Pre nekoliko dana sam imao tu čast da budem pozvan u jedno, pa, po prilično brojnu Facebook grupu koja bi, barem po svom imenu, trebala da se bavi prednemanjićkom istorijom, odnosno, prezentovanjem iste ljudima koji o njoj nemaju mnogo saznanja, a zanima ih da dođu do informacija.
Međutim, na moje zaprepašćenje, grupa sa takvim opisom je, zapravo, bila sva u ruhu pseudo istorije i šarlatanskih tekstova o Ahilu kao Srbinu iz okoline današnjeg Trebinja, o Troji, koja je, po nekima, bila na mestu današnjeg Skadra, po drugima tamo gde je bio Žrnov, a treći su podržavali obe teorije (valjda su smatrali da je Ahil poginuo dva puta, kao i Hektor... Jednom na reci Bojani, a drugi put pod Avalom). Čak je trojanski rat bio - srpski građanski rat.
Priče o Srbima, kao osnivačima Portugalije i komandantima Rimske konjice u Britaniji bile su sa oduševljenjem prihvatane. Deretića na svakom koraku, kao i Radovana Damjanovića, Miloša Milojevića.
Isti ljudi koji su pisali tekstove o Srbima kao starosedeocima, pisali su i one o Srbima kao došljacima iz Indije pod ratnim vođom Srbindom. Iako jedno isključuje drugo, isti ljudi su podržavali ove teorije.
Srbima su proglašeni, onako, na brzinu svi slovenski narodi. Brdo nekih snimaka gde razne zadribande govore o tome da je cela Evropa bila srpsko carstvo, a da Car Dušan nije osvajač, nego tek neko ko je, nakon vekova poraza, zaustavio osipanje carstva.
Znači, ne može da verujete šta sam sve mogao da pročitam...
Jedne reči o Srednjem veku ne nađoh, a čij jednu temu pokrenuh o braći Stefana Nemanje, bejah izbačen, jer sam samim pokretanjem iste, kako reče admin, pristao na vatikansku teoriju o tome da su Srbi doseljenici.
Ja zaista ne mogu da verujem da te pojave u opšte postoje u srpskom narodu i da se ti ljudi toliko stide svoje sopstvene istorije da moraju da traže i prisvajaju Ahila, Troju, Portugaliju, Ruse, Vikinge (Rjurik je srpska familija, to sam tamo saznao, pa, evo, da i vas prosetlim).
Kako i zašto ljudi poput Deretića i onih koji, poput njega, pišu takve bljuvotine, prolaze tako jednostavno u narodu? Kako je to moguće u opšte?
Pa mi se godinama smejemo šiptarima, a i među Srbima postoji ta užasna masa ljudi koja prisvajajući Hektora, skrnavi sećanje na Obilića, koja veličajući Troju, zaboravlja Kosovo.
