- Poruka
- 42.460
Stanislav Vinaver je rođen 1891. godine u uglednoj jevrejskoj porodici. Njegov otac zvao se Josif, po zanimanju je bio ljekar. Otac mu je umro od malarije 1915. godine. Njegova majka zvala se Ruža i bila je pijanistkinja. Priređivala je koncerte, kako javne, tako i u kućnoj atmosferi, često uključujući poznate muzičare. Majka mu je zadavljena u nemačkoj gasnoj komori, 1942. godine.
Kada je završio osnovnu školu u rodnom mjestu, Vinaver je 1901. godine upisao Višu gimnaziju. U školi je postizao izuzetne rezultate, a u pojedinim nastavnim predmetima je iskazivao nadarenost. U gimnaziji je izabran u Odbor za podizanje spomenika Knez Ivi od Semberije. Gimnaziju je od 1908. godine pohađao u Beogradu. Studirao je matematiku i fiziku u Parizu, na Sorbonu. Slušao je predavanje tadašnjih istaknutih profesora: Žan-Anri Poenkare (profesor matematike), Vanda Landovska (profesorica muzike) i Anri Bergson (profesor filozofije). Vinaver je bio čest gost u kući svog profesora matematike, a tu je upoznao Rejmona, profesorovog mlađeg brata i tadašnjeg predsjednika francuske vlade i ministra inostranih poslova. Vinaver je koristio svaku priliku da uticajne Francuze upozna sa tadašnjim srpskim prilikama.
Stanislav Vinaver je bio srpski pisac, prevodilac, diplomata i novinar jevrejskog porijekla. Rođen je u 01. marta 1891. godine u Šapcu, a umro je 01. avgusta 1955. godine u Niškoj Banji. Učestvovao je u balkanskim i Prvom svjetskom ratu kao dobrovoljac. Sa vojskom je preko Albanije stigao na ostrvo Krf, gdje je radio kao službenik Državnog presbiroa. Informativno-diplomatske poslove obavljao je u Francuskoj, Velikoj Britaniji i Petrogradu. Nakon rata, najprije je bio zaposlen je u Ministarstvu prosvjete, a potom se posvetio novinarskoj karijeri. Zajedno sa Rastkom Petrovićem, Milošem Crnjanskim, Markom Ristićem i mnogim drugim, pripadao je talasu modernističkih srpskih pisaca. Vinaver je bio utemeljivač ekspresionističkog pokreta. Napisao je „Manifest ekspresionističke škole“ kojim se zalagao za odstupanje od tradicionalnih umjetničkih izraza. Skoro čitav Drugi svjetski rat proveo je u koncentracionom logoru u Njemačkoj. Posljednjih deset godina svog života posvetio se profesionalnoj književnoj karijeri. Prevodio je djela sa engleskog, francuskog, poljskog, češkog, ruskog i njemačkog jezika na srpski jezik. Lični život Stanislav Vinaver je rođen 1891. godine u uglednoj jevrejskoj porodici. Njegov otac zvao se Josif, po zanimanju je bio ljekar. Otac mu je umro od malarije 1915. godine. Njegova majka zvala se Ruža i bila je pijanistkinja. Priređivala je koncerte, kako javne, tako i u kućnoj atmosferi, često uključujući poznate muzičare. Majka mu je zadavljena u njemačkoj gasnoj komori, 1942. godine. Kada je završio osnovnu školu u rodnom mjestu, Vinaver je 1901. godine upisao Višu gimnaziju. U školi je postizao izuzetne rezultate, a u pojedinim nastavnim predmetima je iskazivao nadarenost. U gimnaziji je izabran u Odbor za podizanje spomenika Knez Ivi od Semberije. Gimnaziju je od 1908. godine pohađao u Beogradu. Studirao je matematiku i fiziku u Parizu, na Sorbonu. Slušao je predavanje tadašnjih istaknutih profesora: Žan-Anri Poenkare (profesor matematike), Vanda Landovska (profesorica muzike) i Anri Bergson (profesor filozofije). Vinaver je bio čest gost u kući svog profesora matematike, a tu je upoznao Rejmona, profesorovog mlađeg brata i tadašnjeg predsjednika francuske vlade i ministra inostranih poslova. Vinaver je koristio svaku priliku da uticajne Francuze upozna sa tadašnjim srpskim prilikama. U Parizu je upoznao i cijenjenog filozofa koji je na njega izvršio cjeloživotni uticaj. Bio je to filozof Anri Bergson. Vinaver je toliko bio zadivljen njegovim učenjem da je sebe nazivao Bergsonovim šegrtom. U znak velikog poštovanja i zahvalnosti prema ovom velikom filozofu, posvetio mu je cijeli jedan rad „Problemi nove estetike, Bergsonovo učenje o ritmu“, 1924. godine. Vinaver je kao dobrovoljac učestvovao u Prvom svjetskom ratu. Bio je ratni potporučnik u Đačkom bataljonu. Sa vojskom je prešao Albaniju i dospio na grčko ostrvo Krf. Na Krfu je imenovan za ađutanta Pristaništa na Krfu, ađutanta u Srpskom ratnom presbirou, a radio je i kao urednik za „Srpske novine“.
--------------
Književna karijera Stanislav Vinaver je uz Miloša Crnjanskog i Rastka Petrovića jedan od najznačajnijih pisaca srpske moderne. Najpoznatija njegova djela su: „Priče koje su izgubile ravnotežu“, „Misli“, „Gromobran svemira“, „Varoš zlih volšebnika“, „Čuvari svijeta“, „Ikarov let“, „Evropska noć“, „Ratni drugovi“, „Jezik naš nasušni“ i „Zanosi i prkosi Laze Kostića“. Kao satiričar pisao je duhovitim, snažnim izrazima, gdje u prvi plan dolazi njegov smisao za grotesku. U satiričnom tonu napisao je djelo „Pantologije novije srpske pelengirike“. Njegovo početno pjesničko izražavanje bilo je u znaku simbolizma. Takva je njegova knjiga stihova „Mjeća“, kao i kasnije objavljene zbirke, kao što su: „Čuvari svijeta“, „Ratni drugovi“i „Evropska noć“. Tokom stvaranja pjesme težio je oslobađanju od bilo kakvog konkretnog značaja. Njegova poezija je muzikalna. Bitno obilježje njegove poezije je i humor. Eseji su najznačajnije područje Vinaverovog rada. Napisao je veliki broj eseja, feljtona, kritika, novinskih članaka, a mali dio toga sabrao se u knjige. Pisao je oglede o raznim književnim pitanjima, o piscima, o književnim tokovima. Iako su u njegovom esejističkom opusu najviše zastupljene književne teme, povremeno je obuhvatao i one neknjiževne, kao što su na primjer narodni vezovi.
Delimično preuzeto sa : Izvor.org
Kada je završio osnovnu školu u rodnom mjestu, Vinaver je 1901. godine upisao Višu gimnaziju. U školi je postizao izuzetne rezultate, a u pojedinim nastavnim predmetima je iskazivao nadarenost. U gimnaziji je izabran u Odbor za podizanje spomenika Knez Ivi od Semberije. Gimnaziju je od 1908. godine pohađao u Beogradu. Studirao je matematiku i fiziku u Parizu, na Sorbonu. Slušao je predavanje tadašnjih istaknutih profesora: Žan-Anri Poenkare (profesor matematike), Vanda Landovska (profesorica muzike) i Anri Bergson (profesor filozofije). Vinaver je bio čest gost u kući svog profesora matematike, a tu je upoznao Rejmona, profesorovog mlađeg brata i tadašnjeg predsjednika francuske vlade i ministra inostranih poslova. Vinaver je koristio svaku priliku da uticajne Francuze upozna sa tadašnjim srpskim prilikama.
Stanislav Vinaver je bio srpski pisac, prevodilac, diplomata i novinar jevrejskog porijekla. Rođen je u 01. marta 1891. godine u Šapcu, a umro je 01. avgusta 1955. godine u Niškoj Banji. Učestvovao je u balkanskim i Prvom svjetskom ratu kao dobrovoljac. Sa vojskom je preko Albanije stigao na ostrvo Krf, gdje je radio kao službenik Državnog presbiroa. Informativno-diplomatske poslove obavljao je u Francuskoj, Velikoj Britaniji i Petrogradu. Nakon rata, najprije je bio zaposlen je u Ministarstvu prosvjete, a potom se posvetio novinarskoj karijeri. Zajedno sa Rastkom Petrovićem, Milošem Crnjanskim, Markom Ristićem i mnogim drugim, pripadao je talasu modernističkih srpskih pisaca. Vinaver je bio utemeljivač ekspresionističkog pokreta. Napisao je „Manifest ekspresionističke škole“ kojim se zalagao za odstupanje od tradicionalnih umjetničkih izraza. Skoro čitav Drugi svjetski rat proveo je u koncentracionom logoru u Njemačkoj. Posljednjih deset godina svog života posvetio se profesionalnoj književnoj karijeri. Prevodio je djela sa engleskog, francuskog, poljskog, češkog, ruskog i njemačkog jezika na srpski jezik. Lični život Stanislav Vinaver je rođen 1891. godine u uglednoj jevrejskoj porodici. Njegov otac zvao se Josif, po zanimanju je bio ljekar. Otac mu je umro od malarije 1915. godine. Njegova majka zvala se Ruža i bila je pijanistkinja. Priređivala je koncerte, kako javne, tako i u kućnoj atmosferi, često uključujući poznate muzičare. Majka mu je zadavljena u njemačkoj gasnoj komori, 1942. godine. Kada je završio osnovnu školu u rodnom mjestu, Vinaver je 1901. godine upisao Višu gimnaziju. U školi je postizao izuzetne rezultate, a u pojedinim nastavnim predmetima je iskazivao nadarenost. U gimnaziji je izabran u Odbor za podizanje spomenika Knez Ivi od Semberije. Gimnaziju je od 1908. godine pohađao u Beogradu. Studirao je matematiku i fiziku u Parizu, na Sorbonu. Slušao je predavanje tadašnjih istaknutih profesora: Žan-Anri Poenkare (profesor matematike), Vanda Landovska (profesorica muzike) i Anri Bergson (profesor filozofije). Vinaver je bio čest gost u kući svog profesora matematike, a tu je upoznao Rejmona, profesorovog mlađeg brata i tadašnjeg predsjednika francuske vlade i ministra inostranih poslova. Vinaver je koristio svaku priliku da uticajne Francuze upozna sa tadašnjim srpskim prilikama. U Parizu je upoznao i cijenjenog filozofa koji je na njega izvršio cjeloživotni uticaj. Bio je to filozof Anri Bergson. Vinaver je toliko bio zadivljen njegovim učenjem da je sebe nazivao Bergsonovim šegrtom. U znak velikog poštovanja i zahvalnosti prema ovom velikom filozofu, posvetio mu je cijeli jedan rad „Problemi nove estetike, Bergsonovo učenje o ritmu“, 1924. godine. Vinaver je kao dobrovoljac učestvovao u Prvom svjetskom ratu. Bio je ratni potporučnik u Đačkom bataljonu. Sa vojskom je prešao Albaniju i dospio na grčko ostrvo Krf. Na Krfu je imenovan za ađutanta Pristaništa na Krfu, ađutanta u Srpskom ratnom presbirou, a radio je i kao urednik za „Srpske novine“.
--------------
Književna karijera Stanislav Vinaver je uz Miloša Crnjanskog i Rastka Petrovića jedan od najznačajnijih pisaca srpske moderne. Najpoznatija njegova djela su: „Priče koje su izgubile ravnotežu“, „Misli“, „Gromobran svemira“, „Varoš zlih volšebnika“, „Čuvari svijeta“, „Ikarov let“, „Evropska noć“, „Ratni drugovi“, „Jezik naš nasušni“ i „Zanosi i prkosi Laze Kostića“. Kao satiričar pisao je duhovitim, snažnim izrazima, gdje u prvi plan dolazi njegov smisao za grotesku. U satiričnom tonu napisao je djelo „Pantologije novije srpske pelengirike“. Njegovo početno pjesničko izražavanje bilo je u znaku simbolizma. Takva je njegova knjiga stihova „Mjeća“, kao i kasnije objavljene zbirke, kao što su: „Čuvari svijeta“, „Ratni drugovi“i „Evropska noć“. Tokom stvaranja pjesme težio je oslobađanju od bilo kakvog konkretnog značaja. Njegova poezija je muzikalna. Bitno obilježje njegove poezije je i humor. Eseji su najznačajnije područje Vinaverovog rada. Napisao je veliki broj eseja, feljtona, kritika, novinskih članaka, a mali dio toga sabrao se u knjige. Pisao je oglede o raznim književnim pitanjima, o piscima, o književnim tokovima. Iako su u njegovom esejističkom opusu najviše zastupljene književne teme, povremeno je obuhvatao i one neknjiževne, kao što su na primjer narodni vezovi.
Delimično preuzeto sa : Izvor.org
