vasa pelagić

Моји имају они његову књигу велики народни учитељ, или како се већ зове. И то стару преко сто година.

Али ту нема политике, само пише о лековитим травкама и лечењу разних болести, здравом животу и тако, барем оно што сам овлаш гледао.

Има и ставка о онанисању, и каже како је то јако штетна појава и како изазива душевне девијације. То сам баш читао као тинејџер кад сам тек провалио мастурбирање, али није успело да ме одврати од тога у тим годинама.
 
Ne postoji. Danas u Srbiji ne postoji niko ko se smatra nastavljačem Vase Pelagića u bilo kom smislu. Ustvari, zna se da je bio neki Vasa Pelagić, ali ne baš dobro ko je on tačno bio.
 
Vaso Pelagić je skupio viševjekovno narodno iskustvo u liječenju prirodnim ljekovima i travama i prenio ga u knjigu.
Njegove zasluge su velike i humane.
Isto kao što je i Vuk Karadžić skupio narodne pjesme.
 
Pohađao je nižu gimnaziju. 1857. godine je postao đak bogoslovije u Beogradu. 1860. godine je postao učitelj srpske osnovne škole u Brčkom, gdje je osnovao srpsku čitaonicu, jednu od prvih u Bosni. Odatle preko Beograda je krenuo u Rusiju. Na Moskovskom univerzitetu je slušao predavanja iz političke medicine i istorije medicine.

Poslije 2 godine boravka u Rusiji, vratio se u Banjaluku i postao je upravnik Srpsko pravoslavne bogoslovije, koja je bila i prva srednja škola u Bosni. Za školske potrebe i radi širenja prosvjete u narodu štampao je 1867. godine u Beogradu "Rukovođu za srpsko-bosanske, hercegovačke, starosrbijanske i makedonske učitelje". Primio je čin arhimandrita bi zaštitio Bogosloviju u Banjoj Luci od reakcionarnih elemenata sve tri vjere, kojima se nije dopadao njegov slobodouman školski program.

1869. godine biva prognan u Malu Aziju (tačnije u Kjutjaju), pod optužbom da kritikuje turski režim u Bosni. Iz progonstva se spasao 1871. godine uz pomoć Rusije i preko Carigrada je došao u Srbiju. Učestvuje u radu Ujedinjene omladije srpske i predsjedava njenoj skupštini u Vršcu. Odatle odlazi na Cetinje i učestvuje u pokretu Družine za oslobođenje srpstva. Dolazi u sukob sa knjazom Nikolom i 1872. godine odlazi u Novi Sad. 1873. godine boravi u Gracu, Pragu, Trstu i Cirihu; tada se odriče vjerske službe.

1875. godine učestvuje u bosanskom ustanku i piše Program ustaških prava i druge memorandume za bosanske ustanike. Tokom osamdesetih godina je boravio u Srbiji, ali, zbog širenja socijalističkih ideja biva protjeran nekoliko puta u Rumuniju i Bugarsku. 1888. godine sarađuje u socijalističkom listu Srpski zanatlija. 1892. godine učestvuje na skupštini Zanatlijskog udruženja u Vranju i nastoji da se osnuje Socijalistička partija Srbije. Izdaje niz brošura i knjiga o socijalizmu i sarađuje u listovima Zanatlijski savez i Socijal-demokrat kojima je bio i jedan od osnivača. Članke objavljuje i u bugarskoj socijalističkoj štampi, a radovi se prevode i na bugarski. Zbog svog slobodnog stava bio je trn u oku režimu u Srbiji. Javno je raščinjen, zatvaran u ludnicu i poslije osuđivan na zatvor. Svoj život je okončao u požarevačkom kaznenom zatvoru 25. januara 1899. godine.

Svojim idejama koje je objavio u svojim knjigama, brošurama i novinskim člancima (mada pisanim sa određenom dozom naivnosti), je puno uticao na radničke i seljačke mase na prostorima Srbije, Hrvatske, BiH, Crne Gore i Bugarske.
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Back
Top