proka
Legenda
- Poruka
- 57.100
Povlačenje kolaboracionista sa Nemcima 1944-1945
Nakon septembarskih poraza, glavnina snaga JVuO iz zapadne Srbije i Šumadije skoncentrisala se na prilazima Beogradu, odakle je 7. oktobra železnicom, pod kontrolom Nemaca, transportovana za Kraljevo u cilju prebacivanja u Bosnu. Naime, najviši nemački politički, vojni i policijski predstavnici u okupiranoj Srbiji, održali su 8. oktobra 1944, savetovanje u Vukovaru o pitanju kvislinških i kolaboracionističkih snaga (JVuO) u Srbiji. Iz sačuvanog memoranduma s ovog savetovanja vidi se da su nemački predstavnici shvatili da jedinice pod komandom Draže Mihailovića, iako im je nanet težak poraz tokom prethodnog leta, i dalje predstavljaju najznačajniju domaću vojnu snagu u Srbiji na koju se okupator mogao osloniti. „Draža Mihailović će nastaviti borbu protiv komunizma.
Njegove jedinice se već bore s nemačkim trupama i imaju delimično vezu sa nemačkim jedinicama (pukovnik v. Jungenfeld, general Miler)“. Ipak, nemačka strana je bila svesna da su četnici izgubili pozicije na teritoriji na kojoj su 1943, i tokom većeg dela 1944, imali najsnažnije uporište (zapadna Srbija i Šumadija), budući da su imali informacije o evakuaciji glavnine četničkih snaga s ove teritorije ka Pomoravlju i Kraljevu – u susret nemačkim snagama koje su se izvlačile i probijale iz Grčke i Makedonije: „Sada je stvar u tome kako upotrebiti četničke jedinice kao prethodnice i osiguranje prilikom predstojećeg izmeštanja nemačkih trupa iz Srbije. Pri tom se neće moći izbeći da četnici, prateći moguće pokrete nemačkih trupa ka zapadu, ne dospeju na teritoriju Hrvatske (teritorija NDH u Bosni, nap. aut)... Poslanik Nojbaher smatra da je nužno da
glavnokomandujući Jugoistoka [Maksimilijan fon Vajks] izda naredbe koje bi omogućile dalje korišćenje četnika u Hrvatskoj, ne obraćajući pažnju na pitanje suvereniteta i granica“.
- - - - - - - - - -
Iz ovoga je vidljivo da su Nemci nekoliko sedmica pre konačnog odstupanja ka Bosni imali u vidu da će se četničke i nemačke kolone izvlačiti istim ili paralelnim pravcem, naslanjajući se jedni na druge. Unatoč pojedinim četničkim agresivnim istupima prema Nemcima uoči konačnog odstupanja prema Sandžaku, nemačka strana nije odustala od „neophodnosti prelaska četničkih jedinica u Hrvatsku radi potreba vođenja rata“, kako se ističe u prethodno citiranom dokumentu.
- - - - - - - - - -
Rat o kome je reč podrazumevao je borbu svih antipartizanskih snaga na okupiranom delu Jugoslavije protiv NOVJ. Nemcima je bilo jasno da će se srbijanski četnici nakon evakuacije u Bosnu naći u klopci i da će im saradnja s okupatorom biti i dalje od životne važnosti. Bilo je očigledno da JVuO kao formacija, tokom narednih meseci može preživeti isključivo ukoliko bude snabdevana od Nemaca, prvenstveno kad je reč o municiji, budući da je prethodno izgubila podršku antiosovinskih saveznika. Pristajući na takav aranžman, Vrhovna komanda JVuO je bespotrebno žrtvovala hiljade boraca pod njenim zapovedništvom. Od takvog angažmana isključivu korist imao je nemački okupator. Sredinom oktobra prema istočnoj Bosni se zaputilo oko 14.000-15.000 četnika. U Bosnu je odstupilo oko 12.000-13.000, dok je ostatak uglavnom dezertirao na području Sandžaka ili je, manjim delom, poginuo u borbama i savezničkim bombardovanjima.
- - - - - - - - - -
Paradoksalno ili ne, dok je ostatak glavnine JVuO od evakuacije u Bosnu do kraja okupacije severne Bosne vojno kolaborirao s nemačkim okupatorom, pripadnici i simpatizeri JVuO zarobljeni prethodnih godina od Nemaca, umirali su u logoru Mauthauzen. Ako ništa drugo, kolaboracija JVuO s nemačkim okupatorom tokom poslednjih šest meseci okupacije, bila je izdaja tih ljudi.
- - - - - - - - - -
piše:
- - - - - - - - - -
[TABLE="width: 160"]
[TR]
[TD="width: 160, align: right"]
[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="width: 160, align: left"]Milan Radanović[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
- - - - - - - - - -
[TABLE="width: 643"]
[TR]
[TD="width: 643, align: left"][TABLE="width: 643"]
[TR]
[TD="width: 483, align: left"]Biografija:
Milan Radanović (Nova Gradiška, 1976). Diplomirao istoriju na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu.
Objavio dve istoriografske knjige: Oslobođenje. Beograd, oktobar 1944. (Beograd, 2014), Kazna i zločin. Snage kolaboracije u Srbiji: odgovornost za ratne zločine 1941-1944. i vojni gubici 1944-1945.(Beograd, 2015).[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="width: 643, align: left"]Takođe je objavio nekoliko radova o istorijskom revizionizmu u Srbiji.
Istražuje ratne zločine u Jugoslaviji 1941-1945. i istorijat snaga kolaboracije u Srbiji i Jugoslaviji 1941-1945.[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
- - - - - - - - - -
i tako je krenula golgota domaćih saradnika okupatora
ali dobro idemo dalje........
- - - - - - - - - -
Povlačenje četnika sa nemačkom vojskom 1944-45 predstavlja završnu fazu Drugog svetskog rata u Jugoslaviji, kada su zajedno sa okupacionim trupama i njihovi lokalni saradnici počeli napuštati svoje prostore.
Nakon septembarskih poraza, glavnina snaga JVuO iz zapadne Srbije i Šumadije skoncentrisala se na prilazima Beogradu, odakle je 7. oktobra železnicom, pod kontrolom Nemaca, transportovana za Kraljevo u cilju prebacivanja u Bosnu. Naime, najviši nemački politički, vojni i policijski predstavnici u okupiranoj Srbiji, održali su 8. oktobra 1944, savetovanje u Vukovaru o pitanju kvislinških i kolaboracionističkih snaga (JVuO) u Srbiji. Iz sačuvanog memoranduma s ovog savetovanja vidi se da su nemački predstavnici shvatili da jedinice pod komandom Draže Mihailovića, iako im je nanet težak poraz tokom prethodnog leta, i dalje predstavljaju najznačajniju domaću vojnu snagu u Srbiji na koju se okupator mogao osloniti. „Draža Mihailović će nastaviti borbu protiv komunizma.
Njegove jedinice se već bore s nemačkim trupama i imaju delimično vezu sa nemačkim jedinicama (pukovnik v. Jungenfeld, general Miler)“. Ipak, nemačka strana je bila svesna da su četnici izgubili pozicije na teritoriji na kojoj su 1943, i tokom većeg dela 1944, imali najsnažnije uporište (zapadna Srbija i Šumadija), budući da su imali informacije o evakuaciji glavnine četničkih snaga s ove teritorije ka Pomoravlju i Kraljevu – u susret nemačkim snagama koje su se izvlačile i probijale iz Grčke i Makedonije: „Sada je stvar u tome kako upotrebiti četničke jedinice kao prethodnice i osiguranje prilikom predstojećeg izmeštanja nemačkih trupa iz Srbije. Pri tom se neće moći izbeći da četnici, prateći moguće pokrete nemačkih trupa ka zapadu, ne dospeju na teritoriju Hrvatske (teritorija NDH u Bosni, nap. aut)... Poslanik Nojbaher smatra da je nužno da
- - - - - - - - - -
Iz ovoga je vidljivo da su Nemci nekoliko sedmica pre konačnog odstupanja ka Bosni imali u vidu da će se četničke i nemačke kolone izvlačiti istim ili paralelnim pravcem, naslanjajući se jedni na druge. Unatoč pojedinim četničkim agresivnim istupima prema Nemcima uoči konačnog odstupanja prema Sandžaku, nemačka strana nije odustala od „neophodnosti prelaska četničkih jedinica u Hrvatsku radi potreba vođenja rata“, kako se ističe u prethodno citiranom dokumentu.
- - - - - - - - - -
Rat o kome je reč podrazumevao je borbu svih antipartizanskih snaga na okupiranom delu Jugoslavije protiv NOVJ. Nemcima je bilo jasno da će se srbijanski četnici nakon evakuacije u Bosnu naći u klopci i da će im saradnja s okupatorom biti i dalje od životne važnosti. Bilo je očigledno da JVuO kao formacija, tokom narednih meseci može preživeti isključivo ukoliko bude snabdevana od Nemaca, prvenstveno kad je reč o municiji, budući da je prethodno izgubila podršku antiosovinskih saveznika. Pristajući na takav aranžman, Vrhovna komanda JVuO je bespotrebno žrtvovala hiljade boraca pod njenim zapovedništvom. Od takvog angažmana isključivu korist imao je nemački okupator. Sredinom oktobra prema istočnoj Bosni se zaputilo oko 14.000-15.000 četnika. U Bosnu je odstupilo oko 12.000-13.000, dok je ostatak uglavnom dezertirao na području Sandžaka ili je, manjim delom, poginuo u borbama i savezničkim bombardovanjima.
- - - - - - - - - -
Paradoksalno ili ne, dok je ostatak glavnine JVuO od evakuacije u Bosnu do kraja okupacije severne Bosne vojno kolaborirao s nemačkim okupatorom, pripadnici i simpatizeri JVuO zarobljeni prethodnih godina od Nemaca, umirali su u logoru Mauthauzen. Ako ništa drugo, kolaboracija JVuO s nemačkim okupatorom tokom poslednjih šest meseci okupacije, bila je izdaja tih ljudi.
- - - - - - - - - -
piše:
- - - - - - - - - -
[TABLE="width: 160"]
[TR]
[TD="width: 160, align: right"]
[/TR]
[TR]
[TD="width: 160, align: left"]Milan Radanović[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
- - - - - - - - - -
[TABLE="width: 643"]
[TR]
[TD="width: 643, align: left"][TABLE="width: 643"]
[TR]
[TD="width: 483, align: left"]Biografija:
Milan Radanović (Nova Gradiška, 1976). Diplomirao istoriju na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu.
Objavio dve istoriografske knjige: Oslobođenje. Beograd, oktobar 1944. (Beograd, 2014), Kazna i zločin. Snage kolaboracije u Srbiji: odgovornost za ratne zločine 1941-1944. i vojni gubici 1944-1945.(Beograd, 2015).[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="width: 643, align: left"]Takođe je objavio nekoliko radova o istorijskom revizionizmu u Srbiji.
Istražuje ratne zločine u Jugoslaviji 1941-1945. i istorijat snaga kolaboracije u Srbiji i Jugoslaviji 1941-1945.[/TD]
[/TR]
[/TABLE]
- - - - - - - - - -
i tako je krenula golgota domaćih saradnika okupatora
ali dobro idemo dalje........
- - - - - - - - - -
Povlačenje četnika sa nemačkom vojskom 1944-45 predstavlja završnu fazu Drugog svetskog rata u Jugoslaviji, kada su zajedno sa okupacionim trupama i njihovi lokalni saradnici počeli napuštati svoje prostore.
