Holy1
Ističe se
- Poruka
- 2.671
Dobro veče.
Autorska tema.
Zanimljivo je kako se nigde ni na jednom forumu ne pominje ime ovog čoveka, a koji je toliko šteta načinio nama Srbima..
Anastasije Šaguna je porumunjeni Cincar, sin Nauma Šagune i Anastasije iz Miškolca. Šagune inače vode poreklo iz mesta Grabovo u Albaniji. Imao je on još brata i sestru. Školovao se u gimnaziji u Sremskim Karlovcima i na bogosloviji u Vršcu (1829-1832). Studirao je u međuvremenu i pravne nauke u Pešti.
Rano se opredelio za kaluđerski život, spremajući za visoke položaje u kliru, sa namerom da izvrši određenu misiju. Pominje se u spiskovima prenumeranata srpskih knjiga između 1830-1835. godine u manastiru Hopovo Anastasije, kao iskušenik i prenumerant. U Vršcu je 1831. godine Anastasije Šaguna klirik druge godine tamošnje trogodišnje Bogoslovije. Karlovački mitropolit Stefan Stratimirović je pozvao "energičnog i inteligentnog" Anastasija, svršenog vršačkog klirika da dođe u Sremske Karlovce i primi se profesorske katedre na bogosloviji. Postriženik je 1833. godine manastir Grgetera, kada dobija monaško ime Andrej, a kasnije i njegov arhimandrit. Kupio je pretplatom u to vreme kao jerođakon hopovski Stamatovićevu knjigu "Mladi Serbljin u svemirnom carstvu". Bila je to jedna u nizu knjiga koju je uzeo pobožni "Rumun", koji se "podvizavao" među Srbima na Fruškoj Gori. Jeromonah Andrej Šaguna je 1832-1842. godine bio predavač u Karlovačkoj bogosloviji i konzistorijalni notar. Predavao je u bogosloviji, mada nije znao dovoljno dobro da govori srpski jezik; tek kasnije je naučio. Sastavio je Šaguna kao arhiđakon i konzistorijalni beležnik 1836. godine delo "Nastavlenije svjaščenstvu pri blagosloveniji brakov". Godine 1840-1841. Šaguna je protosinđel i administrator manastir Jazak. Postao je novembra 1842. godine protosinđel Šaguna arhimandrit hopovski, a istovremeno on je najstariji učitelj u bogosloviji u Vršcu i nadziratelj episkopske rezidencije u tom gradu. Prema zagrebačkom kalendaru za 1846. godine Šaguna je tada (do 26.jula 1846) titularni arhimandrit manastira Kovilja. Napredovanje po crkvenim pozicijama u Karlovačkoj mitropoliji iskoristio je kao šansu da se istakne i nametne kao vođa, među Rumunima u Transilvaniji.
Kada je 17. oktobra 1845. godine umro Transilvanijski episkop Vasilij Moga, postavljen je Andrej Šaguna za administratora. Imenovan je 1848. godine kao dotadašnji vikar, za rumunskog grčko-istočnog vladiku Sibinjske mitropolije. Od tada je krenuo da stvara rumunsku mitropoliju, po ugledu na Karlovačku (srpsku), koja bi objedinila sve pravoslavne Rumune u austrijskom carstvu. Delovao je on vrlo vešto i bez gotovo ikakvog otpora odvojio Rumune od pravoslavnih Srba. Živeći decenijama među Srbima dobro je prostudirao njihove mane i slabosti, pritom potajno delovao. Iskoristio je podvojenost u srpskim redovima (kleru) i smrt patrijarha Rajačića, koji se odlučno suprotstavljao crkvenom separatizmu, da energičnim delovanjem ostvari ideju jasno izraženu još 1818. godine. To crkveno razdvajanje dovelo je do nacionalnog a za posledicu ima najintenzivniju rumunizaciju, razbuktali šovinizam i mučnu podelu imovine, među kojima i starih srpskih zadužbina. Delovao je od 1848. godine rumunski vladika energično ali korak-po-korak; stalnim zahtevima upućenim državi jačao je rumunske pozicije. Te 1848. godine su Rumuni na narodnoj skupštini u Lugošu javno tražili da se prekine potčinjavanje srpskoj jerarhiji. Uspeo je na narodnom saboru u Blažu, na kojem su učestvovali i unijati, da bude izabran za glavnog zastupnika rumunskih interesa, pred austrijskim carem. Imao je u svom poduhvatu već tada veliku potporu, ali je samo u odnosu sa Srbima pitomo, perfidno nastupao. 1852. godine izašla je iz štampe u Beču, na nemačkom jeziku nepoznatog autora jedna knjiga u kojoj je pisano protiv Šagune. Anonimni autor je u pamfletu ukazivao na Šagunino štetno delovanje po pravoslavno jedinstvo i interese Srba u Austriji. Od 1864. godine Andrej Šaguna je Mitropolit Erdeljeske mitropolije, sa sedištem u Sibinju. Odlukom austrijskog cara 24. decembra 1864. godine prestala je vekovna jurisdikcija karlovačkih mitropolita u Erdelju. Osnovana je dekretom 29. decembra 1864. godine odeljena i samostalna mitropolija grčko-istočna (pravoslavna) rumunska. Šagunina "politika" dovela je do izlaska zajedno sa Erdeljom i mešovitih Aradske i Karansebeške eparhije iz kanonskog jedinstva sa Karlovačkom mitropolijom. U svom memorandumu koji je podneo 1. aprila 1865. godine carskom ministarstvu u Beču, tražio je rumunski mitropolit da se Rumunima ustupe pravoslavni manastiri Hodoš i Sv. Đurađ na Brzavi. Braća srpski episkopi su ga za divno čudo podržali u toj po svemu otimačini, ali to pravno nije bilo moguće izvesti tada. Srpski jerarski su takođe bez velikog otpora priznali odvajanje Rumuna, na svoju i narodnu štetu, koje je tako postalo i kanonsko. Neumorni Šoguna je 4. novembra 1861. godine izabran za predsednika rumunskog "Društva za potpomaganje književnosti i kuluture" u Sibinju. Za gradnju nove saborne crkve u Sibinju zatražio je pomoć po celoj Austriji, i Srbi su neštedimice dali (veliki broj crkvenih opština se odazvao) nekoliko hiljada forinti, u stvari za učvršćenje nove rumunske jerarhije u Erdelju. Sibinju nekada srpskom bitnom mestu, kao sada novom kulturno-versko-nacionalnom centru Rumuna, je kasnije mitropolit Andrej osnovao prvi trogodišnji "Pedagoški i bogoslovski seminar" za buduće učitelje i sveštenike.Kako je završio mađarsko pravo u Pešti, uvažavan je među crkvenim poglavarima za pravnog "stručnjaka". Tako je on 1868. godine objavio na nemačkom jeziku stručnu knjigu "Kanonično pravo pravoslavne crkve", koja je ranije izašla na rumunskom jeziku. Otvorio je on 1868. godine u Sibinju rumunski crkveno-narodni sabor, na kojem je radio na ujedinjenju i uzdizanju Rumuna.
Umro je juna 1873. godine baron Andrej Šaguna rumunski pravoslavni mitropolit. Bio je počasni član Rumunske akademije.
Rumuni su ga priznali za svog velikog duhovnog i nacionalnog vođu. Rumunska pravoslavna crkva ga je kanonizovala i proglasila za svetitelja 29. oktobra 2011. godine.
Po njemu je nazvano naselje u okolini Arada.
Vaše mišljenje o ovom čoveku?
Radi se o Andreju Šagunu.
Autorska tema.
Zanimljivo je kako se nigde ni na jednom forumu ne pominje ime ovog čoveka, a koji je toliko šteta načinio nama Srbima..
Anastasije Šaguna je porumunjeni Cincar, sin Nauma Šagune i Anastasije iz Miškolca. Šagune inače vode poreklo iz mesta Grabovo u Albaniji. Imao je on još brata i sestru. Školovao se u gimnaziji u Sremskim Karlovcima i na bogosloviji u Vršcu (1829-1832). Studirao je u međuvremenu i pravne nauke u Pešti.
Rano se opredelio za kaluđerski život, spremajući za visoke položaje u kliru, sa namerom da izvrši određenu misiju. Pominje se u spiskovima prenumeranata srpskih knjiga između 1830-1835. godine u manastiru Hopovo Anastasije, kao iskušenik i prenumerant. U Vršcu je 1831. godine Anastasije Šaguna klirik druge godine tamošnje trogodišnje Bogoslovije. Karlovački mitropolit Stefan Stratimirović je pozvao "energičnog i inteligentnog" Anastasija, svršenog vršačkog klirika da dođe u Sremske Karlovce i primi se profesorske katedre na bogosloviji. Postriženik je 1833. godine manastir Grgetera, kada dobija monaško ime Andrej, a kasnije i njegov arhimandrit. Kupio je pretplatom u to vreme kao jerođakon hopovski Stamatovićevu knjigu "Mladi Serbljin u svemirnom carstvu". Bila je to jedna u nizu knjiga koju je uzeo pobožni "Rumun", koji se "podvizavao" među Srbima na Fruškoj Gori. Jeromonah Andrej Šaguna je 1832-1842. godine bio predavač u Karlovačkoj bogosloviji i konzistorijalni notar. Predavao je u bogosloviji, mada nije znao dovoljno dobro da govori srpski jezik; tek kasnije je naučio. Sastavio je Šaguna kao arhiđakon i konzistorijalni beležnik 1836. godine delo "Nastavlenije svjaščenstvu pri blagosloveniji brakov". Godine 1840-1841. Šaguna je protosinđel i administrator manastir Jazak. Postao je novembra 1842. godine protosinđel Šaguna arhimandrit hopovski, a istovremeno on je najstariji učitelj u bogosloviji u Vršcu i nadziratelj episkopske rezidencije u tom gradu. Prema zagrebačkom kalendaru za 1846. godine Šaguna je tada (do 26.jula 1846) titularni arhimandrit manastira Kovilja. Napredovanje po crkvenim pozicijama u Karlovačkoj mitropoliji iskoristio je kao šansu da se istakne i nametne kao vođa, među Rumunima u Transilvaniji.
Kada je 17. oktobra 1845. godine umro Transilvanijski episkop Vasilij Moga, postavljen je Andrej Šaguna za administratora. Imenovan je 1848. godine kao dotadašnji vikar, za rumunskog grčko-istočnog vladiku Sibinjske mitropolije. Od tada je krenuo da stvara rumunsku mitropoliju, po ugledu na Karlovačku (srpsku), koja bi objedinila sve pravoslavne Rumune u austrijskom carstvu. Delovao je on vrlo vešto i bez gotovo ikakvog otpora odvojio Rumune od pravoslavnih Srba. Živeći decenijama među Srbima dobro je prostudirao njihove mane i slabosti, pritom potajno delovao. Iskoristio je podvojenost u srpskim redovima (kleru) i smrt patrijarha Rajačića, koji se odlučno suprotstavljao crkvenom separatizmu, da energičnim delovanjem ostvari ideju jasno izraženu još 1818. godine. To crkveno razdvajanje dovelo je do nacionalnog a za posledicu ima najintenzivniju rumunizaciju, razbuktali šovinizam i mučnu podelu imovine, među kojima i starih srpskih zadužbina. Delovao je od 1848. godine rumunski vladika energično ali korak-po-korak; stalnim zahtevima upućenim državi jačao je rumunske pozicije. Te 1848. godine su Rumuni na narodnoj skupštini u Lugošu javno tražili da se prekine potčinjavanje srpskoj jerarhiji. Uspeo je na narodnom saboru u Blažu, na kojem su učestvovali i unijati, da bude izabran za glavnog zastupnika rumunskih interesa, pred austrijskim carem. Imao je u svom poduhvatu već tada veliku potporu, ali je samo u odnosu sa Srbima pitomo, perfidno nastupao. 1852. godine izašla je iz štampe u Beču, na nemačkom jeziku nepoznatog autora jedna knjiga u kojoj je pisano protiv Šagune. Anonimni autor je u pamfletu ukazivao na Šagunino štetno delovanje po pravoslavno jedinstvo i interese Srba u Austriji. Od 1864. godine Andrej Šaguna je Mitropolit Erdeljeske mitropolije, sa sedištem u Sibinju. Odlukom austrijskog cara 24. decembra 1864. godine prestala je vekovna jurisdikcija karlovačkih mitropolita u Erdelju. Osnovana je dekretom 29. decembra 1864. godine odeljena i samostalna mitropolija grčko-istočna (pravoslavna) rumunska. Šagunina "politika" dovela je do izlaska zajedno sa Erdeljom i mešovitih Aradske i Karansebeške eparhije iz kanonskog jedinstva sa Karlovačkom mitropolijom. U svom memorandumu koji je podneo 1. aprila 1865. godine carskom ministarstvu u Beču, tražio je rumunski mitropolit da se Rumunima ustupe pravoslavni manastiri Hodoš i Sv. Đurađ na Brzavi. Braća srpski episkopi su ga za divno čudo podržali u toj po svemu otimačini, ali to pravno nije bilo moguće izvesti tada. Srpski jerarski su takođe bez velikog otpora priznali odvajanje Rumuna, na svoju i narodnu štetu, koje je tako postalo i kanonsko. Neumorni Šoguna je 4. novembra 1861. godine izabran za predsednika rumunskog "Društva za potpomaganje književnosti i kuluture" u Sibinju. Za gradnju nove saborne crkve u Sibinju zatražio je pomoć po celoj Austriji, i Srbi su neštedimice dali (veliki broj crkvenih opština se odazvao) nekoliko hiljada forinti, u stvari za učvršćenje nove rumunske jerarhije u Erdelju. Sibinju nekada srpskom bitnom mestu, kao sada novom kulturno-versko-nacionalnom centru Rumuna, je kasnije mitropolit Andrej osnovao prvi trogodišnji "Pedagoški i bogoslovski seminar" za buduće učitelje i sveštenike.Kako je završio mađarsko pravo u Pešti, uvažavan je među crkvenim poglavarima za pravnog "stručnjaka". Tako je on 1868. godine objavio na nemačkom jeziku stručnu knjigu "Kanonično pravo pravoslavne crkve", koja je ranije izašla na rumunskom jeziku. Otvorio je on 1868. godine u Sibinju rumunski crkveno-narodni sabor, na kojem je radio na ujedinjenju i uzdizanju Rumuna.
Umro je juna 1873. godine baron Andrej Šaguna rumunski pravoslavni mitropolit. Bio je počasni član Rumunske akademije.
Rumuni su ga priznali za svog velikog duhovnog i nacionalnog vođu. Rumunska pravoslavna crkva ga je kanonizovala i proglasila za svetitelja 29. oktobra 2011. godine.
Po njemu je nazvano naselje u okolini Arada.
Vaše mišljenje o ovom čoveku?
Radi se o Andreju Šagunu.
