 POGOTOVO A TADA JE USTAŠKI POGROM NAJŽEŠĆI...

 
Poslednja izmena:
Bren:
Koje vi gluposti pišete. Pa nije bitka na Sutjesci jedina bitka .

Evo šta Slavko Godštajn kaže o brojevima...

Broj pripadnika partizanskih jedinica u Hrvatskoj stalno raste: njih je 7000 potkraj 1941. i 25.000 potkraj 1942. godine, a već 100.000 potkraj 1943. i čak 150.000 potkraj
1944. godine. Do kraja rata njihov je broj sustavnom
mobilizacijom još i uvećan. Na drugoj je strani regularna
vojska NDH - domobrani - najbrojnija potkraj 1943. kada
obuhvaća 130.000 vojnika. Godinu dana kasnije tih je
vojnika upola manje, iako su tada elitne dobrovoljačke
jedinice ustaša najbrojnije: potkraj 1944. broje približno
76.000 vojnika. No, valja znati, nasuprot partizanskoj
statistici koja uključuje samo borce iz Hrvatske, da su u
ustaško-domobranske statistike uključeni i Hrvati iz BiH, pa
i veći broj Muslimana/Bošnjaka.
Među 7000 hrvatskih partizana potkraj 1941. godine, prema procjenama koje su, čini se, dosta točne, bilo je prib-Ivo i Slavko Goldstein 263
ližno 5400 Srba (77) te po 800 Hrvata i ostalih te nepoznatih nacionalnosti (po 11,5 posto).

Tijekom te godine poginulo ih je 1188: Srba 927 (78,0), Hrvata 231 (19,4) te ostalih i nepoznatih nacionalnosti 30 (2,6 posto).

Postotak Hrvata u partizanima do kolovoza 1942. raste na 32, a do rujna 1943. na 34 posto.



ZNAČI DO 1943 PROCENAT HRVATA U PARTIZANIMA NIJE DOBACIO DO 1/3 (HRVATI:SRBI=85%:15%).
SKORO SVI HRVATI U NOBU DO 1943 SU SA TERITORIJE KOJU JE OKUPIRALA ITALIJA(DALMACIJa, PRIMORJE, GORSKI KOTAR). NASUPROT TOME U USTAŠAMA JE SKORO 80000 HRVATA(ustaše su bile dobrovoljačke jedinice).
Kliknite za proširenje...

...izgleda da ti pises gluposti,ali i da ne citas...ja sam rekao Srba iz Srbije,ne Srba iz Hrvatske...
 
Da je kojim slucajem kapitulirao 43. SSSR, a ne Italija,
Tito i kusur hrvatskih partizana,
presli bi kod domobrana i ustasa,
a ne obrnuto!!!:ok::ok::ok::ok:
Tako bi bilo 5-6 poginulih hrvatskih partizana u WW2!!!

O toj strategiji mnogo nam je Stipe Mesic govorio!!!:per::per::per:
 
Poslednja izmena:
.-.. .--- ..- -... ---:
Kakav crni Jovan?? :eek:

Ivan Preradović, ne Jovan. :lol:
Kliknite za proširenje...

Kakav crni Ivan??
Jovan Preradović, ne Ivan.


Poreklo

Preradovići vode poreklo iz Stare Srbije, odakle se u XVII veku, pre velike Seobe Srba, preselili u Bačku i nastanili u selu Leđen (danas Riđici) u gornjoj Bačkoj, između Baje i Sombora. U vreme preseljenja starešina zadruge Preradovića bio je sveštenik Srpske pravoslavne crkve. Većina muških članova porodice Preradović posvetila se u Vojnoj krajini vojnom pozivu. Postojale su tri grane Preradovića i de Preradovića (Depreradovića), leđenska, ruska i gornjo-krajiška. Jedna grana Preradovića dobila je ugarsko plemstvo 1704. i koristila predikat de Preradović. Od te grane porodice vodi poreklo ruski dvorjanski (plemićki) rod Depreradovič, čiji su članovi ruski general-major Rajko (Rodion) Stepanovič Depreradović, bivši austrijski graničarski potpukovnik koji je došao sa porodicom u Rusiju 1752, njegov sin ruski general-major Ivan Rodionovič Depreradovič i unuk ruski general konjice Nikolaj Ivanovič Depreradovič (1767—1843), koji se proslavio u ratovima protiv Napoleona, kao i poručnik lajb-gardijskog konjičkog puka Nikolaj Nikolajevič Depreradović (1802—1884) i general-major, komandir Sejmenovskog puka, Leontij Ivanovič Depreradovič (1766— 1844).
Kada je 1740. godine ukinuta Potiska vojna krajina sa sedištem u Somboru, onda je nekoliko oficira iz porodice Preradović, prešlo, sa porodicama u tzv. Gornju krajinu. Iz te grane Preradovića je Petar Preradović [2]
Na grbu Petra Preradovića nalazi se, kao spomen na graničarsko poreklo njegove porodice, grifon koji zamahuje sabljom držeći pri tome u levoj ruci odsečenu tursku glavu [3]
Od Preradovića, među kojima su i Preradovići iz Grubišnog polja, na spisku ubijenih u logoru Jasenovac Nezavisne Države Hrvatske, do sada je identifikovano 100 Preradovića [4].

Rani život

Petar Preradović rodio se 7/19. marta 1818. godine u selu Grabovnici, đurđevačke regimente u srpskoj pravoslavnoj porodici Jovana Preradovića, austrijskog graničarskog oficira, rodom iz Grubišnog Polja u Vojnoj krajini, i majke Pelagije Preradović [5]. Školovanje je započeo u Grubišnom Polju, pa nastavio u Đurđevcu i Bjelovaru. Kad je umro Jovan Preradović, Petar je bio dete. Majka Pelagija koju često pominje u svojim pesmama, ostala je samohrana udovica.

Školovanje, pokatoličenje i ponemčenje

Kada je napunio 12 godina, 1830. godine, Petar Preradović je upisan u Vojnu akademiju (kadetsku školu) u Viner Nojštatu (nem. Wiener Neustadt, Bečko Novo Mesto), gde je proveo narednih 8 godina. Tokom školovanja svi đaci te škole vođeni su kao rimokatolici, što je moglo da bude izmenjeno, na izričit zahtev pitomca. Međutim, do toga je retko dolazilo, pa su pravoslavni pitomci postepeno, odlaženjem na katoličke mise sa drugovima, bez formalnog pokrštavanja, postajali rimokatolici. Tako je i Petar Preradović, kao dečak-pitomac kadetske škole, prećutno zapisan kao rimokatolik i iz pravoslavne veroispovesti preveden u katoličku, a da nije obavljen formalni čin konverzije. Njegova pripadnost rimokatoličkoj crkvi, kasnije je pojačana pošto su mu obe žene bile rimokatoličke veroispovesti [6]
Odmalena odvojen od porodice i školovan na nemačkom jeziku Petar Preradović je pokatoličen, ponemčen i skoro potpuno je zaboravio maternji jezik. Kada je 1838. po završetku Vojne akademije, posetio majku i sestru i jedva se sa njima sporazumevao.
 
peti ligament:
Nemam nikakvih problema sa održavanjem antifašističkog duha u Srbiji.To samo vama ustašama može da smeta.
Kliknite za proširenje...

..sigurno...
images

...
images

...
 
stanje
Zatvorena za pisanje odgovora.

Slične teme

Б
Зашто "хуманитарци" Кандићка и Бисерко омаловажавају геноцид над Србима?
2
Odgovora
29
Pregleda
374
canavaro
canavaro
Барышников
Почело прикупљање потписа подршке Резолуцији о геноциду над српским народом у НДХ
Odgovora
5
Pregleda
270
Kerkyra
Kerkyra
Umri_muski
  • Anketa
Sta je prioritet Srbima?
Odgovora
13
Pregleda
222
Metronomy
Metronomy

Back
Top