- Poruka
- 7.211
Pre nego što dođemo do formiranja rimokatoličke crkve, vratimo se još malo judejskim gnosticima i kabalistima, koji su se kao “Vavilonsko bratstvo” našli u Filistini, kako bi preuzeli funkciju nove judejske aristokratije i postavili svog čoveka kao mesiju, odnosno vladara na prostoru starog Kanaana (Izraela i Judeje).
Grupa ovih gnostika boravila je i u Aleksandriji i u Egiptu. Aleksandrija je u to vreme bila stecište gnostika svih istočnjačkih škola i tu se obavljala razmena učenja gnostika iz Grčke i Judeje. U slučaju pada Jerusalima, Aleksandrija bi bila centar kabalističkih učitelja u kome bi oni nastavili svoj rad.
Tako su se vremenom judejska kabala i grčka neoplatonska filozofija sintetizovale. Stvoren je nov kabalizam u obliku hrišćanske (učene) terminologije.
U osnovi ovog novog gnosticizma je mešavina učenja koje uključuje i istočnjački misticizam sa svojom poznatom školom koja uči da se nakon smrti duša oslobađa iz tela i odlazi u nebo kako bi se ujedinila sa bogom. I mnogi bogovi iz Vavilona i Egipta dobili su nova imena, pa su postali grčki bogovi. Tako su antičku Grčku, kako nas laike i danas uče, stvorili bogovi sa Olimpa, baš kao što su Rim stvorili Romul i Rem koje je dojila vučica. Naravno, pravo je svakoga da u ovo veruje, ali i da mu ponešto nije realno.
Po “Jevrejskoj Enciklopediji” gnosticizam je “...bio jevrejski mnogo pre nego što je postao hrišćanski”. (Ovde se koristi termin jevrejski, iako se ova reč pojavila mnogo vekova kasnije. Ja ću se za sada radije držati termina “Vavilonsko bratstvo”.)
Tajna doktrina aleksandrijskih gnostika je tako postala hristijanizovana verzija onoga što je bilo sastavni deo vavilonske kabale. Tako je gnostičko jevanđelje bazirano na kabalističkom poimanju oslobađanja duha od materijalnog sveta uz pomoć anđela.
Savremenik Isusa Hrista bio je i Filo Judeus (30 p.n.e. do 45 n.e.). Ovom helenizovanom Judejcu iz Aleksandrije pripisuje se alegorizacija i misticizam u pisanju Starog zaveta. “Filo je bio tada Pisar bez premca u ezoterijskom znanju”, tvrdi Helena Blavatski, izuzetan autoritet u proučavanju teozofije. Filo je bio i član elitnog aleksandrijskog teozofskog društva nazvanog “Terapeuti”, koji su se nazivali i “Ezoterijski krug prosvećenih ljudi” (illuminati) ili “Mudraci”.
Oni su bili iscelitelji fizičkih i mentalnih bolesti, i učenici ezoterijske škole. Neki sledbenici hrišćanstva takođe su pripadali ovom društvu “Terapeuta”.
I “Terapeuti” i “Eseni” upražnjavali su celibat, sledeći gnostičko uverenje da je materijalni svet stvorio zli anđeo Demijurg (Satan), te umnožavanje ljudi znači širenje satanske populacije.
Nakon Filove smrti uzdiglo se u Aleksandriji društvo “Ormus”, poznato i kao “Mudraci svetla”. Ime su dobili po “misterioznoj” materiji “orme”. I danas neki istraživači nagađaju šta je to tačno, a koja je sastavni deo vode, ali i Sunca, i sadrži neke metale među kojima i zlato, platinu, iridijum... Ova materija je, navodno, povezivala duhovni i materijalni svet. Ormus se nosio kao beli prah, koji je nazivan belo zlato (monoatomsko). Bila je to vrsta soli iz koje je poticala mudrost (“filozofski kamen”), ali je korišćen i kao hrana i lek. Nosio se na glavi, u kapama. To je verovatno so koju pominje Isus Hrist svojim apostolima učeći ih da su oni “svetlost sveta” i “so na zemlji”.
Društvo „Ormus” imalo je kao svoj znak crveni krst. (Krst je preuzet od egipatskog simbola života - ank-a). Mešavina magije, alhemije i fantastike, koja je prisutna i u Novom zavetu, svakako je delo Pisara iz ove škole.
Grupa ovih gnostika boravila je i u Aleksandriji i u Egiptu. Aleksandrija je u to vreme bila stecište gnostika svih istočnjačkih škola i tu se obavljala razmena učenja gnostika iz Grčke i Judeje. U slučaju pada Jerusalima, Aleksandrija bi bila centar kabalističkih učitelja u kome bi oni nastavili svoj rad.
Tako su se vremenom judejska kabala i grčka neoplatonska filozofija sintetizovale. Stvoren je nov kabalizam u obliku hrišćanske (učene) terminologije.
U osnovi ovog novog gnosticizma je mešavina učenja koje uključuje i istočnjački misticizam sa svojom poznatom školom koja uči da se nakon smrti duša oslobađa iz tela i odlazi u nebo kako bi se ujedinila sa bogom. I mnogi bogovi iz Vavilona i Egipta dobili su nova imena, pa su postali grčki bogovi. Tako su antičku Grčku, kako nas laike i danas uče, stvorili bogovi sa Olimpa, baš kao što su Rim stvorili Romul i Rem koje je dojila vučica. Naravno, pravo je svakoga da u ovo veruje, ali i da mu ponešto nije realno.
Po “Jevrejskoj Enciklopediji” gnosticizam je “...bio jevrejski mnogo pre nego što je postao hrišćanski”. (Ovde se koristi termin jevrejski, iako se ova reč pojavila mnogo vekova kasnije. Ja ću se za sada radije držati termina “Vavilonsko bratstvo”.)
Tajna doktrina aleksandrijskih gnostika je tako postala hristijanizovana verzija onoga što je bilo sastavni deo vavilonske kabale. Tako je gnostičko jevanđelje bazirano na kabalističkom poimanju oslobađanja duha od materijalnog sveta uz pomoć anđela.
Savremenik Isusa Hrista bio je i Filo Judeus (30 p.n.e. do 45 n.e.). Ovom helenizovanom Judejcu iz Aleksandrije pripisuje se alegorizacija i misticizam u pisanju Starog zaveta. “Filo je bio tada Pisar bez premca u ezoterijskom znanju”, tvrdi Helena Blavatski, izuzetan autoritet u proučavanju teozofije. Filo je bio i član elitnog aleksandrijskog teozofskog društva nazvanog “Terapeuti”, koji su se nazivali i “Ezoterijski krug prosvećenih ljudi” (illuminati) ili “Mudraci”.
Oni su bili iscelitelji fizičkih i mentalnih bolesti, i učenici ezoterijske škole. Neki sledbenici hrišćanstva takođe su pripadali ovom društvu “Terapeuta”.
I “Terapeuti” i “Eseni” upražnjavali su celibat, sledeći gnostičko uverenje da je materijalni svet stvorio zli anđeo Demijurg (Satan), te umnožavanje ljudi znači širenje satanske populacije.
Nakon Filove smrti uzdiglo se u Aleksandriji društvo “Ormus”, poznato i kao “Mudraci svetla”. Ime su dobili po “misterioznoj” materiji “orme”. I danas neki istraživači nagađaju šta je to tačno, a koja je sastavni deo vode, ali i Sunca, i sadrži neke metale među kojima i zlato, platinu, iridijum... Ova materija je, navodno, povezivala duhovni i materijalni svet. Ormus se nosio kao beli prah, koji je nazivan belo zlato (monoatomsko). Bila je to vrsta soli iz koje je poticala mudrost (“filozofski kamen”), ali je korišćen i kao hrana i lek. Nosio se na glavi, u kapama. To je verovatno so koju pominje Isus Hrist svojim apostolima učeći ih da su oni “svetlost sveta” i “so na zemlji”.
Društvo „Ormus” imalo je kao svoj znak crveni krst. (Krst je preuzet od egipatskog simbola života - ank-a). Mešavina magije, alhemije i fantastike, koja je prisutna i u Novom zavetu, svakako je delo Pisara iz ove škole.
