- Poruka
- 380.250
Freska(ital. fresco; „sveže“) je tehnika slikanja na zidu. Slika se bojama, koje se rastapaju u vodi, po svežem sloju maltera. Boja se suši istovremeno s podlogom i tako se nerazdvojno povezuje s njom.
Freska je najstarija tehnika u slikarstvu i dolazi još iz vremena praistorije. Ime i usavršenje tehnike, je poreklom iz italijanske Renesanse. Jedna od najlepših srpskih fresaka je freska Belog Anđela, koja se nalazi u manastiru Mileševa a pored ove freske u Srbiji postoje freske u ostalim srpskim manastirima iz doba procvata umetnosti u Srbiji i koji se nalaze na spisku Uneskove Svetske baštine.
Postupak slikanja freske je jako zahtevan i slikar mora da podeli svoj rad prema tome koliko može da dnevno oslika fresku tako da tokom dana malter ostaje stalno svež. Prednost freske je stalnost i svetlosnost boje. Na osnovni grubi malter se nanosi vlažnim praškom od krede crtež odnosno pomoćne linije. Posle toga se izvodi smeđe crvenom bojom pripravni crtež koji se zove „sinopia“ po boji koja je bila iz Sinope na Crnom moru. Zatim se slika deli kako je rečeno na delove koje se mogu oslikati u jednom danu koji su utoliko manji ukoliko se radi o detaljima slike i ovi delovi se malterišu drugim slojem da bi se oslikali.
Među najpoznatije freske spadaju stare freske u na primer Pompeji koje nam govore o životu u doba starog Rima iz 1. veka, ili freske velikih slikara Đota, Leonarda da Vinčija ili Mikelađela, velikih slikara iz doba renesanse .
Pored fresko tehnike slikanja, postoji i al seko ("al secco") tehnika, gde se pigment boje nanosi na suvu površinu. U ovom slučaju kao vezivo boje koristi se kazein. Dok kod fresko tehnike je vezivo kreč a otapalo voda.
U doba renesanse i baroka koristila se skoro isključivo klasična fresko tehnika.Najbolji su primjeri Mikelanđelove freske u Sikstinskoj kapeli, te radovi Ghirlandaia i Rafallove stance u Vatikanu.
Povorka mrtvaca, freska Vincenta iz Kastva u Crkvi sv. Marije na Škrilinah, kraj Berama, Istra, 1474. god.
Freska je najstarija tehnika u slikarstvu i dolazi još iz vremena praistorije. Ime i usavršenje tehnike, je poreklom iz italijanske Renesanse. Jedna od najlepših srpskih fresaka je freska Belog Anđela, koja se nalazi u manastiru Mileševa a pored ove freske u Srbiji postoje freske u ostalim srpskim manastirima iz doba procvata umetnosti u Srbiji i koji se nalaze na spisku Uneskove Svetske baštine.
Postupak slikanja freske je jako zahtevan i slikar mora da podeli svoj rad prema tome koliko može da dnevno oslika fresku tako da tokom dana malter ostaje stalno svež. Prednost freske je stalnost i svetlosnost boje. Na osnovni grubi malter se nanosi vlažnim praškom od krede crtež odnosno pomoćne linije. Posle toga se izvodi smeđe crvenom bojom pripravni crtež koji se zove „sinopia“ po boji koja je bila iz Sinope na Crnom moru. Zatim se slika deli kako je rečeno na delove koje se mogu oslikati u jednom danu koji su utoliko manji ukoliko se radi o detaljima slike i ovi delovi se malterišu drugim slojem da bi se oslikali.
Među najpoznatije freske spadaju stare freske u na primer Pompeji koje nam govore o životu u doba starog Rima iz 1. veka, ili freske velikih slikara Đota, Leonarda da Vinčija ili Mikelađela, velikih slikara iz doba renesanse .
Pored fresko tehnike slikanja, postoji i al seko ("al secco") tehnika, gde se pigment boje nanosi na suvu površinu. U ovom slučaju kao vezivo boje koristi se kazein. Dok kod fresko tehnike je vezivo kreč a otapalo voda.
U doba renesanse i baroka koristila se skoro isključivo klasična fresko tehnika.Najbolji su primjeri Mikelanđelove freske u Sikstinskoj kapeli, te radovi Ghirlandaia i Rafallove stance u Vatikanu.
Povorka mrtvaca, freska Vincenta iz Kastva u Crkvi sv. Marije na Škrilinah, kraj Berama, Istra, 1474. god.
