Ranije sam napisao da su muslimani iz Bosne 29 puta upadali u Srbiju kao kaznena otomanska ekspedicija, Gde su prosli ,svuda su ostavljali pustos i ubijali ,Dodju popale,ubijaju i vrate se, Pricamo o periodu kraj 18 i prva polovina 19 veka, Znaci iz Bosne je pretila velika opasnost i samo je dolazila nevolja, I od Turaka i od Srba ,ovo sam je dodao , kasnije i Ustase ,Verovatno ljudi ne znaju da su muslimani u ww2 pod ustaskim obelezjima dolazili u Srem i Macvu, Naravno da sdolazi do reakcije Srba, Reklo bi se ko je bio u prilici tlacio je one druge, Neke stvari su gurane pod tepih zbog teznje kralja Aleksandra i kasnije Tita da opstane Jugoslavija.. Imamo tu genezu losih odnosa Srba i muslimana kao naslednika okupatorske osmanske ddrzave.
"Na početku ustanka, Osmanlije su protiv ustanika slali snage ograničenih vojnih mogućnosti. Ustanicima je pošlo za rukom da malobrojne osmanske snage na samom početku ustanka 1805. godine poraze pod Ivankovcem, te zauzmu Rudnik i Valjevo, a ubrzo zatim, Smederevo, Požarevac, Aleksinac, sve kasabe i varoši u Beogradskom pašaluku i nahije Zvorničkog sandžaka na desnoj strani Drine. Na kraju, zauzeli su i Beograd 29. veljače/februara 1806. godine. Najteži poraz Osmanlije su doživjele u bici na Mišaru kod Šapca 13. kolovoza/augusta 1806. godine. To je ustanicima omogućilo da počmu ostvarivati postavljene ciljeve. Po načelu spaljene zemlje, palili su i rušili sve što je muslimansko, muslimanske žene silovali (i ovo se ponoviolo u BiH 1992-1995), a muslimane progonili i tjerali iz Beogradskog pašaluka. Posebno teško stradalo je Užice (Bilo je najveća kasaba u Beogradskom pašaluku i, prema službenim podacima, godine 1834. imala je 3.500 muslimanskih i 600 srpskih kuća, te 34 džamije)..
Oduševljen uspjesima ustanika, sve je njihove ciljeve u epskoj pjesmi Početak bune protiv daija (ispravno dahija, opjevao poznati slijepi pjesnik i guslar Filip Višnjić. Tekst pjesme glasi:
Kad je Đorđe Srbijom zavlado’
i Srbiju krstom prekrstio
i svojijem krilom zakrilio
od Vidina pak do vode Drine
od Kosova te do Biograda
vako Đorđe Drini govorio:
Drino vodo, plemenita međo
izmeđ’ Bosne i izmeđ’ Srbije
naskoro će i to vrijeme doći
kada ću ja i tebeka preći
i čestitu Bosnu polaziti.
Nove povoljne okolnosti, koje su ustanicima išle u prilog, bile su objava rata Osmanskog carstva Rusiji 1807. godine, u kojemu su sudjelovale velike osmanske vojne snage, a ustanici prešli na vojnu saradnju s Rusijom. Rusija je u augustu iste godine zaključila mir s Osmanskim carstvom. Ustanici su to iskoristili za učvršćivanje svoje vlasti i njenu organizaciju.
Kad su 1809. godine borbe obnovljene, ustanici su se još većom žestinom obračunavali s muslimanima. Nisu se zaustavili uništavanjem mjesta s muslimanskim stanovništvom u Beogradskom pašaluku, nego i u nahijama na desnoj strani Drine u Zvorničkom sandžaku, a zatim u nahijama na području predosmanske Bosne: selo Dobrun i kasabu Višegrad u Bosanskom sandžaku, te Rudo, Pljevlja, Prijepolje i Bijelo Polje u sastavu Hercegovačkog sandžaka. Najgore je stradalo Rudo, jer su zapalili i porušili čaršiju, sve četiri džamije, hanove, hamam, tekije i tabhanu. Samo su od Mustafa-pašine džamije ostali zidovi i munara. Novi Pazar je potpuno spaljen, a vidno su stradali Sjenica i druge kasabe i naselja u Novopazarskom sandžaku.
Ove i druge barbarske pogrome nad svim što je muslimansko i bošnjačko, srpski historičr i akademik Vasa Čubrilović, porijeklom Arbanas iz plemena Kuči (Brda/Malesija) i podsticatelj etničkog čišćenja Albanaca s Kosova u Tursku, nazvao je revolucionarnim pokretima, a srpski historičar i akademik Milorad Ekmečić, porijeklom Vlah iz katuna Pribinovići/Pribilovci (grupacija Donjih Vlaha u Hercegovini), sastavljač i potpisnik Memoranduma o položaju srpskog naroda iz 1986. godine, koja je bila podstrekačka osnova za srpsko-crnogorsku agresiju na Bosnu i Hercegovinu 1992-1995. godine, srpskim revolucijama."
https://www.preporod.com/index.php/...prvi-srpski-ustanak-i-zlocini-nad-muslimanima
