Čitam malo knjigu o
NOB u Jugoslaviji pa navodim iz nje neke od glavnih razloga zbog kojih se KPJ s Titom na čelu odlučila na partizanski način ratovanja protiv okupatora:
U vreme kada je KPJ donela odluku za početak oružanogustanka, okupatori su sa kolaboracionistima držali snažne vojne efektive, dok je KPJ u procesu oslobodilačke borbe postupno stvarala oružane snage. Okupatori su zaposeli gradove, industrijske centre, izvore strategijskih sirovina, sve vrste komunikacija i druge za njih važne objekte. Teritorijalno obuhvatanje ostalog dijela zemlje vršili su preko administrativnog aparata slomljene države ili novih kolaboracionističkih tvorevina. Ipak, okupatori nisu biliu stanju da izvrše totalnu okupaciju zemlje, da je fizički posednui permanentno kontrolišu. Analizom stanja i uslova, u kojima se nalazila Jugoslavija,„Tito i rukovodstvo KPJ odlučno su se orijentisali na partizanski rat, ubeđeni da bi primena klasičnih oblika revolucionarne borbe radničke klase — demonstracije, štrajkovi, ustanci po gradovima,odnosno industrijskim centrima — u uslovima savremenog rata,omogućili okupatoru da se, već od početka, žestoko i krvavo razračunava sa najborbenijim delom naroda i radničke klase pod uslovima koji su za njega najpovoljniji" — piše Edvard Kardelj, i nastavlja: „S druge strane pretpostavljalo se da će, nasuprot tome partizanski rat zahtevati od okupatora trošenje ogromnih snaga na širokim teritorijama, što bi znatno smanjilo njegovu snagu u borbi protiv oružanog ustanka. Sem toga, računalo se da će oblik partizanskog rata olakšati mobilizaciju boraca iz redova seljaka. U svakom slučaju, za Evropu je partizanski rat naroda Jugoslavije bio relativno novi oblik narodnooslobodilačkog i revolucionarnog rata"
KPJ se opredelila za ustanak koji je trebalo da preraste uopšte narodni oslobodilački rat, u početku sa partizanskim, a kasnije sa kombinovanim oblicima oružane borbe. „To je bio opštenarodni rat, ali dobro organiziran i vođen iz jednog centra, Vrhovnog štaba, sa kombinacijom partizanskog ratovanja sa frontalnim borbama, koje su bile uslovljene sa postojanjem slobodnih teritorija i formiranjem velikih vojnih jedinica." Znači, radilo se otome da je primenom partizanskog načina borbe trebalo pokrenuti narod na ustanak i stvoriti uslove da on izraste u opštenarodni oslobodilački rat. Orijentacija na partizanski rat značila je da je KPJ odabrala najprikladniji način oružane borbe protiv okupatora i njegovihj omagača. Osim toga, samo oružanom borbom mogli su se realizovati vojno-politički ciljevi oslobodilačkog rata i revolucije. „Pripremiti u ovako maloj zemlji oružanu borbu onda kada su i najveće države i narodi padali pod udarcima ili bili pobjeđivani od Hitlerove ratne mašine, kad se ni u jednoj okupiranoj zemlji Evrope niko nije usudio dići na oružje" — ističe Tito — „nije li to specifičnost početka naše oslobodilačke i revolucionarne borbe."
