Veruška fon Lendorf

[Sensei]

Naletim na ovu fotografiju gde piše

1967 - Rim, Italija, Vera Gotlibe Ana fon Lendorf, poznata kao Veruška, napušta fudbalsku utakmicu.

Ne sećam se da sam čuo za nju, a i da jesam zaboravio sam, ali me je impresionirao njen izgled i visina toliko da sam "morao" da otvorim temu o njoj

Vera Lendorf (nem. Vera Anna Gottliebe Grafin von Lehndorff; rođena 14. maja 1939), profesionalno poznata kao Veruška, je nemačka aristokrata, model, glumica i umetnica. Smatra se "prvim nemačkim supermodelom".

 

[Sensei]

Rođena u staroj plemićkoj kući Lendorf, Vera Gotlibe Ana Grefin fon Lendorf-Štajnort rođena je u Kenigsbergu, u Istočnoj Pruskoj, kao druga od četiri ćerke grofa Henriha fon Lendorf-Štajnorta i njegove žene, grofice Gottliebe Marianne Alexandrine Nancy von Kalnein ( 1913–1993). Njen otac je bio nemački aristokrata i rezervni oficir koji je postao ključni član nemačkog pokreta otpora, nakon što je bio svedok premlaćivanja i ubijanja jevrejske dece.

Odrasla je na Steinortu, imanju u Istočnoj Pruskoj, koje je vekovima pripadalo njenoj porodici. Kada je Veruška imala pet godina, njen otac je pogubljen jer je bio umešan u pokušaj ubistva Adolfa Hitlera u zaveri 20. jula. Nakon njegove smrti, preostali članovi porodice bili su zatočeni u radnim logorima do kraja Drugog svetskog rata. Njena porodica je ostala bez krova nad glavom do kraja rata i aneksije Istočne Pruske od strane Sovjetskog Saveza. Kao devojčica pohađala je 13 škola.

 

[Sensei]

Studirala je umetnost u Hamburgu, a zatim se preselila u Firencu, gde ju je sa 20 godina otkrio fotograf Ugo Mulas i postala manekenka sa punim radnim vremenom.

U Parizu je upoznala Eileen Ford, šeficu prestižne agencije za modele Ford.

Godine 1961. preselila se u Njujork, ali se ubrzo vratila u Minhen. Neko vreme je bila u agenciji za modeliranje Stjuart na 405 Park aveniji u Njujorku, gde je vladala kao devojka sa najviše pokrivača na zidu unutar ulaza agencije. Takođe je privukla pažnju kada se nakratko petominutno pojavila u kultnom filmu Blow Up Mikelanđela Antonionija iz 1966. godine.

 

[Black_star]

Retroaktivno, pitam se koliko će današnji novinski naslovi smrdeti u budućnosti kao ovi ovde danas...creepy.