Mi smo Istok na zpadu i Zapad na istoku“...
Mi, Srbi Graničari, Ljuti Krajišnici!
Vječna granica, između Istoka i Zapada, krvava granica!
Srbi kao narod osvjednočenih istorijskih tekovina, dugovjekovne državnosti i stvaralačkih potvrda, koje su postale inventar svjetske kulturne baštine, nisu stekli odgovarajući položaj u etničkom kolu sаvremenog čovječanstva.
Ako se Srbi slove kao nepopravljiviv slobodari i ratnici, onda se među njima, upravo po ovim svojstvima, ističu Srbi graničari, dio Srba na zapadnim stranama, koji je poslednjih vijekova odolio imperijalnim bujicama azijatske Otomanske carevine i ništa manje krvoženog nacističkog Rajha, da bi danas, na pragu 21.vijeka, bio ponovo doveden na brisani prostor progona i istrebljenja kakve civilizovana Evropa smatra da su nestali sa srednjovjekovljem.
Životni prostor Srba Graničara je više vijekova bio uređen kao vojni logor. Svaka muška glava od 16-70 godine je bila vojnik graničar, a cjelokupno stanovništvo u neprestanoj službi i pomoći za vojne potrebe. Ponovo je srpski prostor bivše vojne krajine prinudno postao vojnički logor, iz koga nejač nije sklonjena i „sijede glave“ se opet „laćaju“ oružja. Nova hrvatska vlast je htjela da liši Srbe, ne samo spokojstva i imetka, beć prava, slobode i života. Bolesna mržnja prerasla je u slijepi zločin, koji vodi u carstvo bezakonja, a ovo u neiskupivo bezumlje. Pred cijelom Evropom i svijetom „obljetala“ je iskrivljena slika kojom je žrtva predstavljena kao krivac. To je zakonitost svih zločina, prikrivanje istine je uzdanica svih ubica.
Najraniji pomen SRBA
Prvi istorijski pomen Srba, u ovom dijeli nekadašnje Jugoslavije, potiče iz 822.godine. Po zapisu fruškog ljetopisca Ajnharda. Kada je te godine fruška (franačka) vojska iz Italije krenula na posavskog kneza Ljudevita. Ovaj nepokorni knez, dočuvši za to, pobježe iz Siska „k Srbima, za koji narod kažu da živi u velikom dijelu Dalmacije“.
Toponomastičke potvrde
Najbolji poznavalac Balkanskog poluostrva, antropogeograf Jovan Cvijić, odslikavajući zlu sudbinu naroda od kosovske bitke 1389.godine do opsade Beča 1683.godine, izazvanu upadom Turaka u Evropu, zapisao je tada o kretanju stanovništva od Veleške klisure u Makedoniji do Zagrebačke gore na sjeverozapadu.
Kao spomen toga, na tlu današnje Hrvatske, postojali su nazivi mnogih mjesta, a i sada postoje, koja svjedoče o životu i postojanju Srba na ovim prostorima.
Gorksi Kotar na rijeci Dobri selo Srpske Moravice, u Lici u srezu Otočac nalazi se selo Srpsko Polje, na Kordunu selo Srpski Blagaj, na Baniji u srezu Petrinja selo Srpski Čuntić, u Slavoniji selo Srpska Kapela i Srpsko selište.
Zlatno slobodarsko mjesto u Lici je naselje Srb, u srezu Donji Lapac, sa selima Gornji Srb i Donji Srb. Da su Srbi doprli i do Istre svjedoče nazivi sela Srbinjak i zaseoka Srbljani u srezu Pazin. Toponomastičke potvrde stižu i preko mađarskog jezika , gdje se Srbi ili Rašani (Rasciani), po državi Račkoj , nazivaju Rasz, pa su odtuda porizašla i nazivanja u njemačkom jeziku Ratzen, Raitzen...
Branioci Hrišćanstva i Evrope
Vijek i po posrtanja Srbije pod naletom azijatske Tursake sile izazvao je vidljivo masovno pomještanje naroda ka sjeveru i zapadu.
Začetak organizovane odbrane od turske najezde može se reći da je u podizanju utvrđenog grada Karlovca, čime je stvoreno područje koje je izuzeto od banske vlasti i hrvatskog sabora, odnosno udareni su temelji budućoj Vojnoj Krajini. Kralj Ferdinand II je, raznim privilegijama, privukao Srbe da se, uz vojnu obavezu, nasele u ova slabo naseljena područja, dajući im pravo 1627.godine da, nesmetano od bilo koga, ostanu na sadašnjim zemljiuštima. Međutim, hrvatsko plemstvo je trađilo da srpski doseljenici budu kmetovi. Ali kralj Ferdinand II izdaje povelju po kojo su Srbi samo krajiški vojnici koji će sami sebi birati kmetove i sudije.
Vojna Krajina je bila kraj „otomanske carevine“...
vojnakrajina.jpg
Očuvanje jezika, vjere i kulture
Propašću srpske države 1459.godine i srpske despotovine u tadašnjoj južnoj Ugarskoj 1537.godine premještaju se centri srpske duhovnosti ka sjeveru i zapadu. Ovo premještanje se odvijalo u skladu sa kretanjem srpskog stanovništva.
Srpska kultura nije samo opstala kao učaureni konzervat veličanstvenih tekovina nemanjićke epohe, već se, hvatajući korak sa savremenim kretanjima i idejama u Evropi, bogatila i razvijala tako da srpski narod, ravnopravno i bez istorijskog kašnjenja, staje ured kulturnih naroda kontinenta, čuvajući pri svemu svoju kulturu, jezik i vjeru. Područja u kojima će se obrazovati Vojna Krajina već su postojala srpska crkvena središta. U stonu na Pelješcu je još Sveti Sava postavio srpskog episkopa i valdiku, manastir Krupu pri rijeci Krupi što se uliva u Zrmanju zasnovao je srpski Kralj Milutin 1317.godine, a dovršio njegov unuk Dušan Silni, dok je Jelena, sestra Cara Dušan, kao udovica hrvatskog velikaša Mladena Šubića, podigla kao svoju zadtužbinu 1357.godine manastir Sv.Arhanđela na Krki. Ztim, na Uni uzdizao se Manastir Rmanj, u Potkozarju manastir Gomjenica.....Moj chukun chukun djed je doslelio negdje iz Crne Gore na prostore Krajine prije vise od 300 godina bjezeci od turskog jarma i turske sablje. Tadasnja Austro-Ugarska monarhija je ponudila gostoprimstvo nasim precima u zamjenu za vojno sposobne da se prikljuce borbi protiv Turaka koji su imali osvajacke namjere prema ostaku Evrope.
Nasi preci ne samo da su se drage volje prilkljucili borbi protiv Turaka nego su se cak istakli i cesto bivali kljucni faktor u borbama. Austrijski car je licno dao Srbima autonomiju i sva prava kao manjinskog naroda usprkos negodovanjima tadasnjeg hrvatskog plemstva..."KRAJINA" - sam naziv je govorio da je to bio "kraj mocne Otomanske Imperije" koja se tada prostirala na tri kontinenta Evropu, Aziju i Afriku. Od Alzira do crvenog mora na istoku pa do Crnog Mora na sjeveru i do Krajine na Zapadu ogromno Tursko Carstvo povrsine koju je zauzimala mogla se uporediti jedino sa Rimskim Carstvom ili osvajanjima Aleksandra Makedonskog. Svi narodi su bivali porobljeni i pokoreni na putu tada mocne, profesionalne Janjicarske vojske. Svi redom do Krajine. Turci su u svojim osvajanjima zauzeli Budimpestu i drzali Bec pod opsadom ali veci dio Krajine nikad nije bio pokoren. Krajina je simbol borbe hriscanskog svijeta protiv Islama i nevjernika i kao takva zapamcena i zapisana u svjetskoj historiji. Nasi preci su bili rijeseni da po svaku cijenu brane svoju zemlju i svoje familije. Takva vrsta odlucnosti i hrabrosti rijetko se moze naci u bilo kojoj knjizi historije ikad napisane otkad postoji covijecanstvo i civilizacija. Zato mozemo sa ponosom svim reci odakle smo i ko smo, i da nasim venama tece ista krv kao i kod nasih predaka. Dakle sta mislite sta koliki je istorijski znacaj granicara ?Sta bi bilo da njih nije bilo ?dali bi se hrvati u tom slucaju odbranili od turske najezde?
cccc
