Sve češća pojava u ovo doba... Sve većem broju muškaraca je ženska lepota presudna stvar u životu. Sve više se zanose trivijalnostima. Sve veće je protivljenje patrijarhalnim oblicima duhovnosti. Na najpatetičnije načine se ugađa ženama i njihovim prohtevima i ,,pravima''. To mora biti znak opadanja civilizacije. Sve se izvrće, pa tako žena biva iznad muškarca i upravlja njime. Podsetimo se htonsko-matrijarhalnih kultova koji su se raširili u vreme pred kraj antike. Sve rimske patrijarhalne vrednosti i vrline bile su izokrenute, a glorifikovani slabost, transvestitizam, pacifizam, ugađanje.
Patrijarhalni oblici duhovnosti su, pretpostavljam, prije 30, 50, 100 ili 200 godina jedna djevojcica na samom ulasku u zivot, nepripremljena za sok u odnosu na djecaka, susrece se s posebnim igrama i igrackama koje odredjuju njenu biolosku uslovljenost, ne samo na licnom, nego lokalno- kulturnom i civilizacijskom planu; namijenjene su joj bajke i price u kojima se zenski lik obavezno identifikuje s krhkom i nezasticenom ljepoticom (prilicno je jasno ko je doista kreirao tu sliku) koju ceka neka vrsta oslobodjenja (ali nikad taj sudbonosni preskok iz cvrsto zacrtanog sablona sto ce je pratiti do groba), namijenjen joj je specifican nacin odijevanja, kao i stavovi, (sto je dobro, a sto lose, odn. sto se smije ili ne smije, sto je pristojno, nepristojno, itd.) koji se obavezno razlikuju od djecakovih a ne podilaze prirodi nego drustvenoj normi. Onda, odgajana je da ne bude agresivna nego mirna i poslusna, nezadovoljstvo se obavezno cuva u sebi, te nije ni cudo sto sama na kraju razvije neki psiholoski hendikep, tzv. pasivan odnos prema svemu tome, pa cak i u neku ruku mazohisticki... Takva, sasvim sigurno, nezadovoljna zena brine o podmlatku, a svoje drustveno uslovljene inhibicije, pored velike ljubavi, prenosi na svoje najmilije iako vjeruje cvrsto da se zrtvovala i da ce joj se ne neki nacin sve to vratiti, pa cak i danas preovladava takvo razmisljanje u raljama toboze nepomirljivog dvojstva uloga, kad se radi o muskarcu, generalno karijeri i poslu...
Dodaj jos tehnicki i bioloski prestanak plodnosti (klimaterij), kao simbolicki prestanak njene zenstvenosti jer je od rodjenja ucena da ontologiju svog bica zasniva na (fizickoj, bioloskoj) privlacnosti iako doduse u toj dobi i muskarac isto gubi. Listam prije par dana brosuru "Vrlika" (izdanje Etnografskog muzeja u Splitu, 1956) etnologinje Aide Koludrovic, ima dosta šesnih ilustracija zena u nadaleko cuvenoj narodnoj nosnji tog kraja i odijevanje je izdiferencirano prema dobi, npr. uzlazna linije kicenja ide od djevojcica do udavaca, a silazna od mladih nevjesta do starica, gdje potpuno prestaje. Udavace imaju bogato izvezene kosulje, svijetle pregace ukrasene biranim klickama, leprsave okruge, okicene su nakitom i djerdanima sastavljenim od srebrnog novca (odraz imovnog stanja djevojacke kuce) dok starice nose kosulje bez veza i pregace zagasitih boja, navlace okrugu duboko na oci i vise im nije do kicenja.
Ako tip gura kolica, nije zbog nedostatka muskosti nego je on u svojoj glavi izmijenio tradicionalno, normativno shvatanje muskosti, bez da je izgubio i "kap" svojih 'muskih hormona'...
