Servius (praenomen)

vučko

vučko

Ističe se
Poruka
2.199
Poslednja izmena:
dvukeljic:
Zanima me, da li neko zna nešto više od ovoga što piše na wikipediji o ranoromanskom ličnom imenu SERVIUS (http://en.wikipedia.org/wiki/Servius_(praenomen)) ili o "plemičkim porodicama" SERVILIA (http://en.wikipedia.org/wiki/Servilia_(gens)). Ovde sam mogao da pročitam, da se to ime pojavljuje od prvih kraljeva Rima (5 vek p.n.e.), pa se onda polako gubi; a ne zna se ni značenje te reči.

Zna li neko nešto više o tome?
Kliknite za proširenje...

Ovdje sam nešto pisao o tome.
Prvi zabilježeni Servije jest upravo kralj Servije Tulije; tako da treba poći od njega.
Da postavim opet što piše Kornel:

Our sources are agreed on the main points of this interesting narrative. The main problem concerns Servius' parentage. His mother was a slave named Ocresia (or Ocrisia) from Corniculum, who had been taken prisoner when her home town was defeated by Tarquin. The servile origin of Servius is acknowledged in all the sources and is the most important single fact about him. Some modern scholars argue that this story arose as a nave aetiological deduction from his first name (since Latin servus = 'slave') [Thomsen, King Servius (1980), 64; Dion. Hal.]. But this is highly unlikely, for several reasons. In the first place, it would not have been necessary to invent an explanation for what was, in fact, an ordinary Roman praenomen. Servius was one of the fifteen or so praenomina regularly used by the upper classes; it was not one of the most common, but it is certainly attested, and was especially favoured by the patrician Suplicii [There are many examples among the Suplicii of the Republic. Servius is also occasionally found in other gentes - e.g. Ser. Cornelius Lentulus, cos. 303 BC; Ser. Fulvius Paetinus Nobilior, cos. 255 BC; Ser. Cornelius Cethegus, cos. AD 24, etc.]. The emperor who succeeded Nero, for instance, was Servius Sulpicius Galba. No slave he.

On the other hand, the name is connected etymologically with servus, and it is perfectly possible that it was once used of children of servile origin - for instance the sons of slave concubines. Other appellative names were probably used in the same way - .e.g. Spurius for bastards, Quintus for the fifth child, Sextus for the sixth, and so on, even though in later times they lost their literal meaning and became simple proper names. It is more probable, therefore, that Servius Tullius was so called because he was (or was believed to be) of slave origin, rather than the other way around.

Second, the tradition that he was born in slavery was to the Romans both shameful and embarrassing. It offended their sense of propriety that one of their kings, indeed the most revered of them, should have carried this stigma - a point that was not lost on his rival Tarquinius Superbus (in Livy's account), or on later detractors of Rome. Mithridates, for instance, sneeringly observed that the kings of Rome had included servos vernasque Tuscorum a clear reference to Servius Tullius [Justin 38.6.7, Servus is a general word for slave; verna denotes a person born in slavery - a 'house-born slave'. It does not matter whether the passage in question goes back to a genuine speech of Mithridates. Even if it was the free composition of a Roman historian (in this case Trogus Pompeius, whom Justin epitomised), it clearly indicates that the Romans were acutely conscious of the shameful nature of the tradition about Servius.]. It is therefore inconceivable that the Roman tradition would have invented a servile origin for a king whose name needed no special explanation in any case.

In fact the Romans were so clearly embarrassed by the story, and tried to compensate for it - the most notable of their efforts being Livy's claim (1.39.5) that Ocresia was really an aristocratic lady who was saved from slavery by Tanaquil and instead permitted to live in the palace as her companion. An integral part of this version, which is also alluded to in other sources, is that Ocresia was the widow of a leading citizens of Corniculum who was killed in the war against Rome. Servius was the posthumous son of this nobleman, his mother having been pregnant at the time of her capture. It scarcely needs saying that this is a face-saving variant, which gives Servius a respectable pedigree and relieves him of the shame of having no father [Thus Livy 4.3.12 (the speech of Canuleius): captiva Corniculana natus patre nullo, matre serva - 'son of a war-captive from Corniculum, a man with nobody for his father and a slave for his mother'.], or of being the son of a slave woman and a client of the king, as in Cicero's account (Rep. 2.37; Plut., Fort. Rom. 10). Incidentally, Cicero adds the interesting information that Tarquin's fondness for Servius Tullius caused the inevitable rumours to circulate among people.
Kliknite za proširenje...
* T. J. Cornell, The Beginnings of Rome - Italy and Rome from the Bronze Age to the Punic Wars (c. 1000-264 BC), Routledge: London-New York, 1995, 131-2.
 
Poslednja izmena:
ИгорИнгва:
Вероватно од латинскога servo у значењу чувати,штитити.
Kliknite za proširenje...

Da li su Srbi u svijesti evropskih naroda herojski,ratnicki narod, koji cuva, stiti granice,svjezije: Vojna krajina,mada su sa obe strane granice bili Srbi i koji rade za Austriju i Tursku,poturice?


Slaven777:
Ovdje sam nešto pisao o tome.

Da postavim opet što piše Kornel:


* T. J. Cornell, The Beginnings of Rome - Italy and Rome from the Bronze Age to the Punic Wars (c. 1000-264 BC), Routledge: London-New York, 1995, 131-2.
Kliknite za proširenje...


Cemu razmak izmedju 2 recenice? Da li zbog preglednosti?
 
Ime Servija Tulija ne potice od latinskog naziva za roba, smatra Gari Forsajt, https://delong.typepad.com/forsythe-rome.pdf

This man, we are told, had been given the name Servius because he had been born a slave (servus) in the Tarquin household. This item should no doubt be dismissed as a later ancient attempt to deduce biographical information from the king’s name

Ovu trvrdnju Forsajt potkrepljuje istorijskim izvorom, govorom rimskog cara Klaudija

Kings once ruled this city. Nevertheless, it happened that they did not pass it on to members of their own house. Unrelated persons and some foreigners succeeded them, as Romulus was followed by Numa who came from the Sabines, a neighbor to be sure but a foreigner at that time. Ancus Marcius was followed by Tarquinius Priscus. The latter was prevented from holding public office in his own hometown due to his tainted blood because he was the offspring of Demaratus the Corinthian and a woman of Tarquinii, well-born but poor, so that she had to accept such a husband by necessity; but after he migrated to Rome, he obtained the kingship. In addition, Servius Tullius came between this man and his son or grandson; for writers disagree even on the latter point. If we follow our own countrymen, he was born of a captive woman named Ocresia; but if we follow the Etruscans, he had once been the most faithful companion of Caelius Vibenna and shared in all his fortunes. After he had been driven out by changing fortune and had left Etruria with all the survivors of Caelius’s army, he occupied the Caelian Hill and named it after his leader. Then after changing his own name (for his name was Mastarna in Etruscan), he was called by the name as I have said, and he obtained the kingship, to the greatest advantage of the state.


Dakle car Klaudije kaze da je vezivanje kraljevog imena za pojam roba proizvod rimske tradicije. Etrurska je potpuno drugacija, Servius nije bio rob i sam je sebi nadenuo ime.
 
Postoji i mnogo licnosti Sabinjanskog porekla koji nose takva imena. Sad moguce da je ime mozda rasireno tu u dalekoj proslosti jer dominacijom Rima mnoge zajednice su napustile Apeninsko poluostrvo preneli svoje znanje na primitivnije zajednice i ostavile svoje ime za sobom. Prema novim tumacenjima sam Rim su spasle Sabinjanke zene koje su zastitile svoje muzeve jer neobjasnjivo je zasto u pobednickom zanosu Sabinjani ipak postedjuju Rim kao i u slucaju Hanibala koji odustaje pred samim zidinama Rima sto ga je kasnije krvavo kostalo.Ocigledno da je napravljen neki savez samom linijom srodstva izmedju Rimljana i Sabinjana iako se veliki deo njih i dalje suprotstavljali Rimu.
Sad Sabinjani se pozivaju na svoje Dorsko poreklo tako da su Rimljani njihovu borbenost pridavali njihovom (grckom) poreklu. Dorjani ili Dorci su bili poreklom sa Balkana oni donose mrak medju Helene gube se podaci od kojih imamo najvazniji ep Ilijade i Odiseje cuvenog dorskog pesnika Homera. Sasvim moguce da su Dorci bili zapravo Dardanci jer posle Trojanskog rata su ih potisnuli odatle Iliri koji su dosli i do obala apeninskog poluostrva.
 
NickFreak:
Postoji i mnogo licnosti Sabinjanskog porekla koji nose takva imena.
Kliknite za proširenje...
Ovde je pitanje da li je Servius ime latinskog porekla. Teza za koju svi znamo glasi da jeste i da potice od imenice servus (rob). Medjutim, prema tumacenju cara Klaudija ime Servius je etrurski etnonim koji nije u jezickom srodstvu sa latinskim servus. Servius je pre promene imena i dolaska na tron bio vojskovodja u etrurskoj vojsci pod imenom Mastarna.
 
Pa mnogo toga etrurskog je uslo u rimsku civilizaju oni to nisu ni krili medjutim najvrednije knjige o etrurskoj civilizaciji su nestale u rimskom pozaru.
Sasvim mi prihvatljivo zvuci da je rec koja izvorno to nije oznacavala vremenom dobila svoju negativnu akonataciju samim tim da bi Rim istakao svoju dominaciju nad predjasnjim varvarskim poredkom.
Setimo se samo kod nas rec Vlah je kroz vekove menjala svoj karakter i etnicku odrednicu pa i staleznu.
Sad prema recima Tibora Zivkovica to je careva izmisljotina jer ta ropska obuca iz 10 veka nije bila ropska u 7. veku.
Onda kad rasclanjuje VIS Anastasija bibliotekara kaze "O Dioklecanima nije nista znao pa zato nista nije ni napisao" pretendovajuci da je izvor potekao sa zapada!
Na kraju opet vesti dovodi u vezu sa Metodijem koji ovako nesto sigurno ne bi napisao jer je boravio medju severnim Srbima!
Dakle ostaje izmisljotina samog cara koji je mogao videti srpske izbeglice u Vizantiji u opancima posle invazije Bugara i Samuela.
 
Kole11:
Ovde je pitanje da li je Servius ime latinskog porekla. Teza za koju svi znamo glasi da jeste i da potice od imenice servus (rob). Medjutim, prema tumacenju cara Klaudija ime Servius je etrurski etnonim koji nije u jezickom srodstvu sa latinskim servus. Servius je pre promene imena i dolaska na tron bio vojskovodja u etrurskoj vojsci pod imenom Mastarna.
Kliknite za proširenje...
I na koji je način Klaudije ustvrdio da Servius nije ime latinskog porekla ? , tako što je promenio staro ime u Servijus ?
 
Poslednja izmena:
Kole11:
Pa dobro, da li je logicno da etrurski vojskovodja sebi nadene latinsko ime prema imenici koja znaci rob? Sta je time hteo da postigne?
Kliknite za proširenje...
Isto tako je glupo nadenuti to ime sebi znajući šta ono znači na latinskom a imajući ambiciju da postane vladalac Rima. Zaključak može biti da su ga latini tako ranije prozvali i da je on to samo prihvatio, druga mogućnost nas upućuje da je u tradiciji koju prenosi Klaudije došlo do nekog premeštanja tj. zamene ličnosti kao što to u mitovima obično biva, npr. i kod nas u narodnim pesmama.
 
Poslednja izmena:
Zapravo Severi sirijskog porekla pa su se mnogi Sirijci lazno predstavljali da vode kraljevsko poreklo u zadnjim etapama vladale zu zene jer je musko potomstvo izumrlo. Jedan predstavnik je Septimije Sever sinovi Get Sever i Karakala od majka Julia Domna.....
Mutno vrlo mutno....
Mislim da bi pravilnije bilo kako je uslo u germanske serve the servant ...posluzitelj ili sluga ne rob!
Da li bi se slozili da je anticki Servinium prema nekima Serbinium mogao biti grad robova na obali Save?
 
Kole11:
E ali jednu stvar si zaboravio, istorija ga nije zapamtila preko etrurskog spisa vec preko latinskog. Ovaj autor upravo to potencira
Kliknite za proširenje...
Mi imamo ono što imamo, latinsku tradiciju, nekoliko verzija i uz pomoć njih pokušavamo da dođemo do istine . Jedna od njih je Klaudijeva verzija u kojoj pripoveda deo etrurske tradicije.
Ako kao zamerku staviš da nije logično to da jedan etrurski vojskovođa nadene sebi ime u značenju rob onda na isti način nije logično da nadene to ime istog značenja na latinskom ma kakvo ono značenje imalo na etrurskom iz prostog razloga što pretenduje da bude vladar Rima u kome se govori latinski.
 
krinka5:
Mi imamo ono što imamo, latinsku tradiciju, nekoliko verzija i uz pomoć njih pokušavamo da dođemo do istine . Jedna od njih je Klaudijeva verzija u kojoj pripoveda deo etrurske tradicije.
Ako kao zamerku staviš da nije logično to da jedan etrurski vojskovođa nadene sebi ime u značenju rob onda na isti način nije logično da nadene to ime istog značenja na latinskom ma kakvo ono značenje imalo na etrurskom iz prostog razloga što pretenduje da bude vladar Rima u kome se govori latinski.
Kliknite za proširenje...
Nisam siguran da se tada u Rimu govorio latinski. Zapravo uopste nema latinskih spisa iz tog perioda. Ne vidim zasto bi latinski bio vodeci jezik u gradu kome vladaju Etrurci.
Dalje, nema podataka da je latinska imenica servus uopste bila u upotrebi u tom periodu.

Zasto ne bi mogli da pomislimo da je rec servus nastala na osnovu imena poslednjeg etrurskog kralja, nakon cije pogibije njegov narod postaje podlozan rimskoj tiraniji?
 
Evo proverio sam. Postoje razmisljanja da rec servus potice od etrusrke reci koja je oznacavala, cuvara ili pastira. Negde u periodu do 700-450. godine znacenje reci prelazi put od sluge u sluzbi cuvara do roba.

Dakle, servus bi mogao da oznacava cuvara u etrurskom jeziku, sto moze da objasni cinjenicu da Mastarna postaje Servius u trenutku kada dolazi na tron.

Konsultovati Helmuta Riksa, https://www.twirpx.org/file/3041568/
 
Tako sam i mislio Srbi jesu bili granicari opet prema znacajnom ruskom arheologu Sedovu koji je sintezom slojeva odvojio slovenska plemena koja su obrazovala Kijevsku i Moskovsku Rusiju.
Prema njegovom vidjenju Srbi nisu autohtoni na severu i tu ne moze biti Bojka jer postoje stariji slojevi slovenskih kultura potisnutih od srpske. Tragove vidi u podunavlju u 6. veku gde se povlace uz Dunav do Norika gde se dele idu uz usce Morave na sever a deo se uz Dunav vraca na Balkan. Na severu je srpska toranj kultura potisnula sve ostale slovenske i postigla ekspanziju u 7. veku.
Jankovic podrzava ovo vidjenje s tim da svedoci da do 9. veka srpska keramika dolazi uz Dunav i Savu iz Norika pa je rekao da Bojku treba ocekivati negde oko Beca.
Prokopije i Simokata delimicno bacaju svetlo na ove dogadjaje sa seobom Anta kao federata kao i prelazak u sluzbu granicara Vizantije 540. god.
Njihova kultura ima elemente pozne rimske antike sto snaci da su odredjeno vrene sluzili aktivno za Rim na teritoriji Norika gde postoji mnostvo kula i utvrdjenja.
Ne verujem da su ih Avari potisnuli sa Norika vec verovatno Lombardi u seobi iz Panonije pa se verovatno u Noriku dele na sever i jug.
Verovatno je postojao originalno neki takav zapis ali je kasnije iskrivotvoren prema politickim potrebama
 
Interesantno mi je da se Sedov na jednom mestu osvrnuo oko Akvisa gde je video tragove srpske kilture i Timocana koji su ziveli u sintezi sa njima. Rekao je Timocani su pleme koje je dobilo ime po hidronimu opste praske kulture a Srbi su prasavez nastao u prvim interakcijama Iranaca i Slovena iz doba Anta!
 
Име са овим значењем се у историји Рима појављује прије шестог краља Сервија Тулија о којем Тит Ливије у дјелу Историја Рима од оснивања града (стр.73-79) пише углавном у суперлативима.
Како је постављач поменуо ту је чувена патрицијска породица Сервилије (Servilius, овдје), племенита породица албанског поријекла (аристократија у граду Алба Лонга, велики ривал Рима у VIII вијеку п.н.е, да не би било забуне) која се преселила у Рим око 650 године п.н.е након што је римски краљ Тул Хостилије на кваран начин убио краља Алба Лонге, разорио град а становништво преселио у Рим које се овим пресељењем удвостручило.
Сами становници Алба Лонге (ПС; и оснивачи Рима браћа Ромул и Рем вуку поријекло из овог града) су по предању мигранти из Троје у XII вијеку п.н.е., у тим вијековима су и водећи град латинске лиге.
Сам коријен имена не треба доводити у везу са термином servus (роб) у класичном или модерном латинском, нити је могуће патрицијску породицу доводити у везу са појмом роб. Ваља знати и да се латински у VIII вијеку п.н.е. разликовао од латинског из времена касне републике или модерног латинског, како и пише у приложеном чланку за Сервилије значење имена Servius (класични латински;ˈsɛrwɪ.ʊs) је "чувар сигурности".
 
Platner_-_Ancient_Rome_city_growth.jpg


Jedan mali prilog tome.
 
Колачићи нам помажу да пружимо услуге. Коришћењем наших услуга прихватате да користимо колачиће.Важи

енглески српски



Servian на српски


Servian
Type: adjective, noun;

  • _source__83064@glosbe.com-64.png

    srpski
Of or pertaining to Servia
A native or inhabitant of Servia
више
Show declension of Servian

Аутоматско превођење:

Сервиан
stemming
Примери реченица са „Servian“, преводилачка меморија
add example
en The Servian Wall was formidable enough to repel Hannibal during the Second Punic War.
_source__159850@glosbe.com-64.png

sr Сервијев зид је био довољан да одбије Ханибала током Другог пунског рата.
en By this time, Rome had already begun to grow outside the original Servian Wall.
_source__159850@glosbe.com-64.png

sr До тада, Рим је већ почео да расте изван првобитног Сервијског зида.
en The father is Sajhe de Servian, a member of the garrison.
_source__129970@glosbe.com-64.png

sr Otac je Sajhe de Servian, član vojarne.
en She's with him, De Servian.
_source__129970@glosbe.com-64.png

sr Ona je sa njim, De Servian.
en The organization of Rome into regions under Augustus placed regions II, III, IV, VI, VIII, X, and XI within the Servian Wall, with the other sections outside of it.
_source__159850@glosbe.com-64.png

sr Оргазизација Рима у регионе под Августом је сместила регионе II, III, IV, VI, VIII, X и XI унутар зида, а остале ван њега.
en Boško Desnica (1886–1945), after analysing Venetian papers, concluded that the Venetians undifferentiated the Slavic people in Dalmatia, and that the language and script of the region was labeled as "Illirico" or "Servian".
_source__159850@glosbe.com-64.png

sr Бошко Десница (1886—1945), након проучавања млетачких докуменатана, закључио је да Млечани нису разликовали Словене у Далмацији, и да је језик и писмо у региону означавано као Illirico (срп. илирски) или Servian (срп. српски).
Svakako ce biti da su Serviani bili strazari na zivovima i kulama. Moguce da su neki Srbi donbili po tome ime kao stalez koji se kasnije pretvorio u narod koji je imao tu granicarsku sluzbu. Slicno je bilo i sa Markomanima.
interesantno da su ostali zapazeni na severu po toranj kulturi i kulama koje su naucili graditi u Podunavlju.
Ovo je drasticno uticalo na sve Slovene koji su ovo prihvatili od Srba. Na severu je svako pleme imalo jednu kulu da se sakrije bile su kruzne strazare od kamena.
Velikomoravska knezevina se odrzavala u kamenim utvrdjenjima nisu smeli ici u otvoren boj sa Francima vec su ih docekivali u kulama na isti nacin su nekoliko puta dotukli Madjare.
 
Prijavite se ili registrujte da biste poslali poruku.

Back
Top