Česma posvećena srpskoj princezi

[Nina]

Kleopatrina česma u Nemenikućama nije posvećena egipatskoj kraljici, već srpskoj princezi neobičnog imena i izuzetno tragične sudbine.
Kleopatra je bila unuka vožda Karađorđa Petrovića i drugo dete po rođenju kneza Aleksandra i kneginje Perside.

Rođena je 14. novembra 1835. godine i još od rane mladosti isticala se lepotom i širokim obrazovanjem. Kleopatra je mamila uzdahe mnogih muškaraca, pa čak i kneza Mihaila Obrenovića koji joj je za 15. rođendan napisao i posvetio pesmu „Što se bore misli moje“.

Ona se već sa 19 godina udala za Milana, sina poznatog političara, ustavobranitelja i diplomate Avrama Petronijevića. Milan je bio izaslanik srpski na Porti, u Carigradu i u braku su bili svega pet meseci.

Da li zbog ljubavne patnje, tuberkuloze ili nečeg trećeg, princeza Kleopatra je umrla 1. jula 1855. u Glajhenbergu u Austriji, sa nenavršenih 20 godina.
Sahranjena je u Topoli, na svojoj dedovini, u kripti crkve Svetog Đorđa na Oplencu.

Tužna povorka sa telom blaženopočivše princeze Kleopatre, na putu od Beograda za Topolu, svratila je, te 1855. godine, na konak u crkvu Vavedenja Presvete Bogorodice, u selu Nemenikuće. Porta je bila prepuna dvorjana i gardista, ali i naroda iz ovog mesta i okoline. Celu noć se ovdašnje sveštenstvo molilo za pokoj duše preminule srpske princeze.

Vredne ruke žena iz sela Nemenikuće istkale su nov pokrov za princezu. Dotadašnji svileni pokrov je ožalošćena majka kneginja Persida pokloni seoskoj crkvi. Ovaj svileni pokrov se i danas čuva kao posebna relikvija.

Dirnut tolikom pažnjom, tadašnji vladar Srbije knez Aleksandar zaveštao je da se za narod ovoga kraja podigne česma sa vodom iz izvora Đakonovac, koji se nalazi na oko 200 metara od crkve. Složio se kamen na kamen i izniknulo je prelepo zdanje.

Voda sa Kleopatrine česme osvežavala je godinama Nemenikućane pri krštavanjima, venčanjima, sahranama i pomenima.
Trajala je tako Kleopatrina česma skoro vek i po. Razne vremenske prilike učinile su svoje da se tokom godina kamen okrunio, a voda presahnula. Tako je bilo sve do 1997. godine kada je ovaj čudotvorni izvor obnovljen i vraćen u upotrebu na inicijativu sveštenika nemenikućke crkve jereja Ljubiše Smiljkovića.

Dovezen je kamen iz obližnjeg sela Ranilović, više od šest kubnih metara poslužio je za rekonstrukciju koju je majstor Petar Komazec napravio vernoj radu nepoznatog neimara koji je postavio česmu 142 godine ranije.

Voda je tada dovedena sa izvora Orovac, udaljenog oko jedan kilometar od česme, sa kojeg su ljudi iz ovog kraja oduvek verovali da je lekovit i da oslobađa mnogih tegoba.

(baštabalkana)