- Poruka
- 385.900
Timbuktu su osnovali Tuarezi negde u 10. veku.Dugotrajan doprinos Timbuktua islamskoj i svetskoj civilizaciji je učenost. Pretpostavlja se da se u Timbuktuu nalazio jedan od prvih univerziteta na svetu. Od 14. veka, važne knjige su pisane i prepisivane u Timbuktuu, što je uspostavilo grad kao značajan centar pisane tradicije u Africi.
Timbuktu naseljavaju Songai, Tuarezi, Fulani i Mande. Grad se nalazi oko 15 km severno od reke Niger. Takođe se nalazi na raskršću transsaharskih trgovačkih puteva
do Araouana. Timbuktu je bio (i još uvek je) važno istorijsko stovarište kamene soli poreklom iz Taghaze, a danas iz Taoudenija.
Nagli razvoj grada Timbuktua u Maliju počeo je pre više od hiljadu godina, kada je postao stecište velikih trgovačkih karavana koji su nosili najrazličitiju robu. Napredak grada ogledao se posebno u podizanju građevina koje spadaju u najlepše primerke takozvane glinene arhitekture u Africi. Među njima se ističu tri džamije. Najstarija je Đinereber džamija podignuta u 13. veku. Građena je od nepečenih glinenih cigala preko kojih je premazivan sloj ilovače. Drvene grede u zidovima su delovi ugrađenih skela potrebnih za stalnu obnovu građevine.
Najpoznatiji simboli grada – tri džamije (Đingereber, Sankor i Sidi Jahja) kao i 16 grobalja i mauzoleja uvršćeni su od 1988. u UNESKO-v spisak svetske baštine. Vlada Malija tražila je da se na spisak uvrste i istorijska jezgra grada sa svojim tipičnim načinom gradnje od gline kao i brojne džamije građene od 13. do 15. veka. Ali, prema mišljenju Uneskove komisije, moderan način gradnje je toliko prodro u samo gradsko jezgro da očuvanje izvornog jezgra time više nije bilo moguće.
Godine 2001. ISESKO, muslimanska verzija Uneska, proglasio je Timbuktu „Islamskim glavnim gradom svetske kulturne baštine“ na području Afrike za 2006. godinu
Timbuktu naseljavaju Songai, Tuarezi, Fulani i Mande. Grad se nalazi oko 15 km severno od reke Niger. Takođe se nalazi na raskršću transsaharskih trgovačkih puteva
do Araouana. Timbuktu je bio (i još uvek je) važno istorijsko stovarište kamene soli poreklom iz Taghaze, a danas iz Taoudenija.
Nagli razvoj grada Timbuktua u Maliju počeo je pre više od hiljadu godina, kada je postao stecište velikih trgovačkih karavana koji su nosili najrazličitiju robu. Napredak grada ogledao se posebno u podizanju građevina koje spadaju u najlepše primerke takozvane glinene arhitekture u Africi. Među njima se ističu tri džamije. Najstarija je Đinereber džamija podignuta u 13. veku. Građena je od nepečenih glinenih cigala preko kojih je premazivan sloj ilovače. Drvene grede u zidovima su delovi ugrađenih skela potrebnih za stalnu obnovu građevine.
Najpoznatiji simboli grada – tri džamije (Đingereber, Sankor i Sidi Jahja) kao i 16 grobalja i mauzoleja uvršćeni su od 1988. u UNESKO-v spisak svetske baštine. Vlada Malija tražila je da se na spisak uvrste i istorijska jezgra grada sa svojim tipičnim načinom gradnje od gline kao i brojne džamije građene od 13. do 15. veka. Ali, prema mišljenju Uneskove komisije, moderan način gradnje je toliko prodro u samo gradsko jezgro da očuvanje izvornog jezgra time više nije bilo moguće.
Godine 2001. ISESKO, muslimanska verzija Uneska, proglasio je Timbuktu „Islamskim glavnim gradom svetske kulturne baštine“ na području Afrike za 2006. godinu
