Poznati književnici koji su počinili samoubistvo

[Lada]

Pise Tatjana Barat

Brojni književnici čija djela danas slavimo, analiziramo i predstavljamo kao najbolja svoje vrste nisu ni dočekali dane svoje slave. Štoviše, mnogi od njih bili su toliko nezadovoljni ili svojim djelima ili životom da su počinili samoubojstvo. Dok se kod nekih u njihovim najboljim djelima ne može ni naslutiti kakav su život vodili izvan svog književnost stvaranja, drugi su bili opsjednuti mračnim temama pa su njihova djela preslika njihovih teških života.

 

[Lada]

Zašto baš književnici često dižu ruku na sebe?

U znanosti je poznat tzv. Sylvia Plath efekt, nastao na temelju istraživanja koje je pokazalo da su književnici koji pišu poeziju skloniji depresiji i samoubojstvu nego li oni književnici koji objavljuju romane i dramska djela.

Još je Antun Branko Šimić davno rekao da su pjesnici čuđenje u svijetu i čini se da je u tim stihovima sažeo cijelu našu današnju temu o samoubojstvima. Književnici su, posebno ako uz to nemaju još neko drugo zanimanje, često percipirani kao oni koji ništa ne rade, kao oni koji samo piskaraju i troše svoje dragocjeno vrijeme, što svakako utječe na stvaranje njihove slike o sebi.

Osim toga, tome pridonose i sati izolacije tijekom pisanja, samokritika, književne recenzije i kritike koje se objavljuju o njihovim djelima te činjenica da, budimo realni, najveći broj njih od toga ne može živjeti. Dakako da je bilo i onih koji su u niže navedenim književnicima mislili sve najbolje, no u našoj ljudskoj psihi uvijek dublje ostaju zapamćeni oni negativni komentari koje smo čuli o sebi samima.

Neki od književnika na našem popisu koji slijedi imali su i ozbiljnih obiteljskih i zdravstvenih problema, dok su drugi jednostavno bili neshvaćeni u okolini u kojoj su živjeli, što je nepovratno obilježilo njihov život, dok su treći bili trn u oku vladajućima. Oko nekih se i danas vežu brojne teorije pa nije ni sigurno jesu li počinili samoubojstvo ili ne.

Izdvojili smo deset književnika, neovisno o tome jesu li pisali liriku, epiku ili dramu, no lista se nastavlja i daleko iznad ove brojke…

 

[prsho]

imal neki da se ubio pa tek se onda otkrili njegovi spisi

 

[Велебит]

И ја сам, док сам био псеудописац, умишљао самоубиство као чин врхунске уметности, а онда сам открио Бога.

Сиоран је лепо рекао, да не постоји мисао о самоубиству, одавно бих се убио.

 

[gost 243178]

Ja sam uvek mislila da su se ubijali jer su razmišljali o svemu i svačemu i neminovno došli do zaključka da nam nema spasa i da ništa nema smisla.

 

[Enina]

Kakvih problema oni mogu imati u zivotu,pa pociniti samoubistvo?Kakve su to tolike muke?

 

[gost 243178]

Veltšmerc.

 

[quentin]

Pri tom, neki su bili i duhoviti u tome. Kad je Ježi Kosinski otišao da se ubije u oproštajnoj poruci je napisao: "Idem sad da odspavam malo duže nego inače. Recimo zauvijek."

Umjetnici su takva sorta, sposobni da stvore nešto što drugima može da unese smisao u život, ali ne i njima samima.
Ali važnije je šta je pisac za života napisao, nego zbog čega se ubio. Bolje je čitati pisce, nego o piscima.

 

[Baudrillard]

Pri tom, neki su bili i duhoviti u tome. Kad je Ježi Kosinski otišao da se ubije u oproštajnoj poruci je napisao: "Idem sad da odspavam malo duže nego inače. Recimo zauvijek."

Kosinski je bio dobar pisac, ali i veliki mitoman, obožavao je da mistifikuje svoj život, ima i ona priča da je trebalo da bude na večeri kod Šeron Tejt Polanski,
kad je kod nje upala "porodica" Čarlsa Mensona, njemu je navodno bio zagubljen prtljag pa je propustio avion. Kasnije je napisao i roman Blind date.

 

[Велебит]

Ja sam uvek mislila da su se ubijali jer su razmišljali o svemu i svačemu i neminovno došli do zaključka da nam nema spasa i da ništa nema smisla.

Размишљали превише, али расуто без фокуса, без Апсолута, и онда је то отворен пут за демона смрти и деструкције.

 

[prsho]

Kakvih problema oni mogu imati u zivotu,pa pociniti samoubistvo?Kakve su to tolike muke?

neshvacenost

 

[Van razuma]

Jel zna neko kako stoje statistike sa likovnim umetnicima

Mislim znam ono sklonost samopovredjivanju, odfikariti uvo, iseci se namerno po nogama i to, da ne nabrajam dalje ali nisam u toku kako stoje sa samoubistvima

 

[Lada]

Možda jedno od najsurovijih samoubistava izvršio je veliki književnik Ernest Hemingvej. Naime, kada je osetio da mu zdravlje popušta i onemogućava život kakav je želeo da živi, izvršio je samoubistvo lovačkom puškom 1961. godine, završivši kao i njegov otac 1928. godine.

Hemingvej je bio pripadnik pariskog udruženja izgnanika dvadesetih godina dvadesetog veka, i jedan od veterana Prvog svetskog rata, koji su kasnije bili poznati kao "izgubljena generacija".

Dobio je Pulicerovu nagradu 1953. za roman "Starac i more", kao i Nobelovu nagradu za književnost 1954. godine.

 

[Lada]

Samoubistvo oca psihoanalize Sigmunda Frojda. Malo je poznato da je Frojd bio strastveni pušač najpre cigareta, a potom i cigara. Otud je 1923. dobio rak vilice.

Umoran od bolesti i rastućeg antisemitizma, Frojd je izvršio samoubistvo uz pomoć doktora i njegove ćerke Ane. To se desilo svega 22 dana posle početka Drugog svetskog rata. Doktor mu je ubrizgao dozu morfijuma, koja ga je bacila u komu i iz koje se nikada nije probudio.

 

[Enina]

Pa i Amy Winehouse

 

[Urvan Hroboatos]

Gerard Nerval
Ivana Brlić Mažuranić
Hunter Thompson (The Right Stuff)
Seneka (po nalogu)
Heinrich Kleist
Segej Jesenjin
Vladimir Majakovski (Ne pucajte, drugovi...)
Stefan Zweig
Otto Weininger
Virginia Woolf

 

[Lada]

Pa i Amy Winehouse

Ona je bila knjzevnica?

 

[Lada]

Gerard Nerval
Ivana Brlić Mažuranić
Hunter Thompson (The Right Stuff)
Seneka (po nalogu)
Heinrich Kleist
Segej Jesenjin
Vladimir Majakovski (Ne pucajte, drugovi...)
Stefan Zweig
Otto Weininger
Virginia Woolf

a jel mogu ja i ostali o svakom od njih po recenicu dve da kazem,jer tako sam shvatila temu...

 

[Enina]

Ona je bila knjzevnica?

Nije

 

[Urvan Hroboatos]

a jel mogu ja i ostali o svakom od njih po recenicu dve da kazem,jer tako sam shvatila temu...

Dobra ideja...

 

[Lada]

Gérard de Nerval (Pariz, 22. svibnja 1808. – Pariz, 26. siječnja 1855.), francuski književnik.

Iz bogata, raznovrsna i zanimljiva opusa potrebno je istaknuti Nacionalne elegije i ciklus 12 muzikalnih soneta Himere, a od proznih radova Kćeri vatre, pripovijest Aureliju. Bio je važan i prevodilac koji je izvrsno preveo Goetheova Fausta.

Nakon više mentalnih kriza, život je okončao samoubojstvom.

Vrhunac njegove zaokupljenosti pretakanjem osobnih iskustava u književni oblik, s ključnim temama društvene neprilagođenosti, fascinacije sobom i potrage za duhovnim uporištima. Aurelija je jedna od varijacija Nervalova književnog tematiziranja nesretne ljubavi prema glumici Jenny Colon (transponirana u naslovni lik); odlikuje se kombinacijom realistične preciznosti opisa, znanstvenih intencija u razmatranju psihopatoloških stanja i apologije introspekcije i sna kao temeljnih puteva k spoznaji. Sintetizirajući u tom djelu i druge ključne sastavnice svojeg opusa (motive ezoterije, kabale, okultizma i misticizma), težnju za rekonstrukcijom identiteta koji se neprestano udvostručava te zaokupljenost polisemijom, doveo je do krajnjih granica tendenciju bijega i opsjena karakterističnu za epohu romantizma te se potvrdio i kao osebujni prethodnik simbolizma i nadrealizma.

 

[Lada]

Ivana Brlić-Mažuranić rođena je u Ogulinu 1874. godine. Potječe iz poznate intelektualne građanske obitelji Mažuranića.[3] Otac Vladimir Mažuranić bio je pisac, odvjetnik i povjesničar. Djed joj je bio slavni političar, hrvatski ban i pjesnik Ivan Mažuranić, a baka Aleksandra Mažuranić, sestra jezikoslovca Dimitrija Demetra. Kratko se školovala u djevojačkoj školi u Zagrebu.[4] Školovala se privatno i stekla izvrsnu naobrazbu, između ostalog i u poznavanju stranih jezika, pa su joj i neki od prvih književnih pokušaja na francuskome jeziku. S obitelji se iz Ogulina prvo preselila u Karlovac, a potom u Jastrebarsko.

Dana 15. kolovoza 1891. godine zaručili su se Ivana Mažuranić i Vatroslav Brlić, odvjetnik i političar. Njihovo vjenčanje bilo je 18. travnja 1892. godine, na Ivanin 18. rođendan, u crkvi sv. Marka.[5] Jedan od kumova bio im je tadašnji zagrebački gradonačelnik Milan Amruš.[6] Nakon vjenčanja Ivana se sa suprugom seli u Brod na Savi (danas Slavonski Brod), gdje je živjela većinu života koji je posvetila svojoj obitelji, obrazovanju i književnom radu. Kao majka sedmero djece, imala je priliku upoznati se s dječjom psihom, i tako razumjeti čistoću i naivnost njihova svijeta. Odgojena u narodnome duhu, uz supruga Vatroslava uključuje se u javni život u krugovima prvaka narodnoga pokreta. Biskup Josip Juraj Strossmayer dodijelio joj je zlatnu medalju za protumađaronska nastojanja.

Tijekom života patila je od bolesti depresije i nakon duge borbe s tom bolešću počinila je samoubojstvo, 21. rujna 1938. godine, u bolnici na zagrebačkome Srebrnjaku.[7] Pokopana je na zagrebačkome groblju Mirogoju, u obiteljskoj grobnici.

 

[Lada]

Virdžinija Vulf – dubok psihički raskol


28. marta 1941. godine zbog učestalih depresija izazvanih Drugim svetskim ratom, Virdžinija Vulf (Virginia Woolf), engleska književnica, izvršila je samoubistvo u 59. godini.
Godine 1912. Virdžinija se udaje za izdavača, pisca i društvenog aktivistu Leonarda Vulfa. Uskoro objavljuje svoj prvi roman, „The Voyage Out“, 1915. godine, koji nije doneo veći kreativni proboj, ali je postavio neke od njenih dominantnih tema i vidova izraza: lirski pristup zbilji i introspekciju u analizi fluktuirajućih stanja ljudske (posebno ženske) psihe. Otprilike iz tog doba datiraju prvi snažniji nervni slomovi i napadi dubokog psihičkog raskola koji su je pratili do kraja života i koji su bili i uzrok njenog samoubistva.
Njen kasniji rad uključuje konvencionalniji roman „Godine“, (ne baš uspelo delo), kao i poslednje veliko ostvarenje, roman „Između činova“. Mučena napadima duševne bolesti (slušne i vizuelne halucinacije, duboka depresija), koji su još pojačani izbijanjem Drugog svetskog rata, Virdžinija Vulf izvršila je samoubistvo utapanjem u reci Uz, pored imanja u Rodmelu u Saseksu.
Nije studirala, nije imala dece i provela je veći deo života sa istim čovekom. Iza sebe je ostavila bogato i fascinantno delo, u koje se ubraja jedanaest romana,četiri eseja, pozorišni komad i stotinak kritičkih članaka.
Virdžinija Vulf je sve svoje knjige napisala stojeći…

 

[Lada]

Branko Ćopić je čašu depresije mešao sa čašom alkohola. Uz to, Komunistička partija ga je već godinama proganjala zbog satiričnih priča. U jednom od poslednjih intervjua, rekao je: „Svijet se nekako nalazi pred samouništenjem… Mi ovo što živimo, prosto živimo na božjoj milosti… Pesimista sam veliki u pogledu budućnosti čovečanstva…“ Ubio se skokom sa mosta u Beogradu. Dobro je podsetiti da most sa kog je skočio nosi ime Branka Radičevića, po ulici koja preko njega prolazi, a ne Ćopića, kakvo je uvreženo mišljenje.

 

[Lada]

Piscima, izgleda, ide od ruke da dignu ruke od sebe i na sebe. U prilog tome govori i teorija pod nazivom efekat Silvije Plat, po kojoj su pisci i pesnici više nego obični ljudi podložni mentalnim bolestima, pa, samim tim, i samoubistvu. Jednog februarskog dana, Silvija je ušla u kuhinju i uključila rernu. Ne, ona nije htela da peče kolačiće. Gurnula je glavu u rernu i umrla od trovanja ugljen monoksidom.