Ada Ciganlija je jedino stanište retke gljive u Srbiji

[Nina]

Po evidentiranom broju vrsta gljiva, Ada Ciganlija može da parira znatno većim i biološki raznovrsnijim lokalitetima kao što su Kopaonik ili Tara.
Na Adi Ciganliji se nalazi retka gljiva po imenu srebrna zvezdača, na latinskom Myriostoma coliforme.

U njenom društvu raste još oko 250 zabeleženih vrsta gljiva, čineći Adu Ciganliju ne samo mestom rekreacije, već i mikološkom riznicom. Uprkos tome što se ovo izduženo rečno poluostrvo prostire na relativno maloj površini od svega osam kvadratnih kilometara, po evidentiranom broju vrsta gljiva može da parira znatno većim i biološki raznovrsnijim Kopaoniku i Tari, piše portal Klima101.rs.
Stoga ne čudi da se u ovoj prirodnoj oazi u sred beogradskog betona, na površini od 70 hektara, smestilo zaštićeno stanište „Gljive Ade Ciganlije”.

 

[Nina]

„Gljive Ade Ciganlije” su treće proglašeno zaštićeno stanište kod nas, ali u međuvremenu su još četiri područja dobila isti status. Tako da u Srbiji danas postoji ukupno sedam zaštićenih staništa.

Ono se nalazi na istočnom delu poluostrva, u sklopu čitavog šumskog pojasa na Adi Ciganliji. Obeleženo je žutim tablama, ograničeno nasipom sa severne, novobeogradske strane i turističkom zonom i park-šumom sa južne, dok su bočno od staništa gljiva – staništa sličnih karakteristika.

Mnoge gljive žive u simbiozi sa višim biljkama, a upravo nas ovi simbiotički odnosi – ukoliko se, naravno, ne izvrgnu u neki oblik parazitiranja – uče o tome kako možemo živeti u balansu sa prirodom, na obostranu korist.

Od preko 250 vrsta gljiva na Adi Ciganliji, samo tridesetak je jestivo pa treba da budemo na oprezu.

 

[Nina]

Srebrna zvezdača je nekada bila prisutna u Deliblatskoj peščari i Šumadiji, ali sada je, prema zvaničnim podacima, ima samo na Adi Ciganliji. Raste na peščanim terenima, pretežno u simbiozi sa bagremom.

Veoma je specifičnog izgleda kojim opravdava svoj naziv: mada u inicijalnim fazama liči na kamen, spoljašnji omotač, tzv. egzoperidijum, nakon sazrevanja puca na nekoliko krakova i blizu tla formira oblik nalik na zvezdu. Povezana kratkim stubićima, na egzoperidijumu je loptica sa sporama zvana endoperidijum. Spore izlaze kroz rupice na površini endoperijuma zbog kojih u nekim zemljama srebrnu zvezdaču zovu slanik.

 

[Nina]

Uprkos tome što nije jestiva, kako u Srbiji tako i izvan nje, srebrnu zvezdaču ugrožavaju ljudske aktivnosti, pre svega u pogledu krčenja šuma.
Ali već preko deset godina, tačnije od 2013. godine, prostor gde živi na Adi Ciganliji pod zakonskom je zaštitom. To znači da je seča stabala u cilju izgradnje svih vrsta objekata – zabranjena.
Slovom zakona takođe se zabranjuje narušavanje povoljnih uslova za razvoj gljiva i formiranje novih šumskih puteva i staza kako bi se sprečila fragmentacija staništa uz očuvanje mikroklimatskih uslova. Zbog toga je ovo područje šume i neprohodnije.

 

[Nina]

Među „komšinicama” srebrne zvezdače na Adi Ciganliji je još strogo zaštićenih vrsta, na primer crnoglava zvezdača, Geastrum melanocephalum, kao i kajsijevka ružičaste boje, Rhodotus palmatus, koja u Evropi izumire.Zaštita strogo zaštićenih divljih vrsta, kako gljiva tako i životinja i biljaka, sprovodi se zabranom korišćenja, uništavanja i preduzimanja svih aktivnosti kojima se mogu ugroziti, bilo one same bilo njihova staništa.
Iako ovo carstvo često prolazi ispod radara, ne smemo zaboraviti da su gljive tihi heroji naših ekosistema: one obnavljaju tlo, doprinose kruženju materija, u micelijumu skladište ugljenik, razgrađuju polutante.(piše Danas)

 

[Nina]

Malo poduži tekst ali vredi..saznanje da postoji stanište pecuraka na Adi Ciganliji