Buda: "Kad ne bi bilo privida, ne bi bilo ni prosvjetljenja."
***
Za hinduizam je fizički univerzum svet pojave. Naziva ga mayom jer stvara iluziju jedine stvarnosti. Taj privid je toliko moćan da je veoma teško proniknuti kroz njega i shvatiti da je iza materijalnih tela živa, namaterijalna suština, odnosno svest ili uvek postojeća, ultimatna realnost.
Nevidljiva trodimenzionalnost svesti se reflektuje u pojavi kao trodimenzionalnost fizičkih oblika. Svako živo biće i neživa stvar proizilazi iz različite dubine duše, visine duha i idejne/misaone širine. Usled toga nastaju drugačije vibracije koje stvaraju karakteristične oblike.
Materijalna tela su razdvojena prostorom. To im omogućava interakciju kojom se menjaju. Promene se rukovode pulsom vremena ili ritmičkim sažimanjem i širenjem svesti iza svakog tela. Time se reguliše njihovo trajanje, nastajanje i nestajanje iz prostora. Zbog toga se fizičke zakonitosti ne mogu otkrivati niti spoznavati bez vremena i prostora.
Mada pojava nije isto što i suština izmedju njih postoji neraskidiva veza. Ne može se biti svestan suštine bez pojave, kao što se ne može razumeti pojava bez suštine. Mi, kao i sve oko nas, u svojoj pojavi krijemo istinu ili suštinu. Ta istina je neiscrpan izvor smisla koji sam sebe obogaćuje. I to kroz stalni razvoj svoje pojave, pa je duhovna istina beskonačna mada se nalazi u nama i svuda oko nas.
Pojava je paradoks. Kroz nju se otkriva i skriva suština u zavisnosti od stava. Ako se zadrži samo u pojavi istina se ne može ukazati. Predstavlja enigmu obavijenu mnogobrojnim velovima tajni. Tek što se jedna koprena otkrije pojavi se druga sa suptilnijom misterijom.
Samo onda kada se um sjedini s dušom i duhom dosegne se svesna celovitost. Ali, to je samo moment istine. On se uvek mora postizati jer je istina živi smisao koji se neprestano produbljuje sažimanjem duše, širenjem misli i uzvisivanjem duha.
***
Za hinduizam je fizički univerzum svet pojave. Naziva ga mayom jer stvara iluziju jedine stvarnosti. Taj privid je toliko moćan da je veoma teško proniknuti kroz njega i shvatiti da je iza materijalnih tela živa, namaterijalna suština, odnosno svest ili uvek postojeća, ultimatna realnost.
Nevidljiva trodimenzionalnost svesti se reflektuje u pojavi kao trodimenzionalnost fizičkih oblika. Svako živo biće i neživa stvar proizilazi iz različite dubine duše, visine duha i idejne/misaone širine. Usled toga nastaju drugačije vibracije koje stvaraju karakteristične oblike.
Materijalna tela su razdvojena prostorom. To im omogućava interakciju kojom se menjaju. Promene se rukovode pulsom vremena ili ritmičkim sažimanjem i širenjem svesti iza svakog tela. Time se reguliše njihovo trajanje, nastajanje i nestajanje iz prostora. Zbog toga se fizičke zakonitosti ne mogu otkrivati niti spoznavati bez vremena i prostora.
Mada pojava nije isto što i suština izmedju njih postoji neraskidiva veza. Ne može se biti svestan suštine bez pojave, kao što se ne može razumeti pojava bez suštine. Mi, kao i sve oko nas, u svojoj pojavi krijemo istinu ili suštinu. Ta istina je neiscrpan izvor smisla koji sam sebe obogaćuje. I to kroz stalni razvoj svoje pojave, pa je duhovna istina beskonačna mada se nalazi u nama i svuda oko nas.
Pojava je paradoks. Kroz nju se otkriva i skriva suština u zavisnosti od stava. Ako se zadrži samo u pojavi istina se ne može ukazati. Predstavlja enigmu obavijenu mnogobrojnim velovima tajni. Tek što se jedna koprena otkrije pojavi se druga sa suptilnijom misterijom.
Samo onda kada se um sjedini s dušom i duhom dosegne se svesna celovitost. Ali, to je samo moment istine. On se uvek mora postizati jer je istina živi smisao koji se neprestano produbljuje sažimanjem duše, širenjem misli i uzvisivanjem duha.