Glasnik.
Buduća legenda
- Poruka
- 45.258
Moć Biblije da menja pojedince, zajednice i kulture neosporna je činjenica. To se u istoriji širom sveta vekovima iznova događalo. Nemoguće je to zanemariti.
Istorija Velsa može da se navede kao primer. Već smo primetili uticaj Biblije na reformaciju u Evropi i Engleskoj, kao i na mnoge pojedince. Međutim, nije bilo puno zemalja u kojima je taj uticaj bio toliko potreban i jasnije uočljiv kao u Velsu iz perioda pre reformacije.
Prava reformacija zahvatila je Vels stotinu godina nakon Engleske. Pre toga, Vels je bila mračna, neprosvećena, i »kriminalom opterećena zemlja«, koju su odlikovali uveliko raširen nemoral i praznoverje. Jedan pisac je 1588. godine opisao većinu velškog sveštenstva kao »nepismene tikvane, slepe vođe, bljutavu so, pijance, preljubnike, lisice i vukove«.1 Biblija je bila retkost, a ionako ju je mogao čitati tek svaki stoti stanovnik. Pola veka kasnije, mnogi parohijani nisu imali sveštenika, a godišnje su mogli da čuju samo jednu propoved ili dve. U crkvama su se čuvali konji i pčele a mrtva telesa ležala su na zemlji nepokopana. Drugi istoričar beleži da je 1639. godine »ogromna većina naroda bila neuka i sujeverna kao i 1558. godine«.2 Razuzdanost, pijanstvo, lopovluk, nepoštenje i nasilje, prema ovom tadašnjem svedoku, »bili su veoma rašireni u kneževini.«3
http://www.bou.rs/2011/11/02/7-zakljucak/
Istorija Velsa može da se navede kao primer. Već smo primetili uticaj Biblije na reformaciju u Evropi i Engleskoj, kao i na mnoge pojedince. Međutim, nije bilo puno zemalja u kojima je taj uticaj bio toliko potreban i jasnije uočljiv kao u Velsu iz perioda pre reformacije.
Prava reformacija zahvatila je Vels stotinu godina nakon Engleske. Pre toga, Vels je bila mračna, neprosvećena, i »kriminalom opterećena zemlja«, koju su odlikovali uveliko raširen nemoral i praznoverje. Jedan pisac je 1588. godine opisao većinu velškog sveštenstva kao »nepismene tikvane, slepe vođe, bljutavu so, pijance, preljubnike, lisice i vukove«.1 Biblija je bila retkost, a ionako ju je mogao čitati tek svaki stoti stanovnik. Pola veka kasnije, mnogi parohijani nisu imali sveštenika, a godišnje su mogli da čuju samo jednu propoved ili dve. U crkvama su se čuvali konji i pčele a mrtva telesa ležala su na zemlji nepokopana. Drugi istoričar beleži da je 1639. godine »ogromna većina naroda bila neuka i sujeverna kao i 1558. godine«.2 Razuzdanost, pijanstvo, lopovluk, nepoštenje i nasilje, prema ovom tadašnjem svedoku, »bili su veoma rašireni u kneževini.«3
http://www.bou.rs/2011/11/02/7-zakljucak/
(((
