Pitaju me ljudi ...Sto je toliko interesanntno u Ravnici mojoj Carobnici ?
Moj je odgovor ja sebi i ona meni .
Jednom tu udje pod kozu i pocnes da dises nju .
Ona ti daje snagu ravne cedne medne oaze radjanja plodova .
Sazrelih kukuruza, pokosene psenice, hlebne trpeze .
Sunce se okrece bogatim suncokretom pruzajuci mu uvijek lice ljepotice zute kaljice cvijeta i ploda .
Secerna repa mjeri dubinu humusa oranicama .
Bundeve, tikve ko baloni duvani suncem i vjetrom .
Makovi cvetaju u sisarke se pretvarajuci ko leptiri u gusjenice.Voce, povrce ,hranilica Ravnica hrani ljude i zivotinje .
Rastrci zeceve, fazane, golubove.Po koja kosuta jelena prati ,dok Dunav klizi Crnom Moru .Alasi cekaju da riba proradi .
Saran stuka, sitna riba zivot svuda .
Kad legne posijana budi se darovima ona svega ima .Na njenim njedrima se umara i pociva paor vrijedan i ptica u letu .
Onako zelena u pauna se premece daruje boje mirise ,ukuse puni kosare.
Lipe nigdje tako ne zamirisu .Nigdje takvih krusaka ko mirisne deda Jakobove sto ih posadi duz konka iliti terase duzinom kuce .
Nigdje kajsije nemaju taj ukus ko bas te u dvoristu mog djetinjstva .
Zovu me zove kad procvetaju ko insekte u rojevima .Sve cega u njoj ima mami me i zove .Sve je tako veliko tako siroko .
Zato zovem vidikovce u linijama zato su mi koraci ogromni bezkrajni .
Vidim je kad zazmurim i kad to hocu .Vidim je danju vidim je nocu .Koliko je ziva ikoliko je u meni ima ?
Dajem joj imena gospom je nazivam Ravnu i Carobnu od zaborava cuvam.
Samo mog zaborava i laganog umiranja u meni i oko mene .Zato zurim da joj dodjem da je probudim zorama .
Da je na pocinak saljem uljuljuskanu pospanu .
Da se sa njenim suncem rasipam po svemu njenom .Da me svuda u njoj ima.
Moj je odgovor ja sebi i ona meni .
Jednom tu udje pod kozu i pocnes da dises nju .
Ona ti daje snagu ravne cedne medne oaze radjanja plodova .
Sazrelih kukuruza, pokosene psenice, hlebne trpeze .
Sunce se okrece bogatim suncokretom pruzajuci mu uvijek lice ljepotice zute kaljice cvijeta i ploda .
Secerna repa mjeri dubinu humusa oranicama .
Bundeve, tikve ko baloni duvani suncem i vjetrom .
Makovi cvetaju u sisarke se pretvarajuci ko leptiri u gusjenice.Voce, povrce ,hranilica Ravnica hrani ljude i zivotinje .
Rastrci zeceve, fazane, golubove.Po koja kosuta jelena prati ,dok Dunav klizi Crnom Moru .Alasi cekaju da riba proradi .
Saran stuka, sitna riba zivot svuda .
Kad legne posijana budi se darovima ona svega ima .Na njenim njedrima se umara i pociva paor vrijedan i ptica u letu .
Onako zelena u pauna se premece daruje boje mirise ,ukuse puni kosare.
Lipe nigdje tako ne zamirisu .Nigdje takvih krusaka ko mirisne deda Jakobove sto ih posadi duz konka iliti terase duzinom kuce .
Nigdje kajsije nemaju taj ukus ko bas te u dvoristu mog djetinjstva .
Zovu me zove kad procvetaju ko insekte u rojevima .Sve cega u njoj ima mami me i zove .Sve je tako veliko tako siroko .
Zato zovem vidikovce u linijama zato su mi koraci ogromni bezkrajni .
Vidim je kad zazmurim i kad to hocu .Vidim je danju vidim je nocu .Koliko je ziva ikoliko je u meni ima ?
Dajem joj imena gospom je nazivam Ravnu i Carobnu od zaborava cuvam.
Samo mog zaborava i laganog umiranja u meni i oko mene .Zato zurim da joj dodjem da je probudim zorama .
Da je na pocinak saljem uljuljuskanu pospanu .
Da se sa njenim suncem rasipam po svemu njenom .Da me svuda u njoj ima.
ne, zaborava nema..
