Molitva

Ukletim brodom plovim
pucinom beskrajnom
na horizontu tvoj lik mami
lepota labuda.
Dok tvoje reci dubinu vuku
slute brodolom nas.
Nevazna je ljubav ova
ljubav koja vecnost traje
oslusni glas koji kazuje
da si zvezdano nebo
sreca koju vekovima trazim
ti si kip sudbine
nebeska krila koja vode u raj,
muzika voljena,moja molitva.
Ti sve izgubljeno i trazeno,
oslusni cuces molitvu,
molitvu koja kao eho
ponavlja molbu da si tu,
oslusni molitvu koja trazi te
ne ko potrebu ne za dan,
ti si meni kao ja sebi-trebam te kao san
kao suzu plac
kao dusi muzika trebam tvoj glas,
tvoje oci sazvezdje hidre
ne odlazi
jer ti si moj san.
 
Kliknite za proširenje...
oslusni molitvu koja trazi te
ne ko potrebu ne za dan,
ti si meni kao ja sebi-trebam te kao san
kao suzu plac
kao dusi muzika trebam tvoj glas,
tvoje oci sazvezdje hidre
ne odlazi
jer ti si moj san.

To je genijalno! Takve ideje usavršavaj.
 
Sta reci, osim da sam na prvu loptu frapiran da je ovo napisala zena. Ne potcenjujem zene, ne delim pismo na zensko i musko, kao mnogi, ali ta vrsta senzibiliteta je rezervisana za muski rod, i to onu podvrstu koja pati, neshvatljivo voli i zadojena je rilkeovskim cvetom umiranja.
Voda, cvet, umiranje, motivi tako karakteristicni za MIljkovica, a opet drugi svet, tuga koja nije sa ovog sveta i nada da posle ovoga postoji nesto drugo, neki novi Aheront ili neka nova ljubav...
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Back
Top