- Poruka
- 389.330
Rihard Vagner je bio muzički genije, uneo je revoluciju u svet opere svojim konceptom sveobuhvatnog umetničkog dela. Zamislio je simbiozu teksta, muzike, režije, scenografije i arhitekture – sve iz jednog izvora. Za svoja dela, Vagner je zamislio i na kraju i stvorio opersku kuću u Bajrojtu. Tamo je prvi put orkestar bio nevidljiv, smešten u „orkestarskoj rupi“ ispred pozornice, a dok je publika sedela u potpunom mraku, osvetljena je bila samo pozornica.
To je inspirisalo Adolfa Hitlera, koji je rođen šest godina posle smrti Vagnera – svog omiljenog kompozitora. Bio je redovan posetilac Bajrojtskog festivala i prijatelj sa porodicom Vagner koja ga je organizovala, i koja je još 1923. pristupila Nacionalsocijalističkoj nemačkoj radničkoj partiji (NSDAP).
Diktator, koji je želeo da studira umetnost, video je srodnu dušu u kompozitoru koji je svojim monumentalnim zvukom u 19. veku oduševljavao mase. Hitler se lično angažovao u megalomanskim muzičkim i arhitektonskim projektima.
Nacisti su s mnogo patosa i ozbiljnosti Majstore pevače predstavljali kao uzor nemačke opere: bila je redovno izvođena uoči partijskog kongresa u Nirnbergu, a Hitler bi birao dirigenta i izvođače.
Počevši od 1935. ti kongresi nacista bili su veliki šou: Čitav grad bi postao kulisa, sa zastavama koje su se vijorile ulicama tokom marševa nacista, ogromna bina, svetlosni efekti i masa ljudi.
Nacistički scenograf, SS-oberfirer Beno fon Arent koji je to sve inscenirao, i u ključnoj završnoj sceni Majstora pevača iz Nirnberga na pozornicu je ispred srednjovekovnih kuća ubacio niz dugačkih zastava u nacističkom stilu.
Opera Majstori pevači iz Nirnberga je najduža pojedinačna Opera Riharda Vagnera – traje četiri i po sata. Za razliku od većine njegovih muzičkih drama, ona nema mitološku pozadinu i zbog toga se naziva i njegovom najsvetovnijom operom. Važi i za Vagnerovu „najviše nemačku“ operu.
Mišljenja su podeljena kada je reč o tome kako je postaviti: da li istaći njenu komičnu stranu ili je to ozbiljan komad koji govori o nemačkim vrlinama – ali sa elementima antisemitizma?
To je inspirisalo Adolfa Hitlera, koji je rođen šest godina posle smrti Vagnera – svog omiljenog kompozitora. Bio je redovan posetilac Bajrojtskog festivala i prijatelj sa porodicom Vagner koja ga je organizovala, i koja je još 1923. pristupila Nacionalsocijalističkoj nemačkoj radničkoj partiji (NSDAP).
Diktator, koji je želeo da studira umetnost, video je srodnu dušu u kompozitoru koji je svojim monumentalnim zvukom u 19. veku oduševljavao mase. Hitler se lično angažovao u megalomanskim muzičkim i arhitektonskim projektima.
Nacisti su s mnogo patosa i ozbiljnosti Majstore pevače predstavljali kao uzor nemačke opere: bila je redovno izvođena uoči partijskog kongresa u Nirnbergu, a Hitler bi birao dirigenta i izvođače.
Počevši od 1935. ti kongresi nacista bili su veliki šou: Čitav grad bi postao kulisa, sa zastavama koje su se vijorile ulicama tokom marševa nacista, ogromna bina, svetlosni efekti i masa ljudi.
Nacistički scenograf, SS-oberfirer Beno fon Arent koji je to sve inscenirao, i u ključnoj završnoj sceni Majstora pevača iz Nirnberga na pozornicu je ispred srednjovekovnih kuća ubacio niz dugačkih zastava u nacističkom stilu.
Opera Majstori pevači iz Nirnberga je najduža pojedinačna Opera Riharda Vagnera – traje četiri i po sata. Za razliku od većine njegovih muzičkih drama, ona nema mitološku pozadinu i zbog toga se naziva i njegovom najsvetovnijom operom. Važi i za Vagnerovu „najviše nemačku“ operu.
Mišljenja su podeljena kada je reč o tome kako je postaviti: da li istaći njenu komičnu stranu ili je to ozbiljan komad koji govori o nemačkim vrlinama – ali sa elementima antisemitizma?
