Anoreksija i Bulimija

[Gost 431595]

Anoreksija i bulimija _ kada hrana postane tišina

Savremeno društvo često povezuje pojam „savršenstva“ sa spoljašnjim izgledom.
U toj trci za idealom, mnogi mladi ljudi nesvesno upadaju u najopasniju zamku _ poremećaje u ishrani. Najpoznatiji među njima su anoreksija nervoza i bulimija nervoza, dva stanja koja tiho razaraju i telo i um.

Anoreksija obično počinje bezazlenim „vođenjem računa o ishrani“, koje postepeno prerasta u opsesiju mršavljenjem i potpunom kontrolom nad hranom.
Osoba živi u stalnom strahu od gojenja, iako je telesna težina već ispod normale. Svaki zalogaj postaje borba sa samim sobom, a osećaj gladi _ dokaz „uspeha“. Iza toga se često krije duboka nesigurnost, potreba za prihvatanjem ili težnja ka savršenstvu koje nikada ne dolazi.

Kod bulimije, kontrola se pretvara u haos. Nakon perioda prejedanja sledi osećaj krivice i pokušaj da se sve „izbriše“ povraćanjem, gladovanjem ili preteranim vežbanjem.
Taj začarani krug stvara ogroman psihički pritisak i često završava osećajem srama i samoprezira.

Iako anoreksija i bulimija izgledaju različito, koren im je isti _ borba sa sopstvenom slikom o sebi. Telo postaje bojno polje emocija, a hrana _ sredstvo kontrole ili bekstva.

Najteži korak je priznati problem.
Ali upravo je to prvi korak ka ozdravljenju. Pomoć porodice, prijatelja i stručnih osoba može da napravi veliku razliku. Potrebno je ponovo naučiti šta znači „normalna ishrana“, ali još važnije _ prihvatiti da se vrednost čoveka ne meri kilogramima.

Savršenstvo ne postoji _ postoje samo zdravlje, ravnoteža i ljubav prema sopstvenom telu.

 

[Sizif]

Ne postoji bulijemija. Postoji samo bulimija.

 

[Gost 431595]

Spojler: original tekst

Анорексија и булимија – кога храната станува тишина

Современото општество често го врзува поимот „совршенство“ со надворешниот изглед. Во таа трка по идеалот, многу млади луѓе несвесно се лизгаат во најопасната замка – нарушувања во исхраната. Најпознатите меѓу нив се анорексија нервоза и булимија нервоза, две состојби што тивко го разоруваат и телото и умот.

Анорексијата најчесто започнува со невино „внимавање на исхраната“, кое постепено прераснува во опсесија со слабеењето и контрола над храната. Лицето живее со постојан страв од дебелеење, иако телесната тежина веќе е под нормалата. Секој залак станува битка со себе, а чувството на глад – доказ за „успех“. Зад тоа, најчесто стои длабока несигурност, желба за прифаќање или копнеж по совршенство што никогаш не доаѓа.

Кај булимијата, пак, контролата се претвора во хаос. По периоди на прејадување следи вина и обид за „исчистување“ преку повраќање, гладување или прекумерно вежбање. Тој маѓепсан круг создава огромен психички притисок и често завршува со чувство на срам и самоосуда.

Иако анорексијата и булимијата изгледаат различно, коренот е ист – борба со сопствената слика за себе. Телото станува бојно поле на емоциите, а храната – средство за контрола или бегство.

Најтешкиот чекор е да се признае проблемот. Но, токму тоа е и првиот чекор кон оздравување. Помошта од семејството, пријателите и стручните лица може да направи огромна разлика. Потребно е да се научи повторно што значи „нормална исхрана“, но уште поважно – да се прифати дека вредноста на човекот не се мери во килограми.

Совршенството не постои – постои само здравје, рамнотежа и љубов кон сопственото тело.



/SPOILER]

 

[Gost 431595]

Ne postoji bulijemija. Postoji samo bulimija.

,,,tachno,,,telefon kucao sam,,,imash original u spojler,,,
,,,a i u celom tekstu je bulimija,,,