Ali kako onda objasniti poznati eksperiment sa majmunima..
Fenomen “sto majmuna”
U Japanu se na ostrvu Koshima izučavala vrsta majmuna zvana Macaca Fuscata nekih tridesetak godina. Godine 1952. godine istraživači su hranili majmune slatkim krompirom tako što su im krompir bacali u pesak. Međutim majmuni nisu voleli krompir uprljan peskom. Jedna beba majmun je našla rešenje i oprala krompir u obližnjem potoku i očišćenog ga predala svojoj majci. Naučila je majku tom triku i sve je više majmuna ovladala njime. Između 1952. i 1958. godine grupa majmuna (procenjuje se oko njih 100) ovladala je ovom veštinom. Međutim, posle tog kritičnog broja, celo pleme majmuna na ostrvu je ovladalo tim trikom. I još dalje, majmuni na drugim ostrvima i na kopnu su odjednom vladali veštinom pranja slatkog krompira iz neobjašnjivog razloga.
Pokazalo se daljim istraživanjima na ljudima, da kao i majmuni ljudi imaju zajedničku bazu podataka.
'Stoti majun' nam pokazuje nešto sasvim drugo od onoga što se fizičkim posmatranjem može opaziti.
Naime, radi se o 'prirodi' postojanja cjelovitog univerzuma i samog apsoluta.
Cjelovito postojanje je u jednom besprostornom centru.
U svom apsolutnom aspektu postojanje nema vibraciju, stoga nema frekvenciju koju bi smo svojim
razumom mogli detektovati i opaziti. Čitav svemir je vibracija. Njegovo 'jezgro'=apsolut je bez vibracije.
Iz Svijesti apsoluta se projektuje svemir što ne mijenja činjenicu da postojanje kao i postajuća realnost
svemira još uvijek jeste u tom istom besprostornom centru. Ništa se nije promijenilo. Iz njega se
manifestuje Um kao praznina koja takođe nema svoju prostornu određenost. Prostorna određenost
postaje tek projekcijom ostatka Svijesti unutar praznine Uma.
Kakve veze ovo ima sa fenomenom 'stotog majmuna?
Ako je postojanje i postajuća stvarnost u jednom besprostornom centru, onda se može shvatiti i šta se
dešava kreacijom prostora. Šta se to dešava? Besprostorni centar, apsolut, sada Um u projekciji svemira,
je po sebi nedjeljiv, praznina, ali projekcijom objekata (ostatka Jastva) unutar praznine Uma, determinišu
se 'polja'. U tim poljima apsolut cijepa svoju volju i pažnju i sledeći nivo projekcije doživljava kroz
policentričnost Uma. Policentričnost Uma je determinisana prostornom podjelom projektovanih cjelina
Jastva (polja). Međutim, ta pocijepanost pažnje u individualizovane centre još uvijek ne mijenja realnost
najvišeg nivoa kreacije,
realnost Uma koji je još uvijek nepodijeljen (kao što recimo prostor
možemo definisati zidovima kuće ali prostor unutar zidova kao i spolja je isti jedan prostor koji u sebi
sadrži zidove). Upravo taj Um je sveprisutan, dakle prisutan u svim individualizovanim poljima (prostornim
centrima). Odatle, svaka individua bilo kojeg polja je uistinu postojeća u jednom te istom eteričkom centru
Uma a zajednička komponenta kroz koju sebe definiše je isti taj UM. Karakter Jastva u bilo kojem polju
daje i karakter iskustva, tj. daje tom polju specifičnu frekvenciju.
Kada jedan majmun sazna novu mogućnost koju cjelovita vrsta majmuna do tada nije znala, ta informacija
je odtog trena dostupna svim majmunima te vrste. Da li će svi majmuni te vrste da je koriste? Da, samo
ukoliko se nađu u sličnoj situaciji. Kako je to moguće? Svi majmuni iste vrste projektuju se u svojim centrima
na istoj talasnoj dužini, te na toj talasnoj dužini, a u prostoru (determinisanoj praznini) postoji sačuvana
informacija (znanje)o tom otkriću. Svim majmunima iste vrste će ta informacija biti u njihovom podsvjesnom
razumu, koji je istinskamemorija dimenzije. Pojavom iste situacije aktivira se i taj dio podsvjesnog razuma
koji im omogućava da na bilo kojem kraju 'zemlje' uistinu budu u direktnoj vezi sa tom memorijom. Memorija
se čuva u razumu, u prostornoj dimenziji, a prostorna dimenzija je samo frakcija univerzalnog Uma koji je
nedjeljiv. Kao što univerzalni Um postojiu besprostornom centru tako i sva definisana polja prostora postoje
u univerzalnom Umu i stoga u istom besprostornom centru. Memorija vrste je stoga prisutna u istom tom
besprostornom centru i do nje se ne dolazi putovanjem kroz prostor već jednostavnim priključivanjem na
njenu frekvenciju, tj, frekvenciju memorije vrste. Memorija je kao i inteligencija dakle kvalitet determinisane
praznine (prostora)