Neno
Buduća legenda
- Poruka
- 26.055
OTIMAJU NAM KULINA BANA U BICI PROTIV "GENOCIDA"
ZVANIČNO Sarajevo dostavilo je prepis Povelje Kulina bana kanadskim muzejima i bibliotekama, predstavljajući taj dokument kao - temelj bosanske države koji je pisan na starobosanskom narodnom jeziku i bosanskim pismom bosančicom.
Ovo nije prvi put da Bošnjaci falsifikuju Povelju Kulina bana i predstavljaju je kao svoje istorijsko nasleđe, uprkos tome što celokupna filološka nauka Kulinovu povelju, otkad je otkrivena, smatra spomenikom srpskog jezika. Ne samo srpski filolozi, nego je, na primer, i čuveni bečki slavista Vatroslav Jagić napisao: "Listina Kulina bana od godine 1189. prvo je i najstarije što bi pisano ćirilicom, a srbskim jezikom".
A srpski istoričari i lingvisti postavili su pitanje:
- Kako dokument koji počinje rečima "U ime Oca i Sina", a ne sa "Alahu ekber" - može biti rodni list Bosne?
Naši sagovornici pojašnjavaju da je "U ime Oca, Sina, Svetog duha" Kulin ban obećao Dubrovčanima slobodu kretanja na teritoriji Bosne, oslobodivši ih plaćanja carine ovim dokumentom, a reči je ispisao srpski pisar Radoje.
- Povelja ima najveći značaj za narod čiji je spomenik jezika i kulture - srpski, zatim, šire, kao spomenik slovenske pismenosti i, na kraju, to je značajan spomenik u riznici evropske i svetske baštine - kažu sagovornici "Novosti".
Međutim, ovaj srpski istorijski spomenik u Sarajevu se tretira - kao bosanski, i kao takav dostavljen je kanadskim institucijama. A jedan od muzeja koji je dobio Povelju je i kanadski Institut za istraživanje genocida, koji je saopštio da je namera da Kanađani što više znaju o Povelji Kulina bana, jer je to, kako tvrde, "najbolje sredstvo borbe protiv onih koji osporavaju istorijske činjenice, državnost BiH i postojanje bosanskog jezika".
Postupak sarajevskih vlasti izazvao je oštre osude srpskih naučnika koji kažu da dostavljanje prepisa Kulinove povelje kanadskim muzejima i bibliotekama ne bi bilo loše da je dokument predstavljen kao spomenik srpske kulture.
- Povelja ima najveći značaj za narod čiji je spomenik jezika i kulture - srpski, zatim, šire, kao spomenik slovenske pismenosti i, na kraju, to je značajan spomenik u riznici evropske i svetske baštine - kažu sagovornici "Novosti".
- Međutim, opet se susrećemo sa notornim neistinama - da je reč o spomeniku tzv. bosanskog jezika i koji je potvrda državnosti Bosne i Hercegovine kakvu danas žele da vide u muslimanskom/bošnjačkom Sarajevu - kaže nam prof. dr Sreto Tanasić, predsednik Odbora za standardizaciju srpskog jezika. - Radi se o spomeniku koji je nastao punih 800 godina pre nastanka te države koja hoće da se na njemu temelji, isto toliko i pre proglašenja tzv. bosanskog jezika.
To je, podseća Tanasić, dokument koji je bosanski ban Kulin uputio dubrovačkom knezu Krvašu Gervasiju 1189. godine.
- Povelja je napisana na latinskom i srpskom jeziku - ćirilicom, koja je u to vreme bila zvanično pismo srpskog jezika u srednjovekovnoj Bosni - ističe naš sagovornik. - Stručnjaci za istoriju srpskog jezika kažu da je u pitanju čist srpski jezik, starosrpski jezik. Posredi je štokavska norma, kakva je i u jeziku povelja koje su slate iz Raške u Dubrovnik. U pogledu jezika, pisma i pravopisa, ovoj Kulinovoj povelji identična je Prva osnivačka povelja manastira Hilandar, izdata od monaha Simeona, ranije velikog župana Stefana Nemanje, na Svetoj Gori desetak godina kasnije.
I Tanasić podseća da Povelja počinje rečima "U ime Oca i Sina i Svetog duha", a to je formula koju poznaju i drugi srpski pisani spomenici toga perioda na kojima je izgrađivan srpski kulturni obrazac.
- Ovo kao da se i agilnim bošnjačkim falsifikatorima čini malo nepodobno, pa često izostavljaju te delove - kaže on. - Ne znamo da li su u Kanadu poslali potpun tekst ili su ga malo "olakšali". Doduše, ako je Bošnjacima teško izgovoriti ovo, Kanađanima ne bi moralo biti teško.
Naš sagovornik ističe i da u vreme nastanka ovog dokumenta 1189. godine nije ni postojala država Bosna i Hercegovina, nego je Kulin bio ban bosanske države koja je bila srednjovekovna srpska država, država srpskog naroda i srpskog jezika.
Tanasić naglašava i da je godinu dana pre nastanka ove Povelje, dakle 1188. godine, rimski papa u pismu dubrovačkom nadbiskupu Bosnu nazvao srpskim kraljevstvom - regnum Servilie, quod est Bosna (srpsko kraljevstvo, koje je Bosna), a tako se Bosna naziva u nizu papskih povelja između 1187. i polovine 13. veka.
- Neće biti da su pape bile neobaveštene ili nešto krivotvorili u korist Srba - navodi Tanasić.
On naglašava i da falsifikatori iz Sarajeva koji uporno hoće da ukradu Povelju o njoj i ne znaju mnogo, pa čak ni to kada je nastala.
Naš sagovornik pojašnjava i kog datuma i na koji veliki crkveni praznik je Povalja nastala.
- Bošnjaci svake godine, 29. avgusta, obnavljaju svojatanje ovog dokumenta, tobože na dan njenog nastanka. Na dokumentu piše da je napisan 29. avgusta, ali piše i to da je to bilo na Usekovanje glave Jovana Krstitelja. I to ne "pada" nikako 29. avgusta, nego po novom, današnjem kalendaru, taj crkveni praznik se obeležava 11. septembra. Eto koliko su oni svoji na svome.
I akademik prof. dr Slobodan Remetić navodi da je ova Povelja kao i sve istorodne tadašnje srpske ćiriličke povelje, overena njihovim početkom, koji uglavnom glasi "U ime Oca i Sina i Svetago duha".
- Bogata riznica falsifikata današnjih bošnjačkih institucija "obogaćena" je izdavanjem Povelje bez navedenog hrišćanskog obeležja - kaže prof. Remetić. - Njena struktura, pa ni stil, ne razlikuju se od istorodnih dokumenata pisanih, primera radi, u Raškoj i slatih susedima, ponajviše Dubrovčanima. Najviše povelja koje su njima slate sačuvano je, srećom, u Dubrovačkom arhivu.
Inače, dokument je sačuvan u tri primerka. Smatra se da je originalni primerak onaj koji se čuva u Sankt Peterburgu (Petrogradu).
Novosti
