1905. osnovan je Beogradski univerzitet

[Nina]

27. februara 1905. godine, reorganizacijom Velike škole je osnovan Beogradski univerzitet, prva univerzitetska ustanova u Srbiji.
Razvoj Univerziteta može se pratiti od 1808. godine, kada je Dositej Obradović osnovao Veliku školu, koja je radila do 1813. godine.

U Kragujevcu je 1838. godine osnovan Licej, a Zakonom o ustrojstvu Velike škole od 24. septembra 1863. godine, Licej je transformisan u Veliku školu. Ova ustanova smeštena je u zdanje koje je jedan od najbogatijih Srba toga vremena kapetan Miša Anastasijević, poklonio „svome otečestvu“. Velika škola je imala značajnu reputaciju, ne samo u Kneževini (Kraljevini) Srbiji, nego i u evropskim razmerama. Njeni najistaknutiji nastavnici školovali su se na vodećim inostranim univerzitetima, a zatim, sa katedri Velike škole, održavali intenzivnu saradnju sa svojim ranijim profesorima i kolegama. Osim Miše Anastasijevića veliki zadužbinari su bili Luka Ćelović, Đoka Vlajković, kraljica Natalija Obrenović i drugi.

Početkom 1905. godine, izglasan je Zakon o Univerzitetu koji je zajemčio autonomiju Univerziteta. Univerzitet u Beogradu predstavljao je središte naučnog, obrazovnog i kulturnog života i centar otpora svakom totalitarizmu. Sav nastavni kadar Velike škole tada je raspušten i izbor novog nastavnog kadra poveren osmorici najvećih stručnjaka koji su bili prvih osam redovnih profesora Beogradskog univerziteta. Bili su to: Jovan Žujović, Sima Lozanić, Jovan Cvijić, Mihailo Petrović Alas, Andra Stevanović, Dragoljub Pavlović, Milić Radovanović i Ljubomir Jovanović.

 

[Nina]

Prvi profesori Beogradskog univerziteta, 1905.

sede, s leva na desno: Jovan Žujović, Sima Lozanić, Jovan Cvijić, Mihailo Petrović Alas.
stoje, s leva na desno: Andra Stevanović, Dragoljub Pavlović, Milić Radovanović i Ljubomir Jovanović

 

[Nina]

1905. godine Beogradski univerzitet je imao 16 redovnih i 18 vanrednih profesora i 778 studenata. U njegov sastav ulazili su Filozofski, Pravni i Tehnički fakultet kao i Bogoslovski fakultet.

Nastava je bila obustavljena za vreme rata. Posle oslobođenja Beograda univerzitet je ponovo počeo sa radom i tako je 5. decembra 1944. godine formirana Komisija za obnovu univerziteta. Članovi ove komisije bili su: biolog Siniša Stanković, psiholog Borislav Stevanović, istoričar Vaso Čubrilović, fizičar Sreten Šljivić, psiholog Baja Bajić, fiziolog Jevrem Nedeljković, pravnik Jovan Đorđević, fiziolog Stevan Đelineo, zatim književni istoričar Petar Kolendić, koji je odmah podneo ostavku, pa hemičar Aleksandar Leko i fitopatolog Mladen Josifović.

Iz Beogradskog univerziteta nastali su Univerzitet u Skoplju (1949), Univerzitet u Novom Sadu (1960), Univerzitet u Nišu (1965), Univerzitet u Prištini (1970), Univerzitet u Podgorici (1974) i Univerzitet u Kragujevcu (1976). U januaru 2010, zauzeo je 299. mesto na listi koju je sastavila organizacija „Vebometrik“, gde je rangiranje bilo na osnovu uticaja i značaja na internetu.

Univerzitet u Beogradu je 2012. godine prvi put dospeo na „šangajsku listu“, kao jedan od 500 najboljih univerziteta, našao se na rang listi među pozicijama 401-500. Naredne 2013. godine se njegov plasman popravio i našao se na pozicijama 301-400. Iste 2013. godine prvi put je rangiran i na jednom od naučnih polja, iz matematike, gde se našao na 101-150 mestu.
Izvor-nacionalna geografija

 

[mr Kiza]

Prvi profesori Beogradskog univerziteta, 1905.
Jovan Žujović, Sima Lozanić, Jovan Cvijić, Mihailo Petrović Alas.
Andra Stevanović, Dragoljub Pavlović, Milić Radovanović i Ljubomir Jovanović

Da je tada postojala "Sangajska lista", BU bi verovatno bio na najvisem mestu u celih 120 godina postojanja.

 

[Platin]

Старо време легендарних професора.
Можда зато што их је било мало, али су свакако запамћени.