Pozorišne predstave adaptirane za film

[Sensei]

Da pokrenemo temu za interesantnim činjenicama:

U Ginisovoj knjizi rekorda navedeno je 410 dugometražnih filmskih i TV verzija komada Vilijama Šekspira, što ga čini najsnimljenijim autorom ikada na bilo kom jeziku.

U bazi podataka internet filmova navodi se da Šekspir ima zasluge za pisanje 1.171 filma, sa 21 filmom u aktivnoj produkciji. Najranije poznata produkcija je kralj Džon iz 1899 godine.

Prisetimo se nekih pozorišnik predstava koje su adaptirane u film.

Recimo,
8 femmes - Predstava francuskog dramskog pisca Roberta Tomasa iz 1958.

koju je 2002 adaptirao za film i režirao François Ozon

 

[Sensei]

Čikago - Chicago - pozorišni komad američke novinarke Maurine Dallas Watkins premijerno izveden 1926. godine. Radnja je inspirisana stvarnim slučajevima ubistva, odnosno suđenjima Beulah Annan i Belve Gaertner koji su izazvali medijsku senzaciju u Chicagu 1924. godine, i koje je Watkins pratila kao reporter lista Chicago Tribune.

Predstava je već sledeće godine adaptirana u istoimeni nemi film

a godine 1942. je snimljena zvučna adaptacija Roxie Hart, iako sa značajnim odstupanjima od teksta.

1960-ih je Gwen Verdon pročitala tekst i nagovorila svog muža Boba Fosseja da na temelju nje napravi pozorišni mjuzikl; Watkins, koja je u međuvremenu postala preporođena hrišćanka odbila je prodati autorska prava držeći da bi tekst "širio nemoral". Fosse ih je otkupio od Watkinsinh naslednika nakon njene smrti, a 1975. je postavljena predstava

godine 2002. adaptirana je u još poznatiju filmsku verziju nagrađenu Oskarom za najbolji film.

 

[Sensei]

Deca manjeg Boga (Children of a Lesser God) je komad Marka Medofa, fokusirajući se na konfliktnu profesionalnu i romantičnu vezu između Sare Norman, gluve bivše učenice, i njenog učitelja Džejmsa Lidsa. Predstava, koja je premijerno prikazana na Mark Taper forumu 1979, proizvedena je na Brodveju 1980. i u Vest Endu 1981. Predstava je osvojila nagradu Toni za najbolju predstavu 1980.

Istoimeni film je snimnjen 1986. U njemu igraju Vilijam Hurt, Marli Matlin, Pajper Lori i Filip Bosko.

 

[Sensei]

"Few Good Men" - Nekoliko dobrih ljudi - je komad Arona Sorkina, koji je prvi put producirao Dejvid Braun na Brodveju 1989. To je priča o vojnim advokatima na vojnom sudu koji otkrivaju zaveru na visokom nivou tokom odbrane svojih klijenata, dva američka marinca optužena za ubistvo.

Otvoren je na Brodveju u Music Box Theatre u Njujorku 15. novembra 1989. u produkciji koju je režirao Don Skardino, sa Tomom Hulceom kao poručnikom mlađeg razreda Danijelom Kafijem, Megan Galager kao potpukovnikom Džoanom Galovejom, i Stivenom Lengom kao pukovnikom Džesipom. Majkl O'Her je zamenio Langa na mestu Džesipa u kasnijim predstavama.

Sorkin je adaptirao svoj rad u scenario za film istog imena iz 1992.

 

[Lada]

Većina adaptacija za scenu i film mora se suprotstaviti optužbi da su „stagi“. Mnogo je uspešnih pokušaja da se „otvore“ scenske predstave kako bi se prikazale stvari koje nikako nisu mogle da se rade u pozorištu (naročito u Zvuku muzike, u kome su prikazani Alpi i grad Salcburg, u Frost / Nikon, i u odgovarajućim filmovima Šekspirovih drama Franca Zeffirellija i Kenneth-a Branagh-a). Mnogi kritičari tvrde da primećuju poreklo adaptacija scene za film kada likovi govore. Predstava uglavnom zavisi od dijaloga, pa je, navodno, više u predstavi nego u filmu, a likovi više teže da drže duge govore i / ili monologe. Pisci, reditelji i kritičari često tvrde da film više koristi kratke, nagle rečenice, realne načine govora i fizičku akciju nego scena. Još jedan navodno „mrtvi poklon“ da je film zasnovan na drami ograničava velike delove radnje u jednu sobu, kao u vernoj filmskoj verziji Eugena O'Neilla „Putovanje u noć“ Eugena O’Neilla ili kao u Richard III Lorensa Olivijea . Olivier je namerno naglasio činjenicu da je njegov Henri V (1944) zasnovan na drami tako što je film počeo u onom što je trebalo da bude Šekspirovo pozorište Globe, a zatim je prešao u namerno lažnu scenografiju, a scenografija je postepeno postajala sve stvarnija i konačnija publika koja gleda gleda na stvarnu lokaciju, konačno se postepeno prebacujući natrag u pozorište Globe.

 

[Lada]

U nekim prilikama dramski pisci ponovo prepisuju svoje scenske drame za ekran, kao što je to radio Peter Shaffer za Amadeusa (1984) i Peter Morgan sa Frost / Nikon (2008). Shaffer-ov scenario je u velikoj meri koristio pokrete kamere i pejzaže koji su se mogli predložiti samo na sceni, kao što je to učinio Morgan sa Frost-om / Nikonom. Za Amadeusa, Shaffer je čak dodao scene i teško revidirao druge kako bi svoje originalno stvaralaštvo iskoristio medij. Scena u kojoj bolesni Mocart diktira svoju misu zadušnicu Salieriju, dok se njegova zamišljena muzika čuje na zvučnoj podlozi, mogla je biti izvedena samo na filmu. Film je takođe omogućio da se muzika čuje u hi-fi zvuku sa šest staza, dok je u predstavi publika čula kroz limene zvučnike.

 

[Lada]

U drugim slučajevima, kao što su Camille (1936), Cabaret (1972) i One Flev Over the Cuckoo's Nest (1975), originalni scenski dijalog je potpuno odbačen, a za filmsku verziju napisan je potpuno novi scenario, čak iako je osnovni radnja predstave se i dalje prati. To se dogodilo i sa muzičkim filmovima poput filmske verzije Rose-Marie iz 1936. i 1954. godine, verzije Pustinjske pesme iz 1943. i 1953. godine i verzije Studentskog princa iz 1954. godine. U slučaju Rose-Marie iz 1936. godine, radnja filma gotovo da nije imala nikakve veze sa scenskom verzijom, osim što je koristio vrlo mali broj pesama u scenskoj verziji, imao kanadsku postavku i imao Mounties-e kao likove. U slučaju adaptacija scenskih mjuzikla, to se najčešće događalo sa muzičkim filmovima nastalim pre 1955. godine, godine kada je verna filmska verzija Oklahome! pušten. Brza sukcesija ostalih filmova Rodgersa i Hammersteina, sve bliske adaptacije njihovih scenskih originala, dovela je do toga da drugi studiji nastave da prilagođavaju brodvejske mjuzikle na ekran sa manje promena nego što je to bilo uobičajeno u prošlosti.

U slučaju neuspešnog brodvejskog mjuzikla Paint Iour Vagon, dodani su novi likovi i pesme, a zaplet scenskog mjuzikla gotovo je potpuno promenjen za film iz 1969. godine, kako bi se pojačale šanse za uspeh filma.

 

[Lada]

U visinama
Sa zvezdom Lin-Manuela Mirande koja je zasijala sjajnije nego ikad nakon uspeha njegovog muzičkog Hamiltona, filmski producenti obnovili su svoje interesovanje za odvođenje Usnavija i saradnika na veliko platno. Glumačka ekipa fantastičnog muzičkog pozorišta, muzičkih i TV izvođača snimila je komad, a mi ćemo sve to detaljno pokriti nakon set posete prošle godine. Njegovo izdanje je možda odloženo, ali doći će! I upravo je objavljen fantastični novi par prikolica, UK, datum izlaska u junu 2021

 

[Sensei]

U drugim slučajevima, kao što su Camille (1936), Cabaret (1972) i One Flev Over the Cuckoo's Nest (1975), originalni scenski dijalog je potpuno odbačen, a za filmsku verziju napisan je potpuno novi scenario, čak iako je osnovni radnja predstave se i dalje prati. To se dogodilo i sa muzičkim filmovima poput filmske verzije Rose-Marie iz 1936. i 1954. godine, verzije Pustinjske pesme iz 1943. i 1953. godine i verzije Studentskog princa iz 1954. godine. U slučaju Rose-Marie iz 1936. godine, radnja filma gotovo da nije imala nikakve veze sa scenskom verzijom, osim što je koristio vrlo mali broj pesama u scenskoj verziji, imao kanadsku postavku i imao Mounties-e kao likove. U slučaju adaptacija scenskih mjuzikla, to se najčešće događalo sa muzičkim filmovima nastalim pre 1955. godine, godine kada je verna filmska verzija Oklahome! pušten. Brza sukcesija ostalih filmova Rodgersa i Hammersteina, sve bliske adaptacije njihovih scenskih originala, dovela je do toga da drugi studiji nastave da prilagođavaju brodvejske mjuzikle na ekran sa manje promena nego što je to bilo uobičajeno u prošlosti.

U slučaju neuspešnog brodvejskog mjuzikla Paint Iour Vagon, dodani su novi likovi i pesme, a zaplet scenskog mjuzikla gotovo je potpuno promenjen za film iz 1969. godine, kako bi se pojačale šanse za uspeh filma.

Ah, dobro si me potsetila za "Let iznad kukavičjeg gnezda"! Skoro sam gledao fenomenalno odradjenu mini seriju baziranu na liku glavne sestre iz filma. Pogledaću da sastavim nešto smisaono o tome...

 

[Sensei]

Alfie je teatarski komad britanskog pisca Billa Naughtona premijerno izveden u Londonu 1963. godine. Po žanru je mešavina drame i komedije

Protagonist je Alfie Elkins, mladi cockney vozač iz Londona koji uživa u reputaciji velikog zavodnika. Radnja, koju protagonist povremeno komentira obraćajući se neposredno publici, prikazuje njegove odnose sa brojnim ženama, odnosno kako ih bezdušno iskorištava sve dok ga tragedija ne natjera da preispita svoj životni stil. Predstava, u kojoj je u originalnoj postavi kao protagonist nastupio Terence Stamp, je postigla veliki uspjeh.

https://sh.wikipedia.org/wiki/Alfie_(drama)

koje je adaptiran za istoimeni film iz 1996. sa Majklom Kejnom u glavnoj ulozi.

a takodje i istoimeni film iz 2004 sa Džad Loum

 

[Lada]

Ovo je mocno ssto nam uvodis svetska dogadjanja

 

[Sensei]

Biloksi Bluz je poluautobiografska predstava Nila Sajmona. U njemu je prikazan sukob narednika Mervina J. Tumija i Arnolda Epstajna, jednog od mnogih vojnika koji su se prijavili u vojsku stacioniranu u Biloksiju, u Misisipiju, viđenu očima Judžina Džeroma, jednog od drugih vojnika.

Filmsku adaptaciju iz 1988. režirao je Majk Nikols. Glumačka ekipa glumila je Broderika kao Judžina, sa Kristoferom Vokenom (narednik Tomi), Metom Malhernom (Vajkovski), Kori Parkerom (Epstajn), Markusom Flanaganom (Selridž), Kejsijem Simaskom (Karni) i Penelopom En Miler (Dejzi). Repriziranje njihovih scenskih uloga u filmu bili su Broderik, Miler i Malhern.