Starokuči su oni koji su živjeli prije dolaska vojvode Drekala. Najbrojniji rod (od jednog zapamćenog zajedničkog potomka) su Mrnjavčevići, po predanju od Gojka Mrnjavčevića, brata kralja Vukašina i Despota Uglješe, kog nema u istorijskim izvorima, već se pominje samo u pjesmama i predanju. Zanimljivo je i da potomci Bogića Moračanina u Donjoj Morači takođe sebe smatraju potomcima tog Gojka. Većina Mrnjavčevića slavi Mitrovdan, ali određeni dio i Nikoljdan (Nikezići,...)
-
- Popularno:
- Sloveni su stariji od Kelta –...
- Kako je jugoslovenski jezik Trojedne...
- Flamanski štampar Jan van Meurs...
- Милораду Додик забрањен улаз у Словенију
- Na krstarici nema pravih muškaraca
- Trampov saradnik Čarli Kirk upucan na...
- "Igrao sam košarku sa Srbima, slab sam...
- Režimski skup protiv blokada u subotu u...
- Ko će pre da izda Vučića policija ili...
- Da li su Srbi sportska nacija?
Pitajte za svoje prezime, pa vam možda kažem nešto više o njemu.
- Začetnik teme thedar
- Datum pokretanja
Naravno, ima još Starokuča osim Mrnjavčevića.
- Poruka
- 7.540
Наравно, то је предање. Разумео сам те, нисам ни мислио да сви имају једног предка.
- Poruka
- 7.540
По Србију доста породица знају своје старо презиме . Има случајева да у једном селу живе породице с потпуно различитим презименима, мислим на конструкцију презимена, а пре 150 година су потекли од буквално истог оца и мајке.
Људи доста греше када славу посматрају као кључни доказ, мислећи да је то породична ствар ( преноси по мушкој линији). Некада су младожење када оду код жене у кућу преузимали славу куће, као нови домаћини; давали презиме новој породици а преузимали славу куће .
Људи доста греше када славу посматрају као кључни доказ, мислећи да је то породична ствар ( преноси по мушкој линији). Некада су младожење када оду код жене у кућу преузимали славу куће, као нови домаћини; давали презиме новој породици а преузимали славу куће .
Nikita Kulganov
Buduća legenda
- Poruka
- 37.589
Veljic
Sredinom 18. vijeka preci danasnjih Veljica naseljenih na Polici i u selu Dolac kod Berana krenuli su sa starog ognjista i svoje matice Bratonozica, iz sela Seosnice, zaselak Velji Do, koji su Veljici sve do danasnjih dana sacuvali u predanju. Kod svih bratstva, pa i Veljica, slicni su razlozi iseljavanja, bez obzira na vremenska razdoblja i zivotne uslove. Kada se govori o iseljavanjima raznih bratstava odnosi se malim dijelom na predjele stare Crne Gore, a vise ili u vecini na bratstva podrucija Brda iz plemena Bratonozica, Kuca, Rovcana, Moracana i Pipera.</p> <p> </p> <p>Bratonozici su zivjeli na podrucijima Paleva Brijega, Brskuta, Jablana, Seostice i drugih stanista koja su, uglavnom, bila kamenita (i danas su
), obrasla niskim rastinjem, bez prostranih i plodnih dolina, bez razvijene hidrografske mreze i bujnih potoka kojim bi mogla da se razvije zemljoradnja i stvore uslovi za poljoprivrednu proizvodnju i stocarstvo. Te je, izmedju ostalog, ekonomski faktor uticao da dodje do masovnije migracije stanovnistva u bolje i plodnije prostore niz dolinu Tare, Lima i Plavske zupe. Naravno, istoriski uslovi su vidno uticali na to, narocito od uspostavljanja turskog ropstva u ovim krajevima, islamiziranje albanskog stanovnistva sa kojima se granici pravoslavno stanovnistvo Brda, kao i neki drugi istorijski momenti koji su se dogodili. Naseljivanje Veljica u dolini Lima, po svoj prilici, teklo je u tri etape: Prvo naseljavanje krenulo je preko planinskih masiva Kozelja, Carina i Lipovice – rubom danasnje granice nase zemlje sa Albanijom da bi presli u plodnu Plavsku Zupu, koja je njima bila poznata jos iz vremena Nemanjica kao metoh manastira Decana. Nema pouzdanih tragova gdje su prvobitno bili naseljeni, gdje i koliko, u kojem selu, niti koji je neposredni povod bio za iseljavanje. Prepostavlja se da nijesu dobro primljeni na novom stanistu da je postojala netrpljivost mjesnog starosjedilackog stanovnistva ciji je jedan dio islamiziran, te da su postojali tursko-begovski i feudalno-cipcijski odnosi koji su silom nametnuti pravoslavnom stanovnostvu. Vjerovatno da su nad novodoslim Bratonozicima, tj. Veljom sa sinovima, primijenjen teror islamizacije ili moguce svadje ili ubistva, jer da nije bilo tako, Veljici ne bi olako napustili plodnu Plavsku zupu i prostrane i socne pasnjake Visitora, Treskavice i plavskog jezera.</p> <p> </p> <p>Na putu naseljavanja i trazenja zivotnih prostora neko vrijeme su se zadrzali kod svojih rodjaka Soskica u Ulotini, da bi se na kraju naselili na Polici i u Docu, gdje i danas zive, tako da pomenuta sela cine i njihova nova maticna stanista na kojima su se vremenom umnozili i izgradili sve ekonomske uslove za zivot, da ostanu sa svim postojecim bratstvima sa kojima slozno zive, sa kojima su zasnovali prijateljstva i brakove i time stvorili dugorocne uslove medjusobnog postovanja i zivljenja.</p> <p> </p> <p>O ranijoj proslosti 18. vijeka i pocetkom 19. vijeka nema mnogo zapisanih podataka, o Veljicima. Sve sto je ostalo u predanju mi ga iznosimo kao pocetne podatke o bratstvu.Naravno, predanja mogu da budu vrlo cesto problematicna i nesigurna, sa puno zabluda i naknadnih dopuna i ispravljanja, tj. Ono sto odgovara vremenu i generaciji koja pise svoje rodoslove ili ih prenosi. Nadamo se da sa ovim novim rodoslovima svih bratstava, kako srbljackih, tako i vasojevickih, dolazi kraj nesigurnim predanjima ko odakle potice i iz kojeg sireg bratstva ili plemena. Sve ono sto znamo o brastvu Veljic ili, bar u velikom procentu, mozemo da zahvalimo koriscenju istoriskih izvora.</p> <p>Drugi izvor koristili smo iz priloga koji ja za ovu priliku dao Ljubomir – Ljubo Veljic Milonjin, ucitelj sa Babina (Polica), penzionisani oicir Radenko Veljic i Bogdan Veljic a koji se odnosi na Veljice sa Police od neposrednog pretka Milosa.</p> <p> </p> <p>Po njihovom kazivanju, Veljici su dosli sa Paleva Brijega na Policu. Predhodno staniste im je bilo Brezojevica kod Plava, a onda Vitomirica kod Peci. Vitomiricu i Pec su napustili zbog sukoba sa Siptarima. Da nebi doslo do krvoprolica, u tim sukobima porodica donosi odluku da jedan od brace primi islam. Po saznanju da na Polici u selu Babino ima dovoljno plodne zemlje, oni napustaju Pec i odlaze tamo. Njihov brat, koji je primio islam, vraca se ponovo svojoj veri i dolazi kod brace na Polici. Tragajuci za plodnom zemljom na putu od Peci do Babina jedan clan porodice ostaje u Zubinom Potoku, gdje formira svoju porodicu, koja ce se kasnije preseliti u Bubanj kod Nisa, gdje i sada zive. Veljica ima i u blizini Prokuplja, no ne mozemo sa sigurnoscu tvrditi odakle su se tu doselili.</p> <p>Nije sa sigornoscu utvrdjeno koliko se brace Veljica doselilo na Babino, ali je to sigurno bila jedna velika “zadruzna porodica”. Buduci da su bili na aginskoj zemlji bega Corovica, Veljici su bili izlozeni stalnom pritisku jer su u neposrednoj blizini imali muslimanska sela koja su bila pod zastitom turse vlasti. Veljici su bili veoma vrijedni ljudi koji su se bavili stocarstvom i zemljoradnjom, tako da su bili izazov za ceste pohare od strane muslimanskih pljackasa. Nakon jedne takve pohare, Veljici su morali traziti spas vam Babina. Tako da su jedno vreme boravili u Budimlji, a jedno vrijeme u Pescima. Pri povratku iz Pesaca, jedan clan njihove porodice ostaje tu, a od njega su Butrici, buduci da se on zvao Butro. Po povratku na Babino, brzo su se obogatili za one prilike, jer su zauzimali sredinu sela blizu zaseoka Kotroman i Kesino brdo.</p> <p> </p> <p>Ovu legendu Veljici sa Babina cuvaju u svom predanju, mada ona nije istoriski potvrdjena. Veljici iz Doca u svom predanju suvaju legendu da su oni prvi naselili Dolac, a da njihov brat Milos odlazi na Babino u potrazi za plodnom zemljom i bogatim pasnjacima.</p> <p>
Sredinom 18. vijeka preci danasnjih Veljica naseljenih na Polici i u selu Dolac kod Berana krenuli su sa starog ognjista i svoje matice Bratonozica, iz sela Seosnice, zaselak Velji Do, koji su Veljici sve do danasnjih dana sacuvali u predanju. Kod svih bratstva, pa i Veljica, slicni su razlozi iseljavanja, bez obzira na vremenska razdoblja i zivotne uslove. Kada se govori o iseljavanjima raznih bratstava odnosi se malim dijelom na predjele stare Crne Gore, a vise ili u vecini na bratstva podrucija Brda iz plemena Bratonozica, Kuca, Rovcana, Moracana i Pipera.</p> <p> </p> <p>Bratonozici su zivjeli na podrucijima Paleva Brijega, Brskuta, Jablana, Seostice i drugih stanista koja su, uglavnom, bila kamenita (i danas su
), obrasla niskim rastinjem, bez prostranih i plodnih dolina, bez razvijene hidrografske mreze i bujnih potoka kojim bi mogla da se razvije zemljoradnja i stvore uslovi za poljoprivrednu proizvodnju i stocarstvo. Te je, izmedju ostalog, ekonomski faktor uticao da dodje do masovnije migracije stanovnistva u bolje i plodnije prostore niz dolinu Tare, Lima i Plavske zupe. Naravno, istoriski uslovi su vidno uticali na to, narocito od uspostavljanja turskog ropstva u ovim krajevima, islamiziranje albanskog stanovnistva sa kojima se granici pravoslavno stanovnistvo Brda, kao i neki drugi istorijski momenti koji su se dogodili. Naseljivanje Veljica u dolini Lima, po svoj prilici, teklo je u tri etape: Prvo naseljavanje krenulo je preko planinskih masiva Kozelja, Carina i Lipovice – rubom danasnje granice nase zemlje sa Albanijom da bi presli u plodnu Plavsku Zupu, koja je njima bila poznata jos iz vremena Nemanjica kao metoh manastira Decana. Nema pouzdanih tragova gdje su prvobitno bili naseljeni, gdje i koliko, u kojem selu, niti koji je neposredni povod bio za iseljavanje. Prepostavlja se da nijesu dobro primljeni na novom stanistu da je postojala netrpljivost mjesnog starosjedilackog stanovnistva ciji je jedan dio islamiziran, te da su postojali tursko-begovski i feudalno-cipcijski odnosi koji su silom nametnuti pravoslavnom stanovnostvu. Vjerovatno da su nad novodoslim Bratonozicima, tj. Veljom sa sinovima, primijenjen teror islamizacije ili moguce svadje ili ubistva, jer da nije bilo tako, Veljici ne bi olako napustili plodnu Plavsku zupu i prostrane i socne pasnjake Visitora, Treskavice i plavskog jezera.</p> <p> </p> <p>Na putu naseljavanja i trazenja zivotnih prostora neko vrijeme su se zadrzali kod svojih rodjaka Soskica u Ulotini, da bi se na kraju naselili na Polici i u Docu, gdje i danas zive, tako da pomenuta sela cine i njihova nova maticna stanista na kojima su se vremenom umnozili i izgradili sve ekonomske uslove za zivot, da ostanu sa svim postojecim bratstvima sa kojima slozno zive, sa kojima su zasnovali prijateljstva i brakove i time stvorili dugorocne uslove medjusobnog postovanja i zivljenja.</p> <p> </p> <p>O ranijoj proslosti 18. vijeka i pocetkom 19. vijeka nema mnogo zapisanih podataka, o Veljicima. Sve sto je ostalo u predanju mi ga iznosimo kao pocetne podatke o bratstvu.Naravno, predanja mogu da budu vrlo cesto problematicna i nesigurna, sa puno zabluda i naknadnih dopuna i ispravljanja, tj. Ono sto odgovara vremenu i generaciji koja pise svoje rodoslove ili ih prenosi. Nadamo se da sa ovim novim rodoslovima svih bratstava, kako srbljackih, tako i vasojevickih, dolazi kraj nesigurnim predanjima ko odakle potice i iz kojeg sireg bratstva ili plemena. Sve ono sto znamo o brastvu Veljic ili, bar u velikom procentu, mozemo da zahvalimo koriscenju istoriskih izvora.</p> <p>Drugi izvor koristili smo iz priloga koji ja za ovu priliku dao Ljubomir – Ljubo Veljic Milonjin, ucitelj sa Babina (Polica), penzionisani oicir Radenko Veljic i Bogdan Veljic a koji se odnosi na Veljice sa Police od neposrednog pretka Milosa.</p> <p> </p> <p>Po njihovom kazivanju, Veljici su dosli sa Paleva Brijega na Policu. Predhodno staniste im je bilo Brezojevica kod Plava, a onda Vitomirica kod Peci. Vitomiricu i Pec su napustili zbog sukoba sa Siptarima. Da nebi doslo do krvoprolica, u tim sukobima porodica donosi odluku da jedan od brace primi islam. Po saznanju da na Polici u selu Babino ima dovoljno plodne zemlje, oni napustaju Pec i odlaze tamo. Njihov brat, koji je primio islam, vraca se ponovo svojoj veri i dolazi kod brace na Polici. Tragajuci za plodnom zemljom na putu od Peci do Babina jedan clan porodice ostaje u Zubinom Potoku, gdje formira svoju porodicu, koja ce se kasnije preseliti u Bubanj kod Nisa, gdje i sada zive. Veljica ima i u blizini Prokuplja, no ne mozemo sa sigurnoscu tvrditi odakle su se tu doselili.</p> <p>Nije sa sigornoscu utvrdjeno koliko se brace Veljica doselilo na Babino, ali je to sigurno bila jedna velika “zadruzna porodica”. Buduci da su bili na aginskoj zemlji bega Corovica, Veljici su bili izlozeni stalnom pritisku jer su u neposrednoj blizini imali muslimanska sela koja su bila pod zastitom turse vlasti. Veljici su bili veoma vrijedni ljudi koji su se bavili stocarstvom i zemljoradnjom, tako da su bili izazov za ceste pohare od strane muslimanskih pljackasa. Nakon jedne takve pohare, Veljici su morali traziti spas vam Babina. Tako da su jedno vreme boravili u Budimlji, a jedno vrijeme u Pescima. Pri povratku iz Pesaca, jedan clan njihove porodice ostaje tu, a od njega su Butrici, buduci da se on zvao Butro. Po povratku na Babino, brzo su se obogatili za one prilike, jer su zauzimali sredinu sela blizu zaseoka Kotroman i Kesino brdo.</p> <p> </p> <p>Ovu legendu Veljici sa Babina cuvaju u svom predanju, mada ona nije istoriski potvrdjena. Veljici iz Doca u svom predanju suvaju legendu da su oni prvi naselili Dolac, a da njihov brat Milos odlazi na Babino u potrazi za plodnom zemljom i bogatim pasnjacima.</p> <p>
Nikita Kulganov
Buduća legenda
- Poruka
- 37.589
U svim predanjima obicno nailazimo na mnostvo suprotnih misljenja i nagadjanja oko toga kako je doslo do danasnjeg prezimena, pa i za bratstvo Veljica. U predanju Veljica stoji, da su dobili prezime po njihovom pretku Velju koji se naselio na Polici, odnosno Docu, bez relativno saznanja sa kojim su prezimenom dosli na nova stanista, tj. Koje je prezime imao Veljo, njihov rodonacelnik. Najvjerovatnije je da su dosli kao Veljici iz Veljeg Dola ili Veljedola – koje ime se zadrzalo u toponimima njihovog starog stanista i njihove postojbine.</p> <p> </p> <p>No, najvaznije da su oni dosli kao dio plemena Bratonozica, iz okoline Brskuta – sela Seosice, tj. Veljeg Dola, te sve ono sto se odnosi o porijeklu, jeziku, vjeri, slavi (Sv. Nikoli) i nacionalnom identitetu Srpskog plemena Bratonozica – odnosi se i na bratstvo Veljica.</p> <p>Dakle, u Dolac su dosli cetri sina sa ocem Veljom: Djeka, Ugrin, Simon i Milos koji se prema predanju odselio u selu Babino (Polica). Policki Veljici drze u predanju da je prvo staniste Velja i njegovih sinova bila Polica, ili, moguce da se Milos direktno naselio na Babino, bez prethodnog naseljivanja u Docu. Dolacki Veljici su, zauzeli zemlju u zaseocima Strane, Dolina, Podlozje, prostor ispod Vinogradista, Malog Dzupana, Cukarina – Markovica i Psenicista. To je bio prilicno veliki zemljisni seoski atar.</p> <p> </p> <p>Nova stanista Dolac i Babino – (Polica) za bratstvo Veljic su ostala sve do danasnjih dana. Ovi novi prostori su bili pogodni za zemljoradnju i stocarstvo, kao i za brojno stanovnistvo Kuca, Bratonozica i Pipera koji su bili doseljeni, i vasojevicko kao starosjedilacko stanovnistvo, pogodna socijalna i nacionalna struktura i sredina u kojoj je moglo da se odrze sva postojeca bratstva do danas. Treba napomenuti da ovi prostori nijesu bili “pusta zemlja”, bez naroda. Ovdje su i tada a i danas, kao njihovi potomci zive mnoga bratstva Budimljanske zupe jos iz vremena Nemanjica, u kojoj je izgradjena Nemanjicka lavra manastir Djurdjevi stupovi koji je izgradio zupan Prvoslav 1213.godine. Potvrdjuje istorija da je ovaj kraj tj. Zupa bila i ostala naseljena Srpskim narodom, bez obzira na turske pritiske, ratove, istrebljenja, razaranja i paljevine sela… Ovaj narod je odrzla vjera i Sveti Sava sa osnivanjem Budimljanske episkopije na brdu Gracu, u Budimlji. Naravno, bilo je u istoriji ovog kraja velikih nasilnih seoba i istrebljenja Srpskog naroda…</p>
<p>Bratstvo Veljic je zasnovalo zivot na ovom podrucju, gradilo i izgradilo svoja naselja i druga materijalna dobra. Ono je vremenom postalo brojno bratstvo koje je sa ostalim srbljackim i vasojevickim bratstvima cinilo brojnu snagu u borbi za oslobodjenje, nacionalni i fizicki opstanak u borbi protiv turaka i drugih okupatorskih vojski, cija je vlast pred kraj 19. vijeka bila veoma surva do istrebljenja.</p> <p> </p> <p>Sva Srpska-Pravoslavna bratstva u Budimljanskoj zupi do Gusinja bila su jedinstvena, imala zajednicku komandu i svoje prvake, bez plemenskih podjela i razlika. U toj zajedniockoj borbi i bratstvo Veljic je uzelo vidno ucesce i podnijelo mnoge zrtve i iznjedrilo poznate junake.</p> <p> </p> Mnogi bratstvenici Veljici dali su zivote na Bardanjoltu i Bregalnici, ostavisi na bojistima kao bezimeni junaci. U svim ranijim lokalnim bojevima i pojedinacnim sukobima sa Turcima i raznim osvetama sve do 20-og vijeka, tj. Do balkanskih ratova nije ostalo pisanih spomenika i imena poginulih Veljica, tako da ih je, nazalost, prohujalo vrijeme izbrisalo iz pamcenja i bratstvenickog preanja.
<p>Bratstvo Veljic je zasnovalo zivot na ovom podrucju, gradilo i izgradilo svoja naselja i druga materijalna dobra. Ono je vremenom postalo brojno bratstvo koje je sa ostalim srbljackim i vasojevickim bratstvima cinilo brojnu snagu u borbi za oslobodjenje, nacionalni i fizicki opstanak u borbi protiv turaka i drugih okupatorskih vojski, cija je vlast pred kraj 19. vijeka bila veoma surva do istrebljenja.</p> <p> </p> <p>Sva Srpska-Pravoslavna bratstva u Budimljanskoj zupi do Gusinja bila su jedinstvena, imala zajednicku komandu i svoje prvake, bez plemenskih podjela i razlika. U toj zajedniockoj borbi i bratstvo Veljic je uzelo vidno ucesce i podnijelo mnoge zrtve i iznjedrilo poznate junake.</p> <p> </p> Mnogi bratstvenici Veljici dali su zivote na Bardanjoltu i Bregalnici, ostavisi na bojistima kao bezimeni junaci. U svim ranijim lokalnim bojevima i pojedinacnim sukobima sa Turcima i raznim osvetama sve do 20-og vijeka, tj. Do balkanskih ratova nije ostalo pisanih spomenika i imena poginulih Veljica, tako da ih je, nazalost, prohujalo vrijeme izbrisalo iz pamcenja i bratstvenickog preanja.
ĐURIĆ
JAKOVLJEVIĆ
STOJIĆEVIĆ
JAKOVLJEVIĆ
STOJIĆEVIĆ
Ja sam 'starokuc' alibjisam Mrnjavčević
