- Poruka
- 391.928
Fen za kosu je električni uređaj za sušenje kose.Napravljen je uglavnom od plastike, a aktivni delovi uređaja su električni grejači i ventilator koji se napaja pomoću malog elektromotora.Ventilator usisava vazduh kroz otvore na jednom kraju i prenosi ga preko grejača a zatim ga tako zarejanog izbacije kroz otvor na prednjem delu aparata.
Prvi i fen za kosu napravljen 1890. godine. Kreirao ga je Alexander F. Goderfoy, u svom salonu u Francuskoj.
Zamisao Godefroya pokretala je plinska grejalica.U glavnom dimnjaku nalazile su se cijevi koje su usmeravale vruć vazduh u kupolu koja se nosila na vrhu glave dame koja je sedela.Godefroyev uređaj bio je previše statican ,glomazan i nezgodan, pa nije ušao u šitoku potrošnju.
1911. godine čikaški pronalazač Gabriel Kazanjian patentirao je ručni fen za kosu.
Međutim, rani prenosni fenovi imali su nekoliko problema – bili su teški, proizvodili su vazduh jedva topliji od sobne temperature i imali su iritantnu vibraciju.Ručni fen lansiran je u masovnu proizvodnju tek početkom 1920-ih. Nije bio najudobniji model jer mu je težina i dalje bila 2 kilograma.
Ručni fenovi su se sve više poboljšavali. 30-ih i 40-ih godina dobili su priliku da promene temperaturu i povećaju brzinu protoka vazduha. Izum plastičnih futrola smanjio je težinu kućnog fena za kosu, sto je išlo na ruku korisnicima. 70-ih godina razvijeni su uslovi za proizvodnju sigurnih fenova za kosu.
Salonski fen za kosu ostao je najbolja opcija sve do 1970. godine, kada su ručni fenovi dovoljno napredovali u estetici, moći i sigurnosti da bi bili održiva alternativa
Prvi i fen za kosu napravljen 1890. godine. Kreirao ga je Alexander F. Goderfoy, u svom salonu u Francuskoj.
Zamisao Godefroya pokretala je plinska grejalica.U glavnom dimnjaku nalazile su se cijevi koje su usmeravale vruć vazduh u kupolu koja se nosila na vrhu glave dame koja je sedela.Godefroyev uređaj bio je previše statican ,glomazan i nezgodan, pa nije ušao u šitoku potrošnju.
1911. godine čikaški pronalazač Gabriel Kazanjian patentirao je ručni fen za kosu.
Međutim, rani prenosni fenovi imali su nekoliko problema – bili su teški, proizvodili su vazduh jedva topliji od sobne temperature i imali su iritantnu vibraciju.Ručni fen lansiran je u masovnu proizvodnju tek početkom 1920-ih. Nije bio najudobniji model jer mu je težina i dalje bila 2 kilograma.
Ručni fenovi su se sve više poboljšavali. 30-ih i 40-ih godina dobili su priliku da promene temperaturu i povećaju brzinu protoka vazduha. Izum plastičnih futrola smanjio je težinu kućnog fena za kosu, sto je išlo na ruku korisnicima. 70-ih godina razvijeni su uslovi za proizvodnju sigurnih fenova za kosu.
Salonski fen za kosu ostao je najbolja opcija sve do 1970. godine, kada su ručni fenovi dovoljno napredovali u estetici, moći i sigurnosti da bi bili održiva alternativa
))
