(ili neka moja razmišljanja o životu inspirisana ko zna čime)
NOĆ UZDAHA
Kroz mrak.......
kroz san.....
toplotu tela usnulog
uzimaju ruke
jednako tople kao moje.
Lagano... usnulo prilaze
želeći moj san
da otmu od mraka.
Delovi snevanja se
toplo i mazno uvijaju
oko tih ruku
dajući san.
Iz oka nesta mrak
jer izgubi vlast
kad dodje strast
dodir što klizi
po drhtaju sna
što od crnog sanjivog dna
na svetlost vuče
uzdahom snenim.
Noć.....
najveći ljubavnik svih vremena
svetli od našeg bisernog semena
što prosipamo po noći uzdaha
od tvog i mog daha
još jedan sudar naših svetova
obrubljenih samo telima
užarenih našim vrelima
u noći uzdaha.
PS Dobro jutro spavalice......
inspirativno
..
