Markan90
Primećen član
- Poruka
- 569
Četiri teška bombardera B-24, sa posadama raspadnutog Jugoslovenskog kraljevskog vazduhoplovstva, letela su u sastavu petnaeste američke vazdušne armije za vreme drugog svetskog rata.
1942. godine, 40 kandidata je poslato u Sjedinjene Američke Države, na obuku teških, četvoromotornih bombardera u bazu Fort Majers na Floridi.
Nakon završene obuke, posada je zatražila pravo da lete pod oznakama JKV, ali je molba bila odbijena. Morali su da lete pod oznakama američkog ratnog vazduhoplovstva, ali im je dozvoljeno da naslikaju malu oznaku JKV na nosu aviona i zaštitni znak eskadrile - lobanja sa ukrštenim kostima i propelerom. Posade su nosile americke uniforme, ali su ponosno na kapama nosili oznaku Jugoslovenskog Kraljevskog Vazduhoplovstva.
Oktobra meseca, 1943.godine, četiri jugoslovenska Liberatora, boje peska, poletela su u istoriju !
Sletevši u bazu u Tunisu, posada je uključena u 512. eskadrilu, 376. grupu teških bombardera, koja je bila sastav američke 15. vazdušne armije.
Bombarderima su dodeljeni brojevi: 20,21,22 i 23
Na prvu borbenu misiju, jugoslovenski B-24 krenuli su 15. Novembra 1943. godine. Zajedno sa američkim avionima, bombardovali su ciljeve u Grčkoj i Bugarskoj. U toj misiji, izgubljen je avion br.22, pilota Stanisavljević Dragiše, oboren od strane neprijeteljskog lovca Meseršmit Bf-109. Krajem novembra, grupa je prebacena u Italiju, baza San Pankracio, odakle su pokretani napadi na Nemačku. Prilikom napada na fabriku aviona Meseršmit, izgubljen je i avion br.21 pilota Dušana Milojevića, prilikom žestokog napada nepriljateljskih lovaca na formaciju bombardera. Treći jugoslovenski B-24, pod brojem 20, tragično završava pri povratku iz misije, direktno sudarivši se sa američkim avionom. Nekim čudom, jedan član jugoslovenskog B-24, uspeva da iskoči. Svi ostali avijatičari, američki i jugoslovenski, su poginuli.
Jedini preostali jugoslovenski B-24, pilota Vojislava Skakića, nastavlja da izvršava zadatke,sve do proleća 1945. kada je nakon 50 izvršenih misija, sklonjen sa letenja.
Ovaj tekst nastao je pre svega iz težnje da se žrtve tih vazduhoplovaca sačuvaju od zaborava i sa ciljem da se rasvetli jedna malo poznata i duboko potiskivana epizoda jugoslovenske istorije Drugog svetskog rata.
1) 1st Lt. Vladislav G. Radovich- navigator, 2) unknown, 3) unknown, 4) unknown, 5) Capt. Voyislav N. Skakich- pilot, 6) Major John T. Snyder, 7) unknown, 8) 2nd Lt. Deyan D. Radich- engineer, 9) 2nd Lt. Aurel T. Trailov- gunner, 10) T/Sgt. Viktor A. Starc- gunner, 11) 1st Lt. Momchillo M. Markovich- bombardier, 12) 2nd Lt. Dragomir V. Vidanovich- radio operator
Joe T. Milloy (Zhivko Milloykovich)- navigator
Vuko Sijakovic, Yugoslavian detachment, 512th squadron
Vuko Sijakovic was a crew member on B24 42-73085 #20 when it collided in mid air with B24 44-40502 #31 after a mission to Lobau in Austria. He died on that date August 22nd 1944.
Preuzeto sa http://www.376hbgva.com/history/yugoslavia/index.html
1942. godine, 40 kandidata je poslato u Sjedinjene Američke Države, na obuku teških, četvoromotornih bombardera u bazu Fort Majers na Floridi.
Nakon završene obuke, posada je zatražila pravo da lete pod oznakama JKV, ali je molba bila odbijena. Morali su da lete pod oznakama američkog ratnog vazduhoplovstva, ali im je dozvoljeno da naslikaju malu oznaku JKV na nosu aviona i zaštitni znak eskadrile - lobanja sa ukrštenim kostima i propelerom. Posade su nosile americke uniforme, ali su ponosno na kapama nosili oznaku Jugoslovenskog Kraljevskog Vazduhoplovstva.
Oktobra meseca, 1943.godine, četiri jugoslovenska Liberatora, boje peska, poletela su u istoriju !
Sletevši u bazu u Tunisu, posada je uključena u 512. eskadrilu, 376. grupu teških bombardera, koja je bila sastav američke 15. vazdušne armije.
Bombarderima su dodeljeni brojevi: 20,21,22 i 23
Na prvu borbenu misiju, jugoslovenski B-24 krenuli su 15. Novembra 1943. godine. Zajedno sa američkim avionima, bombardovali su ciljeve u Grčkoj i Bugarskoj. U toj misiji, izgubljen je avion br.22, pilota Stanisavljević Dragiše, oboren od strane neprijeteljskog lovca Meseršmit Bf-109. Krajem novembra, grupa je prebacena u Italiju, baza San Pankracio, odakle su pokretani napadi na Nemačku. Prilikom napada na fabriku aviona Meseršmit, izgubljen je i avion br.21 pilota Dušana Milojevića, prilikom žestokog napada nepriljateljskih lovaca na formaciju bombardera. Treći jugoslovenski B-24, pod brojem 20, tragično završava pri povratku iz misije, direktno sudarivši se sa američkim avionom. Nekim čudom, jedan član jugoslovenskog B-24, uspeva da iskoči. Svi ostali avijatičari, američki i jugoslovenski, su poginuli.
Jedini preostali jugoslovenski B-24, pilota Vojislava Skakića, nastavlja da izvršava zadatke,sve do proleća 1945. kada je nakon 50 izvršenih misija, sklonjen sa letenja.
Ovaj tekst nastao je pre svega iz težnje da se žrtve tih vazduhoplovaca sačuvaju od zaborava i sa ciljem da se rasvetli jedna malo poznata i duboko potiskivana epizoda jugoslovenske istorije Drugog svetskog rata.
1) 1st Lt. Vladislav G. Radovich- navigator, 2) unknown, 3) unknown, 4) unknown, 5) Capt. Voyislav N. Skakich- pilot, 6) Major John T. Snyder, 7) unknown, 8) 2nd Lt. Deyan D. Radich- engineer, 9) 2nd Lt. Aurel T. Trailov- gunner, 10) T/Sgt. Viktor A. Starc- gunner, 11) 1st Lt. Momchillo M. Markovich- bombardier, 12) 2nd Lt. Dragomir V. Vidanovich- radio operator
Joe T. Milloy (Zhivko Milloykovich)- navigator
Vuko Sijakovic, Yugoslavian detachment, 512th squadron
Vuko Sijakovic was a crew member on B24 42-73085 #20 when it collided in mid air with B24 44-40502 #31 after a mission to Lobau in Austria. He died on that date August 22nd 1944.
Preuzeto sa http://www.376hbgva.com/history/yugoslavia/index.html
