Italija se seća Alda Mora

[Nina]

Italijanska premijerka Đorđa Meloni izjavila je na obeležavanju 46. godišnjice od kada je ekstremna levičarska organizacija "Crvene brigade" otela lidera demohrišćana i bivšeg italijanskog premijera Alda Mora i ubila pet policajaca koji su bili u njegovoj pratnji, da Italija mora da pamti i poštuje žrtve kako se ti zločini ne bi nikada ponovili.

Aldo Moro bio je italijanski političar i premijer u dva mandata, ali koliko god bio dobar ili ne, uspešan ili neuspešan u svom vođenju zemlje, u istoriji nije zapamćen tako već kao čovek kome je sopstvena država okrenula leđa i žrtvovala ga.
Istoričari ga danas smatraju najozbiljnijim posleratnim italijanskim političarem. Bio je profesor kaznenog postupka na univerzitetu u Bariju i kasnije u Rimu i važio za jednog od najvećih pravnika u toj zemlji.

Pripadao je redovima demohrišćana i to struji koja je zagovarala saradnju sa socijalistima i komunistima. Bio je jedan od protagonista modernijih političkih saveza u Italiji, a na međunarodnom planu pristalica dobrosusedskih odnosa sa svim državama uključujući i tadašnju SFR Jugoslaviju.
Pripadnici "Crvenih brigada" oteli su premijera Mora u Ulici Fani u Rimu 16. marta 1978. godine i ubili su ga 54 dana kasnije, 9. maja. Moro je 16. marta 1978. godine krenuo u parlament da bi formirao novu vladu, prvi put zasnovanu na sporazumu demohrišćana i sve jačih komunista, ali su ga u tome sprečili pripadnici "Crvenih brigada", koji su ga oteli. Ta organizacija je preuzela odgovornost za otmicu dan kasnije.

"Crvene brigade" su nakon otmice u više navrata slale svoje zahteve vladi, ucenjujući je Morovim životom. Vladajući demohrišćani su, međutim, uporno odbijali pregovore. Moro je pronađen mrtav u automobilu u rimskoj ulici Kaitani, koja je, simbolično, na pola puta između štaba demohrišćana i komunista.
Prospero Galinari, koji je sa 11 metaka ubio Mora, kasnije je uhapšen i osuđen. U jednom stanu u Milanu, koji je bio baza "Crvenih brigada" u vreme otmice, slučajno je 1990. godine nađeno sklonište u kojem je bilo 400 fotokopija pisama za koja je utvrđeno da ih je pisao Moro tokom zatočeništva.

Slučaj i decenijama kasnije ostaje aktuelan jer su neke pojedinosti ostale nerazjašnjene sve do danas. Mnogi istoričari i tadašnji očevici smatraju da nije dovoljno učinjeno za oslobađanje premijera i da je italijanska država izabrala da ga žrtvuje.
Neke teorije navode i hipotezu aktivnog učešća Sovjetskog saveza i SAD koji nisu blagonaklono gledali na formiranje koalicione vlade komunista i demohrišćana usred Hladnog rata i kojima bi smrt Mora odgovarala.

Na kraju, jedna poruka Aldo Mora samo nekoliko dana pred ubistvo, upućena bivšim prijateljima koji su ga napustili rekla je sve:
“Ako ništa ne preduzmete, ova će stranica u istoriji Italije biti ispisana krvavim slovima. Moja krv, poprskaće vas, stranku i narod!”
link

Danas vidimo da Aldo Moro nije imao šanse ali se postavlja pitanje,zašto se nije pregovaralo sa Crvenim brigadama ?

 

[Gruban]

U Titoslaviji vesti kao što je ubistvo Alda Mora bile su poslastica za tadašnje medije koji su bez izuzetka bili režimski to jeste samo takvi su i postojali.Ne samo atentati i terorizam nego i ratovi i neredi u raznim delovima sveta a bilo ih je u to vreme prilično mnogo.
Ne zato što je taj režim bio zloban prema drugim državama nego zato što su te nesreće po Evropi i Svetu dobrodolazile tom režimu da domaće prilike predstavi boljim nego što jesu jer i siromaštvo je bolje od ratova,terorizma i nereda.
Takvi događaji kao što je ubistvo Alda Mora dobijali su vrlo veliki publicitet ali primaoci informacija tj građani ako se stanovništvo može tako nazvati najčešće nije dobijalo kompletnu informaciju jer su mediji pazili da prikriju ideološku pripadnost terorista koja je po pravilu bila ekstremno levičarska kojoj su i sami pripadali.

 

[Gruban]

Danas vidimo da Aldo Moro nije imao šanse ali se postavlja pitanje,zašto se nije pregovaralo sa Crvenim brigadama ?

Zato što se verovalo da bi davanja ustupka u zamenu za Mora,teroristi nastavili sa svojom praksomu ucena pa je i u širim okvirima posebno od strane SAD promovisan princip - Nema pregovora sa teroristima.
To je vreme prilično rasprostanjenog terorizma u Nemačkoj i Italiji od strane ekstremno levičarskih grupa koje su ponekad nastupale udruženo sa palestinskim nacionalnim borcima.Takođe su se u Japanu pojavila jedna vrlo slična grupa.

 

[Nenad1331]

Ubila ga CIA i njihova stay behind mreža Gladio. U zemljama trećeg sveta poput Turske ili Irana nije moralo ni da se krije, samo ubiješ neposlušnog premijera kao Adnana Menderesa, a u razvijenoj Evropi su to uvek morale da budu neke navodne terorističke organizacije, a zapravo služba.

 

[Gruban]

Najveća legenda terorizma.