Rekao bih ti svašta, ali tvoj komentar ne vrijedi jednog napisanog slova, tvoj um ne vrijedi po p..zde ladne vode. jer nisi u stanju da sabereš izbjeglice iz skoro cijelog Podrinja koje se našle u vrijeme genocida a skupa sa srebreničanima broj je iznosio oko 40.000. Drugo nisi u stanju da nađeš na internetu da je već iz primarnih i sekundarnih masovnih grobnica u i oko Srebrenice iskopano preko 5.000 žrtava genocida. Po osnovu DNK identifikovano blizu 4.000. Ili si budala ili se praviš ako neznaš ili nečeš da znaš, da je više tijela nalaženu i u 4 masovne grobnice. Zar misliš da je moguće da je jedna osoba u izvršenju samoubitstva mogla se sama zakopati na 4 mjesta.
nauči ovu rečenicu napamet, ako je uopšte imaš. Zločin genocida u Srebrenici nad preko 7.000 Bošnjaka počinili su neki SRBI, politika RS-a i djelovi vojnih i policijskih struktura RS-a i u cilju prikrivanja zločina premještali tijela vlasritih žrtava pa se u otkopavanju više pojedinačnih kostura našao i u četiri masovne grobnice, što je nezabilježeno u istoriji ratova i ratnih zločina.
Čitaj tokmačino.
Tako nešto nije radio ni Hitler.
Čitaj i ti malo......i gledaj!!
Već više od 10 godina, izraz «Srebrenica» koristi se kao sinonim za masakr «nedužnih muslimana» od strane hrišćana – tačnije, vojske bosanskih Srba, koja je navodno masakrirala, prema verziji koju trenutno prihvataju glavni mediji, «između 7.000 i 8.000 muslimana» kada je zauzela tu malu varoš u istočnoj Bosni sredinom jula 1995. Po toj priči, bosanski Srbi su zauzeli tu «Zaštićenu zonu UN» i zatim odveli i likvidirali više hiljada muškaraca, žena i dece tokom sledećih nekoliko dana, a zatim ih zakopali u masovne grobnice koje se još uvek otkopavaju skoro 12 godina kasnije.
Beogradski istoričar i istraživač, Milivoje Ivanišević, koji se više od deset godina bavi dokumentovanjem žrtava jugoslovenskog građanskog rata, nedavno je doveo ove tvrdnje u pitanje u svojoj novoj knjižici, «Lična karta Srebrenice», u kojoj je izneto da su na Memorijalnom groblju u Srebrenici sahranjena tela više stotina ljudi koji nisu stradali tokom jula 1995. kada se navodni genocid dogodio, uključujući i ljude koji su umrli prirodnom smrću čak 13 godina pre samog događaja.
Najnoviji dokazi koje nudi Ivanišević ukazuju da ne samo da jedan broj onih koji su sahranjeni na Memorijalnom groblju u Srebrenici nisu ubijeni tokom jula 1995, već da su ti ljudi umrli znatno ranije, čak i početkom 1980-ih – to jest više od deset godina pre početka građanskog rata u Jugoslaviji.
Prema Ivaniševiću, zaključno sa martom 2007. ili 12 godina nakon pomenutih dešavanja, na memorijalnom groblju je sahranjeno ukupno 2.442 tela. Među njima je ukupno 914 ljudi, ili preko 37 posto, koji su bili na biračkim spiskovima za izbore u Bosni 1996 – to jest, više od godinu dana posle navodnog genocida. Ti birački spiskovi su odobreni i provereni od strane Organizacije za evropsku bezbednost i saradnju, koja je i nadgledala te izbore. Drugi, još značajniji nalaz, odnosi se na činjenicu da je «najmanje 100 ljudi» koji su sahranjeni na memorijalnom groblju umrlo prirodnom smrću. Ivanišević tvrdi da bi taj broj bio još veći da mu je omogućen pristup knjigama umrlih u Srebrenici i okolini. Ipak, u knjizi se navode nekoliko imena, zajedno sa datumima rođenja, smrti i mestima gde su umrli: Fetahija (Nazif) Hasanović, 1955 – 15.12.1996, Srebrenica; Šukrija (Amil) Smajlović, 1946 – 2.5.1996, Zalužje; Maho (Suljo) Rizvanović, 1953 – 3.1.1993, Glogova; Mefail (Meho) Demirović, 1970 – 10.5.1992, Krasanovići; Redžić (Ahmet) Asim, 1949 – 22.4.1992, Bratunac.
Treće, Ivanišević tvrdi da je nekoliko stotina vojnika i civila prebačeno na memorijalno groblje sa drugih mesta i ponovo sahranjeno, uz muslimanski verski obred. Jedan od njih je Hamed (Hamid) Halilović (1940-1982), čije je telo prebačeno sa obližnjeg groblja u Kazanima, a koji je očigledno umro punih 13 godina pre “genocida” u Srebrenici. Između ostalih čija su tela prebačena na memorijalno groblje u Srebrenici su i Osman (Ibro) Halilović (1912-1989), Nurija (Smajo) Memišević (1966-1993), Salih (Šaban) Alić (1969-1992), Mujo (Hasim) Hadžić (1954-1993), Ferid (Ramo) Mustafić (1975-1993) i Hajrudin (Ismet) Cvrk (1974-1992).
Četvrto, koristeći zarobljena dokumenta vojske bosanskih muslimana, Ivanišević navodi preko tuce imena vojnika čijim su porodicama odobrene stambene i socijalne beneficije koje pripadaju porodicama vojnika poginulih u ratu pre 11. novembra 1993, kada su ista dokumenta zarobljena od strane snaga bosanskih Srba.
Peto, takođe na osnovu zarobljenih dokumenata, Ivanišević navodi imena više desetina bosansko-muslimanskih vojnika poginulih pre 7. marta 1994.
http://www.balvanderi.rs.ba/userfiles/LICNA_KARTA_SREBRENICE.pdf
)
