Rimski bunar na Kalemegdanu ispiracija Hičkoku

[Poli46]

https://tob.co.rs/beograd/podzemni-beograd-ispod-beograda/

U neposrednoj blizini čuvenog Pobednika, nalazi se veoma značajna znamenitost Kalemegdana –
Rimski bunar. Naziv ove građevine je prvi put zabeležen u 19. veku, na osnovu brojnih narodnih
predanja koja su je pripisala Rimljanima. Ipak, uprkos verovanjima, ova činjenica je netačna.

Rimski bunar izgrađen je za vreme barokne austrijske rekonstrukcije tvrđave, a naziv je dobio
u skladu sa ambicijama Austrijanaca da budu nastavljači Svetog rimskog carstva. Građevina je
završena 1931. godine.

Odmah po ulazu u ovaj objekat naići ćete na hodnik, koji vodi do centralnog prostora građevine gde je smešten čuveni Rimski bunar. Prečnik bunara iznosi 3,40 metara, dok je njegovo dno niže od dna
reke Save. Unutrašnjost bunara poseduje niz od dva spiralna stepeništa – jedno je bilo namenjeno
spuštanju, a drugo penjanju ljudi koji su zahvatili vodu. Da biste stigli do nivoa vode potrebno je preći
tačno 212 stepenika. Vodu od površine tla deli 35 metara, a do dna bunara preostaje još 60 metara.

 

[Poli46]

Za Rimski bunar u Beogradu vezane su mnoge legende, a zapravo mali broj ljudi zna da on zapravo i nije bunar, odnosno na njegovom dnu ne postoji izvor vode. Reč je zapravo o
svojevrsnoj cisterni koja se napaja atmosferskim padavinama.

Ono što se takođe može reći za Rimski bunar na Kalemegdanu jeste da je on nepresušan
izvor inspiracije mnogim umetnicima. Posebno je zanimljiva činjenica da ga je prilikom posete Beogradu obišao i čuveni reditelj Alfred Hičkok, koji je izjavio da su upravo ovakva mesta inspiracija za njega i njegova dela, i da je Rimski bunar u Beogradu smatra pravom poslasticom.

 

[Poli46]

Osim toga, na ovom mestu su snimani i delovi čuvenog domaćeg filma “Lavirint”, a
Rimski bunar bio je i inspiracija za brojne putopise i priče. Vrlo zanimljiva priča se vezuje
za ovo mesto. Jedan Beograđanin je 1956. godine iskoristio ovu građevinu da se reši svoje ljubavnice, i gurnuo ju je u Rimski bunar, a njeno telo je isplivalo tek nakon deset dana.
U ovom nemilom događaju je inspiraciju pronašao reditelj Dušan Makavejev za svoj film
“Ljubavni slučaj ili tragedija službenice PTT”.