srpskiliberal
Zainteresovan član
- Poruka
- 223
Srbija je tudjom i svojom krivicom u zavadi sa Bosnjacima, Crnom Gorom, Hrvatskom i albanskoj pobunjenoj drzavi Kosovo. Srbija bi sa dva protivnika lakse izasla na kraj, ali sa cetiri (od kojih tri imaju snaznu podrsku zaada) je vrlo tesko, gotovo nemoguce. Srbija ce biti u sve vecoj defanzivi i jos ce da se ljusti njena teritorija. Videli smo kako SDA iz Sarajeva buni Sandzaklije, kako bosanska obavestajna sluzba, Milo i Aljbin Kurti finansiraju separatizam u Vojvodini... Mi se moramo, makar po nasu stetu, pomiriti bezuslovno sa bar dva neprijatelja kako bismo mogli da izadjemo na kraj sa druga dva.
Treba priznati crnogorsku crkvu i sve vezano za cetinjanjski, montenegrinski radikalni naboj
i/ili
Priznati nezavisnost Kosova, dovesti Kurtija u Beograd i otvoriti ambasadu Kosova
i/ili
Priznati da se desio genocid u Srebrenici i sloziti se sa time da RS ne moze imati pravo na otcepljenje, kao i da se njena autonomija treba smanjiti
i/ili
Priznati agresiju na Hrvatsku, na njena potrazivanja oko Dunava, vratiti arkanov ratni plen i sl.
Mislim da je najbezbolnija stavka vezana za Hrvate i to bi trebalo da bude prvi izbor. Krajne vise nema, a od pristanka na uslove ne bismo imali nekakve trajne gubitke. Izbor broj dva bi bio problem. Ako bismo se odlucili za Bosnjake, definitivno bi se relaksirali pritisci na Srbiju. Bosnjaci su dezurne "mice" zapada i predmet pateticnih izliva, kakvi su bili prema Jevrejima posle WW2. Definitivno bi sama Srbija dozivela dizanje cizmi sa vrata, ali ulog koji bi se morao dati previse kosta. Nije to samo priznanje genocida (sto bi zapravo bilo najlakse), vec autonomija i teritorijalni opseg RS-a. Prema tome, iako bi za Srbiju najbolje bilo da prihvati sve bosnjacke uslove, to je kraj srpskoj drzavnosti na 25000 km2 i u narednih 100 godina Srbi tamo vise nece postojati. Pristanak na montenegriske, ultracetinjofasisticke uslove, bio bi takodje relaksirajuci faktor, ali bi to bila legalizacija svih njihovih lazi. Srbi bi ostali Srbi, tamo bi postojala i SPC, ali vremenom Srbi bi dosli na 10% stanovnistva. Sto se tice Kosova, mislim da je to najbezbolnija varijanta od preostale tri. Zasto? Jer Kosovo svakako vise ne kontrolisemo i verovatno necemo nikada, a Albanci su jedan zaista realno postojeci narod koji se nije otcepio od srpskog naroda vec od Srbije.
Treba priznati crnogorsku crkvu i sve vezano za cetinjanjski, montenegrinski radikalni naboj
i/ili
Priznati nezavisnost Kosova, dovesti Kurtija u Beograd i otvoriti ambasadu Kosova
i/ili
Priznati da se desio genocid u Srebrenici i sloziti se sa time da RS ne moze imati pravo na otcepljenje, kao i da se njena autonomija treba smanjiti
i/ili
Priznati agresiju na Hrvatsku, na njena potrazivanja oko Dunava, vratiti arkanov ratni plen i sl.
Mislim da je najbezbolnija stavka vezana za Hrvate i to bi trebalo da bude prvi izbor. Krajne vise nema, a od pristanka na uslove ne bismo imali nekakve trajne gubitke. Izbor broj dva bi bio problem. Ako bismo se odlucili za Bosnjake, definitivno bi se relaksirali pritisci na Srbiju. Bosnjaci su dezurne "mice" zapada i predmet pateticnih izliva, kakvi su bili prema Jevrejima posle WW2. Definitivno bi sama Srbija dozivela dizanje cizmi sa vrata, ali ulog koji bi se morao dati previse kosta. Nije to samo priznanje genocida (sto bi zapravo bilo najlakse), vec autonomija i teritorijalni opseg RS-a. Prema tome, iako bi za Srbiju najbolje bilo da prihvati sve bosnjacke uslove, to je kraj srpskoj drzavnosti na 25000 km2 i u narednih 100 godina Srbi tamo vise nece postojati. Pristanak na montenegriske, ultracetinjofasisticke uslove, bio bi takodje relaksirajuci faktor, ali bi to bila legalizacija svih njihovih lazi. Srbi bi ostali Srbi, tamo bi postojala i SPC, ali vremenom Srbi bi dosli na 10% stanovnistva. Sto se tice Kosova, mislim da je to najbezbolnija varijanta od preostale tri. Zasto? Jer Kosovo svakako vise ne kontrolisemo i verovatno necemo nikada, a Albanci su jedan zaista realno postojeci narod koji se nije otcepio od srpskog naroda vec od Srbije.
