- Poruka
- 392.132
Na severu Gruzije izdiže se Kavkaz. Najviši planinski venac Evrope proteže se dužinom od oko 1200 kilometara. Najviši vrh Kavkaza je Elbrus, a u regiji Sveneti je veličanstvena Ušba (Ushba, 4710 m) nalik kutnjaku sa dva izdignuta špica, često obavijena oblacina iz kojih vrhovi vire. Nazivaju ga i kavkaskim Materhornom.
Mestija je glavni gradic regije Svanetija koja se nalazi na 456 kilometara od Tbilisija, na 1.500 metara iznad nivoa mora,na krajnjem severozapadu Gruzije , drevne zemlje u kojoj je Prometeja Hefest zakucao za vrh planine da mu orao Eton svaki dan kljuca džigericu zato što je ljudima otkrio kako da lože vatru. Prometeju se džigerica redovno obnavljala, a orao je nastavljao da mu kljuca džigericu sve dok ga Herakle nije oslobodio.
Sredinom juna, u ovim predikvnim predleia i zelenilu cvetaju žute azaleje. Osim nje, na livadama raste grmlje sa prelepim cvetovima nalik magnoliji, koje nazivaju gruzinskom snežnom ružom.Od ove biljke, koriste se listovi koji se suše, i od njih pravi biljni čaj.
U centru Mestije, što je ukupno 500 metara, nalaze se dve kafane u etno stilu ,koje su pocetna tačka svih planinarenja u ovom delu Kavkaza.
Tu se nalaze i poznati tornjevi.Osim Tornja-muzeja klana Margiani, postoje još dva muzeja. Veliki i izuzetno lepo uređen Etnografski muzej istorije Svanetija, osnovan 1936. godinegde se može videti srednjevekovno oružje, jedinstvene ikone i gravure, srebro, nakit od bakra, tekstil i etnografske artefakte., kqao i običaje stare stotinama godina kada su gruzinski kraljevi i imućne velmože skrivali svoje blago u nedostupnim predelima regije Svaneti. Danas su ova blaga – ona koja su pronađena, izložena u muzeju i datiraju pretežno iz perioda između IX i XIII veka.
Priča o tornjevima Svanetija počinje u VIII, a završava se u XIII veku. Zbog najezde osvajača, ali i sukoba između porodičnih klanova koji su često završavali krvnim osvetama, u regiji Gornji Svaneti pored svake kuće podignuti su kameni tornjevi. Nekada ih je bilo čak 280, ali ih je u čitavoj regiji ukupno ostalo još 175.Tornjevi Svanetija, neobično podsećaju na one bajkovitog poluostrva Mani, u Grčkoj, i tornjeve San Điminjana, u Italiji.
Danas su ovi tornjevi deo UNESCO-ve svetske kulturne baštine
( autorka Ivana Dukčević)
Mestija je glavni gradic regije Svanetija koja se nalazi na 456 kilometara od Tbilisija, na 1.500 metara iznad nivoa mora,na krajnjem severozapadu Gruzije , drevne zemlje u kojoj je Prometeja Hefest zakucao za vrh planine da mu orao Eton svaki dan kljuca džigericu zato što je ljudima otkrio kako da lože vatru. Prometeju se džigerica redovno obnavljala, a orao je nastavljao da mu kljuca džigericu sve dok ga Herakle nije oslobodio.
Sredinom juna, u ovim predikvnim predleia i zelenilu cvetaju žute azaleje. Osim nje, na livadama raste grmlje sa prelepim cvetovima nalik magnoliji, koje nazivaju gruzinskom snežnom ružom.Od ove biljke, koriste se listovi koji se suše, i od njih pravi biljni čaj.
U centru Mestije, što je ukupno 500 metara, nalaze se dve kafane u etno stilu ,koje su pocetna tačka svih planinarenja u ovom delu Kavkaza.
Tu se nalaze i poznati tornjevi.Osim Tornja-muzeja klana Margiani, postoje još dva muzeja. Veliki i izuzetno lepo uređen Etnografski muzej istorije Svanetija, osnovan 1936. godinegde se može videti srednjevekovno oružje, jedinstvene ikone i gravure, srebro, nakit od bakra, tekstil i etnografske artefakte., kqao i običaje stare stotinama godina kada su gruzinski kraljevi i imućne velmože skrivali svoje blago u nedostupnim predelima regije Svaneti. Danas su ova blaga – ona koja su pronađena, izložena u muzeju i datiraju pretežno iz perioda između IX i XIII veka.
Priča o tornjevima Svanetija počinje u VIII, a završava se u XIII veku. Zbog najezde osvajača, ali i sukoba između porodičnih klanova koji su često završavali krvnim osvetama, u regiji Gornji Svaneti pored svake kuće podignuti su kameni tornjevi. Nekada ih je bilo čak 280, ali ih je u čitavoj regiji ukupno ostalo još 175.Tornjevi Svanetija, neobično podsećaju na one bajkovitog poluostrva Mani, u Grčkoj, i tornjeve San Điminjana, u Italiji.
Danas su ovi tornjevi deo UNESCO-ve svetske kulturne baštine
( autorka Ivana Dukčević)
)
