Rasrbljivanje Crnogoraca

[Major_Pavle_Djurisic]

hahahaha

I Vojislavljevići i Balšići i Crnojevići, ma svaki! Samo još da to nekako dokažemo!

Добро, дај ти мени доказ да су они били црногорци. Да ли се ико од Срба у Црној Гори пре Др. светског рата изјашњавао као црногорац? А камоли тек неко у средњем веку.

 

[dela973]

Добро, дај ти мени доказ да су они били црногорци. Да ли се ико од Срба у Црној Гори пре Др. светског рата изјашњавао као црногорац? А камоли тек неко у средњем веку.

Pavle, gde se sa Dukljaninom ubedjujes!!!??? Sve on to odlicno zna, i mozes tonu dokumenata i dokaza da mu predocis, dzabe je. Provocira bezveze, i kad nema sta, onda se cereka ovako kao mentol. Mani se corava posla....

 

[John McClane]

"Vijesti", 06. jun 2010., rubrika Forum


PISMA UREDNIKU

Pred popis, tražim odgovore


Nedavno je na jednoj radio stanici gostovao jedan visoki funkcioner iz Zete, "građanskog" SNP-a. Izjavio je da će na sljedećem popisu SNP aktivno učestvovati i ubjeđivati narod da su Srbi i Crnogorci isti narod. Ja bih volio da SNP i mene ubijedi u tako nešto, pa predlažem da mi odgovore na ova lagana pitanja, koja me kopkaju.

1. Zašto su se države na ovom prostoru zvale Duklja, Zeta, Crna Gora? Ako smo isti narod sa Srbima, zašto su ga naši preci tako komplikovali, zašto državu nijesu nazvali jednostavno Južna Srbija ili npr. kraljevina Srba, ili Republika Srpska, što su ga tako komplikovali, ako su bili isto što i Srbi? Da nije prste umiješala Kominterna u srednjem vijeku, pa dala ime - Zeta, a poslije Crne Gora?
2. Kako se zvala kapa koju su nam preci nosili?
3. Kako se zvala nošnja koju su nam preci nosili?
4. Kako se zvala crkva prije 1918, u koju su nam preci išli, tačan naziv?
5. Kako se zvala igra, oro, koje su nam preci igrali?
6. Zašto su stari Crnogorci pred bitke klikovali "A, ko je vitez, ko je Crnogorac", kako navode Rovinski i Vuk Karadžić, što nijesu klikovali, "A, ko je vitez, ko je Srbin"? Da ih nije bila ufatila "brozomora" u 19. vijeku, opaka bolest, koju često navodi naš dobri Amfilohije?
7. Zašto je rukopis koji je otišao u Beograd, kao - Ogledalo crnogorsko, kako navodi akademik i CANU i DANU Branko Pavićević, vraćen na Cetinje odštampan kao - Ogledalo srpsko, zašto mu je promijenjen naziv u Beogradu, ako smo isti narod?
8. Zašto na crnogorskoj kapi ne postoji 4S prije ulaska srpske vojske 1918. godine?
9. Je li došao ko iz Srbije da se bori na Carevom Lazu, Martinićima, Krusima?...
10. Zašto Petar I Sveti, nije učestvovao u I srpskom ustanku, iako ga je Karađorđe nekoliko puta pismom pozivao da se priključi I srpskom ustanku?
11. Zašto Petar I i Marko Miljanov nikad i nikako nijesu htjeli svoj jezik da nazovu srpskim?
12. Zašto u Crnoj Gori nije postojala zastava sa 4S prije 1918?
13. Zašto cetinjski i manastir Ostrog nemaju kupole kao Gračanica, Žiča, Ravanica..., zašto su drugačijeg arhitektonskog stila, ako smo isti narod?
14. Zašto u 13. vijeku Domentijan, učenik i biograf Svetog Save, Jadransko more zove - Dukljansko more? Da nije podlijegao strašnoj propagandi DANU?
15. Da li su Crnogorci isti narod sa srpskim narodom koji je prikazan u filmu Zona Zamfirova?
16. Zašto je 1927. u Beogradu Gorski Vijenac preveden na srpski jezik?
Molim SNP, NS, SPC i druge, koji najavljuju da će otvoreno da posrbljavaju narod, da mi razjasne ove sitnice u vezi moga identiteta, pa kad mi razjasne, ja ću im zahvaliti na njihovom znanju, o mom identitetu!


Vuk Popović, Cetinje (elektronskom poštom)

Pa imao si i druge srpske države koje u svom nazivu nisu imali " srpska " ili " srpski " bar što se tiče srednjek veka ( tj. Duklja ili Zeta ). Imao si Hum, Travuniju, Bosnu.

 

[Lesandar]

Tada se govorilo "srpska" i "turska" vjera i iz toga je sve proizlazilo.

A koga je ono pop Milo Jovović branio?
I koga je imao za vladara, pa da dokaže svoju vjernost, ode na megdan Turčinu begu Mušoviću kao Obilić Muratu.

A kako se govorilo 1836?

Naravno, za dukljanina i moračanina su oni "Crnogorci vazda bili", a ovako ih je, pre nego što su ušli u sastav Crne Gore karakterisala crnogrorska vlada, odnosno država. Ovo se odnosi na Bokelje, Budvane, Grbljane i na Paštroviće. Postoji veoma jasna razlika između pravoslavnih Srba i rimokatoličkih Srba, dakle ovde srpstvo nije religija nego nacija.

 

[Đeneral Radomir Vešović]

1. Zašto su se države na ovom prostoru zvale Duklja, Zeta, Crna Gora? Ako smo isti narod sa Srbima, zašto su ga naši preci tako komplikovali, zašto državu nijesu nazvali jednostavno Južna Srbija ili npr. kraljevina Srba, ili Republika Srpska, što su ga tako komplikovali, ako su bili isto što i Srbi? Da nije prste umiješala Kominterna u srednjem vijeku, pa dala ime - Zeta, a poslije Crne Gora?

Direktan odgovor na ovo banalno pitanje može biti jednako banalan... N’o, mi ćemo se potruditi da ne bude, iako će biti veoma teško... Države Duklja-Zeta-Crna Gora nijesu dobile ime po narodu koji je u istima živio, već na osnovu različitih specifičnih toponima koji su postojali na prostoru na kojem su se te države formirale. Tako je Duklja dobila ime po rimskom gradu, Zeta po istoimenoj rijeci, Crna Gora po gustim tamnim šumama... To se, gospodine Popoviću, ne zove ’’komplikovanje’’, već karakterističan istorijski proces stvaranja jednog državnog imena, koji postoji i na drugim mjestima. Takvo formirano državno ime je mogao proglasiti duhovni ili svjetovni poglavar u državi ili neki nad-imperator, svojevoljno ili ukoliko je takav naziv bio ustaljen u narodu. Naziv Duklja nijesu izmislili naši preci, jer je on već postojao u rimskom periodu. Naziv Zeta je hidronim, koji nema nacionalno značenje... Naziv Crna Gora je ekonim, koji takođe nije imao nacionalno značenje... Stoga je apsolutno pogrešno biti isključiv do te mjere, i tvrditi da ime države uvijek korelira sa etničkim identitetom naroda koji u njoj živi. Ne znam da li ste znali, ali kroz istoriju je postojalo nekoliko njemačkih država (Pruska, Bavarska, Austrija...), nekoliko talijanskih (Pijemont, Sardinija, Toskana, Sicilija, Mletačka...), itd. To su bile, gospodine Popoviću, sve same nezavisne države... I da li neko ima pravo da porekne kako su u tim i takvim državama živjeli Njemci i Italijani, samo zato što nijesu imale njemački ili talijanski predznak u svom državnom imenu? Vi trebate biti svjesni, gospodine Popoviću, da nije Srbija jedina srpska država, i da je poistovjećivanje srpstva sa Srbijom velika naučna pogreška. ’’To što su Crnogorci Srbi, ne znači da su Srbijanci!’’, umio je reći Jovan Plamenac. Matična država crnogorskih Srba, i njihova majka, može biti samo Crna Gora. Voljeli bismo čuti od Vas, kako se zvala srednjovjekovna srbijanska (Vi bi ste rekli: srpska) država? Da nije možda Raška, gospodine Popoviću? Kakva jeres! Pogledajte samo tu sramotu – nigdje srpskog predznaka u njenom imenu! Nadamo se da ste na kraju našeg odgovora prepoznali banalnost Vašeg pitanja.

2. Kako se zvala kapa koju su nam preci nosili?

Čast nam je reći da se zvala – crnogorska. No istovremeno nas zanima da li ste čuli za hercegovačku kapu? Dalmatinsku, šibensku ili ličku (kićanku) možda? Da li znate da postoje narodi (Finci, Irci, Njemci, Rusi) koji imaju nekoliko narodnih kapa i nošnji? Da li znate šta predstavlja crnogorska kapa i koja je njena simbolika (izuzmimo ocila, koja su ušla u upotrebu nakon 1918. godine)? I da li zaista mislite da ime kape uvijek može biti indikativno kada je u pitanju nečija nacionalna identifikacija?

3. Kako se zvala nošnja koju su nam preci nosili?

Crnogorska! Ali mi smo opet primorani da Vas pitamo nešto slično kao i u prethodnom pitanju: da li su Ličani nacija, ukoliko nose ličku narodnu nošnju? Da li su hercegovci nacija, ukoliko nose hercegovčku narodnu nošnju? Hoćete reći da su Saksonci i Bavraci dva različita naroda, samo zato što nose različite narodne nošnje? Ili da nijesu Njemci? Pobogu, gospodine Popoviću!

4. Kako se zvala crkva prije 1918, u koju su nam preci išli, tačan naziv?

Službeni naziv pravoslavne crkve u Crnoj Gori, prije 1918. godine, bio je Crnogorska mitropolija (ranije Cetinjska mitropolija), u nekim dokumentima i Crnogorska crkva. I bila je autokefalna (sa diferentnim prekidima). I slavila je Sv. Savu još od perioda Đurđa Crnojevića (pogledati ‘’Pashalni ciklus Đurđa Crnojevića’’, u izdanju Matice Crnogorske, 1994.), preko Petra I (pogledati ‘’Grlicu’’, kalendar crnogorski za 1835. godinu), do kralja Nikole (pogledati Državni kalendar Knjaževine Crne Gore, za prostu 1907. godinu), itd. U vrijeme postojanja autokefalne Crnogorske mitropolije, istovremeno, nije postojala nijedna autokefalna crkva koja je u svom imenu imala srpski nacionalni predznak. Crkva u Kneževini (Kraljevini) Srbiji zvala se Beogradska arhiepiskopija, koja je do 1830. godine bila pod ingerencijom Grčke crkve, a od 1879. godine je postala nezavisna. Ona je imala ingerencije nad pravoslavnim narodom u Kraljevini Srbiji. Karlovačka mitropolija (koja se takođe u katalogu Carigradske patrijaršije ne naziva Srpskom, već Karlovačkom), je imala ingerencije nad pravoslavnim stanovništvom u Austro-Ugarskoj. Dakle, autokefalna Crnogorska mitropolija je, bez obzira na svoju kanonsku nezavisnost i pripadnost državi Crnoj Gori, u ''ideološkom'' i svakom drugom smislu bila srpska (kao i sama država). Dakle, ne srbijanska (odnosno, u službi druge države, već srpska, u nacionalnom smislu). Stoga je sasvim jasno da crnogorski predznak u njenom imenu nije imao nacionalno, već državno (geografsko) značenje.

5. Kako se zvala igra, oro, koje su nam preci igrali?

Kao što postoji crnogorsko kolo, postoji i hercegovačko, moravsko, šumadinsko, itd. Dakle, radi se o još jednom banalnom pitanju (u nizu).

6. Zašto su stari Crnogorci pred bitke klikovali "A, ko je vitez, ko je Crnogorac", kako navode Rovinski i Vuk Karadžić, što nijesu klikovali, "A, ko je vitez, ko je Srbin"? Da ih nije bila ufatila "brozomora" u 19. vijeku, opaka bolest, koju često navodi naš dobri Amfilohije?

Klikovali su zato što mi zaista jesmo Crnogorci. Međutim, ime Crnogorac je u periodu prije 1946. godine, označavalo državnu/plemensku pripadnost (a ne nacionalnu/etničku). Mi ovđe možemo spominjati hiljade citata đe crnogorski vladari i prvaci veličaju srpstvo i pripadnost Crnogoraca srpskom narodu, međutim mišljenja smo da je za to potrebna konkretnija i šira rasprava.

7. Zašto je rukopis koji je otišao u Beograd, kao - Ogledalo crnogorsko, kako navodi akademik i CANU i DANU Branko Pavićević, vraćen na Cetinje odštampan kao - Ogledalo srpsko, zašto mu je promijenjen naziv u Beogradu, ako smo isti narod?

U ovom slučaju se radi o apsolutnoj zloupotrebi naučne istine, od strane gospodina Pavićevića. Njegove teze o ovom pitanju apsolutno nijesu potkrijepljene valdinim istorijskim izvorima i dokazima. Iza ovakve teze nije stao nijedan relevantan crnogorski ili evropski istoričar. Radi se o apsolutnoj imaginaciji i subjektivnom nagađanju.

8. Zašto na crnogorskoj kapi ne postoji 4S prije ulaska srpske vojske 1918. godine?

Zato što su ocila srbijanski simbol (čitaj: simbol države Srbije). Simbol crnogorske države jest zlatni lav u pokretu, na crvenom polju. 1918. godine, Crna Gora je anektirana od strane Srbije, na nelegalan i nelegitiman način. Tim činom su Crnoj Gori nametnuti srbijanska dinastija, srbijanski zakoni i srbijanski državni simboli. Na taj način je srbijanski državni simbol apliciran i na crnogorsku kapu (uz inicijale kralja Petra – ПI). I crnogorski i srbijanski državni simbol su srpskog nacionalnog karaktera, ali istovremeno i različitog državnog karaktera.

 

[Đeneral Radomir Vešović]

9. Je li došao ko iz Srbije da se bori na Carevom Lazu, Martinićima, Krusima?...

Ne postoji istorijski podatak da je bilo koji Srbijanac učestvovao u navedenim bitkama, već sve sami rodni Crnogorci. Naravno, ove bitke su se ticale sudbine Crne Gore, a ne sudbine Srbije, stoga je svaki dalji komentar o (ne)učestvovanju Srbijanaca u našim bitkama - suvišan. Čudimo se, kako to da se ne zapitate: zašto smo branili odstupnicu srbijanskoj vojsci, na Mojkovcu, ako nijesmo isti narod?

10. Zašto Petar I Sveti, nije učestvovao u I srpskom ustanku, iako ga je Karađorđe nekoliko puta pismom pozivao da se priključi I srpskom ustanku?

Iz istog razloga zbog kojeg mnogo puta Srbijanci nijesu željeli da pomognu i učestvuju u Hercegovačkom ustanku (jer je Hercegovina bila crnogorska interesna sfera)... Ovo Vaše pitanje naravno ima za svrhu da priopšti kako Crnogorci ne mogu biti Srbi, pošto nijesu učestvovali u Prvom i Drugom srpskom ustanku, zar ne? Ipak, zaboravljate gospodine Popoviću da u spomenutim ustancima nijesu učestvovali ni Srbi iz Vojvodine, ni Srbi iz Bosne i Hercegovine, Hrvatske... Da li to znači, gospodine Popoviću, da ni oni nijesu Srbi? To što su spomenuti ustanci u istoriografiji zabilježeni kao srpski, a ne kao srbijanski, ima veze sa tendencioznom potrebom države Srbije da drži tapiju nad cijelim srpstvom, i poistovjećuje srpstvo sa Srbijom, i to na bazi izraženog hegemonističkog diskursa.

11. Zašto Petar I i Marko Miljanov nikad i nikako nijesu htjeli svoj jezik da nazovu srpskim?

Evo nekoliko citata Petra I:

''И не чудите се, мој драги оче архимандрите. Ми смо Срби такови, не знадемо нити хоћемо знати друго, нако један другога гонити и у несрећу и у безчест постављати, и што који више ради за добро општенародње, то се више завист против њега вооружава, која у српском народу, како и у греческом, гордост царује.''
(Poslanica arhimandritu Arseniju Gagoviću, 31.avgust 1804. godine)

''Ја знам ваше биће и состојаније и вашу убоштину и сиромаштину у коју се находите, али је оно српска Црква свега славеносерпскога народа и мати свијех српскијех цркавах у коју су патријари наши стојали и коју су цари наши оградили. Тога ради, љубезна браћо, не одреците се по својој јакости, колико је кому могуће милостиње и помоћи у оноју светују обитељ приложит, да је откупите и сохраните од разоренија, да и вас Бог сохрани од свакога зла и од сваке биједе и напасти.''
(Poslanica Crnogorcima i Brđanima, 1822. godine)

Posljednje riječi Svetog Petra Cetinjskog: ‘’Збогом слободне горе, и не увенула ви слава доклен траје свијета и вијека! Благодат Божија по сриједи вас и свега рода србска! Поведите ме у моју одају, да мирно мој дух предам вишњему промислу.’’
(Povjestnica Crne Gore, 1850. godine)

Što se tiče Marka Miljanova (koji je inače bio i član DRUŠTVA SRPSKIH PISACA):

Njegova zadnja napisana rečenica bila je: ''Као Куч мрем прилично срећан, а као Србин несрећан и незадовољан, јер сви Срби нијесу на окупу''

- Из писма војводи Пеку Павловићу:

'' Ти знаш о чам је био наш говор, којега ни не бјеше доста даном и ноћем. Највиши говор и муке бјеу ни ране српске од Косова. Тешко је срцу гледат и једну душу ђе се мучи кад се помоћ не може, а не оволики народ што му се вјекови мучења као године бројати могу. Ове неисказане муке кад набрајасмо с доста дружине, разгађасмо како ћемо и(х) брзо осветит и наше српство створити (...) Ево да речем коју о злој судбини нашој. Откад смо се један другоме испред очи изгубили, мој Пеко, ја сам ти ослабио. С тобом и с Јолем растанак побркао ме да ни тужет не умијем за ране одавно мученога српскога народа које су и земљи дотужиле (...) Мислио сам: тамо ће Пеко сердара Јола наћ који су једну мисао за отаџбину носили и душа један другоме били. Мислио сам: Тамо су научена браћа који ће умјет извојеват српску срећу на поље књижевно и бојно. Срби су се кадри били покажеват сабјом у руке, али без поља науке - рома и слијепа и(м) је срећа била (...) Нећемо туђина за учитеља нако за пријатеља. Ако ни ваљане - ваљаћемо му. За севап ништа. Ваља се на себе надат. А све на добро слути. Српска краљевина напредује. Црна Гора и Брда вазда су готови били. И сад су. Па ко да ни сад срећи смета! Српски је народ раскинуо ланце ропства из најдубље таме кад је своје вође пред собом видио. Данас је српство, божом помоћи, да се сила на њега спотакне а не ситница да га побрка и замами. Откуд наш народ у ово вријеме а трпи међусобњи безобразлук (...) О мене се разноси глас по народу да ћу издат отаџбину. Чува ме стража да не утечем у турско или Аустрију, али Србију. Војвоцко сам име изгубио, бог да га прости, но сам изгубио и оно што се не може изгубит, а то је презиме моије старије: не зовем се Поповић, ни Касомовић, но Касаповић! Али, ја нећу ово, но сам примио моје старо презиме Дрекаловић, па мир бог'. Радит о добру, а не стрецат од зла! Мене је, Пеко, жа ово за мене што ти напомену(х) - доста имаш бриге да ти не придајем (...) Код свега овога што реко(х) и што би још има оваквога рећ, осуђивао сам себе и тебе с млогијема - да ми Срби нећемо умјет вјерни бити ни послужит како треба господара ни отаџбину, зашто смо више ми тога дужни но други. Мислио сам, и сад мислим, натрпио се српски народ зулумћара и нажелио господара који ће му измет учињет да му зора сине. Красне наде, да ме не превари! Код све моје сретње наде и љубави према Књазу, Пеко, сад морам гледат и слушат ђе се говори о моме господару, којега сам, ако се не варам, преко љубио. Нијесам мога вјероват да ћу жив слушат да се то о њему говори. Највише га његови тајни послужитељи разносе, којијема не може чојек с правом стат на пут да не лају и не чине што не ваља пред простијем народом, који што чује то и вјерује (...) Ово ти је, Пеко, постојанство твога Марка. Ја сад себе браним од онога за којега сам мислио да ми за њега ваља живјет и мријет, у све бит прије његов па тек послије мој. То сам држао за дужност, да сви живимо за њега, а он за српство, па сви роду на службу...''

12. Zašto u Crnoj Gori nije postojala zastava sa 4S prije 1918.?

Zato što su ocila srbijanski državni simbol. Odgovor na ovu temu je preciziran u pitanju br. 8.

13. Zašto cetinjski i manastir Ostrog nemaju kupole kao Gračanica, Žiča, Ravanica..., zašto su drugačijeg arhitektonskog stila, ako smo isti narod?

Zato što je Cetinjski manastir rađen primorskim stilom, a manastir Ostrog jedinstvenim i autentičnim, dok su Gračanica, Žiča i Ravanica rađene vizantijskim stilom. Ipak, gospodine Popoviću, nijesu Cetinjski i Ostroški manastiri jedini u Crnoj Gori. Dva najstarija crnogorska manastira su Morača (1215.) i Đurđevi Stupovi (1213.), kod Berana. I jedan i drugi imaju kupole, i jedan i drugi su rađeni vizantijskim stilom. Znači li ovo gospodine Popoviću da su Moračani i Vasojevići jedan narod, a Cetinjani i Banjani drugi? Pokušaj da napravite korelaciju između nacionalne pripadnosti Crnogoraca i arhitektonskih stilova manastira u koje idu, je u najmanju ruku besmislen.

14. Zašto u 13. vijeku Domentijan, učenik i biograf Svetog Save, Jadransko more zove - Dukljansko more? Da nije podlijegao strašnoj propagandi DANU?

Zato što se država koja je izlazila na to more zvala Duklja... Gdje Vi tu vidite indikativnost podatka, u kontekstu priče o nacionalnoj identifikaciji Crnogoraca? Vjerovatno u površnoj konkluziji tipa: da smo Srbi, Domentijan bi rekao da je to ‘’srpsko more’’. Gospodine Popoviću, molimo Vas, razdvojite geografiju, istoriju i politiku.

15. Da li su Crnogorci isti narod sa srpskim narodom koji je prikazan u filmu Zona Zamfirova?

Da li su Vojvođani, Beograđani ili Banjalučani isti narod sa onim koji je prikazan u filmu Zona Zamfirova? Gospodine Popoviću, pitanja su Vam smiješna!

16. Zašto je 1927. u Beogradu Gorski Vijenac preveden na srpski jezik?

Gorski Vijenac 1927. godine nije preveden na srpski, već je jezik u njemu osavremenjen, radi lakšeg razumijevanja. Isto se desilo i sa Stankovićevom ‘’Koštanom’’ (koja je pisana arhaičnim jezikom). Ne može se prevoditi na srpski jezik djelo čovjeka koji je u posveti episkopu Nikiforu, 1833. godine, zapisao:

"Ime mi je vjeroljub, prezime mi rodoljub. Crnu Goru, rodnu grudu kamen paše odasvuda. Srpski pišem i zborim svakom gromko govorim: narodnosti mi srbinska, um i duša slavjanska."



Gospodine Popoviću, nadamo se da smo makar minimalno uspjeli da Vam pojasnimo Vaš izvorni identitet, koji ste očigledno zaboravili (u odnosu na onaj izBorni).

Srdačan pozdrav,

IZVORNI CRNOGORSKI ZELENAŠI


P.S.Neka ovi neo-drljevićevci nekako pošalju odgovore gospodinu Popoviću. Bojimo se da ne spava dobro, usljed nedostatka istih.

 

[Pumpaj Dinstanović]

8. Zašto na crnogorskoj kapi ne postoji 4S prije ulaska srpske vojske 1918. godine?

Zato što su ocila srbijanski simbol (čitaj: simbol države Srbije). Simbol crnogorske države jest zlatni lav u pokretu, na crvenom polju. 1918. godine, Crna Gora je anektirana od strane Srbije, na nelegalan i nelegitiman način. Tim činom su Crnoj Gori nametnuti srbijanska dinastija, srbijanski zakoni i srbijanski državni simboli. Na taj način je srbijanski državni simbol apliciran i na crnogorsku kapu (uz inicijale kralja Petra – ПI). I crnogorski i srbijanski državni simbol su srpskog nacionalnog karaktera, ali istovremeno i različitog državnog karaktera.

Zar ga nije unio još prije, kralj Nikola Petrović?

U vrijeme vladavine knjaza i kralja Nikole nalazimo referencije na Cetinju o 'četiri S'.

 

[Đeneral Radomir Vešović]

Slavene, ne govorim o svečanim kapama kralja Nikole, već o klasičnoj crnogorskoj kapi, koju su nosili Crnogorci (crveni tepelak, crna derevija, pet zlatnih niti i zlatna aplikacija). Ne postoji podatak prije 1918. godine da je neko nosio crnogorsku kapu sa apliciranim ocilima na tepelaku). Od 1918. počinju da se apliciraju inicijali kralja Petra Karađorđevića (ПI), a nakon njegove smrti ocila (i počinju široko da se koriste u narodu, zbog dominacije bjelaša). Ipak postoje neke indicije da u štampanoj monografiji '''Crna Gora u magičnom oku princeze Ksenije'', postoji fotografija na kojoj je kralj Nikola okrenut leđima, a u rukama, iza leđa, drži kapu na kojoj se jasno vide ocila. Međutim, Slavene, ja tu monografiju nijesam uspio da nađem, i niko je nije objavio... Stoga je ne mogu tretirati kao validan istorijski izvor, dok to ne vidim sopstvenim očima. Moj prađed je nosio kapu sa sopstvenim inicijalima, kao i mnogi drugi...

Inače, crnogorska kapa se prvi put javlja u doba Petra I. Na prvoj kapi vez je bio oko kape (na deraviji) i nosile su je kulukdžije (članovi Kuluka). Pretpostavlja se da je tada kompletna kapa bila crvene boje. Konačni dizajn, onaj koji se koristi danas, napravio je poznati crnogorski vladar i pisac Petar II Petrović Njegoš, koji je izrazio simbolizam boja, npr. crvena boja tepelaka simbolizuje krv ljudi koji su poginuli u Kosovskom boju, crni rub predstavlja korotu tj. žal za njima, a pet zlatnih niti simbolizuje vjekove koje su Srbi proveli pod turskom vlašću. U središtu tih zlatnih niti bile su utisnute različite aplikacije, zavisno od vladara koji je bio na čelu Crne Gore:

1.KRST, kao religijsko obilježje, i istovremeno kao sastavni dio tadašnje crnogorske zastave je bio najčešća aplikacija na crnogorskoj kapi, u vrijeme Petra Drugog. Predstavljao je, u središtu zlatnih niti, Crnu Goru koja je jedina odoljela otomanskoj najezdi. Perjanici su na kape stavljali početna slova svoje nahije.

2.INICIJALI vladara (Д.I) u vrijeme Danila Prvog, vezeni su na kapama. Sveštena lica su zadržala krst na kapi, kao religijski simbol.

3.U vrijeme Nikole Prvog, vezeni su inicijali knjaza (H.I), ali je dozvoljeno i da se vežu sopstveni inicijali. Mimo zlatnog veza, senatori, kapetani i perjanici su na kape stavljali grbove radi oznake društvene pripadnosti. Oni su nosili različite grbove i u slučaju njihove degradacije morali su ih skinuti s kape. Crnogorski oficiri su nosili narodnu nošnju i grbove na kapama sve do uvođenja vojničke uniforme 1910. godine.

4.KRST I ČETIRI OCILA na crnogorskoj kapi su ušli u primjenu nakon 1918. godine (kao i inicijali srbijanskog kralja Petra Karađorđevića - ПI). Često su interpretirani kao četiri slova S, što je narodno, ali ne i heraldičko objašnjenje. Ipak, ova aplikacija je vremenom postala prepoznatljivija na crnogorskoj kapi, od svih ostalih.

5.U vrijeme Kraljevine Jugoslavije dvorski činovnici su na kapama nosili šestokrake zvijezde (heksagrame), koja je u heraldici poznata kao masonski simbol. Mnogi teoretičari ovaj detalj dovode u vezu sa činjenicom da su Karađorđevići bili članovi masonske lože.

6.U vrijeme komunističke Jugoslavije, pored ostalih varijanti, ušla je u upotrebu i crnogorska kapa sa zvijezdom petokrakom, kao ideološkim simbolom.

7.U novije vrijeme se na crnogorsku kapu postavljaju različite varijacije crnogorskih grbova. Ipak, ovaj standard je bio karakterističan za vojna lica.

 

[D U K Lj A N I N]

Zar ga nije unio još prije, kralj Nikola Petrović?

U vrijeme vladavine knjaza i kralja Nikole nalazimo referencije na Cetinju o 'četiri S'.

Što je ovo?
Dolce Gabanna?

 

[Акај]

Što je ovo?
Dolce Gabanna?

Ето колико цени своју баштину. Дукљанин само одговара на оно што му одговара,што говори доста о њему.

 

[Pumpaj Dinstanović]

Slavene, ne govorim o svečanim kapama kralja Nikole, već o klasičnoj crnogorskoj kapi, koju su nosili Crnogorci (crveni tepelak, crna derevija, pet zlatnih niti i zlatna aplikacija). Ne postoji podatak prije 1918. godine da je neko nosio crnogorsku kapu sa apliciranim ocilima na tepelaku). Od 1918. počinju da se apliciraju inicijali kralja Petra Karađorđevića (ПI), a nakon njegove smrti ocila (i počinju široko da se koriste u narodu, zbog dominacije bjelaša). Ipak postoje neke indicije da u štampanoj monografiji '''Crna Gora u magičnom oku princeze Ksenije'', postoji fotografija na kojoj je kralj Nikola okrenut leđima, a u rukama, iza leđa, drži kapu na kojoj se jasno vide ocila. Međutim, Slavene, ja tu monografiju nijesam uspio da nađem, i niko je nije objavio... Stoga je ne mogu tretirati kao validan istorijski izvor, dok to ne vidim sopstvenim očima. Moj prađed je nosio kapu sa sopstvenim inicijalima, kao i mnogi drugi...

Inače, crnogorska kapa se prvi put javlja u doba Petra I. Na prvoj kapi vez je bio oko kape (na deraviji) i nosile su je kulukdžije (članovi Kuluka). Pretpostavlja se da je tada kompletna kapa bila crvene boje. Konačni dizajn, onaj koji se koristi danas, napravio je poznati crnogorski vladar i pisac Petar II Petrović Njegoš, koji je izrazio simbolizam boja, npr. crvena boja tepelaka simbolizuje krv ljudi koji su poginuli u Kosovskom boju, crni rub predstavlja korotu tj. žal za njima, a pet zlatnih niti simbolizuje vjekove koje su Srbi proveli pod turskom vlašću. U središtu tih zlatnih niti bile su utisnute različite aplikacije, zavisno od vladara koji je bio na čelu Crne Gore:

1.KRST, kao religijsko obilježje, i istovremeno kao sastavni dio tadašnje crnogorske zastave je bio najčešća aplikacija na crnogorskoj kapi, u vrijeme Petra Drugog. Predstavljao je, u središtu zlatnih niti, Crnu Goru koja je jedina odoljela otomanskoj najezdi. Perjanici su na kape stavljali početna slova svoje nahije.

2.INICIJALI vladara (Д.I) u vrijeme Danila Prvog, vezeni su na kapama. Sveštena lica su zadržala krst na kapi, kao religijski simbol.

3.U vrijeme Nikole Prvog, vezeni su inicijali knjaza (H.I), ali je dozvoljeno i da se vežu sopstveni inicijali. Mimo zlatnog veza, senatori, kapetani i perjanici su na kape stavljali grbove radi oznake društvene pripadnosti. Oni su nosili različite grbove i u slučaju njihove degradacije morali su ih skinuti s kape. Crnogorski oficiri su nosili narodnu nošnju i grbove na kapama sve do uvođenja vojničke uniforme 1910. godine.

4.KRST I ČETIRI OCILA na crnogorskoj kapi su ušli u primjenu nakon 1918. godine (kao i inicijali srbijanskog kralja Petra Karađorđevića - ПI). Često su interpretirani kao četiri slova S, što je narodno, ali ne i heraldičko objašnjenje. Ipak, ova aplikacija je vremenom postala prepoznatljivija na crnogorskoj kapi, od svih ostalih.

5.U vrijeme Kraljevine Jugoslavije dvorski činovnici su na kapama nosili šestokrake zvijezde (heksagrame), koja je u heraldici poznata kao masonski simbol. Mnogi teoretičari ovaj detalj dovode u vezu sa činjenicom da su Karađorđevići bili članovi masonske lože.

6.U vrijeme komunističke Jugoslavije, pored ostalih varijanti, ušla je u upotrebu i crnogorska kapa sa zvijezdom petokrakom, kao ideološkim simbolom.

7.U novije vrijeme se na crnogorsku kapu postavljaju različite varijacije crnogorskih grbova. Ipak, ovaj standard je bio karakterističan za vojna lica.

A ja govorim o simbolu uopšteno. Ako se dobro sjećam, krst sa četiri ocila se nalazi i na grbu Orlovića, a i on je stariji od jugoslovenskog ujedinjenja.

To jeste usvojeno za simbol Srbije, ali on to nije, jer su prvi koji su ga promovisali - Karlovački mitropoliti. Karlovačka mitropolija, docnija patrijaršija, usvojila je 'srpski štit', i tako je i korišten u habsburškim zemljama (Vojvodini, Hrvatskoj,...), odakle su ga donijeli krajem XVIII st. u Srbiju, tj. ono (one osmanske krajeve Smederevskoga sandžaka) što će to docnije postati.

P.S. Koji simbol se nalazi na grbu Šćepana Maloga? Očigledno je da je u pitanju krst sa četiri predstave u svakom polju štita.

 

[Акај]

A ja govorim o simbolu uopšteno. Ako se dobro sjećam, krst sa četiri ocila se nalazi i na grbu Orlovića, a i on je stariji od jugoslovenskog ujedinjenja.

Надам се да ћеш ово пропратити са извором...

 

[Pumpaj Dinstanović]

Надам се да ћеш ово пропратити са извором...

Nisam to pronašao u istorijskom izvoru, već u literaturi. U pitanju je jedan etnološki rad, nažalost, ne sjećam se koji. Grb im je crni orao (nije dvoglavi) sa srpskim štitom na grudima.

U svakom slučaju meni je bilo poznato da je ta oznaka grb njihova roda. Andrija Luburić, koji ih je proučavao i objavio svoj istraživački rad o njima, postavlja njihov grb na korice svoje knjige početkom prošloga stoljeća:

 

[Pumpaj Dinstanović]

Kada već pričamo o tome, evo zastave koja visi u zavičajnoj kući Mirka Komnenovića u Herceg Novom:

Tek je nedavno okačena, na njegovu želju. Međutim, nisam siguran je li mislio baš na ovakvu zastavu, s obzirom da se na grudima orla nalazi srpski štit.

 

[Đeneral Radomir Vešović]

Slavene, ukoliko želimo da pratimo heraldički kontinuitet ocila, možemo doći i do Vizantije. Ocila su u modernoj istoriji uspostavljena kao državni simbol Srbije, i u vremenskom kontekstu 1918. godine, bilo bi suvišno povezivati ih sa srednovjekovnom vlastelom. Beogradski grbovnik, iz 16. vijeka, ocila predstavlja kao srbijanski simbol:

P.P.S.Što se tiče grba (tačnije pečata) Šćepana Malog... Umjesto mitropolitskih insignija na pečatu imamo dvoglavog orla sa vladarskom skiptrom, šarom i krunom. Na grudima orla je štit izdijeljen na četiri dijela sa znacima, čiji je sadržaj (zbog nejasnoće) nemoguće pročitati. Ipak, pretpostavlja se da su u pitanju vladarevi inicijali i njegov moto.

Što se tiče zastave u zavičajnoj kući Mirka Komnenovića... Očigledno je u pitanju zastava novijeg datuma, jer na sebi sadrži grb (bijeli orao) SR Jugoslavije (kasnije: Srbija i Crna Gora), s tim što je na jugoslovenskom orlu aplicirano srbijansko državno obilježje - ocila, bez crnogorskog lava u pokretu.

P.S.Mislim da si pomiješao grb Orlovića sa grbom Mrnjavčevića...

http://2.***************/_8CgdlVIS6eA/RhY8VRmwMRI/AAAAAAAAAAs/j20Wc4cIH-4/s320/grb_orlovica.gif

 

[Lesandar]

Nisam to pronašao u istorijskom izvoru, već u literaturi. U pitanju je jedan etnološki rad, nažalost, ne sjećam se koji. Grb im je crni orao (nije dvoglavi) sa srpskim štitom na grudima.

U svakom slučaju meni je bilo poznato da je ta oznaka grb njihova roda. Andrija Luburić, koji ih je proučavao i objavio svoj istraživački rad o njima, postavlja njihov grb na korice svoje knjige početkom prošloga stoljeća:

Ako grbovnike posmatramo kao izvor, jer drugih izvora osim pečata nema, onda je to drugačiji grb nego, recimo u Fojničkom grbovniku, gde je familija Orlovića označena crno-belim dvoglavim orlom. No nebitno je, zna se otprilike odakle potiču i nesumnjivo je da imaju i sa jedne i sa druge moguće strane srpsko poreklo, i to dinastijsko.

 

[Pumpaj Dinstanović]

Slavene, ukoliko želimo da pratimo heraldički kontinuitet ocila, možemo doći i do Vizantije. Ocila su u modernoj istoriji uspostavljena kao državni simbol Srbije, i u vremenskom kontekstu 1918. godine, bilo bi suvišno povezivati ih sa srednovjekovnom vlastelom. Beogradski grbovnik, iz 16. vijeka, ocila predstavlja kao srbijanski simbol:

Tačno je, u ilirskim grbovnicima to je simbol Srbije, počev od upravo XVI stoljeća. Međutim, zapažena je i upotreba te vizantijske oznake još i u vrijeme Srpske despotovine, što znači da nije ni bilo sasvim neopravdano ubaciti ga u ilirske grbovnike, te preuzeti od strane Karlovačke mitropolije i nametnuti Srbima kao njihovo crkveno-nacionalno obilježje.

Dakle samo sam to htio razjasniti, da nije bilo Mitropolije (u Sremskim Karlovcima), vjerovatno bi sudbina 'srpskog štita' bila identična grbu Tribalije (koji je povezan sa Zetom, sa Balšićima), odnosno probodenom vepru u srpskoj heraldici i veksilologiji.

 

[Kor]

gde se moze naci grb Tribalije? Jedan Rus me je davno zamolio da mu ga nadjem a ja ga na netu nisam video

 

[Serdar Scepan Radojevic]

gde se moze naci grb Tribalije? Jedan Rus me je davno zamolio da mu ga nadjem a ja ga na netu nisam video

Valjda je to to.

 

[Lesandar]

gde se moze naci grb Tribalije? Jedan Rus me je davno zamolio da mu ga nadjem a ja ga na netu nisam video

To ti je ona polovina srpskog grba sa divljom svinjom, a ovo što je dao Serdar je Rumunska varijanta pošto i oni, jelte polažu prava na to. Znaš ono: Dali su Vlasi Rumuni, itd.

 

[Kor]

pa koliko se ja secam, mislim da nije bio ovakav.
A jedan me je rus pitao za njega zato sto je valjda i kod njih bio taj simbol sa veprom i strelom.

 

[Акај]

pa koliko se ja secam, mislim da nije bio ovakav.
A jedan me je rus pitao za njega zato sto je valjda i kod njih bio taj simbol sa veprom i strelom.

 

[D U K Lj A N I N]

Iz prve ruke

Sreten Zeković: Jesu li Crnogorci Slaveno-Iliri ili Slaveno-Tračano-Iranci?

http://3.***************/_VahXTBiugpg/SsECgpSF04I/AAAAAAAABmo/ZCQpkMg5Kqg/s320/CENO.jpg

Kada se zbori o dva („preko noći“) usvojena amandmana Zakona o popisu stanovništva Crne Gore bitno nije (samo) riječ o diskriminaciji i marginalizaciji nekih identiteta, ni o Monstatovom (UN?) post festum elementarnom razgraničenju nacionalnoga i etničkog od državnog (koje je samo sebe zbrkalo, negiralo i učinjelo suvišnijem), niti o raznom nestručnom generalizovanom i formalno-ospoljenom razlikovanju, suprotstavljanju, vremenskom ograničenju i satanizaciji (arhaizaciji) etničkog (do sada ozloglašavanog kao „etnogenetsko“), a još manje o (de)politizaciji Zakona i njegovoj (ne)poštenoj (višepartijskoj i inoj) operacionalizaciji, o čemu se prijethodno nije vodila rasprava, pa se naknadno moraju propisati instrukcije o tome što se smatra pod „etničkom pripadnošću“, čime se već (i na terenu) omogućuje njihova politizacija.
Gledano naučno etnogenezički, sporni član može da zavara da on odgovara autentičnim, etničkim, samobitnim Crnogorcima, jer u Crnoj Gori objektivno postoje samo etnički Crnogorci koji se subjektivno mogu smatrati da pripadaju različitijem nacionalnostima na osnovu vjersko-bogomoljskih fundamentalizama, jurisdikcije i ranijem istorijskom pripadanju imperijalnim državama izvan granica slobodne podlovćenske Crne Gore, znači, na osnovu okupatorskoga čerečenja i podvlašćivanja Matice Crne Gore. Tako je „mali“ crnogorski narod razbijen na pet nacija.
Međutim, u konkretnom „crnogorskom slučaju“ sušto je riječ o tome da sami amandmani omogućavaju krijumčarenje i zloupotrebu opskurne, nenaučne imperijalne rearhaizacije totemizma, „etnogene tike“, mitike; sakralizovanoga fundamentalističko pravoslavno-crkovnoga poistovjećivanja „osvajačke nemanjićke države i crkve“ i „vodećega (svetosavskoga) naroda“ sa svim etnički različitijem osvojenim narodima (svetosrpstva), što se predstavlja i kao njihova etnička pripadnost; zatijem „jednog jedinstvenog (troplemenog) naroda“ (svesrpstva i jezika srpstva) i s njim ideološko-politički kompromisne iznimne komunističko-partijske doktrine o „etničko-nacionalnom dvojstvu Crnogoraca“ (da su „etnički Srbi, a nacionalno (?) Crnogorci“). Ovakvi amandmani nas zavode i vrću u najproblematičnije iščupke (h)iljadugodišnje crnogorske istorije u kojima je osvajač nijekao i ništio postojanje crnogorskoga etničkoga bića (naroda) i utopio ga u „svesrpsko etničko biće“. Prećutna pretpostavka toga je neistorijski metod apsolutizacije, mitizacije i rearhaizacije imperijalnih iśečaka iz istorije (Nemanjića, Karađorđevića i komunističko-partijskog „unitrizma“) i nenaučna subjektivistička teorija o etničkim zajednicama od kojih su se ostali (p)odavno ot(a)r(a)sili, a mi tek počeli da se s njima suočavamo i samoosvještavamo.
Najbitnije je to da su sporni amandmani predloženi i prihvaćeni posve nezavisno od nauke, čime ne samo gube svoju zagovaranu depolitizaciju, no se i svako njihovo osporavanje unaprijed śeče baš kao njihova politizacija. Može li se vjerovati da (pro)srpska opcija zaista „politički neutralno“, ogoljeno, bez „nove“ zloupotrebe priznaje samobitni identitet još neoslobođenijeh Crnogoraca?! Je li takva imperijalna manipulacija saradnja i pomirenje? Ili je ovo možda „novo“ obnavljanje kompromisa sa načertanijevskim sve(to)srpstvom prve, druge i treće Jugoslavije, sa star(insk)im imperijalnim statusom quo Crnogoraca?! Valjda se nije zaboravilo da su sve do danas ta zvanična politika, ideologija i „režimska nauka“ ne samo poricale i ništile crnogorsko etničko biće no i svaki pomen samobitnosti Crnogoraca i njihovoga autentičnoga crnogorskog jezika nemilosrdno progonile, ekskomunicirale, „stavljale na stub srama“, krivično gonile, policijski javno prijetile kao glavnom neprijatelju (śetimo se samo „etnogenezofobije“, prijetnje „AB-ministra policije“ Pejakovića da je „isticanje samobitnosti Crnogoraca crnogorski separatistički nacionalizam“ i antisuverenističke dukljanofobije i svetosrpsko anatemisanje tzv. dukljanstva). To je još svježe i u svijesti građana, a sami ovakvi (preuranjeni) Zakon im je priśet i opomena da taj zlovakat (još) nije minuo. Kada se tome doda i činjenica da i ovdašnji crnogorski građani i mladi i u školama uče o svojoj etničkoj pripadnosti na stari(nski) način i stereotip, i da je i dalje njihova etnička svijest temeljena na tzv. đedologiji i babologiji („đed i baba kao naučna činjenica“), onda se dobija pravi smisao i cilj argumenta „nove etničke koalicije“ da „građani najbolje znaju što su i ko su“, iako im je nuž(de)na naknadna posebna složena i zbrkana instrukcija o tome. Za to se, uporedo sa usvajanjem spornog Zakona, „dobroćudno“ i „širokogrudo“ potrudio „naš, domaći Srbo-Crnogorac“, pre(d)śednik Srbije Tadić, koji je trubio po Crnoj Gori da „cijeni crnogorski i srpski identitet, ali i zajednički identitet“.
Sporna odredba u Zakonu neistorijski (i statički fiksirano) razdvaja i suprotstavlja „etničko“ i „nacionalno“ posve nenaučno. Minimalno što se povodom toga može zamoliti jeste da javnosti (tim „građanima koji najbolje znaju ko su i što su etnički“) bilo koji naučnik, teoretičar, kulturolog i uopšte stručnjak odredi pojam „etničkog“ izvan i nezavisno od narodnosno-nacionalnog, bar radi srednjoškolaca i studenata koji i danas uče iz zvaničnijeh udžbenika da su „etničke zajednice narodi i nacije kao globalne kulturno-istorijske grupacije“. To valja iščekivati prije ostvarenja Monstatovog obećanja za pismenim pojašnjenjem i prije no što se svjesni građani etnički izjasne kao Sloveni-Iliri ili Sloveno-Tračani-Iranci. To isto važi i za „maternji jezik - kojim smo pričali u đetinjstvu, u rodnoj kući“, ali koji je tada bio „nepomenica“.

(Autor je filozof, književnik i član Senata prijestonice)

http://www.pobjeda.co.me/citanje.php?datum=2010-07-22&id=188834

 

[Акај]

Iz prve ruke

Sreten Zeković: Jesu li Crnogorci Slaveno-Iliri ili Slaveno-Tračano-Iranci?

http://3.***************/_VahXTBiugpg/SsECgpSF04I/AAAAAAAABmo/ZCQpkMg5Kqg/s320/CENO.jpg

Kada se zbori o dva („preko noći“) usvojena amandmana Zakona o popisu stanovništva Crne Gore bitno nije (samo) riječ o diskriminaciji i marginalizaciji nekih identiteta, ni o Monstatovom (UN?) post festum elementarnom razgraničenju nacionalnoga i etničkog od državnog (koje je samo sebe zbrkalo, negiralo i učinjelo suvišnijem), niti o raznom nestručnom generalizovanom i formalno-ospoljenom razlikovanju, suprotstavljanju, vremenskom ograničenju i satanizaciji (arhaizaciji) etničkog (do sada ozloglašavanog kao „etnogenetsko“), a još manje o (de)politizaciji Zakona i njegovoj (ne)poštenoj (višepartijskoj i inoj) operacionalizaciji, o čemu se prijethodno nije vodila rasprava, pa se naknadno moraju propisati instrukcije o tome što se smatra pod „etničkom pripadnošću“, čime se već (i na terenu) omogućuje njihova politizacija.
Gledano naučno etnogenezički, sporni član može da zavara da on odgovara autentičnim, etničkim, samobitnim Crnogorcima, jer u Crnoj Gori objektivno postoje samo etnički Crnogorci koji se subjektivno mogu smatrati da pripadaju različitijem nacionalnostima na osnovu vjersko-bogomoljskih fundamentalizama, jurisdikcije i ranijem istorijskom pripadanju imperijalnim državama izvan granica slobodne podlovćenske Crne Gore, znači, na osnovu okupatorskoga čerečenja i podvlašćivanja Matice Crne Gore. Tako je „mali“ crnogorski narod razbijen na pet nacija.
Međutim, u konkretnom „crnogorskom slučaju“ sušto je riječ o tome da sami amandmani omogućavaju krijumčarenje i zloupotrebu opskurne, nenaučne imperijalne rearhaizacije totemizma, „etnogene tike“, mitike; sakralizovanoga fundamentalističko pravoslavno-crkovnoga poistovjećivanja „osvajačke nemanjićke države i crkve“ i „vodećega (svetosavskoga) naroda“ sa svim etnički različitijem osvojenim narodima (svetosrpstva), što se predstavlja i kao njihova etnička pripadnost; zatijem „jednog jedinstvenog (troplemenog) naroda“ (svesrpstva i jezika srpstva) i s njim ideološko-politički kompromisne iznimne komunističko-partijske doktrine o „etničko-nacionalnom dvojstvu Crnogoraca“ (da su „etnički Srbi, a nacionalno (?) Crnogorci“). Ovakvi amandmani nas zavode i vrću u najproblematičnije iščupke (h)iljadugodišnje crnogorske istorije u kojima je osvajač nijekao i ništio postojanje crnogorskoga etničkoga bića (naroda) i utopio ga u „svesrpsko etničko biće“. Prećutna pretpostavka toga je neistorijski metod apsolutizacije, mitizacije i rearhaizacije imperijalnih iśečaka iz istorije (Nemanjića, Karađorđevića i komunističko-partijskog „unitrizma“) i nenaučna subjektivistička teorija o etničkim zajednicama od kojih su se ostali (p)odavno ot(a)r(a)sili, a mi tek počeli da se s njima suočavamo i samoosvještavamo.
Najbitnije je to da su sporni amandmani predloženi i prihvaćeni posve nezavisno od nauke, čime ne samo gube svoju zagovaranu depolitizaciju, no se i svako njihovo osporavanje unaprijed śeče baš kao njihova politizacija. Može li se vjerovati da (pro)srpska opcija zaista „politički neutralno“, ogoljeno, bez „nove“ zloupotrebe priznaje samobitni identitet još neoslobođenijeh Crnogoraca?! Je li takva imperijalna manipulacija saradnja i pomirenje? Ili je ovo možda „novo“ obnavljanje kompromisa sa načertanijevskim sve(to)srpstvom prve, druge i treće Jugoslavije, sa star(insk)im imperijalnim statusom quo Crnogoraca?! Valjda se nije zaboravilo da su sve do danas ta zvanična politika, ideologija i „režimska nauka“ ne samo poricale i ništile crnogorsko etničko biće no i svaki pomen samobitnosti Crnogoraca i njihovoga autentičnoga crnogorskog jezika nemilosrdno progonile, ekskomunicirale, „stavljale na stub srama“, krivično gonile, policijski javno prijetile kao glavnom neprijatelju (śetimo se samo „etnogenezofobije“, prijetnje „AB-ministra policije“ Pejakovića da je „isticanje samobitnosti Crnogoraca crnogorski separatistički nacionalizam“ i antisuverenističke dukljanofobije i svetosrpsko anatemisanje tzv. dukljanstva). To je još svježe i u svijesti građana, a sami ovakvi (preuranjeni) Zakon im je priśet i opomena da taj zlovakat (još) nije minuo. Kada se tome doda i činjenica da i ovdašnji crnogorski građani i mladi i u školama uče o svojoj etničkoj pripadnosti na stari(nski) način i stereotip, i da je i dalje njihova etnička svijest temeljena na tzv. đedologiji i babologiji („đed i baba kao naučna činjenica“), onda se dobija pravi smisao i cilj argumenta „nove etničke koalicije“ da „građani najbolje znaju što su i ko su“, iako im je nuž(de)na naknadna posebna složena i zbrkana instrukcija o tome. Za to se, uporedo sa usvajanjem spornog Zakona, „dobroćudno“ i „širokogrudo“ potrudio „naš, domaći Srbo-Crnogorac“, pre(d)śednik Srbije Tadić, koji je trubio po Crnoj Gori da „cijeni crnogorski i srpski identitet, ali i zajednički identitet“.
Sporna odredba u Zakonu neistorijski (i statički fiksirano) razdvaja i suprotstavlja „etničko“ i „nacionalno“ posve nenaučno. Minimalno što se povodom toga može zamoliti jeste da javnosti (tim „građanima koji najbolje znaju ko su i što su etnički“) bilo koji naučnik, teoretičar, kulturolog i uopšte stručnjak odredi pojam „etničkog“ izvan i nezavisno od narodnosno-nacionalnog, bar radi srednjoškolaca i studenata koji i danas uče iz zvaničnijeh udžbenika da su „etničke zajednice narodi i nacije kao globalne kulturno-istorijske grupacije“. To valja iščekivati prije ostvarenja Monstatovog obećanja za pismenim pojašnjenjem i prije no što se svjesni građani etnički izjasne kao Sloveni-Iliri ili Sloveno-Tračani-Iranci. To isto važi i za „maternji jezik - kojim smo pričali u đetinjstvu, u rodnoj kući“, ali koji je tada bio „nepomenica“.

(Autor je filozof, književnik i član Senata prijestonice)

http://www.pobjeda.co.me/citanje.php?datum=2010-07-22&id=188834

Спрдачина на нивоу - мрзело ме и да читам до краја - није вредно...