Sremska Mitrovica

Istorija Grada

Prošlost Sremske Mitrovice i njene bliže okoline, doseže do prvih početaka ljudskog života u regionu Srema i Panonije, ili oko 7000 godina pre naše ere. Grad je nekoliko puta iz osnova menjao ne samo ime, već i fizionomiju. Od drvenog ilirsko keltsko naselja preko antičkog grada i prestonice, srednjovekovne varoši sa mnogo gospodara do savremenog industrijskog grada u punom naponu jedne nove istorije.
Rimljani osvajaju Sirmijum krajem I veka stare ere. Grad raste velikom brzinom i do sredine III veka Sirmijum postaje ekonomsko središte čitave Panonije. U njemu ili u okolini rođeni su carevi Decije Trajan, Aurelijan, Prob i Maksimilijan, svi romanizovani Iliri domoroci, sinovi sreće, koji su do carskog prestola stigli svojim izvanrednim vojničkim sposobnostima.
Potvrdu svog izuzetnog značaja u okviru Rimske imperije Sirmijum dobija u vreme tetrarhije kada postaje jedna od četiri prestonice carstva, grad sa velikom kovnicom novca, raskošna carska palata, sa vodovodom i termama, hipodromom, pozorištem i anfiteatrom, forumom, mnogobrojnim radionicama, javnim kupatilima, hramovima, kao i mnoštvom javnih palata i raskošnih vila.
Grad je bio metropola Panonije i Ilirika, ranohrišćanski centar sa brojnim episkopima i mučenicima.
Grad se predao Avarima 582.godine i to je bio kraj Slavne i mnogoljudne majke gradova, kako je Sirmijum nazivao najpoznatiji istoričar IV veka, Amijan Marcelin.
U IX veku Srem se nalazi u sastavu Bugarske i uloga Sirmijuma ponovo raste, jer je u njemu, pošto su Bugari primili hrišćanstvo, osnovana episkopija. Dolaskom Mađara Sirmijumom naizmenično gospodare Vizantinci i Mađari, sve do 1180. godine kad vizantijska vlast zauvek nestaje s ovog tla, a od nekad slavnog grada ostaju samo ruševine.
Na ruševinama Sirmijuma, nikao je novi srednjovekovni grad Civitas Sancti Demetrii, tj. Grad Svetog Dimitrija ili na srpskom Dimitrovica, prema Sv. Dimitriju zaštitniku grada i istoimenom manastiru oko koga je novo naselje i počelo da se širi.
Grad je posle čestih napada Turaka pao pod osmanlijsku vlast 1526. godine. Bio je poznat pod nazivom „Šeher Mitrovica“ i imao je muslimansku većinu. Tokom ovog razdoblja od vek i po grad je doživeo znatan razvoj i dobio potpuno orijentalne crte, koje su prepoznatljive i dan danas. U ovom periodu brojno stanovništvo iz centralne Srbije je bežalo od turskog zuluma u Srem i tu se nastanjivalo.
Za vreme Hazburške monarhije, grad je ponovo potpuno razoren. U ovom periodu njegov razvoj potpuno stagnira. Doseljavaju se Mađari, Nemci, Rusini, Hrvati.
Krajem 19 veka došlo je do smirivanja granice na Savi, a novi sused je bila mala i nerazvijena Srbija Ovo je uticalo na ukidanje Vojne krajine i vladavine gradom od strane vojnih vlasti i dobijanja statusa slobodnog kraljevskog grada 1881. godine. Prvi gradonačelnik je bio Ćira Plemeniti Milekić. Grad ponovo počinje da se razvija i dostiže cifru od deset hiljada stanovnika na prelasku u 20 vek.
Sremska Mitrovica je 1918. godine priključena Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca, kasnije Kraljevina Jugoslavija, a od 1941—1944. grad je nosio ime Hrvatska Mitrovica i nalazio se u sastavu Nezavisne Drževe Hrvatske
Leto 1942 je ponovo donelo stradanja u Sremsku Mitrovicu. Ustaška policijsko kaznena ekspedicija pod komandom Viktora Tomića je u samo nekoliko nedelja u avgustu i septembru streljala preko 6.000 nevinih ljudi.
Grad je oslobođen 1.novembra 1944. godine. Taj datum se uzima kao početak razvoja grada u savremenom dobu.

Izvor: http://www.sremskamitrovica.rs/kategorija_lat.php?cat_id=8
 
Posle dve decenije vraća se zbirka u Spomen-groblje u Sremskoj Mitrovici

Spomen_park_spomenpark.jpg



U okviru memorijalnog kompleksa Spomen-groblje u Sremskoj Mitrovici, posle dve decenije biće vraćena spomen-zbirka svedočenja o krvavim događajima iz 1942. godine, kaže Ljubiša Šulaja, direktor Zavoda za zaštitu spomenika kulture u Sremskoj Mitrovici.
U Spomen-sobi koja je građena za izložbu fotografija i predmeta, posle saniranja će ponovo biti postavljena spomen-zbirka koja se čuva u muzejskom fundusu.
Spomen-groblje je podignuto u znak sećanja na ustaško-nemački pogrom stanovništva koje se dogodilo u leto 1942, kada su Sremci u kolonama dovođeni u kaznionu, a onda noću izvođeni, streljani i zakopavani u zajedničkim grobnicama. Procenjuje se da je ovde u avgustu i septembru 1942. dovedeno oko 8.000 građana Srema, a koliko ih je ostalo u životu, ni danas se ne zna.
Ustaške vlasti su ostavile dovoljno dokumentacije čak i filmske o tome kako su vršili likvidacije. Na tom prostoru ima još 2.500 ljudi koji nisu mogli biti identifikovani. U Sremu skoro da nema porodice u kojoj nije neko stradao od članova tokom ovog perioda – kaže Šulaja dodajući da se o spomeniku, na čijem mestu je veliki broj Sremaca stradao, malo se zna, a u školskim udžbenicima skoro i da se ne spominje. – Posle formalnih suđenja pred prekim sudom, bez ikakve mogućnosti odbrane ustaše su na više mesta u Sremu streljale civile. Uglavnom su tu bile nevine žrtve, starci, žene, deca…
Najveće stratište bilo je u Sremskoj Mitrovici, na starom pravoslavnom groblju. Tu je od 30. avgusta do 8. septembra 1942. ubijeno nekoliko hiljada ljudi, među njima i jedan od naših najpoznatijih slikara Sava Šumanović.
Memorijalni kompleks nalazi se na površini većoj od deset hektara. Spomen-park dobio je novi i lepši izgled pre devet godina, kada je tadašnji gradonačelnik Sremske Mitrovice Branislav Nedimović rešio da ga uredi i vrati sve ono što je prethodnih godina bilo uništeno.
SPOMEN-groblje u Sremskoj Mitrovici koje je podignuto 1960. godine po projektu arhitekte Bogdana Bogdanovića, najveće je stratište iz Drugog svetskog rata ne samo u Sremu, već jedno od najvećih u zemlji.
Izvor Novosti

https://www.ozon.rs/vesti/2020/posl...zbirka-u-spomen-groblje-u-sremskoj-mitrovici/
 
dlugomir:
To beše pre ulaska u grad kad se ide iz Vognja?
Kliknite za proširenje...
Neee, to o čemu ti govoriš je Novo gradsko groblje, a ove fotografije su iz memorijalnog kompleksa Spomen - groblje.
Spomen-groblje je podignuto u znak sećanja na ustaško-nemački pogrom stanovništva koji se dogodio u leto 1942, kada su Sremci u kolonama dovođeni u kaznionu, a onda noću izvođeni, streljani i zakopavani u zajedničkim grobnicama. Procenjuje se da je ovde u avgustu i septembru 1942. dovedeno oko 8.000 građana Srema, a koliko ih je ostalo u životu, ni danas se ne zna. Tu je streljan i naš poznati slikar Sava Šumanović.
Spomen - groblje je u neposrednoj blizini starog Pravoslavnog groblja gde je zločin i počinjen.
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Back
Top