Kod takozvanih afrikaniziranih medonosnih pcela (pcela ubica kako ih nazivaju u SAD), ne radi se o genetski manipulisanim pcelama kako mnogi misle, nego su nastale konvencionalnim ukrštanjem izmedu evropske i africke medonosne pcele 1957. godine u Americi. Jedna od prvih domacih životinja, koje su evropski naseljenici doneli u Ameriku, bila je evropska medonosna pcela Apis mellifera. Narocito je dobro napredovala u Severnoj Americi, tako dobro da je njen podivljali oblik ubrzo postao žrtva razlicitih uticaja.Ubrzo je kolonizovala kontinent od istoka prema zapadu. Na vlažnu i toplu klimu u tropskim krajevima nisu se mogle cak ni lokalno uzgojene pcele prilagoditi. Proizvodile su relativno malo meda i bile su podložne raznim bolestima. Da bi stvorili jednu novu vrstu pcela koja ce se moci bolje prilagoditi tropskoj klimi i davati više meda, južnoamericki uzgajivaci pcela su ukrstili africku medonosnu pcelu Apis mellifera scutellata sa evropskom medonosnom pcelom. U tu svrhu donešeno je 46 matica iz Pretorie (Severna Afrika) i jedna matica iz Tabor-a (Tanzania) 1956. godine u Rio Claro u Brazilu. Od 1957. godine ukupno 26 rojeva sa africkim maticama je napustilo košnice i u sledecih trideset godina prakticno sva evropska pcelinja društva u Južnoj i Severnoj Americi bila su "afrikanizirana". Iz tog ukrštanja nastala je takozvana afrikanizirana medonosna pcela. Ovo je uradeno po nalogu Brazilske vlade a projekat je izveo geneticar Warwick Estavan Kerr. U Juznoj Americi afrikanizirana medonosna pcela zahvaljujuci senzacionalnim izveštajima bulevarske štampe nazvana ja "pcela ubica" ili "smrtonosna pcela". Medutim, njen ubod ima 30% manje otrova od jedne evropske pcele ali je afrikanizirana pcela mnogo agresivnija i napada na najmanju provokaciju. Ona ubada tri puta brže i slijedi svoju žrtvu na mnogo vecu udaljenost od evropske pcele. U Juznoj Americi dolazilo je i još dolazi do tragicnih nesreca: Ljudi i životinje su "na pravdi boga" izujedani na smrt. Ljudi nisu bili informisani sa drukcijim nacinom života ove pcele u odnosu na druge vrste. Izražena agresivnost afrikaniziranih pcela može se kompenzirati sa primjenom odgovarajucih sigurnosnih mera kao što su: Pcelari trebaju nositi potpuno belu opremu, pcelinja društva se pri radu sa njima moraju mnogo zadimiti i zakloniti jedno društvo od drugog pomocu drveca ili grmlja, razmak izmedu društava mora biti najmanje dva metra. Pcelari su naucili ne samo kako sa pcelama postupati nego su poceli i da ih cene. Jer ona je izvanredna oprašivacica i proizvodac meda. U Brazilu je proveden jedan uporedivacki eksperiment koji je trajao tri meseca i dao je sledece rezultate: afrikanizirana pcela je za tri meseca proizvela 42 kg meda, italijanska 24 kg, a nemacka 12 kg meda. Ovi spektakularni rezultati ublažuju neke loše osobine afrikanizirane pcele. Ona izlece iz košnice vrlo rano u jutro i radi do kasno u noc, cak i na niskim temperaturama i magli. Sakuplja nektar i na mesecini. komunikacija im je vrlo razvijena tako da se izvori nektara maksimalno iskoriste. Osim toga veoma je otporna na pcelinje bolesti. Potpuno je rezistentna na varou jacobsoni, ne može oboleti ni od bakterijalnog uzrocnika pokvarenog legla. Afrikanizirane pcele mogu se upotrebljavati za oprašivanje poljoprivrednih kultura selecim pcelarstvom bez da se normalan rad na tim površinama prekida. Pored toga danas se med može proizvoditi i u Severozapadnom Brazilu gde je evropska pcela veoma teško i u malom broju preživljavala a o kolicini proizvedenog meda da ne govorimo. Uvodenjem afrikanizirane pcele Brazil se je sa 27. mjesta u svetu popeo na peto po proizvodnji meda.
Matica evropske pčele okružena
afrikaniziranim pčelama
Pčele - ubice
Nakon nedavnog napada pčela-ubica na povorku ožalošćenih u Meksiku ponovo je aktualizirano pitanje: koliko je promena prirodnog staništa pčela pogubna za "nedužne" afrikanizirane pčele, za čoveka i njegovu okolinu?
Afrikanizirana medonosna pčela
Nedavno, jedna agencijska vest (Reutersa) koja se odnosi na iznenadno agresivno ponašanje jedne pčelinje zajednice u Meksiku, u javnosti je izazvala popriličan šok... Naime, na jednoj sahrani u severnom Meksiku, pčele-ubice su napale grupu ožalošćenih, povredivši pritom 60 ljudi. Afrikanizirane pčele izletele su iz svog gnezda u zemlji za vreme sahrane na seoskom groblju u Puerta de Magos. Povređeni su hitno prebačeni u obližnju bolnicu, a sahrana je nastavljena nakon što je policija rasterala pčele pomoću mešavine insekticida, sapuna i vode.
Matica evropske pčele okružena
afrikaniziranim pčelama
Pčele - ubice
Nakon nedavnog napada pčela-ubica na povorku ožalošćenih u Meksiku ponovo je aktualizirano pitanje: koliko je promena prirodnog staništa pčela pogubna za "nedužne" afrikanizirane pčele, za čoveka i njegovu okolinu?
Afrikanizirana medonosna pčela
Nedavno, jedna agencijska vest (Reutersa) koja se odnosi na iznenadno agresivno ponašanje jedne pčelinje zajednice u Meksiku, u javnosti je izazvala popriličan šok... Naime, na jednoj sahrani u severnom Meksiku, pčele-ubice su napale grupu ožalošćenih, povredivši pritom 60 ljudi. Afrikanizirane pčele izletele su iz svog gnezda u zemlji za vreme sahrane na seoskom groblju u Puerta de Magos. Povređeni su hitno prebačeni u obližnju bolnicu, a sahrana je nastavljena nakon što je policija rasterala pčele pomoću mešavine insekticida, sapuna i vode.
