Laku noc romanticari

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

Jablane, sto su ti crne grane
kazi, zasto, moje lane
kraj tebe ne spavam
jablane, vise ne brojim dane
kada rec u grlu stane
i dusa ne sanja

Hiljade suza
nijedna za me kanut' nece
hiljade vozova
nijedan za me krenut' nece

Ref.
Samo je jedan put
gde sretni putuju
mi nismo krenuli tim
mi smo zalutali

Samo je jedna bol
zbog koje boluju
zauvek ostaces ti
zauvek na licu mom
zauvek na srcu mom

Jablane, zauvek ostacu sama
to sto je bilo s nama
to nema u knjigama
to zivot pise, to su Bozije reci
to zivot pise, to niko ne moze da spreci

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[gost 333986]

 

[Branko Lori]

 

[NIKOS_]

Svasta mi je prolazilo kroz hodnike, ovih lavirinata emocija,

snaznih bura strasti, ceznje, nemira, tuge nedostajanja,

mada, bila si tu, svake noci, dane i ne racunam, bila si i kockala sa mojom srecom i tugom...

Kako si ti bila posebna, a noci su trajale, imao sam te uvek u njima, a mozda...mozda je to bilo i na javi...

Bio sam i ostao tvoj i niciji vise, a te noci su me vodile u mraku neostvarenih ljubavi i umisljenih trenutaka strasti...

Uh, te strasti i pohote sa nekim, samo meni u tim trenucima dragim zenama, koje mi ih je noc donela, a dani ih se stideli, jer bile su divne, ali ne i moje...

Zbog toga, ti si moja nocna poezija, koja se sanja, a na javi zivi,

Moja vecita ljubav, ona što se zamišlja i ona što se želi u dugim nocima, suzama natopljenim...

Andjelima doneta meni, da se jednom u zivotu dogodi, cineci moju malo, od svih drugih posebniju, poeziju satkanu od osecanja romantike.

Poeziju noci, koja ljubav i zivot, cini stvarnijim i zaljubljenima korisnijim....nama ljubavi moja.

 

[Mister]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[Branko Lori]

 

[JanaT]

Encounter



We were riding through frozen fields in a wagon at dawn.
A red wing rose in the darkness.

And suddenly a hare ran across the road.
One of us pointed to it with his hand.

That was long ago. Today neither of them is alive,
Not the hare, nor the man who made the gesture.

O my love, where are they, where are they going
The flash of a hand, streak of movement, rustle of pebbles.
I ask not out of sorrow, but in wonder.

Česlav Miloš,Wilno, 1936.

- - - - - - - - - -

- - - - - - - - - -