Prvo se malo obavesti - promenjen je tzv “ustav” koji je Srbiju federalizovao i držao je pod potpunom šiptarsko-autonomaškom kontrolom. Samo najcrnji srpski neprijatelji žale za “ustavom iz 1974” = Brozovo i Kardeljevo rasturanje Srbije i konfederalizacija Jugoslavije - pa tako sve do 1999.
Društvo
Godišnjica Ustava SFRJ iz 1974. godine: Početak kraja
Utorak, 21.02.2023., 20:34
Raspad SFRJ počeo je na današnji dan 1974. godine usvajanjem konfederalnog Ustava kojim su republike praktično postale države, a pokrajine unutar Srbije dobile pravo veta.
Tada je u Skupštini SFRJ proglašen Ustav za koji je rečeno da je “nova etapa u razvijanju jugoslovenskog socijalističkog samoupravljanja”.
Tada je SFRJ konfederalizovana, a Srbija dezintegrisana, pretvaranjem njenih pokrajina Kosova i Metohije i Vojvodine u svojevrsne “države u državi”.
Taj Ustav umnogome je omogućio razbijanje prethodne Jugoslavije, početkom devedesetih godina 20. vijeka.
Prvih trideset godina svog postojanja, Jugoslavija je bila prilično ili umjereno centralizovana federacija. Posljednju deceniju i po, ona je bila federacija sa snažno prisutnim konfederalnim obilježjima.
Ustavni stručnjaci saglasni su da su konfederalni elementi bili prisutniji u političkom životu nego u Ustavu.
Oni su se ispoljavali i tamo gdje ih Ustav nije propisivao, jer su republičke i pokrajinske političke elite nastojale da sve odluke budu donošene konsenzusom, čak i onda kada to Ustav nije propisivao.
“Federiranje federacije”, kako su ga nazvali pravnici, odnosno njeno konfederalizovanje, išlo je ukorak sa federalizovanjem Saveza komunista Jugoslavije, koje je dovršeno na Devetom kongresu 1969. godine na Brionima, kada je smijenjen Aleksandar Ranković.
Najviše kontroverzi i istorijskih posljedica proisteklo je iz odredaba Ustava o državnom uređenju SFRJ, što je devedesetih godina prošlog vijeka korišteno kao pravni osnov za proces raspada zemlje.
Ustav SFRJ dao je tadašnjim jugoslovenskim republikama, a posebno pokrajinama unutar SR Srbije – Vojvodini i Kosovu i Metohiji, široka prava i ovlaštenja.
Pokrajine su imale svoja državna i partijska predsjedništva. Njihova teritorija nije se mogla mijenjati bez odluke pokrajinske Skupštine, a pokrajinske vlasti imale su čak pravo veta na odluke vlasti u Srbiji.
Josip Broz Tito, predsjednik SFRJ, proglašen je za doživotnog predsjednika Jugoslavije i njegovo ime je ušlo u tekst Ustava.
Tokom javne diskusije o predloženim promjenama Ustava, profesor beogradskog Pravnog fakulteta Mihailo Đurić osuđen je na kaznu zatvora nakon objave održanog govora u kojem se protivio sprovođenju planiranih ustavnih promjena.
Ističući da Jugoslavija postaje samo geografski pojam, na čijem se tlu pod maskom dosljednog razvijanja ravnopravnosti između naroda uspostavlja nekoliko nezavisnih, čak i međusobno suprotstavljenih nacionalnih država, Đurić je upozorio da ta ustavna promjena ne samo što iz osnova mijenja karakter dosadašnje državne zajednice jugoslovenskih naroda, već i odbacuje samu ideju jedne takve državne zajednice.
Đurić je tada naveo: “
Ukoliko nešto još od Jugoslavije ostane, to je samo zato da bismo u sljedećoj fazi promjene imali šta da privedemo kraju”.
Njegove riječi obistinile su se tokom raspada zemlje, kada su se separatističke republike pozivala upravo na ustavna rješenja iz 1974. godine.
https://srpskacafe.com/2023/02/godisnjica-ustava-sfrj-iz-1974-godine-pocetak-kraja/
, kako mladi kolonizator mami čobanicu u Beograd i šta joj obećava.
a ne da cete nekome uvoditi sankcije, halo, bolje spremite slaufe, devojcice 
